احتمال بیش فعالی در فرزند دوم، بیشتر است؟

محققان می‌گویند فرزندانی دوم و سومی که بعد از یک کودک اوتیسم یا بیش فعال متولد می‌شوند، با احتمال بالاتری از این دو اختلال روبرو هستند.
با اینکه احتمال خطر بروز دوباره این اختلالات در خواهر و برادرها یکی از روش‌های شایع اندازه‌گیری مشارکت ژنتیکی مشترک است اما دخیل بودن فاکتورهای متعدد می‌تواند ارزیابی خطر بروز اختلالات خانوادگی را غیرممکن کند.
مگان میلر و همکارانش از دانشگاه کالیفرنیا با بیان این حرف می‌گویند: «بر اساس دو مطالعه بزرگ که توسط سیستم سلامت آمریکا انجام شده، محققان با مقایسه ریسک تخمینی و جمعیت واقعی ۱۵ هزار و ۱۷۵ خواهر و برادری که بعد از کودکان اوتیسم یا بیش فعال متولد شده بودند با میزان بروز این دو اختلال در خواهر و برادرهای مبتلا به اوتیسم یا بیش فعالی که بعد از بچه‌های غیر مبتلا متولد شده بودند، متوجه شدند بچه‌هایی که بعد از بچه مبتلا به اوتیسم متولد می‌شوند، ۳۰ برابر بیشتر از بچه‌هایی که بعد از بچه غیر مبتلا متولد می‌شود، در معرض اوتیسم و بیش فعالی قرار دارند. همچنین احتمال بیش فعال شدن بچه‌هایی که بعد از یک کودک اوتیسم متولد می‌شوند، ۳.۵ برابر است.
همچنین بچه‌هایی که بعد از کودک بیش فعال متولد می‌شوند، 13 برابر بیشتر از بچه‌هایی که بعد از کودک غیرمبتلا متولد می‌شوند، احتمال دارد که دچار اختلال بیش فعالی شوند. همچنین احتمال بروز اوتیسم در بچه‌های بعد از کودک بیش فعال، 4 برابر است.
به عقیده محققان، نتایج این مطالعه به درک بهتر دلایل علت و معلولی و بالینی دو اختلال اوتیسم و بیش فعالی کمک کرده است و به والدین بچه‌های اوتیسم و بیش فعال توصیه می‌کنند در صورت داشتن یک فرزند اوتیسم یا بیش فعال، توجه بیشتری به روابط اجتماعی، مهارت‌های تمرکزی و تنظیم رفتار فرزندان بعدی داشته باشند تا در صورت مشاهده هر گونه مشکل، اختلال رفتاری کودک زودتر شناسایی شده و اقدامات لازم انجام شود.