ارتباط موثر با کودکان، چگونه ایجاد می شود؟

شما باید قبل از هر معلمی به کودک خود نشان دهید که توانایی مستقل فکر کردن با ارزش است.

به عقیدۀ ما کودکان باید همیشه اجازۀ صحبت کردن، آن هم نه فقط در مورد موضوعات قابل قبول و بی خطر بلکه دربارۀ مسائل بحث برانگیز و مورد اختلاف، را داشته باشند.

به نظر ما این امر از اجزای اساسی رشد یک خودانگارۀ خوب است و حاصل آن اتکا به نفس و احساس اینکه آنچه کودک انجام می دهد و می گوید اهمیت دارد و بنابراین آگاهی از حقوق کودک، و حد و مرز آن مقدار گفتگوی اجتماعی که از نظر جامعه قابل پذیرش است، می باشد.

فرزندان باید آنقدر احساس آزادی بکنند که هر موضوعی را، هر چقدر هم که ممنوعه باشد در منزل مطرح کنند و همراه والدینی حمایت گر راجع به آن به بحث بپردازند، تا اینکه پنهان کاری کنند و جای دیگری دنبال کمک بگردند.

همچنانکه کودک شما بزرگتر می شود، تصمیمات شما را زیر سؤال می برد، با منطق شما مقابله می کند، از ارائۀ نقطه نظر مخالف هراسی ندارد، و همانند یک فرد بالغ بدون از دست دادن کنترل خود بحث و مجادله می کند.

بسیار مهم است که کودک شما یاد بگیرد همۀ این کارها را در محیط صمیمی و امن یک خانۀ بامحبت انجام دهد، قبل از اینکه صحبت های خود را به میدان اجتماع ببرد.

شما باید قبل از هر معلمی به کودک خود نشان دهید که توانایی مستقل فکر کردن با ارزش است. بنابراین از تشویق پاسخ های درست و تنبیه پاسخ های غلط اجتناب کنید.

والدین خوب هرگز در گوشزد کردن یا اصلاح همۀ اشتباهات کودک خود به محض انجام آنها، عجله نمی کنند. اگر این کار را بکنید مهارت های خود کنترلی و خود اصلاحی کودک شما به اندازۀ کافی شکوفا نمی شود و نیز میزان اعتماد به نفس او بسیار اندک خواهد بود.

بزرگسالان از قوانین مخالفت مؤدبانه بهره مندند و همین قوانین باید بر هرگونه ارتباط متقابل بین والدین و کودک نیز حاکم باشد.

با استفاده از این قوانین به کودک خود کمک خواهید کرد که عقایدی برای خود شکل دهد، منطق او را تقویت می کنید، به او یاد می دهید چگونه مسائل را به نحوی اصیل و مطمئن مورد سؤال قرار دهد.

شما می توانید به فرزندتان اجازه دهید در یک جو دوستانه نظر خود را ابراز و با دیدگاه های شما مخالفت کند. یک پدر یا مادر خوب از رشد توانایی های ذهنی و اعتماد به نفس کودک خود احساس غرور می کند و از مخالفت های او احساس نگرانی نمی کند.

ایجادِ ذهنیتِ اگر این طور نباشد چه؟ روش خوبی برای کمک به همه جانبه نگری در کودک است، به نحوی که بتواند شقوق مختلفی را در یک زمان در نظر بگیرد.

بنابراین هنگامی که کودک شما بدون فکر کافی، کار ناپسندی را پیشنهاد می کند، کافی است لحظه ای او را متوقف کنید و از او بخواهید فکر کند اگر آن کار را انجام دهد چه اتفاقی خواهد افتاد و اجازه بدهید خودش به دلایل ناشایست بودن آن کار پی ببرد.

بدین طریق او یاد خواهد گرفت هنگامی که شما یا کس دیگری را برای کمک به خود ندارد، عواقب کارهای خود را در نظر بگیرد.

همۀ این کارها کودک را تشویق می کند که تفکر و آینده نگری کند و بنابراین ارضای خود را برای مدت زمان بیشتر و بیشتری به تاخیر بیندازد، که این موضوع به قوۀ تشخیص و قضاوت و بلوغ اجتماعی وی کمک می کند. توانایی مهار هوس های ناگهانی نشان دهندۀ رشد و بلوغ عاطفی است.

منبع: کودک آنلاین