جوش آکنه در کودکان، علت و درمان

آکنه یا جوش بلوغ که شایع ترین اختلال پوستی در نوجوانان است از نقطه های ملتهبی روی صورت و دیگر بخش های بدن تشکیل می شود.

آکنه یا جوش بلوغ که شایع ترین اختلال پوستی در نوجوانان است از نقطه های ملتهبی روی صورت و دیگر بخش های بدن تشکیل می شود. آکنه معمولا بین سنین ۱۲ تا ۱۴ سالگی آغاز می شود. در حدود نوزده یا بیست سالگی بدترین وضعیت خود را خواهد داشت و پس از آن شروع به فروکش می کند.

این عارضه در بعضی خانواده ها شایع تر است و معمولا در پسران شایع تر و شدید تر از دختران است. از آکنه نمیتوان پیشگیری کرد اما امکان کنترل آن وجود دارد.

علت چیست؟

در سن بلوغ تولید ماده چرب سبوم توسط غده های پیاز مو افزایش می یابد که احتمالا علت آن افزایش هورمون های جنسی است. جوش های آکنه وقتی ایجاد میشودکه سبوم اضافی و گاهی سلول های مرده ی پوست تشکیل توده ای را می دهند که پیاز مو را مسدود می کند.

باکتری های به دام افتاده تکثیر می شوند و موجب التهاب پوست اطراف پیاز مو می شوند. آغشته شدن پوست به مواد چرب همچون مواد آرایشی یا روغن مو ممکن است مشکل را حادتر کند اما رژیم غذایی تاثیری ندارد.

علائم

آکنه عمدتا صورت، گردن، شانه ها، سینه، بازوها و پشت را مبتلا می سازد. علائم عمده ی آن عبارتند از :

- جوش های قرمز کوچک و بر آمده

- جوش های سر سیاه ( نقطه های سیاه و ریز)

- جوش های سر سفید ( توده های ملتهب و دردناک با مرکز سفید رنگ)

- کیستها ( بر آمدگی های پرمایه)

- لکه های مایل به ارغوانی در محل جوش های بهبود یافته که به تدریج ناپدید می شوند.

آکنه اگر خیلی شدید باشد ممکن است شیارها و حفره هایی را در پوست باقی بگذارد. این عارضه ممکن است باعث شود که فرزند شما شدیدا از ظاهر خود ناراحت باشد زیرا با توجه بیشتر فرد به خودش در زمان بلوغ هم زمانی دارد.

درمان چیست؟

صورت را باید روزی ۲ بار با صابون معمولی و آب شست. سپس میتوان کرم یا لوسیون آکنه به محل جوش ها زد. این ترکیب ها به ریختن پوست مرده کمک می کند که به نوبه ی خود موجب باز شدن روزنه های پوست می شود و نیز باکتری ها را مهار میکند.

کرمها و لوسیون ها با قدرتهای مختلف موجود است که ابتدا باید ملایم ترین آنها را امتحان کنید. نور آفتاب نیز ممکن است به پاک شدن لکه های آکنه کمک کند. باید از کندن ، فشردن یا ساییدن جوش ها خودداری کرد زیرا ممکن است موجب گسترش باکتری ها شود.

اگر پس از به کارگیری کرم یا لوسیون آکنه به مدت ۲ تا ۳ ماه آکنه بهتر نشد به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است چند دوره مصرف آنتی بیوتیک خوراکی را توصیه کند. هر دوره ممکن است ۳ تا ۶ ماه به طول انجامد.

اگر آنتی بیوتیک کمک نکند ممکن است داروی رتینوئیدی تجویز شود که تولید سبوم را کاهش می دهد. داروهای رتینوئیدی معمولا موثرند اما ممکن است موجب عوارض جانبی از قبیل خشکی لب ها ، چشم ها و بینی شوند.

چشم انداز

آکنه درمان ندارد. اما شدت آن را میتوان کاهش داد و از ایجاد خراش بر روی پوست میتوان با درمان پیشگیری کرد. به علت وجود روش های موثر کمتر کودکی ممکن است به آکنه ی شدید دچار شود. این عارضه به تدریج بهبود می یابد و اغلب در اوایل دهه ی بیست زندگانی از بین می رود.

منبع: کودک آنلاین