ترتیب تولد بچه ها، دختر باشن خوبه یا پسر؟

بیایید فرض کنیم که فرزند اول شما دختر است. در این حالت وقتی فرزند دوم متولد می شود، زندگی دخترتان کاملاً زیرو رو می شود.

بیایید فرض کنیم که فرزند اول شما دختر است. در این حالت وقتی فرزند دوم متولد می شود، زندگی دخترتان کاملاً زیرو رو می شود. اگر بچۀ جدید هم دختر باشد، این احتمال وجود دارد که بخواهند با هم رقابت کنند؛ به ویژه اگر فاصلۀ سنی شان کمتر از سه سال باشد.

بچه های هم جنس، معمولاً تصور می کنند که باید در نظر پدر و مادر متفاوت باشند و اغلب به طور کاملاً ناخودآگاه، مسیرهای متفاوتی را برای زندگی شان انتخاب می کنند.

اگر فرزند اولتان بچه ای معقول و منطقی است، برای فرزند دوم سخت خواهد بود که همین خصوصیات را داشته باشد. او به دختر شیرین، درس خوان، پر رو یا ورزشکار خانواده تبدیل می شود.

فرزند اول همیشه بچۀ بزرگ خانواده است که همه از او انتظار دارند رفتار معقول و بزرگسالانه ای داشته باشد و البته آنها نمی توانند از این نقش فرار کنند. دختران بزرگتر هم معمولاً، پرستار خواهران و برادران دیگر یا کمک حال مادر می شوند.

به طور کلی دختران بزرگتر، در مقایسه با پسران بزرگتر خانواده، بیشتر به خواهر و برادر کوچکترشان توجه می کنند و رفتار دوستانه تری با آنها دارند.

شاید این موقعیت، تا حدودی درست و قابل قبول باشد یا باعث شود که فرزند بزرگ احساس غرور کند، اما در دراز مدت تبعات زیادی برای او دارد؛ چون مسئولیت هایی را که در واقع متعلق به والدین است، بر دوش او می اندازد. بنابراین به خاطر داشته باشید که حتی فرزندان بزرگتر هم کودک هستند و بعضی وقت ها دوست دارند پدر و مادرشان، کمی لوسشان کنند.

توالی جنسیتی متفاوت

والدینی که دو تا دختر دارند، وقتی می بینند بچه هایشان، در کمال شادی و خوشحالی، با هم بازی می کنند و هیچ سروصدا و جاروجنجالی راه نمی اندازند؛ حسابی خوشحال می شوند؛ در حالی که به عنوان یک قانون کلی، یک پسر و یک دختر نمی توانند به این خوبی، با هم کنار بیایند و بازی کنند.

به خاطر داشته باشید که اگر به فرزندانتان اجازه دهید فردیت خود را آشکار کنند و آنها را همانطوری که هستند بپذیرید، دعواهای میان برادران و خواهران در یک سطح معقول و منطقی باقی می ماند و خیلی شدید نمی شود.

فقط دختر

اگر همۀ فرزندان یک خانواده دختر باشند و پسری بینشان نباشد، این احتمال وجود دارد که یکی از دختران نقش پسر خانواده را برعهده بگیرد. از آنجا که این کودک می خواهد جای پسر نداشتۀ خانواده را پر کند، بنابراین ویژگی های مردانه پیدا می کند.

اگر از اینکه پسری ندارید، ناراحت هستید، بهتر است به محض اینکه دختران به سن مناسبی رسیدند، دربارۀ این قضیه با آنها صحبت کنید؛ به جای اینکه سکوت یا به دلیل چنین کمبودی، گله و شکایت کنید.

به عنوان مثال به دخترانتان بگویید که ما واقعاً دلمان می خواست یک پسر هم داشته باشیم، ولی حالا صاحب چند تا دختر هستیم و این خیلی خوب است. لازم نیست هیچ کدام از شما ادای پسرها را دربیاورید. شما همین طوری که هستید، فوق العاده اید.

دختر و بعد پسر

اگر فرزند دومتان پسر است، دخترتان فرصت دارد که از همان دوران کودکی با مراحل رشد او و ویژگی های مردانه اش آشنا شود و این مسئله باعث می شود درک بهتری نسبت به موجودات مذکر پیدا کند.

واکنش شما نسبت به فرزند دوم، می تواند روی دختر شما تاثیر بگذارد. مثلاً اگر پسرتان عزیز کرده اعضای خانواده باشد یا همه دوستش داشته باشند، برای دخترتان خیلی سخت خواهد بود که ویژگی های زنانه اش را بپذیرد یا حتی آنها را بروز دهد و به آنها افتخار کند.

پس اگر با هر دو فرزندتان رفتار خوبی داشته باشید و آنها بدانند که مورد علاقه و توجه شما هستند، زندگی خانوادگی تان هماهنگ تر می شود و هر چند اختلاف های کوچکی پیش می آید، این مشکلات کوچک حل شدنی خواهند بود؛ زیرا نیازهای اولیه شان تامین شده است.

پسر و بعد دختر

عکس آنچه در قسمت قبل گفته شد، اگر بعد از یک پسر صاحب فرزند دختر شده باشید، دخترتان از همۀ فایده ها و البته سختی های داشتن یک برادر بزرگ تر، بهره مند خواهد شد. این ترتیب تولد هم می تواند ثمرات خوبی داشته باشد، اما به این شرط که فرزند پسر در میان اعضای خانواده به رسمیت شناخته شود و دائم دنبال جلب توجه و علاقۀ والدین نباشد.

حسادت، احساسی قابل درک و البته قابل توجیه است و سرکوب کردن آن، اصلاً ایدۀ جالبی نیست. پس بهترین راه این است که آزادانه، با فرزندانمان دربارۀ حسادت حرف بزنیم.

برای مثال، اگر پسر شما اجازه داشته باشد که حسادت خود را نسبت به خواهرش ابراز کند و شما به جای برخورد کردن با احساسات پسرتان دلداری اش دهید، دیگر نگران نخواهید بود که او در غیاب شما خواهر کوچکترش را آزار دهد. مثلاً می توانید به او بگویید: می فهمم که خیلی سخته، من قبلاً برای بودن با تو وقت داشتم، ولی الان مجبورم از خواهرت مراقبت کنم و به کارهای او هم برسم.

اگر شما با همۀ فرزندانتان با احترام و علاقه رفتار کنید و به توانایی های منحصر به فرد هر کدامشان توجه داشته باشید، آنها این فرصت را خواهند داشت که درس های زیادی را از هم یاد بگیرند و یک رابطۀ عاطفی قوی در تمام زندگی شان داشته باشند.