صحبت کردن کودکان، چگونه جوابشان را بدهیم؟

کودکان عموما از هشت تا هجده ماهگی شروع به استفاده از کلمات می کنند. این تلاش ها همراه با صدا در آوردن است.

کودکان عموما از هشت تا هجده ماهگی شروع به استفاده از کلمات می کنند. این تلاش ها همراه با صدا در آوردن است و اولین کلماتی که از دهان آنها خارج می شود (( بابا و ماما )) است.

آنها از سن دو تا سه سالگی میتوانند جملات را نصفه و نیمه ادا کنند. سرعت رشد این توانایی در کودکان متفاوت است، ولی به ندرت پیش می آید یک بچه ی سه ساله نتواند صحبت کند.

البته این موضوع باعث نگرانی والدین می شود ولی باید توجه داشت که حتی آن هایی که تا چهارسالگی توانایی بسیار اندکی در این زمینه دارند ، لزوما در پنج یا شش سالگی چنین مشکلی نخواهند داشت. عوامل متعددی بر روند یادگیری کودکان موثر است.

مهم ترین عامل در عقب ماندگی توانایی صحبت کردن ، علائم عدم رشد درک کودک است. اگرچه استثناهایی نیز وجود دارد ولی در مجموع کودکان اول از روند رشد سریع تری در این زمینه برخوردارند. سرعت یادگیری دختران نیز در این زمینه بیش از پسرهاست.

مشخص شده است که به طور کلی کودکان از طریق تقلید ، صحبت کردن را می آموزند. آن ها از بدو تولد دارای این توانایی هستند. این توانایی طی چند سال اول زندگی کامل میشود ولی نحوه ی استفاده از آن به فرصت هایی که برای یادگیری و تقلید در اختیار کودک قرار می گیرد بستگی دارد.

هرچه بیشتر آن ها را برای گفتن کلمات تشویق کنیم ، فرصت های بیشتری برایشان مهیا کرده ایم. هر چند کودک در دنیایی مملو از صداهای مختلف زندگی میکند ، اما هر چه بیشتر صدای اطرافیان خود را بشنود ، روند یادگیری اش نیز بیشتر تسهیل می شود.

پس توصیه می کنیم حتی مدت ها پیش از آنکه حرف های شما را بفهمد ، با آرامش ، نرمی و توام با محبت با او صحبت کنید. نام چیزها و اطرافیان را مدام تکرار کنید.

حتی برای کودکی که کمتر از یک سال و نیم سن دارد و به اجسام و افراد اطراف خود اشاره می کند نام آن چیزها را تکرار کنید. به جای اینکه به او دستور دهید یا ناچارش کنید چیزی را نام ببرد ، بهتر است بگویید (( این عروسک را می خواهی ؟ عروسک قشنگی است. این عروسک است . میتوانی بگویی عروسک؟)).

و همان طور که او در حال تلاش کردن است با یک لبخند یا در آغوش گرفتن به او پاداش دهید. اگر برخوردی مهربانانه با او داشته باشید ، او نیز به طی کردن روندی که در پیش گرفته اید بیشتر تشویق می شود.

پیش از نه ماهگی یا یک سالگی کودک و پیش از آن که اسامی چیزها بتوانند توجه او را جلب کند میتوانیم او را در ادا کردن کلماتی که نصفه و نیمه تکرار می کند ، همراهی کنیم.

نکته ی بسیار مهم دیگر درباره ی پرورش قدرت صحبت کردن کودک ، توجه به مشکلاتی است که سر راه والدین قرار دارد. مثلا تصور کنید پس از مطالعه ی یک زبان خارجی تصمیم بگیریم با افرادی که کاملا بر آن زبان مسلط هستند مواجه شویم.

در ابتدا حس می کنیم که آن ها بسیار سریع صحبت می کنند و بلافاصله گمان می کنیم که هرگز نمیتوانیم آن زبان را بیاموزیم. این شرایط برای کودکان نیز وجود دارد.

ما از مشکلات کودک در یادگیری زبان طی یک سال اول کاملا آگاه هستیم. پس از رسیدن به سه سالگی ، سریع صحبت کردن با کودک کار بسیار اشتباهی است.

اشتباه دیگر آن است که با سرزنش و ایرادگرفتن از او قصد اصلاح اشتباهاتش را داشته باشیم ؛ به طوری که در پایان همه ی جملاتی که نادرست ادا می کند با بی حوصلگی و غرغرهای ما مواجه شود. مشخص است که این رفتار تنها دلسردی کودک را در پی خواهد داشت.

ولی اگر این گونه رفتارها را از ذهنمان دور کنیم ، به سادگی متوجه میشویم که نمیتوان از او انتظار داشت با کیفیت و سرعت سخن گفتن ما جملات را ادا کند.

در مجموع نباید از او انتظار داشته باشیم مانند ما سریع راه برود یا تسلط ما را بر لباس پوشیدن و تعویض لباس از خود نشان دهد.

بهترین راه برای اصلاح تلفظ کودک این است که مدام از او ایراد نگیریم. اگر هر وقت کودک چیزی را اشتباه تلفظ می کند بلافاصله گفته اش را اصلاح کنیم ، دیگر رغبتی به تلفظ و گفتن کلمات نخواهد یافت. تشویق کودک برای بهتر صحبت کردن زمانی نتایج بهتری به دنبال دارد که روابط میان ما و او بسیار خوب باشد.

منبع: کودک آنلاین