خطرات زایمان طبیعی، چه چیزهایی باید بدانیم؟

زایمان ، یک روند فیزیولوژیکی و طبیعی است که بدن ما برای آن ، طراحی شده است . زایمان ، بخشی از چرخه جنسی ماست . در اغلب شرایط و موقعیت ها ، زایمان واژینال ، یکی از روش های زایمان فوق العاده ایمن و کم خطر است. در این مطلب در مورد خطرات زایمان طبیعی بیشتر می خوانیم با ما همراه باشید.
بارداری و زایمان ، اگرچه فرآیندهای طبیعی هستند ، اما بدون خطر نیستند .
دانستن نتایج ممکن و فواید سبک های زایمان ، می تواند به شما کمک کند تا تصمیماتی صحیح بگیرید .
همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که زایمان واژینال ( طبیعی ) خطر هایی دارد ؛ اما در بسیاری موارد وقتی با عمل سزارین ( جراحی شکمی ) مقایسه شود ، کم خطر است .
عمل سزارین ، به عنوان یک روش فوری و اضطراری استفاده می شود ، چون خطر بیشتری برای مادر و نوزاد وجود دارد .
زمانیکه زایمان طبیعی یا واژینال باشد؛ مداخلاتی مانند القای زایمان و اپیدورال ها ، از منابع بزرگ خطر هستند.
در اینجا ۶ خطر زایمان واژینال ( طبیعی ) بعلاوه تعدادی نکات به منظور کمک به کاهش شانس رخ دادن آنها بیان شده است :

پرینئوم ، یک بافت نرم بین فرج و مقعد است . این بافت نرم دچار کشیدگی می شود تا عمل زایمان به راحتی انجام شود، اما پارگی های کوچک و حتی شدید می تواند رخ دهند .
شما می توانید به کاهش خطر پارگی کمک کنید با :
-جلوگیری از اپیزیوتومی غیر ضروری ( بریدن پرینئوم در هنگام زایمان )
-زایمان در حالت قائم و عمودی که این روش فشار را بر کف لگن و پرینئوم کاهش می دهد .
-در رابطه با استفاده از داروهای ضد درد تصمیم بگیرید . اگر نتوانید که هنگام هل دادن ، دردی را احساس کنید ، ممکن است خطر پارگی را افزایش دهید ، زیرا شما متوجه نمی شوید که سیگنال های بدن آهسته شده اند .
-در هنگام زایمان ، پشتیبانی پرینئال را درخواست کنید .
-از فشار مستقیم خودداری کنید و به بدن خود گوش .
-از یک زایمان کمکی با پنس یا خلا خودداری کنید .
اگر پارگی اتفاق افتاد ، نکات گفته شده در بالا می تواند کمک کند تا شدت را کم کنید . در برخی موارد ، صرف نظر از اقدامات احتیاطی ، پارگی هنوز هم رخ می دهد . همانقدر که پارگی ناخوشایند به نظر می رسد ، خوشبختانه اغلب بهبود می یابند ، مخصوصا زمانی که اقدامات التیامی انجام شود .

در برخی موقعیت ها ، کف لگن ( گروهی از ماهیچه های متصل به لگن ) می تواند هنگام زایمان ، آسیب ببیند . برای زنانی که تجربه آسیب کف لگن را داشته اند ، نتیجه می تواند موقتی یا درد لگن مزمن باشد .
هنگامی که فیزیوتراپی و داروها می توانند کمک کننده باشند، بسیاری زنان بعد از دوره تولد ، تشخیص داده نمی شوند . ممکن است به آنها گفته شود که طبیعی است که بهبودی و التیام زمانبر باشد ، یا آنها نسبت به بهبودی بعد از تولد ، بیخودی واکنش نشان می دهند. برای برخی زنان ، آسیب و ترومای فیزیکی به کف لگن ، در حین زایمان رخ می دهد و برای بقیه نتیجه ی وزن بارداری روی کف لگن می باشد . بنابراین حتی اگر شما یک عمل سزارین داشته باشید ، هنوز هم می توانید مشکلات مربوط به کف لگن ( و مقاربت دردناک ) را بعد از زایمان ، داشته باشید .
در اینجا ، تعدادی توصیه و پیشنهاد برای کمک به کاهش خطر آسیب به کف لگن وجود دارد :
- انجام ماساژ کایوپراکتیک به طور منظم ، ممکن است به تثبیت موقعیت جنین کمک کند و اطمینان دهد که ناحیه لگن مادر ، به درستی هم تراز با زایمان قرار گرفته است .
- زایمان در یک حالت عمودی
- خودداری از اپیزیوتومی غیر ضروری
- خودداری از کمک کننده های زایمان مانند پنس که می تواند موجب آسیب به عضلات کف لگن شود ( و این حالت به یک عمل اپیزیوتومی نیاز دارد )
- یک تصمیم قطعی راجع به استفاده از داروی ضد درد بگیرید زیرا ممکن است حرکت و احساس را تحت فشار قرار دهد .
اگر آسیب کف لگن رخ داد ، مطمئن شوید که از آن مراقبت می کنید . هنگامی که آسیب رخ می دهد ، زمان می برد تا بعد از زایمان ، بهبودی حاصل شود .

گاها در نتیجه آسیب عضله کف لگنی ، یک زن ممکن است افتادگی لگن را تجربه کند. این حالت زمانی است که مثانه ، رحم یا رکتوم به سمت واژن یا خارج از دهانه واژن ، برآمدگی داشته باشند .
زایمان طبیعی ( واژینال ) ، تنها چیزی نیست که می تواند موجب این نوع مشکل شود . وزن بارداری نیز موثر است . استعمال دخانیات و چاقی هم به افزایش میزان افتادگی لگن نسبت داده شده اند .
زمانی که مثانه به سمت واژن عقب می رود ، یک سیستوسل ( فتق مثانه ) استفاده می شود و زمانی که رکتوم به داخل واژن برآمدگی دارد ، رکتوسل ( فتق راست روده به مهبل ) استفاده می شود . درجات متفاوتی وجود دارند و اغلب انتظار افتادگی شدید را داریم . با استراحت و فیزیوتراپی می توان کمک کرد تا همه چیز به حالت قبل برگردد .
یک نگرانی سلامتی دیگر که اغلب تشخیص داده نمی شود ، گاها به علت خجالت و گاهی هم به علت نبود تجربه متخصص است . آنها برای کمک به شما هستند و شغل آنهاست که زنان را درمان کنند .

این درد می تواند در نتیجه آسیب کف لگن یا پارگی های پرینئال باشد ، اما گاهی اوقات می تواند بدون ضربه قابل رویت به این ناحیه نیز رخ دهد . احتمال دارد که برخی اعصاب آسیب ببینند ، التهاب وستیبول و فرج یا جراحت در اثر پارگی ها و اپیزیوتومی می تواند رخ دهد .
اگر شما درد پایدار و مداوم دارید ، به یک متخصص مراجعه کنید . اگر درد بعد از چند هفته یا چند ماه ، پایدار بود ، درخواست کمک کنید . متخصصانی هستند که در کار خود وارد هستند و علل درد پرینئال یا فرج را تشخیص می دهند که شاید دکتر معمولی شما نتواند آن را تشخیص دهد .
ممکن است ، چند بار اول رابطه جنسی بعد از وضع حمل ، کمی احساس ناراحتی کنید . درد مزمن حین رابطه جنسی طبیعی نیست و می تواند درمان شود . خوشبختانه با وجود مطالعات اخیر ، آنهایی که عمل سزارین داشتند ، ۲ برابر بیشتر از کسانی که زایمان طبیعی داشته اند ، رابطه جنسی دردناک بعد از زایمان را تجربه کرده اند .

افتادگی بند ناف یکی از عواقب کم یاب و نادر است . افتادگی بند ناف ، زمانی است که طناب از نوزاد بیرون می آید . طناب می تواند به هم فشرده و موجب درد شود . به عمل سزارین اضطراری و فوری ، نیاز است ، مگر اینکه زایمان قریب الوقوع باشد .
وقوع افتادگی بند ناف ، بسیار کم است و از یک دهم تا شش دهم درصد زایمان ها متغیر است . ۹۹ درصد زایمانها ، افتادگی بند ناف ندارند .

نوزادان ، طراحی شده اند تا از طریق واژینال ( زایمان طبیعی ) متولد شوند و در بیشتر موارد ، مخصوصا زمانی که مداخلات غیر ضروری وجود ندارد ، بدون عوارض متولد می شوند .
گهگاهی ، عواقبی وجود دارد که می تواند بر نوزاد اثر گذارد که شامل :
-دشواری زایمان ، بر اساس وزن نوزاد ، متفاوت است ، اما در یک نوزاد با وزن میانگین ( ۲۵۰۰ تا ۴۰۰۰ گرم ) ، خطر نسبتا کم است ( ۶. تا ۱.۴ درصد ) . خطر، در نوزادان بزرگتر ،در مادران باردار، دیابت های نوع ۱ یا ۲ و با وقوع ۵ تا ۹ درصدی نوزادان ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ گرمی، افزایش می یابد. شما می توانید با کاهش خطر دیابت در دوران بارداری یا کنترل دیابت ، خطر سخت زایی را کاهش دهید . داشتن یک متخصص زبده و کار بلد برای حل مشکل سخت زایی، ممکن است خطرات پیرامون نوزاد را کاهش دهد .
-ناراحتی و درد جنینی می تواند رخ دهد که نشانه ای برای عدم دریافت اکسیژن کافی توسط نوزاد است. فقدان اکسیژن در طی زایمان، می تواند منجر به کوتاه و طویل شدن فیزیک نوزاد شود . آسیب های زایمانی می تواند رخ دهد. اگرچه داشتن یک زایمان عاری از تداخلات غیر ضروری ، ممکن است خطر را کاهش دهد. اکسیژن مصنوعی یا ساختگی ( سینتوکینون یا پیتوسین ) می تواند موجب انقباضات قوی و غیر طبیعی شود . پنس ها و خلا همراه با زایمان ، خطراتی دارند. این موارد ممکن است که خطر آسیب زایمانی را افزایش دهند . مهم است که فواید و خطرات تداخلات زایمان را ارزیابی کنید .
بدن های ما و نوزادان ما برای زایمانی طبیعی ( واژینال ) طراحی شده اند. حتی با وجود خطرات همراه آن ، زایمان طبیعی یکی از ایمن ترین گزینه ها برای مادران و نوزادان است . سازمان سلامت جهانی میزان عمل سزارین را ۱۰ تا ۱۵ درصد توصیه می کند که بدین معناست که زایمان واژینال ، در ۸۵ تا ۹۰ درصد زایمانها، ایمن تر است. همچنین مهم است به یاد داشته باشید که یک خطر ، تنها یک خطر است. این بدان معنی است که احتمال هر اتفاقی ممکن است .
به بدن خود اطمینان کنید و یک مراقب بارداری انتخاب کنید که با تجربه و کاربلد و حامی زایمان طبیعی و فیزیولوژیکی باشد تا به کاهش خطر پیرامون شما کمک کند.