مشکل مهد نرفتن کودک، چطور حل می‌شود؟
پسرم سه سال و دو ماهه است. بدون حضور من با پدر بزرگ یا مادربزرگ و غیره پارک و مهمونی میره.
سوال مخاطب نی‌نی‌بان: پسرم سه سال و دو ماهه است. بدون حضور من با پدر بزرگ یا مادربزرگ و غیره پارک و مهمونی میره. خیلی کامل و خوب حرف میزنه، اعتماد بنفس خوبی داره و با دیگران ارتباط برقرار میکنه. تازگی مهد کودک میره، هفته اول خیلی خوب رفت و اصلا مشکلی نبود اما بعدش یک هفته سرما خورد و خونه موند. بعد از بیماری موقع مهد کودک رفتن خیلی گریه میکنه. وقتی پیشمه مدام میگه من فردا میرم مهد کودک با دوستام بازی میکنم چند دقیقه بعد میگه من تصمیم گرفتم نرم مهد کودک چند دقیقه بعد میگه من دوست دارم برم اما تو هم بمون. حس میکنم مدام درگیر اضطراب این قضیه است. لحظه جدا شدن از من و رفتن به مهد هم خیلی گریه میکنه در صورتی که موقع رفتن به فضاهای دیگه با بزرگترهای دیگه مثل دایی و مادربزرگ و دوستان خانوادگی هیچ مشکلی نداره و کاملا آرومه. چیکار باید بکنم تا مشکل مهد کودک رفتنش حل بشه؟ مربیهاش میگن عادت میکنه و نباید حساس بشم
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
دوست عزیز اگر شما خانه دار هستید بهتر است از فرزندتان در خانه نگهداری کنید ولی اگر شاغل هستید باید تکنیک هایی را رعایت کنید:
- فضای داخل مهدکودک طوری باشد که کودک آنجا را دوست داشته باشد.
- ارتباط مربیان مهدکودک با کودکان به گونه ای باشد که اضطراب ها را از آنان دور کنند به طوری که باعث ایجاد امنیت شوند تا کودکان به راحتی بازی کنند و به مهدکودک عادت کنند.
- مادر در خانه میزان حمایت های خود را کمتر کند تا نقش اثر وابستگی اش کمتر شود، خدمات کمتری را برای کودک انجام دهد و مسؤلیت های فرزندش را تا جایی که مقدور است به دیگران مانند همسرش بدهد و خودش را از فرزندش آرام آرام دور کند تا جایی که باعث اضطراب کودک نشود، هدف مادر باید اینجا ایجاد استقلال و توانمندی در فرزندش باشد و اگر کودک دچار دلهره و نگرانی شد مادر خود را به او نزدیک کند و پس از بدست آوردن امنیت روانی و کاهش اضطراب مجدد آرام آرام فرزندش را به سمت استقلال طلبی و بازی های بدون مادر هدایت کند.
- اگر کودک در منزل در حال انجام بازی های تنهایی با اسباب بازی هایش است مادر باید میزان دخالت خود را کمتر کند، بنابراین مادر باید حضور خود را در کنار فرزند کمتر کند و او را به سمت رفتارهای مستقل سوق دهد.
هر چه اینگونه رفتارها بیشتر شود میزان سازگاری فرزند در مهدکودک راحت تر و آسان تر خواهد بود.
- فضای داخل مهدکودک طوری باشد که کودک آنجا را دوست داشته باشد.
- ارتباط مربیان مهدکودک با کودکان به گونه ای باشد که اضطراب ها را از آنان دور کنند به طوری که باعث ایجاد امنیت شوند تا کودکان به راحتی بازی کنند و به مهدکودک عادت کنند.
- مادر در خانه میزان حمایت های خود را کمتر کند تا نقش اثر وابستگی اش کمتر شود، خدمات کمتری را برای کودک انجام دهد و مسؤلیت های فرزندش را تا جایی که مقدور است به دیگران مانند همسرش بدهد و خودش را از فرزندش آرام آرام دور کند تا جایی که باعث اضطراب کودک نشود، هدف مادر باید اینجا ایجاد استقلال و توانمندی در فرزندش باشد و اگر کودک دچار دلهره و نگرانی شد مادر خود را به او نزدیک کند و پس از بدست آوردن امنیت روانی و کاهش اضطراب مجدد آرام آرام فرزندش را به سمت استقلال طلبی و بازی های بدون مادر هدایت کند.
- اگر کودک در منزل در حال انجام بازی های تنهایی با اسباب بازی هایش است مادر باید میزان دخالت خود را کمتر کند، بنابراین مادر باید حضور خود را در کنار فرزند کمتر کند و او را به سمت رفتارهای مستقل سوق دهد.
هر چه اینگونه رفتارها بیشتر شود میزان سازگاری فرزند در مهدکودک راحت تر و آسان تر خواهد بود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼