بهترین روش تربیتی کودکان، برو تو اتاقت و به کارات فکر کن!
روانشناسان کودک به شدت با تنبیه جسمی یا روانی کودک مخالف هستند، اما تنبیه های دیگری را پیشنهاد داده اند.
بعضی پدر و مادرها ، به دلیل هر حرکت کودک که مورد نظرشان نباشد ، او را تنبیه می کنند و عده بیشتری از پدر و مادرها مخالف هر گونه تنبیه کودک هستند. در حالی که روانشناسان به اصل تنبیه درست اهمیت زیادی می دهند و معتقدند کودک از دوره خردسالی باید یاد بگیرد چه کاری درست و چه کاری غلط است ، تا این امر در ضمیرش نهادینه شود.
روانشناسان کودک به شدت با تنبیه جسمی یا روانی کودک مخالف هستند ، اما تنبیه های دیگری را پیشنهاد داده اند که یکی از آنها اتاق تنهایی یا گوشه نشینی است که در این مقاله مطرح شده و هیچ گونه مشکل روحی - روانی یا جسمی ایجاد نمی کند.
اقدامی برای رفع خشونت
تربیت به مفهوم کمک کردن به کودک ، برای شکل گیری ساختار روانی وی است . متاسفانه بعضی پدر و مادرها در تربیت فرزندان خود از تنبیه فیزیکی روانی استفاده می کنند که نه فقط آنان را در رسیدن به اهداف تربیتی کمک نمیکند ، بلکه موجب بروز آسیب های روانی و اختلالات رفتاری نیز در کودکان می شود.
یکی از عواقبی که روش های نامناسب تربیتی به دنبال دارد ، خشونت و پرخاشگری کودکان است. پدر و مادرهایی که از تنبیه فیزیکی و روانی استفاده می کنند خشونت و پرخاشگری را در فرزندانشان رشد می دهند.
پرخاشگری کودکان میتواند دلایل متفاوتی داشته باشد که یکی از آنها تنبیه و روش های تربیتی نادرست است. در صورتی که والدین بتوانند در دوران اولیه زندگی پرخاشگری کودکان را کنترل کنند ، خواهند توانست اشتباهات تربیتی خود را تا حدودی جبران کنند.
زمانی که کودک از فرمان پدر و مادر سرپیچی می کند و دست به خشونت می زند ، تنها تکنیکی که میتواند به پدر و مادر کمک کند تا رفتارهای پرخاشگرانه را کاهش دهند ، اتاق تنهایی است. برای این کار باید یکی از اتاق های خانه را که اتاق خود کودک نباشد و هیچ گونه اسباب بازی در آن نباشد ، در نظر گرفت و زمانی که کودک پرخاشگری کرد باید به مدت ۳ تا ۵ دقیقه او را به درون اتاق تنهایی فرستاد.
البته مدت زمان ماندن در اتاق تنهایی باید متفاوت باشد. به طور مثال برای کودکان سه ساله سه دقیقه ، برای کودکان چهارساله چهار دقیقه و.... هنگام استفاده از اتاق تنهایی والدین باید مواردی را هم حتما رعایت کنند از جمله :
در اتاق تنهایی همیشه باید باز باشد. بعضی پدر و مادرها کودکان را برای تنبیه در اتاقی گذاشته و در را می بندند که این امر موجب ایجاد ترس و حس ناامنی در کودک می شود.
فراموش نشود که حتما باید چراغ اتاق روشن باشد. تاریک کردن اتاق به جز ایجاد ترس و احساسات در کودک ، نتیجه دیگری ندارد. باید به خاطر داشت منظور از اتاق تنهایی هدف ترساندن کودک نیست ، بلکه او باید بیاموزد که رفتارهای ناخوشایندش پیامدی ناخوشایند دارد.
در نظر گرفتن مدت زمان مشخص بسیار مهم است. در صورتی که پدر و مادری بخواهد بیشتر از زمان مشخص شده کودک را در اتاق نگه دارد ، این امر موجب درگیری و خشونت بیشتر با وی می شود.
پس از پایان مجازات ، دیگر نباید درباره مجازات و اتفاقات قبل آن با کودک حرف زد و بهتر است رفتارهای ناخوشایند کودک برای وی تکرار نشود ، زیرا این امر موجب گستاخی کودک و انجام دوباره آن عمل میشود.
بیشتر کودکان در مقابل اتاق تنهایی مقاومت می کنند. در این حالت والدین باید صبورانه و مقتدرانه برخورد کنند و اگر کودک به اتاق تنهایی نمیرود ، آرام و به دور از هر گونه خشونت ، شانه هایش را از پشت گرفته و او را به اتاق تنهایی ببرند. در اوایل شاید کودک در اتاق نماند.
اگر کودک اتاق را ترک کرد ، باید دوباره عمل بردن او تکرار شود . ممکن است این کار چند بار اتفاق بیفتد. به یادداشته باشید در این فاصله باید به وی بی اعتنایی کرد. به این معنا که هیچ گونه ارتباط چشمی یا کلامی نباشد و به سوالات وی پاسخ دهید یعنی این که به رفتار پرخاشگرانه وی اهمیت داده اید.
روانشناسان برای کودکان ۳ تا ۳.۵ ساله گوشه تنهایی را پیشنهاد می کنند. به این معنا که یک قسمت از خانه که با وسیله یا مشخصه ای مجزا شده ، اعم از قرار دادن یک قالیچه یا پارچه ای رنگی و... را برای کودکان سن کمتر در نظر گرفته شود ، یا یک صندلی که برای مدت ۳ دقیقه کودک بر روی آن بنشیند.
باید به کودک گفته شود تا زمانی که به وی اجازه داده نشده ، حق ندارد اتاق یا گوشه تنهایی را ترک کند و زمانی که وی را به تنهایی می برند باید گفته شود تنها ماندن او به دلیل رفتار پرخاشگرانه ای است که داشته و بهتر است زمانی را با خود تنها بماند و فکر کند.
نباید فراموش کرد که تکنیک اتاق تنهایی فقط مختص به پرخاشگری ، اعم از نافرمانی یا رفتارهای تند در بازی ها و.... است و در موارد دیگر نباید از این تکنیک استفاده شود.
به عنوان مثال زمانی که کودک غذا نمی خورد ، یا ناخن هایش را می جود یا اسباب بازی هایش را جمع نمی کند ، استفاده از اتاق تنهایی توصیه نمیشود.
یکی از عواقبی که روش های نامناسب تربیتی به دنبال دارد ، خشونت و پرخاشگری کودکان است. پدر و مادرهایی که از تنبیه فیزیکی و روانی استفاده می کنند خشونت و پرخاشگری را در فرزندانشان رشد می دهند.
منبع:
کودک آنلاین
نظر کاربران
من که هر چی میشه پرستارم میگه برو تو اتاقت بهش فکر کن