بازی برای کودکان، چه دستاوردی به همراه دارد؟

گرچه مفهوم بازی سالهاست که به کار گرفته می شود اما هنوز تعریفی از آن ارائه نشده که مورد قبول همه باشد.

گرچه مفهوم بازی سالهاست که به کار گرفته می شود اما هنوز تعریفی از آن ارائه نشده که مورد قبول همه باشد. کودکان در بازی ، به نقش آفرینی می پردازند مثلا ؛ دکتر می شوند ، مهمان بازی می کنند و بازی های از این دست در بین کودکان همگانی می باشد و کودکان از شیوه های عمومی بازی ، پیروی می کنند.

بدین معنی که کودک ، بازی ها را از دست زدن به اشیاء دور و بر خود شروع می کند و با رشد سنی ، به بازی های پیچیده تری می پردازد. معیارهایی را غالب مشاهده کنندگان بازی کودکان ، در تعریف بازی نام می برند که عبارتند از :

۱ . بازی خوشایند و لذتبخش است.

۲ . بازی هیچ هدفی بیرونی ندارد ، انگیزش های کودک ذهنی می باشد و متوجه هیچگونه هدفی عملی نیست.

۳ . بازی خود جوش و داوطلبانه است و بازیگر ، خود آن را انتخاب می کند.

۴ . بازی کردن ، مستلزم درگیری فعالانه بازیگر است.

همینکه کودک به نحوی با اشیاء شروع به بازی می کند ، واکنش وی نسبت به کودکان دیگر تغییر می کند. یکی از فرضیه ها در زمینه بازی کودکان ، این است که بازی رشد هوشی کودک را تسریع می کند.

دیده شده است که کودکان فاقد اسباب بازی ، از لحاظ شناختی از همسالان خود عقب تر می باشند.

بعضی از روانشناسان معتقدند که یکی از دلایل مهمی که کودکان طبقه کم در آمد ، پس از ورود به مدرسه با مشکلات یادگیری رو به رو می شوند این است که کمتر فرصت بازی داشته اند و بازی های آنها پیچیده نبوده است.

شخصیت کودک در ضمن بازی شکل می گیرد ، دگرگونی های زیادی در روحیات و خلقیات او روی می دهد و همه این ها ، تکامل و گذار به مرحله ی عالیتر پیشرفت را برای کودک مهیا می کند.

در میان انواع بازی ، بازی های ابتکاری که آفریده ی خود کودکان می باشد ، اهمیت ویژه ای دارد و این بازی ها به شخصیت کودک شکل می دهد و وسیله ی گرانبهایی در تربیت کودک به حساب می آید.

ابتکار و خلاقیت کودک ، در آفرینش موضوع بازی و در تجسس وسایل جهت عملی ساختن آن ظاهر می شود.

بازی موجب دوستی و مراوده میان کودکان همسال می شود و کودک رفته رفته ، ضمن بازی خود را عضوی از یک جمع احساس می کند و به ارزیابی منصفانه رفتار و کردار خویش و همبازی های خود می نشیند.

ضمن بازی ، همه ی جوانب شخصیت کودک به سمت اتحاد و همکاری با همبازی ها شکل گرفته و شور و شوق و احساس مسئولیت در وی به وجود می آورد.

محتوای بازی های کودکان ، متفاوت و گوناگون است . زندگی والدین ، کار افراد شاغل و.... میتواند برای آنها مهم و جالب باشد. از رفتار کودک ضمن بازی ، میتوان به مناسبات بزرگسالان پی برد.

مشاهدات فراوان نشان می دهد که انتخاب بازی با تمایلات و خواسته کودک بستگی دارد. اگر بپذیریم که بازی برای رشد هوشی اهمیت به سزایی دارد ، در این صورت آشنا کردن کودکان با بازی ، یکی از عواملی است که رشد شناختی را تسهیل می کند. اسباب بازی های مناسب به کودکان قبل از دبستان کمک میکند تا رفتار اجتماعی مطلوب را بیاموزند.

در زمینه انجام بازی ها ، دختران و پسران بسیار به هم نزدیک می باشند. فیلز یکی از پژوهشگران در زمینه بازی کودکان ، در یک تحقیق به این نتیجه رسید که فعالیت های پسران و دختران خیلی به هم نزدیک است ، با این تفاوت که دختران فعالترین و آرامترین افراد در بازی می باشند.

کودکان به فراخور استعداد و علاقه خویش ، دارای قدرت آفرینش در نقاشی هستند . نقاشی در دو و سه سالگی نزد کودکان بیشتر جنبه های نمادی دارد و کم کم با افزایش سن ، کودک از نقاشی نمادی به جانب نقاشی پیچیده تر ، حرکت می کند.

نقاشی کودکان نموداری از تخیلات ، تصورات و احساسات آنها به شمار می آید. کودکان در سال های دوم و گاهی سوم زندگی ، خطوطی می کشند اما به ندرت سعی میکنند اشیایی را که می شناسند ، نقاشی کنند.

اگر چه اشکال خاصی نمی کشند اما از آنها پرسیده شود که چه کشیده اند ، خواهند گفت ، گاو ، سگ ، گربه ، آدم و... ولی از سه سالگی به بعد ، کودکان کم کم اشکالی نمادین می کشند که شبیه انسان و یا حیواناست و به مرور ، به سمت پیچیدگی در نقاشی کشیدن ، پیش می روند .

نقاشی کودکان ، زبان خاموش افکار و احساسات آنها است. در نقاشی هر چیزی که بیشتر مورد نظر کودک باشد ، بزرگتر کشیده میشود و تاکید کودک بیشتر بر آن استوار می شود. نقاشی ، میزان تسلط کودک بر عضلاتش را نشان می دهد و فعالیت های از این دست ، نقاشی ، خط ، کارهای دستی و.... به رشد شخصیت کودک کمک میکند و روش مطلوبی است برای ایجاد عزت نفس و خوداتکایی در کودکان و از نظر روانی ، موجب آرامش و اطمینان کودک میشود.

منبع: کودک آنلاین