شخصیت کودک از چه سنی شکل می گیرد؟

روانشناسی کودک
شخصیت پایه و اصلی هر فرد از دوران کودکی او شکل می گیرد مهمترین و تاثیرگذارترین دوره زندگی انسانها دوره کودکی است.
بعضی از مادر پدر ها تصور می کنند مراقبت و نگهداری از کودک فقط مربوط به بعد جسمی او است در صورتی که کودک نیاز به مراقبت های روحی دارد و باید از لحاظ عاطفی شخصیتی و هوشی نیز تقویت شود.
همانگونه که مادر پدر ها نگران خورد و خوراک و پوشش کودکان خود هستند آیا در همین سطح هم نگران مسائل عاطفی شخصیتی هوشی حسی نگرشی فلسفه و استعدادی کودک خود نیز هستند.
ما برای رانندگی به کلاس های رانندگی رفته و پس از دادن آزمون های مکرر گواهینامه رانندگی دریافت می کنیم در ارتباط با کار هم به همین شکل زمانی که ما می خواهیم وارد حیطه های جدی کاری شویم‌؛ به دانشگاه یا کلاس های آموزشی رفته و ساعت ها آموزش در ارتباط با این مسائل دریافت می‌کنیم.
اما آیا در ارتباط با ازدواج و فرزند آوری به همین شکل به کلاس ها رفته و گواهینامه دریافت می‌کنیم.
کدام یک از فعالیت های مهم زندگی ما که نیاز به آموزش های اولیه از طریق دانشگاه و کلاسهای درسی داشته و نیازمند آزمون های مختلف بود؛ مهمتر از امر ازدواج و فرزندآوری است.
متاسفانه برخی مادرها و پدرها با مشکلاتی که در قسمت پایین می خواهیم در مورد آنها صحبت بکنیم به صورت جدی دست و پنجه نرم می کنند.
مادر و پدر هایی که متاسفانه درگیر لجبازی کودکان خود می شوند.
مادر و پدر هایی که کودکان از اختلاف جزئی میان آنها سوء استفاده های فراوان می کنند.
مادر و پدر هایی که برای آینده بهتر کودکان خود سختی های زندگی از قبیل کار و فعالیت‌های اجتماعی را به دوش می کشند و بازهم با از با عذاب وجدان کم گذاشتن برای فرزندان خود روبرو هستند.
مادر و پدر هایی که در زمان گریه فرزند خود نمی دانند چه کار کنند مادر و پدر هایی که در زمان لجاجت فرزند خود در مهمانی و محیط های خارج از خانه نمی دانند چه کنند.
مادر و پدر هایی که از فرزند خود یک فرزند کاملا مطیع می سازند.
مادر و پدر هایی که بدون توجه به خواسته ها هوش برتر و استعداد کودک خود سعی می کنم کاستی های زندگی خودشان را از طریق کودکشان جبران کنند.
مادر و پدر هایی که متاسفانه با نداشتن دانش کامل به کودک خود برچسب های مختلف می زنند و این برچسب ها به مرور زمان در بزرگسالی؛ یا یک آشوبگر به تمام معنا یا یک فرد بدون اعتماد به نفس به جامعه تحویل می دهد.
مادر و پدر هایی که به اشتباه و با توجه به صحبت‌های دیگران بچه خود را دچار بیماری‌های گوناگون می بینند مثل بیش فعالی یا اوتیسم.
مادر و پدر هایی که با لجبازی های کودک خود پاسخ مثبت میدهند.
مادر و پدر هایی که به دلیل گذشته سخت خود سعی میکنند به راحتی را برای کودکان خود به ارمغان بیاورند.
مادر و پدر هایی که با کنترل و فشار بر کودک سعی می کنند او را از مسیر درست کودکی خود خارج کنند و در دوران کودکی از او یک اسطوره بسازند عقده های مادر پدر خود را جبران کند.
مادر پدرهای که کودک آنها کودک کاملا نرمال بوده و این مادر پدر هستند که بیمار پنداری را در کودک دامن زدند.
مادر و پدر هایی که تاثیر منفی خود بر فشار و کنترل کودکان خود نادیده می‌گیرند و تقصیرها را بر گردن کودک میریزند.
خانم بیتا صدیقیان یکی از مربیان و روانشناسان خبره در زمینه کودک بارها برای ما مثال هایی از کودکان را زده اند که یک اختلال حسی به اشتباه توسط روانشناس یا درمانگر کودک به بیش فعالی تعریف شده و کودک را مجبور به مصرف داروهای متعدد کردند.
کودکانی که اختلالات حسی در آنها باعث شده است درمانگر یا روانشناس کودک مربوطه به اشتباه تشخیص دیگری دهد و مسیر زندگی کودک تحت درمان را به کلی عوض کند.
در صورتی که اگر کودک به روانشناس مراجعه نمی کرد شاید آینده موفق می توانست داشته باشد.