مشکلات چشم کودکان، اشکالات انکساری چیست؟
نزدیک بینی اغلب تا زمان بلوغ معلوم نمیشود، اگرچه چند سال قبل از رسیدن کودک به سن بلوغ شروع به شکل گرفتن می کند.
این نوع اشکالات مربوط به مکانیسم چشم ها است و به سه نوع تقسیم می شود ، که همه ی آنها تا حدی موجب تاری دید می شود. این سه نوع اختلال عبارت اند از نزدیک بینی ، دوربینی و آستیگماتیسم . این اشکالات در بعضی خانواده ها شیوع بیشتری دارد. دوربینی و آستیگماتیسم اغلب از زمان تولد وجود دارد.
نزدیک بینی اغلب تا زمان بلوغ معلوم نمیشود ، اگرچه چند سال قبل از رسیدن کودک به سن بلوغ شروع به شکل گرفتن می کند.
علت چیست؟
نزدیک بینی و دوربینی از رابطه ی ناصحیح بین طول کره ی چشم و قدرت تمرکز قرنیه ، یعنی بخش جلوی چشم ناشی می شود .
در نزدیک بینی ، تصاویر اشیاء دور در جلوی شبکیه متمرکز میشود و تار به نظر می رسد. در دوربینی ، تصاویر اشیا به جای اینکه روی شبکیه متمرکز شود در پشت شبکیه متمرکز میشود.
با این حال کودکانی که دوربینی آنها در حد خفیف یا معتدل است میتوانند واضح ببینند زیرا در چشم های جوان قدرت تمرکز چشم ها به اندازه ی کافی قوی هست تا نقطه ی تمرکز تصویر را به سمت جلو بیاورد و روی شبکیه بیندازد.
آستیگماتیسم وقتی رخ می دهد که انحنای قرنیه نامتعادل است. این امر منجر به عدم توانایی تمرکز همزمان روی همه ی بخش های شکل میشود. مثلا خطوط افقی ممکن است متمرکز باشند اما خطوط عمودی تار به نظر برسند.
علائم
اگر کودک نزدیک بین یا آستیگمات باشد ، احتمال دارد متوجه وجود اشکالی نشود. اما ممکن است علائم زیر را بروز دهد:
- خیلی نزدیک به تلویزیون بنشیند.
- در تکالیف مدرسه مشکل داشته باشد یا علاقمند به نظر نرسد زیرا نمیتواند تخته سیاه و جلوی کلاس را ببیند.
- بگوید که اشیاء دوردست را تار می بیند.
اگر کودک به شدت دوربین باشد ممکن است علائم زیر را بروز دهد :
- دچار لوچی شود.
- اظهار کند که اشیاء نزدیک تار به نظر می رسند.
آیا باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر احتمال می دهید کودک شما دچار اشکالات انکساری چشم باشد ، باید مورد معاینه ی پزشک یا چشم پزشک قرار گیرد. اگر پزشک مشکوک به وجود اشکالات انکساری چشم شود احتمالا کودک را به چشم پزشک معرفی خواهد کرد.
چشم پزشک چه کاری ممکن است انجام دهد؟
چشم های کودک یک به یک آزمایش می شود. روش سنجش بینایی بستگی به سن و توانایی خواندن کودک دارد. کودکانی که میتوانند بخوانند معمولا با نمودارهای سنجش بینایی بزرگسالان آزمایش میشوند.
در غیر این صورت ممکن است آزمایش با نموداری که حرف E را در جهات مختلف و اندازه های مختلف از بزرگ به کوچک نشان می دهد انجام شود. ممکن است از کودک خواسته شود که با انگشت جهت E را نشان دهد. سنجش بینایی کودکان خیلی خردسال گاهی با نمودارهایی از شکل های آشنا انجام می شود.
روش دیگری برای سنجش بینایی کودکان خردسال ، رتینوسکوپی است. در رتینوسکوپی پرتو نوری را به چشم می تابانند تا از روی شبکیه منعکس شود و حرکات آن مشاهده می کنند.
وقتی قدرت بینایی کودک ارزیابی شد شدت ، اشکال انکساری چشم های او معلوم می شود. برای اطمینان از دقت نتایج ، گاهی قدرت تمرکز بالای چشم کودک را با قطره ی چشم آتروپین موقتا فلج می کنند.
مجموعه ای از عدسی های مختلف را جلوی چشم کودک می گذارند و از او می پرسند که با گذاشتن هر عدسی بینایی او بهتر می شود یا خیر . وقتی ترکیب معینی از عدسی ها که بینایی خوبی را می دهد معلوم شد صحت نتایح با رتینوسکوِپی کنترل میشود.
چشم پزشک بر اساس اعداد ثبت شده در رتینوسکوپی ، عینک یا عدسی های تماسی تجویز می کند. عدسی های تماسی معمولا دید بهتری نسبت به عینک ایجاد می کنند و اغلب نوجوانان آنها را به عینک ترجیح می دهند اما به دلیل نیاز به رعایت دقیق بهداشت و نظم در زمان گذاشتن آنها برای کودکان خردسال نامناسب است.
چشم انداز:
در بیشتر موارد ، اشکالات انکساری چشم پس از کامل شده رشد بدن ، بدتر نمی شود. اما به دلیل کاهش قدرت تمرکز چشم ها با بالارفتن سن ، دوربینی که قبلا موجب هیچ علائمی نمی شد در میانسالی ممکن است آشکار شود.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼