صدای گریه نوزاد، دلیل علمی واکنش مادران

بیشتر مادران نگرانند که نتوانند به سرعت به نیاز های فرزندشان رسیدگی کنند. یا حتی اینکه متوجه آن نشوند.

این صحنه را برای خود تجسم کنید: بعد از یک شیردهی خسته کننده بالاخره نوزادتان را در تختش خوابانده اید. هنگامی که بالاخره به خواب عمیقی فرو رفته اید، ناگهان با صدای گریه ی نوزادتان از خواب می پرید. یا اینکه شما در سه ماهه ی آخر بارداری خود در حال استراحت کردن هستید، به محض اینکه صدای گریه ی نوزاد همسایه را می شنوید شیرتان ترشح می شود. آیا این موقعیت ها برای شما آشناست؟ تمام این تجربیات برای یک تازه مادر طبیعی است و دلایلی علمی در پس واکنش مادران به صدای گریه نوزاد وجود دارد.

نوزادان، مخصوصا تازه متولد شده ها، از گریه به عنوان راهی برای فهماندن نیاز هایشان و برقراری ارتباط با والدینشان استفاده می کنند. انواع گریه نوزاد می تواند بر اثر درد، گرسنگی، ناراحتی یا حتی نیاز به در آغوش گرفته شدن توسط مادرشان باشد. نوزادان گریه می کنند تا توجه مادرشان را به خود جلب کنند.

بیشتر مادران نگرانند که نتوانند به سرعت به نیاز های فرزندشان رسیدگی کنند. یا حتی اینکه متوجه آن نشوند. نگران نباشید، حال شما می توانید تمام شک و شبهه های خود را در مورد واکنشتان نسبت به گریه نوزاد به کنار بگذارید. چرا که علم آمده تا شما را نجات بدهد.

همه می دانند که یک زن باردار یا یک تازه مادر میزان زیادی هورمون اکسی توسین در بدن خود دارد. این هورمون عامل رفتار های والدانه ی شماست. اما در گذشته کسی نمی دانست که اکسی توسین دقیقا چگونه کار می کند. به تازگی یک تحقیق در این مورد انجام شده که در آن غشای چپ شنوایی یک سری موش ماده را به وسیله ی اکسی توسین تقویت کردند و سپس رفتار های مادرانه ی موش ها نسبت به توله هایشان را مورد برسی قرار دادند.

نتایج تحقیقات نشان می داد موش های ماده ای که به آن ها اکسی توسین تزریق شده، با سرعت بیشتری به گریه ی توله موش ها واکنش نشان می دهند. آن ها به محض شنیدن گریه به سمت آن می دوند، توله ی گمشده را بلند می کنند و به لانه باز می گردانند. گاهی موش های ماده حتی به گریه ی توله هایی که به خودشان تعلق نداشتند هم واکنش نشان دادند. این واکنش حتی در موش های باکره ای که به آن ها اکسی توسین تزریق شده بود مشاهده شد.

واکنش مادران به صدای گریه نوزاد غریزی است

در یک تحقیق متفاوت و جدیدتر، محققان به این نتیجه رسیده اند که مادران سراسر جهان واکنش یکسانی را به گریه ی نوزاد نشان می دهند. این واکنش چه در مغز و چه در عملشان یکسان است. با توجه به این تحقیق که در ۱۱ کشور مختلف انجام شده، تمام مادران نوزادشان را بلند کرده و در آغوش می گیرند و هنگامی که صدای گریه ی او را می شنوند با او صحبت می کنند.

این تحقیق حدود یک ساعت تعامل بین مادر و فرزندشان را مورد بررسی قرار داده، سپس با کمک تکنولوژی MRI مغز مادر را بعد از هر بار شنیدن صدای گریه ی نوزادش اسکن کردند. این اسکن ها نشان داد که صدای گریه ی نوزاد بخشی از مغز مادر را فعال می کند که مسئول گرفتن اجسام، حرف زدن و حرکت کردن است. تمام این ها جزء واکنش مراقبت کردن است.

با توجه به این مشاهده، تحقیقات نشان داده مادران تنها با صرف زمان کوتاهی می توانند به گریه ی کودکشان واکنش نشان دهند. به طور میانگین یک مادر بعد از گذشت تنها ۵ ثانیه به گریه ی فرزندش واکنش نشان می دهد. این واکنش یک فرمول را تحریک می کند که مادر را با شنیدن صدای گریه ی نوزادش، حتی از عمیق ترین خوابش بیدار می کند.

واکنش دیگری که گریه ی نوزاد در مادر ایجاد می کند، افزایش شیر مادر و ترشح آن است. اینجا هم یار همیشگی ما، هورمون اکسی توسین بر کار است. این هورمون سلول های myoepithelial ای که دور ناحیه تیره رنگ اطراف نوک پستان قرار دارد را منقبض می کند و موجب خروج شیر از آن می شود. به این پدیده واکنش خروج شیر نیز می گویند.

این واکنش کاملا به حالات روحی مادر قرار دارد، آنقدر که با هر بار در آغوش گرفتن یا بوییدن نوزاد، شنیدن گریه اش یا حتی فکر کردن به او، شیر مادر ترشح می شود. گاهی اوقات حتی شنیدن صدای گریه ی نوزادی که به مادر تعلق ندارد هم باعث ترشح شیر او می شود. مانند موش های ماده ای که از توله هایی که حتی به خودشان تعلق نداشتند هم محافظت می کردند. این چیزیست که بسیاری از تازه مادران آن را تجربه می کنند.

حال می دانید که با شنیدن صدای گریه ی نوزاد چه اتفاقی در مغز مادران می افتد. مقصر اصلی هورمون اکسی توسین است. این دانش جدید معنای دیگری هم دارد. دفعه ی بعدی که یک نفر نام غرایز مادرانه را به زبان بیاورد، شما می دانید که او درباره ی چه چیزی صحبت می کند.

منبع: سرسره