با پرحرفی کودکم چه کنم؟

پرحرفی کودکان گاهی اوقات مادران را عاصی می کند. اولین حرفی که کودکی به نام Nathan Leclercq در ۹ ماهگی خود گفت، "فن" بود. مادر ناتان، پاتریشیا، گفته پنج سال بعد، این کودک یک حراف به تمام معنا شده. "او حرف می زند و حرف می زند. بیشتر اوقات حتی نمی داند که می خواهد در باره ی چه چیزی حرف بزند. من را صدا می زند و می گوید: مامان، می شود چیزی به تو بگویم؟
- بله، چه می خواهی بگویی؟
- ام…
و بعد او شروع به فکر کردن می کند! گاهی در حالی که مشغول تماشای تلویزیون است می گوید: مامان، آن ها در ادامه چه کار خواهند کرد؟ الان چه شد؟ چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟
- پسرم، اگر ساکت شوی می توانیم بشنویم و می فهمیم.
گاهی فکر می کنم که او در نهایت باید از حرف زدن دست بردارد!"
اگر کودک پر حرفی در خانواده دارید، اینطور به نظر می رسد که این حرف ها هیچوقت تمام نمی شوند. داشتن یک کودک پر حرف می تواند زندگی را آسان تر کند. او می تواند به شما بگوید که به چه چیزی احتیاج دارد یا چه چیزی او را آزار می دهد. با این حال، شنیدن این حجم از مونولوگ های بی انتها می تواند خسته کننده باشد. اما باور کنید یا نه، شما می توانید فرزند خود را حمایت کنید تا آنچه که در درونش می گذرد را بر زبان بیاورد و در عین حال کمی زمان سکوت برای خود در نظر بگیرید.

چه چیزی پشت این حجم از کلمات و پرحرفی کودکان قرار گرفته است؟ گاهی به نظر می رسد هر فکری که در ذهن کودکتان می گذرد، از دهانش بیرون می ریزد.
Lana-lee Hardacre پروفسوری که بر روی آموزش ابتدایی کودکان در کالج Conestoga کار می کند می گوید: "کودکان تا قبل از ۷ یا ۸ سالگی، بلند بلند فکر می کنند. این بخشی از روند رشدشان است. بعضی از کودکان بیشتر با خود حرف می زنند و بعضی کمتر." او توضیح می دهد: " اگر ماشینتان می لغزد، امکان دارد بگویید: باید یادم بماند تا راهی را که می خواهم بروم مشخص کنم. اما شما این را در سر خود می گویید. کودکان کوچک هر آنچه را که فکر می کنند، بلند بر زبان می آورند."
و این چیز بدی نیست. حرف زدن با خود پدیده ی مثبتی است، قدمیست در راستای حل مشکل و تولید فکر های درونی و کنترل نفس. Hardacre می گوید: "آن ها حرف هایی مانند کامیون دارد از تپه بالا می رود. الان دارد در پیچ می پیچد، الان دارد سرعت می گیرد و… می زنند. مانند یک نمایش تئاتر است. هنگامی که کودکتان حدود ۷ یا ۸ ساله می شود، تنها این کار را در ذهنش انجام می دهد و دیگر آن ها را بر زبان نمی آورد." لزوما نباید بخشی از مونولوگ های فرزندتان باشید یا به آن ها واکنشی نشان دهید. " شما می توانید کم کم صدایشان را از گوش خود حذف کنید. چرا که آن ها نیازی به شنونده ندارند . تنها در حال حرف زدن با خود هستند."
اما این پرحرفی کودکان چیزی فراتر از رشد است. برخی از ما به طور غریزی بی هوا حرف می زنیم. دیگران ساکت تر هستند و حرف ها را در ذهنشان مرور می کنند. به واکنش فرزندتان نسبت به جهان فکر کنید. Jamie MacSwain، مدیر برنامه های Chance Family Center در شهر Charlottetown در این باره می گوید: "اگر فردی روز درازی داشته، هنگامی که بنزین ماشینش تمام می شود چه کار می کند؟ یک برونگرا دوست دارد با دیگران حرف بزند و با این کار خستگی اش را در می کند. یک درونگرا بیشتر به زمانی نیاز دارد که تنها خودش را با کتابش سرگرم کند." پسرها و دخترها می توانند سطوح متفاوتی از پرحرفی کودکان داشته باشند. این تنها یک باور کلیشه ای نیست. Hardacre می گوید: "دختر ها و زنان بیشتر به صورت بلند فکر می کنند."
در نهایت، گاهی حرف زدن بی وقفه می تواند راهی باشد برای کودکان تا برای خود درخواست تماشاچی کنند. Barbara Desmarais، مربی والدین در ونکوور کانادا می گوید:"کودکانی که احساس می کنند مورد توجه قرار نمی گیرند، راهی پیدا خواهند کرد تا توجه شما را به خود جلب کنند. بی وقفه حرف زدن یکی از این راه هاست." البته این کار لزوما راهی برای جا گرفتن بهتر در جامعه نیست و همانطور که Desmaraise گفته:" آدم هایی که یک طرفه گفتگو می کنند، آنقدر ها محبوب نیستند."

یاد بگیرید به پرحرفی کودکان گوش کنید
پس چگونه می توانید کودک پر حرف خود را راهنمایی کنید؟ اهمیت گوش دادن را برای فرزندتان توضیح دهید. Desmaraise می گوید با این کار در حقیقت به فرزندتان همدردی را می آموزید." می توانید از کودکتان بپرسید به نظرش فردی که با شوق می خواهد موضوعی را تعریف کند اما به علت پر حرفی او نمی تواند، چه احساسی خواهد داشت؟"
Leclercq گفته Nathan توانسته در مدرسه پرحرفی خود را کنترل کند. معلمش می گوید او یک شنونده ی عالی است. اما گوش دادن می تواند برا دیگر کودکان پر حرف سخت باشد. برای کمک به آن ها Desmarais می گوید:" می توانید حرفی ساده بزنید، مانند: می دانم حرف های زیادی داری تا به اشتراک بگذاری و من دوست دارم درباره ی آن ها بشنوم، اما بقیه هم باید بتوانند حرف ها و داستان های خود را به اشتراک بگذارند."
امکان دارد به خاطر لذت نبردن از این حرف ها عذاب وجدان بگیریم: آیا کودکانمان نباید برایمان جذاب باشند؟ Desmarais تعادل را پیشنهاد می دهد. " بله، ما می خواهیم به کودکانمان حق صحبت کردن بدهیم و به نظر آن ها احترام بگذاریم. ما می خواهیم آن ها را بشنویم. نمی خواهیم این استعداد و ذوق را له کنیم. اما آن ها این حق را ندارند که در تمام طول روز خواستار توجه ما باشند و اگر به آن ها توجه مداوم نشان دهیم، انگار به آن ها این حق را داده ایم که در هر حالتی خواستار توجه ما باشند. این کار درست نیست."

واقعا گوش بدهید. شما نمی توانید در تمام مدت روی فرزندتان تمرکز کنید اما MacSwain می گوید:" کودکان نیاز دارند بدانند که نقطه ی توجه مادر و پدرشان هستند. چند دقیقه تمرکز کامل به ارزش ساعت ها توجه نصفه نیمه است. ( بهتر از آن است که حضور فیزیکی داشته باشید اما ذهنتان جای دیگری باشد.) حضور کامل برای کودک ارزش زیادی دارد."
عزت نفس آن ها را زیر سوال نبرید. Desmarais والدین را ترغیب می کند تا به کودکانشان حرف هایی مانند" به اندازه ی کافی حرف هایت را شنیدم." یا " هیچوقت از حرف زدن دست بر نمی داری." نزنند. کودکی که این پیام ها را به طور مداوم دریافت می کند، در وجودش نهادینه می شود و امکان دارد در آینده از گفتن آنچه که در سرش می گذرد، خودداری کند.
برای حرف زدن برنامه ریزی کنید: در حال پختن شام هستید یا دارید لباس می پوشید یا در تلاشید در دستشویی را ببندید و کودکتان در حالیکه حرف می زند شما را دنبال می کند. Hardacre توصیه می کند: " امکان دارد بگویید: این به نظر داستان جالبی می آید. هنگامی که این کار را تمام کردم، با هم می نشینیم و راجع به آن حرف می زنیم. به کودکتان یک زمان و مکان بدهید. این کار به او می فهماند که قرار است توجه کامل شما را داشته باشد." Hardacre علاوه بر این اضافه می کند: " شما می توانید این کار را از روز قبل انجام دهید. در روز های کاری، با هم از ساعت ۶ تا ۶:۳۰ یا بعد از دیدن کارتون یا بعد از شام صحبت می کنیم. آن را به یک عمل که کودکتان با آن آشنایی دارد، ماند شام خوردن، متصل کنید."
آماده باشید. یک صحبت طولانی درباره ی لگو بازی در مراسم ازدواج عمه اش؟ شاید نه. جلوگیری چیزیست که MacSwain بر آن تاکید می کند: " قبل از وقوع آن موضوع را حل کنید. می توانید به فرزندتان بگویید: می دانم که برایت سخت است به مدت طولانی بنشینی در حالی که می دانم می خواهی با من حرف بزنی. اما در این مدت همه باید ساکت باشند. چه کار می توانم بکنم تا بهت کمک کنم؟" و بعد موضوع حل می شود. MacSwain می گوید:" اگر کودک می تواند به شما در پیدا کردن راه حل کمک کند، احتمال اثر گذاری آن بیشتر خواهد بود. امکان دارد او یک نقاشی بکشد و بعد اجازه دارد نقاشی را به شما نشان بدهد. اما درست نیست که در آن زمان راجع به نقاشی صحبت کند."
به خود استراحت بدهید. MacSwainقبول دارد که پرحرفی کودکان می تواند طاقت فرسا باشد. " زمان تنهایی برای والدین و کودک حائز اهمیت است. بین هر دو اتفاقی، زمان رسیدن به مامان است." او می گوید استفاده از تلویزیون به میزان کافی، ایده ی بدی نیست. شما همچنین می توانید به یک گروه بازی ملحق شوید یا کودکتان را به کلاس های مختلف بفرستید. این کار به او امکان داشتن ارتباطات بیشتر و به شما زمانی برای خودتان می دهد. اگر زمانتان محدود است، MacSwain پیشنهاد می دهد: " شما می توانید با احترام به کودک خود بگویید: من کمی خسته ام. نیاز دارم زمانی را به تنهایی سپری کنم. این کار یک الگوی عالی برای کودکتان خواهد بود."

Lana-lee Hardacre، پروفسوری که در زمینه ی تربیت کودکان در اوایل کودکی شان در کالج Conestoga در شهر کیتچنر است، می گوید در برخی از موراد حرف زدن بی وقفه می تواند نشانه ی مشکلی باشد که باید بیشتر به آن توجه کنید:
- کودکان باهوش معمولا پرحرف ترند. پرحرفی کودک می تواند نشانه ی این باشد که کودک با استعدادی دارید که نیاز به چالش های بیشتر در زندگی خود دارد.
- کودکانی( مخصوصا دختر های کوچک) که به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی مبتلا هستند، بسیار پر حرف اند. Hardacre می گوید:" در اکثر اوقات ما متوجه این پدیده در پسر ها می شویم، اما متوجه آن در دختر ها نمی شویم. چرا که ما از دختر ها انتظار داریم که بیش از حد حرف بزنند و درنتیجه پرحرفی کودکان به شکل بیماری در آن ها تشخیص داده نمی شود."
- اگر نگرانی ای درباره سطح پر حرفی کودکتان دارید، آن را با پزشک یا معلمش در میان بگذارید.