دلایل بدرفتاری در کودکان، هنگام ورزش

برای اکثر کودکان ورزش و بازی تجربه ای لذت بخش است . ورزش به کودکان فرصت می دهد هماهنگی جسمانی پیدا کنند ، تمرین های منظم داشته باشند و مهارت های جدید را بیاموزند . ضمناً ورزش و بازی به کودکان کمک می کند با کودکان دیگر هم آشنا شوند ، دوستان جدید پیدا کنند و کار گروهی ، مسئولیت پذیری و رقابت را یاد بگیرند.
ورزشکار خوب بودن به معنی پایبندی به قوانین بازی و خوش رفتاری است . چه در زمانیکه پیروز می شوند وچه زمانی که شکست می خورند و یا هنگام کناره گیری .فعالیت های ورزشی کودکان می تواند برای خیلی از پدرها و مادرها رضایت بخش و افتخار به همراه داشته باشد ، مخصوصا برای پدر و مادر هایی که خودشان نوعی استعداد طبیعی برای فعالیت های ورزشی دارند.
با این حال ، نکته مهم این است که میان فعالیت های ورزشی و سایر تعهدات کودک مثل باخانواده بیرون رفتن ،بازی ها و تکالیف درسی تعادل وجود داشته باشد؛ هیچ فعالیت واحدی نباید تمام اوقات یک کودک را پر کند ، چه ورزش ، چه تفریح ، چه تماشای تلویزیون یا هر فعالیت دیگر.

ورزشکار بودن از تقلب کردن تا عصبانیت نشان دادن یا داد کشیدن سر هم تیمی ها ، فرق دارد . مثلاً ورزشکاران بد در زمان پیروز شدنشان ژست می گیرند ، اما زمانیکه می بازند اعتراض یا شکایت می کنند ، یا اگر فکر می کنند که کاری را نمیتوانند انجام دهند یا ازعهده انجام کاری بر نمی آیند حاضر نیستند حتی آن را امتحان کنند .
بعضی از کودکان فقط وقتی در یک فعالیت ورزشی شرکت می کنند که پدر ومادرشان ،آنها را برای انجام آن تشویق کرده باشند اما بعد از پایان بازی ، یا درباره آن شکایت می کنند و یا حاضر نیستند آن ورزش را ادامه دهند. کودکانی که بد ورزش می کنند فقط به اینکه پیروز شوندفکر می کنند ورقابت جو هستند.

برخی از کودکان به این دلیل بد ورزش می کنند که یاد نگرفته اند چطور باید رفتارشان را مهار یا تنظیم کنند یا با ناکامی ها وشکست کنار بیایند . کودکان دیگری هم هستند که قوانین بازی را عادلانه یاد نگرفتته اند وامکان دارد از هر روشی برای برنده شدن خود استفاده کنند.
بعضی ازپدر ومادرها هم از کنار زمین بازی ، سر کودکشان داد می زنند مثل زمانیکه هنگام بازی توپ را نگرفته باشد یا به اندازه کافی تلاش نکرده . بعضی ها هم داور را مورد سوال قرار می دهند یا سر داور یا بازیگران رقیب داد می کشند . این نوع رفتارها ، باعث میشود الگوی نامناسبی برای کودکان فراهم شود و معمولاً انگیزه این گونه رفتارها تمرکز بیش از حد ، برای بردن و پیروز شدن است.
فشار بیش از حد والدین و دیگران امکان دارد برای کودکان اضطراب و مشکلات دیگری از جمله گریه و دل درد قبل از مراسم ورزشی به همراه داشته باشد ، گاهی والدین نمی توانند قبول کنند که فرزندشان از یک ورزش خاص بدش می آید یا به آن علاقه ندارد یا در آن رشته استعداد خوبی ندارد ، مخصوصا اگر خودشان در زمان کودکی در آن رشته فعالیت داشته اند.

کمک کنید هماهنگی و تناسب در کودکتان شکل بگیرد:
برای بازی با کودکتان وقت بگذارید تا با این کار عضلاتش تقویت شود و هماهنگی و تناسب لازم را به دست آورد .
بازیهایی که پیشنهادمیکنیم باکودکتان انجام دهید:
-قل دادن یک توپ به سمت همدیگر
-گرگم به هوا بازی کردن با کودک
-به توپ ضربه زدن
-دویدن و فرار کردن
-پریدن
-بازی های تعادلی
اکثر کودکان از اینکه با پدر ومادر خود بازیهای فعال انجام دهند لذت میبرند ، مخصوصا اگر پدر و مادرشان افرادی مثبت و تشویق کننده باشند. برای پیشرفت های کوچک در مهارت کودک به او توجه کنیدو پاداش دهید.

به فعالیت ها وبازیهایی که کودکتان دوست دارد توجه کنید
زمانیکه کودک به یک ورزش یا عضو شدن در یک تیم که دوستش نیز در آن شرکت دارد علاقه نشان می دهد حتی اگر خود شما به آن رشته ورزشی علاقه ندارید، به کودک کمک کنید تا آن را تجربه کند. چون بهتر است کودکان فعالیتی که از آن لذت می برند را انتخاب کنند مگراینکه احساس کنید یک ورزش خاص برای کودکتان خطرناک است و یا هزینه زیادی داشته باشد.

کودکتان را تشویق کنید تا رشته های مختلف ورزشی را امتحان کند این کار به کودک کمک می کند تصمیم بگیرد چه ورزشی را دوست دارد و انتخاب کند.
در پایان فصل یا دوره تحصیلی ، اگر در مورد ورزش هایی که دوست دارد نظرش تغییر کرده بود آن را بپذیرید. با این حال ، به کودکتان اجازه ندهید زمانیکه دوره ای را شروع و ورزشی را انتخاب کرده پس از مدتی کوتاهی آنرا رها کند ، مگر اینکه واقعاً از انجام آن ورزش عصبانی و ناراحت شده باشد . پذیرش یک تغییر در میانه یک دوره ورزشی امکان دارد گران هم تمام بشود .
ضمناً امکان دارد کودک یاد بگیرد که وقتی زیاد اعتراض کند می تواند از فعالیت هایی که به اندازه کافی در آن ها قوی نیست خودداری کند وانجام ندهد. اطمینان به خود و احساس کفایت در یک ورزش ، با تمرین بیشتر و در طول زمان به دست می آید.