لجبازی در کودکان نوپا، چه باید کرد؟

از نظر بیولوژیکی اختلال در عملکرد غدد و اعصاب ممکن است یکی از عوامل لجبازی در کودکان باشد.

از نظر بیولوژیکی اختلال در عملکرد غدد و اعصاب ممکن است یکی از عوامل لجبازی در کودکان باشد. اما بیشتر لجبازی‌ها ریشه در سبک رفتاری والدین دارد.

به ویژه بین ۲ تا ۳ سالگی که کودک می‌خواهد استقلالش را تثبیت کند و همه کارها را آنطور که خودش میخواهد انجام دهد نه آنطورکه شما به او میگویید شمامیتوانید این گونه رفتارها را با برخورد و واکنش درست در هنگام بروز و بعد ازآن تغییر دهید.

اولین قدم این است که پذیرش خطا را یاد بگیریم. بهتر است به عنوان والد رفتارهای کودک را با توجه به نسل و جنس وی مورد ارزیابی قرار دهیم و خطاها و رفتارهای او را به شخصیتش ارتباط ندهیم. البته باید او مسئول کارها و رفتارهایش باشد اما لازم است مواظب باشیم که او را سرزنش نکنیم و به او حق دهیم گاهی اشتباه کند.

-در رفتار با کودک باید ثابت ‌قدم بود. روزانه برای کودک برنامه‌ریزی کنید . یعنی قوانین در خانه بایستی مشخص و در بین همه افراد و در هر زمان و شرایط هماهنگ و یکسان باشد.

- وقتی کودکی لجبازی می کند آرام اما با لحن قاطع باشید.

- مؤثرترین راه برای آموزش رفتار خوب شکل دادن رفتار با تحسین است. این روش تربیتی باید به طور مداوم استفاده شود تا رضایت شما را از رفتارهای جدید فرزندتان نشان دهد. وقتی کودک بداخلاقی نمی‌کند و جیغ نمی‌کشد به او توجه بیشتری کنید.اگر می‌پندارید لجبازی کودک برای جلب توجه شما بوده است وقتی لجبازی نمیکندبه او توجه نشان دهید. شما همچنین می‌توانید دریک تقویم تعداد روزهایی را که کودک خوش‌اخلاق بوده مشخص کنید تا هم شما و هم کودک یادتان بماند که خوش‌رفتاری چقدر مهم است. به کودک برای رفتار خوب و همکاری‌اش پاداش دهید

-کودک را به محل دیگری ببرید

اگر جیغ و داد کودک آن قدر ادامه یافت که احساس کردید دیگر هیچ راهی جز تسلیم شدن بخواسته های او ندارید راه دیگری را بیازمایید. اگر می‌خواهد باز هم داد و فریاد کند اشکالی ندارد ولی شما دیگر تحمل شنیدن آن را ندارید. اگر کودکتان دو سه ساله است او را در اتاق دیگری بر روی یک صندلی بنشانید و خودتان بیرون بیایید و به جایی بروید که او شما را نبیند ولی شما بتوانید او را زیر نظر داشته باشید.