چرا کودکان با خود حرف میزنند؟
حرف زدن کودک با خودش در سن ۳ تا ۵ سالگی طبیعی است و راهی برای بیان افکار و احساسات درونی کودک به حساب می آید.
حرف زدن کودک با خودش در سن ۳ تا ۵ سالگی طبیعی است و راهی برای بیان افکار و احساسات درونی کودک به حساب می آید. اما بسیاری از والدین نگرانند که آیا حرف زدن کودک با خودش نشانۀ مشکلی است؟ صحبت کردن کودک با خودش در سنین مشخصی یکی از خصوصیات رشد شناختی است و باعث پرورش خلاقیت کودک می شود. کودکانی که خلاق تر هستند، بیشتر خیال پردازی می کنند و این ویژگی در تک فرزندها بیشتر است. حرف زدن کودک با خودش، او را با محیط اطرافش آشناتر کرده و باعث بهتر شدن گفتارش می شود. در این مقاله در مورد حرف زدن کودکان با خودشان صحبت میکنیم.
حرف زدن کودکان با خودشان به چه شکل است؟
برخلاف بزرگسالان، کودکان به شکل واضح‌‌تر و حتی با صدای بلند با خودشان صحبت می‌کنند. آنها دنیای اطراف خود را فراموش کرده و کاملاً وارد دنیای خیالی‌شان می‌شوند. ممکن است با خودشان یا عروسک‌هایشان حرف زده و از حرکات بدنی هم استفاده کنند. این‌گونه صحبت‌ها نمونه‌هایی از مکالمات خصوصی کودک را آشکار می‌کنند.
حرف زدن کودک با خودش شامل یک فعالیت سه مرحله‌ای است: صحبت‌های خصوصی دربارۀ یک عمل یا نقشۀ انجام شده، یک فعالیت در حال انجام و نهایتاً نتیجۀ یک کار.
تاثیر سن بر خود گویی های کودک
تحقیقات نشان داده کودکانی که در حین انجام دادن کارها با خودشان حرف میزنند از عملکرد بهتری برخوردارند. کودکان با گفتار خصوصی، دنیای درونی، تجربیات کسب شده، احساسات و افکار خود را آشکار می‌کنند. موضوع صحبت‌های کودکان ۴ ساله محدودتر و و گزینشی‌تر از کودکان سه ساله است. با رسیدن به سن ۶ و ۷ سالگی در اغلب کودکان این صحبت‌ها تمام می‌شود و هنگام انجام فعالیت‌ها و مواجهه با چالش‌ها و مشکلات گفتار خصوصی و بلند حرف زدن کودک با خود، تبدیل به گفتار درونی می‌شود.
فوائد حرف زدن با خود در کودکان
تحقیقات بسیاری نشان داده‌است که صحبت کردن کودک با خودش می‌تواند مزایای بسیاری برای آنها داشته‌باشد. از جمله این مزایا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- یکی از عوامل مهم در حرف زدن کودکان با خودشان، هوش است. تحقیقات نشان داده است کودکانی که با خودشان صحبت می‌کنند نسبت به آن‌هایی که این کار را انجام نمی‌دهند از هوش بالاتری برخوردارند.
- این نوع حرف زدن نشان دهندۀ این است که کودک در حال رشد کردن است؛ زیرا هنگامی که کودکی با خودش صحبت می‌کند، خانواده و اطرافیان خود را از مفاهیم و موضوعاتی که دربارۀ آنها یاد گرفته آگاه می‌کند.
- کودکانی که بیشتر با خودشان حرف میزنند، خود-کنترلی در حال رشدی دارند و کمتر تکانشی عمل می‌کنند.
- گفتار خصوصی با استفاده از تصویرسازی ذهنی و قدرت تخیل به کودکان کمک می‌کند تا بتوانند کارهای خلاقانه‌ای انجام دهند و بتوانند تجارب کسب شده خود را به شیوهای جدید ارائه دهند.
چه موقع نگران حرف زدن کودک با خودش باشیم؟
کودکان اغلب در دنیای خیالی خود با خودشان، عروسک‌ها، دوست‌ها و حتی حیوانات خیالی صحبت می‌کنند. ممکن است چیزهای جدیدی که یاد گرفتند را در مکالماتشان استفاده کنند یا حرف‌های بزرگ‌ترها را تکرار کنند. اما این مسئله مهم است که چه موقع باید نگران این حرف زدن‌ها باشیم؟ برخی کودکان در مکالماتشان با خودشان جملات و حرف‌هایی را تکرار می‌کنند، اگر این امر برای مدتی طولانی و به شکلی غیرعادی ادامه پیدا کند، ممکن است نشانه ای از مشکلات رشدی باشد.
صحبت کردن تکراری با خود یکی از نشانه‌های اوتیسم است. اگر متوجه شدید که با برخی تغییرات مشخص در برنامۀ کودک، عصبی شده و برای آرام شدن با خودش صحبت می‌کند بهتر است با یک مشاوره کودک مشورت کنید. البته درنظر داشته باشید که صحبت‌های تکراری با خود، عامل تعیین کننده برای اوتیسم به حساب نمی‌آید و به طور قطع مشخص نمی‌کند که کودکی مبتلا به اوتیسم است. حرف زدن کودکان در سنین ۲ تا ۵ سالگی طبیعی است، بعد از آن کاهش پیدا می‌کند و تقریباً از هفت سالگی به بعد دیده نمی‌شود لذا به گفتارهای خصوصی در سنین بالاتر باید بیشتر توجه شود.
منبع:
هنر زندگی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼