خجالت کشیدن کودک، عکس العمل صحیح والدین

برخی از کودکان به آرامی با اجتماع جور می شوند و در اجتماع راحت نیستند. معمولا می توان گفت به طور طبیعی خجالتی هستند. اگر فرزندتان خجالت می کشد، می توانید با حمایت کردن او در اجتماع، تشویق به رفتار های شجاعانه ی اجتماعی، به او نشان دهید که چگونه در موقعیت های اجتماعی عمل کند.این مقاله درباره خجالت کشیدن کودک می باشد در ادامه با ما همراه باشید :

همه ی کودکان با خلق و خوی خاص خود به دنیا می آیند. خلق و خوی کودک چیزی است که از طریق آن با دنیا ارتباط برقرار می کند.
"خجالتی بودن" نوعی از خلق و خو است. کودکانی با خلق و خوی خجالتی، در ارتباط با جامعه راحت نیستند. گاهی از موقعیت های اجتماعی دوری می کنند. گاهی اکثر کودکان وابسته هستند، اما وابستگی آن ها گاهی وجود دارد وگاهی از بین می رود. خجالت کشیدن کودک در طول زمان از بین نمی رود، اما کودکان خجالتی می توانند یاد بگیرند که اعتماد به نفس بیشتر داشته باشند و با مردم ارتباط راحتی بر قرار کنند.

یک کودک خجالتی اغلب با موقعیت یا شخصی که می شناسد، راحت جور می شود. این به این معناست که بهتر است این کودکان را به جای "خجالتی بودن"، کودکان "دیر جوش" بنامیم. "خجالتی" نامیدن یک کودک می تواند باعث شود که او فکر کند مشکلی دارد یا اینکه هیچ کاری در مقابل خجالت کشیدن کودک نمی تواند انجام دهد.
در عوض می توانید بگویید که (برای لیلا مدتی طول می کشه تا با چیزی جور بشه. وقتی که احساس راحتی کنه، از بازی کردن لذت می بره). این گونه این پیام را به فرزندتان و دیگران می رسانید که احساس فرزندتان را درک می کنید و زمانی که آماده باشد، می تواند با موقعیت کنار بیاید.
*همه ی کودکان و جوانان "دیرجوش"، در بزرگسالی خجالتی نمی شوند.

طبیعی است که بخواهید فرزندتان در موقعیت های اجتماعی، مطمئن و راحت باشد، اما این برای همه ی کودکان به طور طبیعی پیش نمی آید. این به این معناست که کودکانی که دیرجوش هستند نیاز دارند که مهارت های اجتماعی را در گام های کوچک تر و قابل کنترل، تمرین کنند.
می توانید با دادن شانسی به فرزندتان برای این که در کنار دیگران باشد، تشویق او به رفتار های شجاعانه اجتماعی و حمایت از او، کمک اش کنید تا تمرین کند و یاد بگیرد اما او را در موقعیت های اجتماعی خیلی راحت نگذارید.

در این جا راه هایی برای کمک به بچه ها، کودکان نوپا و پیش دبستانی های خجالتی در موقعیت های اجتماعی وجود دارد:
-به فرزندتان زمان دهید تا احساس راحتی کند. فرزندتان را مجبور نکنید که مستقیما در آغوش فردی که کمتر برایش آشنا است برود. به جای این کار، از آن شخص بخواهید با صدای آرام با او صحبت کند و با اسباب بازی های فرزندتان در کنار خودش بازی کند.
-با فرزندتان در فضا های اجتماعی بمانید در حالی که او را تشویق به کشف کردن محیط اطراف می کنید، مانند زمین بازی یا گروه های والدین. همان طور که فرزندتان احساس راحتی بیشتری می کند، می توانید به تدریج برای مدت کوتاهی از او دور بمانید. فقط قبل از این که فرزندتان احساس ناراحتی کند برگردید تا برایش تجربه ای بدی باقی نماند.
-بیش از حد هوای فرزندتان را نداشته باشید. مراقبت بیش از اندازه از او باعث می شود که وضعیت را ترسناک ببینید. این ممکن است منجر به رفتار خجالتی فرزندتان شود.
-از رفتار های "شجاعانه" مانند پاسخ دادن به دیگران، بر قرار کردن تماس چشمی و بازی کردن به دور از شما، تعریف و تمجید کنید. نسبت به کاری که فرزندتان انجام می دهد عکس العمل خاصی نشان دهید، به عنوان مثال "جوری که به پسر داخل پارک سلام گفتی رو دوست داشتم. دقت کردی که وقتی سلام گفتی چطور لبخند زد؟"
-سعی کنید نمونه ای از رفتار اجتماعی با اعتماد به نفسی باشید تا فرزندتان شما را ببیند و از شما یاد بگیرد. به عنوان مثال، زمانی که کسی به شما سلام می گوید، شما هم همیشه جواب او را دهید.
-اجازه دهید فرزندتان بداند که به توانایی های او برای کنترل موقعیت های اجتماعی، اطمینان دارید حتی اگر کمی احساس می کنید که ناراحت خواهد شد.
-اگر دیگران می گویند که فرزندتان "خجالتی" است، به آرامی جلوی فرزندتان این را اصلاح کنید. به عنوان مثال: (او خجالتی نیست. فقط کمی زمان می برد تا احساس راحتی کند و از کارش لذت ببرد).

راه هایی برای کودکان مدرسه ای
در این جا راه هایی برای کمک به کودکان مدرسه ای خجالتی در موقعیت های اجتماعی وجود دارد:
-چه در خانه خودتان چه خانه دوستان، کودکان را به بازی های اجتماعی تشویق کنید. اگر فرزندتان به خانه ی دوست اش دعوت می شود، اینکه برای بار اول شما هم با او بروید، به او احساس راحتی می دهد. به تدریج می توانید زمانی را که صرف رفتن با او به خانه ی دوستان اش می کنید را کم کنید.
-سخنرانی های کلاسی یا تمرین های کلاسی که بچه ها چیزی را نشان می دهند و درباره ی آن صحبت می کنند را در خانه با فرزندتان تمرین کنید. این گونه زمانی که فرزندتان در کلاس رو به روی بقیه ایستاده است، اعتماد به نفس بیشتری دارد.
-فرزندتان را به انجام کار های اضافی تشویق کنید. سعی کنید چیزی که رفتار اجتماعی را تشویق می کند پیدا کنید. مانند جستجو و ماجراجویی کردن، ورزش کردن
-از طریق تعاملات اجتماعی به فرزندتان آموزش دهید. در موقعیت های آشنا، به فرزندتان یادآوری کنید که کارهایی را مانند برقرار کردن تماس چشمی، رو به رو شدن با مردم و پاسخ دادن به مردم با صدایی بلند که شنیده شود را انجام دهند. به عنوان مثال می توانید بگویید "یادت باشه وقتی عمو دان داره باهات صحبت میکنه بهش نگاه کنی".
-فرزندتان را با دوستان یا خواهر و برادرهایش که اعتماد به نفس بیشتری دارند مقایسه نکنید. در عوض به فرزندتان کمک کنید تا حتی با قدم های کوتاه به سمت کمتر خجالتی بودن، اعتماد به نفس اش را بسازد.
-کودکان خجالتی معمولا نمی خواهند که خیلی مورد توجه قرار گیرند. ممکن است این که به فرزندتان بگویید دیگران دوست دارند به کسی که صحبت نمی کند توجه کنند تا کسی که همیشه جواب شان را می دهد، به او کمک کند.

خجالت کشیدن کودک به طور عادی
محدوده ای برای خجالت کشیدن کودک عادی وجود دارد.
به عنوان مثال این طبیعی است که کودک به والدین اش وابسته باشد، در موقعیت های اجتماعی گریه کند، و به صورت فیزیکی تلاش کند تا از تعاملات اجتماعی با قایم کردن سرش، تکان خوردن یا چرخیدن و بستن چشمان اش دوری کند.
همچنین طبیعی است که یک کودک پیش دبستانی با افراد نا آشنایی که با او صحبت می کنند، حرف نزند. ممکن است پشت پدر و مادرش قایم شود یا بازی نکند.
همچنین برای یک کودک پیش دبستانی طبیعی است که گاهی از جواب دادن به سوالات در کلاس دوری کند، در دوست پیدا کردن مشکل داشته باشد، ترجیح دهد که عقب بنشیند و دیگران را که مشغول بازی هستند را ببیند یا از فعالیت های جدید دوری کند. چه زمانی ممکن است خجالتی بودن یک مشکل باشد با پرسیدن از خودتان درباره ی این که خجالتی بودن فرزندتان باعث ناراحتی در او یا شما می شود، می توانید بگویید که خجالتی بودن فرزندتان یک مشکل است یا نیست.
به عنوان مثال ممکن است زمانی که کسی به فرزندتان سلام می گوید او قادر نباشد که جواب شان را بدهد یا نتواند زمانی که کسی با او صحبت می کند، به او نگاه کند. ممکن است به خاطر خجالتی بودن اش نتواند موفق شود. ممکن است کودکانی که خجالتی هستند، نشانه هایی از نگرانی هم در موقعیت های اجتماعی مانند جشن ها، بازی ها، مدرسه و فعالیت های ورزشی داشته باشند. همچنین ممکن است درباره ی این که احساس تنها بودن دارند صحبت کنند و نشان دهند که می خواهند دوستان بیشتری داشته باشند اما نمی دانند که چطور از خجالتی بودن شان عبور کنند.
اگر خجالت کشیدن کودک با عملکرد او در مدرسه تداخل دارد یا بر رابطه ی دوستانه اش تاثیر می گذارد، این نشانه ای از این است که خجالت کشیدن کودک یک مشکل است. برخی از کودکانی که خجالتی هستند، باعث نگرانی می شوند. بنابراین اگر رفتار های خجالتی او قابل توجه است و به سختی تغییر می کند، صحبت کردن با یک متخصص مانند یک روانشناس می تواند کمک کند.
خجالت کشیدن کودک به طور عادی

گاهی کودکی که مشکل در تکلم، اختلال اوتیسم یا مشکل شنوایی دارد، ممکن است به طرزی رفتار کند که به نظر خجالتی برسد. به عنوان مثال ممکن است ارتباط چشمی بر قرار نکنند یا در گفت و گو های اصلی شرکت نکنند.
این ایده ی خوبی است که با پرستار سلامت خانواده و کودک فرزندتان (برای بچه ها و کودکان نوپا) یا معلم فرزندتان (برای کودکان پیش دبستانی یا مدرسه ای) صحبت کنید تا از دلایل دیگر رفتار فرزندتان جلوگیری کنند.
به عنوان مثال:
-یک کودک با مشکل در تکلم ممکن است علائمی را نشان دهد که می خواهد با مردم صحبت کند_ به عنوان مثال به دنبال برقرار کردن ارتباط چشمی هستند یا برای ایجاد ارتباط های اجتماعی تلاش می کنند اما از این که نمی توانند درک شوند، نا امید می شوند.
-یک کودک با مشکل شنوایی ممکن است علائمی را نشان دهد که می شنود بزرگسالان (که شامل والدین اش هم می شوند) با او صحبت می کنند. ممکن است در انجام یک سری دستور العمل ها مشکل داشته باشد یا محدوده ای از صدا ها را نشوند.

بسیاری از والدین از این که فرزندشان دیر جوش است بسیار نا امید و نگران هستند. اکثر والدین می خواهند فرزندشان با دیگران راحت باشد و در موقعیت های اجتماعی اعتماد به نفس داشته باشد. این تقصیر شما یا فرزندتان نیست که موقعیت های اجتماعی را ترسناک می پندارد. ممکن است این فقط بخشی از ژنتیک او باشد. می توان بر گام های مثبتی که شما و فرزندتان برای مقابله با خجالتی بودن بر می دارید، تمرکز کرد.
اگر خودتان خجالتی هستید و به همین علت مطمن نیستید که چگونه به فرزندتان کمک کنید، ممکن است این که با یک فرد متخصص مانند روانشانس صحبت کنید، ایده ی خوبی باشد.