تست های دوران بارداری، کدامشان اختیاری است؟

تست های اختیاری در دوران بارداری کدام ها هستند؟ با ما در ادامه این مطلب همراه باشید.

امبریوسکوپی

این روش جدید به پزشکان امکان می دهد تا جنین 6 تا 10 هفته ای را مورد بررسی قرار دهند. پزشک با راهنمایی دستگاه سونوگرافی سوزنی را به داخل شکم شما می برد. بعد یک آندوسکوپ (تلسکوپ باریک پزشکی از وسط سوزن به داخل حفره رحمی برده می شود و یک دوربین ویدئویی که به انتهای آن متصل است به سطح شکم می چسبد و روی صفحه تلویزیون از سر تا انگشتان جنین نمایش داده می شود.

این آزمایش هنوز در سطح وسیعی انجام نمی شود و فقط هنگامی که در مورد مشکلی، شکی وجود داشته باشد (مثلاً اگر سونوگرافی مشکلی را نشان دهد یا مادر داروئی را مصرف کرده باشد که باعث نقصهای مادرزادی شود. ) از این روش استفاده می کنند. اگر این آزمایش بین هفته های 10 تا 12 انجام شود خطر سقط جنین 1 درصد است و تقریبا دو برابر روش آمنیوسنتز است.

فتوسکپی

در موارد نادر (مانند وقتی که خونریزی یا اختلالات پوستی شدید ایجاد می شود) یک تلسکوپ بسیار کوچک از روی شکم یا دهانه رحم وارد بدن می کنند تا جنین را معاینه کنند. اینکار بین هفته های ۱۸ تا ۲۲ انجام می گیرد و در اثر انجام آن ۳ تا ۵ درصد خطر سقط وجود دارد.

احتیاطهای لازم در انجام آزمایشات دوران بارداری

با اینکه مد شده که والدین جنسیت کودکشان را زودتر بفهمند ولی بیشتر آنها اظهار می دارند که "فقط می خواهم فرزندم سالم به دنیا بیاید." داشتن آگاهی بیشتر در مورد سلامتی کودک قبل از تولد جالب، اطمینان بخش و گاهی دلسرد کننده است. همه نتایج قطعی نیست. نتایج مثبت نادرست (نتیجه آزمایش مشکلی را نشان می دهد در حالیکه مشکلی وجود ندارد). و نتایج منفی نادرست (نتیجه آزمایش همه چیز را عادی پیش بینی می کند ولی در حقیقت مشکلی وجود دارد) مکررا در آزمایشهایی مانند سونوگرافی یا AFP پیش می آیند. بعضی روشها مانند CVS و آمنیوسنتز خطرات بالقوه ای را (اگر چه بسیار نادر هستند) اعلام می کنند.

قبل از انجام هر آزمایش پزشک باید همه جوانب آن را مورد بررسی قرار دهد و بتواند هدفش را از انجام این آزمایشات برای بیمار شرح دهد. بسیاری از آزمایشات (مانند تجزیه ادرار) نه تنها هیچ خطری ندارند بلکه فایده ی زیادی هم دارند بنابراین انجام آنها زیاد توصیه می شود و به عنوان آزمایشی که به طور معمول انجام می گیرد، در نظر گرفته می شوند. دیگر آزمایشات مانند AFP یا آمنیوسنتز در مواردی خاص توصیه و با رضایت کامل بیمار انجام می شود. این شما و پزشکتان هستید که باید خطرات و منافع هر یک از این آزمایشها را با توجه به شرایط خاص بارداری خودتان سبک و سنگین کنید و راجع به انجام یا عدم انجام آنها تصمیم بگیرید.

اما از قبل این هشدار را به خود بدهید که همیشه احتمال اشتباه در یک آزمایش وجود دارد. انتظار برای نتیجه آزمایش (که ممکن است بسیار وحشتناک نیز باشد) و همچنین اینکه چه باید کرد اگر نتیجه آزمایش مشکلی را نشان دهد ولی پزشک مطمئن نباشد می تواند بسیار ناراحت کننده باشد. شما همچنین می خواهید جلوتر بدانید که بعد از دریافت خبرهای بد چه عکس العملی نشان خواهید داد. اگر شما بدانید که نمی خواهید بارداریتان قطع کنید (سقط کنید)، آزمایشات بخصوصی مانند آمنیوسنتز هست که ممکن است نخواهید انجام دهید.

به عبارت دیگر اگر در مورد وجود مشکلی زودتر باخبر شوید قبل از هر تصمیمی فرصت کافی برای باور آن دارید و می توانید در مورد آن اطلاعات کافی بدست آورید.

اگر زودتر آگاه شوید و بخواهید بارداریتان را هم ادامه دهید به شما امکان می دهد تا ترتیب زایمان در بیمارستانی با پزشکان متخصص اطفال را بدهید. بسته به نوع ناهنجاریها حتی ممکن است تصمیم بگیرید درمان داخل رحم را تحمل کنید.