حرف گوش نکردن بچه ها، حل‌های کارساز
عدم پیروی کودک از دستورات والدین، می‌تواند عصبانی‌کننده و آزاردهنده باشد.
عدم پیروی کودک از دستورات والدین، می‌تواند عصبانی‌کننده و آزاردهنده باشد. در انتهای روز شما از تکرار کردن، بحث کردن، نق زدن و کلک زدن‌های او به ستوه می‌آیید. اولین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که تعداد خواست‌ها و فرامین‌تان معقول باشد تا کودکان تبدیل به پادو یا کارگر شما نشوند. دومین مسأله این است که در لحن و عمل، خوشایند و منطقی باشید. گاهی کودکان به این دلیل عادت به بی‌توجهی نسبت به دستورات می‌کنند که به خوبی می‌دانند دستورات، پیش از جواب دادن به آن‌ها، بارها تکرار خواهند شد. یادگرفته‌اند که چه مدت طول می‌کشد تا والدینشان به اندازه کافی عصبانی شوند و آن‌ها را مجبور به اطاعت کنند. همچنین می‌دانند که ممکن است والدینشان تسلیم شوند و خودشان کار را انجام دهند. با این حال، گاهی جواب ندادن صرفا به دلیل سرکشی و نافرمانی، و گاه به دلیل انتظارات زیاده از حدی است که داریم و یا انتظاراتی که به وضوح آن‌ها را بیان نمی‌کنیم. اگر کودکتان می‌فهمد ولی به ندرت از دستورات شما تبعیت می‌کند، راه حل‌های زیر را امتحان کنید. ما خودمان این راه حل‌ها را کارساز یافته‌ایم.
1- صریح و دقیق باشید
ما اغلب چنان گرفتار صادر کردن فرامین هستیم که نمی‌فهمیم چقدر از کودک انتظار داریم. کودک ممکن است نداند معنای «اتاقت رو تمیز کن» چیست. ممکن است معنای اتاق تمیز برای او، با انتظارات ما مطابقت نکند. همچنین گاهی والدین چنان پشت سر هم دستوراتی صادر می‌کنند که کودکان قادر به یاد آوری آن‌ها نیستند. و نهایتا اینکه گاهی والدین از کودکشان خواهش می‌کنند که کاری را انجام دهد، در حالی که قصدشان این بوده است که به او بگویند که باید آن کار را انجام دهد.
۲- کاری را که می‌خواهید، دقیقا با کلمات ساده و قابل فهم بیان کنید
کلمات ساده و قابل فهم بیان کنید آن را به صورت دقیق شرح دهید.
3- تعداد دستورات را محدود کنید
بسیاری از مواقع والدین تعداد زیادی دستور را یک‌جا صادر می‌کنند! در حدی به کودک دستور دهید که بتواند آن را حفظ کند و به خاطر آورد. هنگامی در صورت لزوم برای او دستورات دیگری صادر کنید که آن کارها را انجام داده است. برای مثال، اگر می‌خواهید اتاقش را تمیز کند به او بگویید که چطور قدم به قدم آن را انجام دهد: «اسباب بازی‌هایت را جمع کن، لباس‌هایت را آویزان کن و...» هنگامی که او کل کار را فهمید، می‌توانید صرفا به او بگویید: «برو اتاقت را تمیز کن.»
۴- پیش از این که سخن بگویید، فکر کنید
اگر می‌خواهید جواب نه نشنوید، به کودک امکان انتخاب ندهید، مثلا نگویید: «می‌خوای همین الان اتاق رو تمیز کنی؟» و «یا چطوره بریم دندانپزشکی؟» می‌توان در عین حال که خودکامه و دیکتاتور نبود، قاطع بود. گاهی می‌توانید از انگیزه دادن هم استفاده کنید، مثلا: «شرط می‌بندم قبل از این که تا ده بشمرم از ماشین پیاده میشی!».
5- توجه کودک را جلب کنید
کودکان اغلب چنان غرق کارهایشان می‌شوند که واقعا نمی‌شنوند که شما چه می‌گویید. برای پرهیز از چنین حالتی، اطمینان حاصل کنید که کودک می‌داند به او چه گفته‌اید. در چشمان کودک نگاه کنید و از او بخواهید که دستورات شما را تکرار کند و بعد برای شما معنای آن‌ها را نیز شرح دهد. این روش همچنین در مورد کودکانی که مدت توجه کوتاهی دارند و به آسانی توجه‌شان منحرف می‌شود، مفید است.
۶- به آن چه می‌گویید عمل کنید و چیزی را بگویید که به آن عمل می‌کنید
والدین معمولا گرفتارند و گاهی هنگامی که می‌خواهیم بچه‌ها کاری را انجام دهند، فرض می‌کنیم که آن کار انجام خواهد شد و بعد آن را فراموش می‌کنیم. اگر چنین نیست، اطمینان حاصل کنید که هر بار که دستوراتی را صادر می‌کنید، آن‌ها را پیگیری می‌کنید؛ تا بدین ترتیب کودکتان یاد نگیرد دستورات شما را نادیده بگیرد. علاوه بر این، از دادن دستوراتی که واقعا لازم نیستند، اجتناب کنید.
7- دستورات را به صورت بازی درآورید
اغلب فرمان‌هایی که برای کودکانمان صادر می‌کنیم، زمان چندانی برای انجام دادن لازم ندارند و اغلب، این زمان کم‌تر از وقتی است که صرف بحث کردن در مورد آن‌ها می‌شود. اگر از دوران خردسالی بچه‌ها شروع به درخواست کمک از آن‌ها کنید، آن‌ها به وظایف خود به چشم یک بخش طبیعی از زندگی‌شان نگاه خواهند کرد. بعد، شما می‌توانید با اندازه گیری زمان پاسخ، آن را تبدیل به یک بازی کنید: «چقدر طول میکشه که رختخواب تو مرتب کنی؟ شروع می‌کنیم، یک، دو، سه... عالیه! کارتو در چهار دقیقه و نیم تموم کردی، آفرین! واقعا که می‌تونم روی کمکت حساب کنم؛ خیلی ممنون! حالا می‌تونی برگردی، بازی کنی.» با این روش مثبت به او می‌آموزید که کمک کردن زمان زیادی نمی‌برد.
۸- نظارت کنید
برای آن‌که مطمئن شوید که کودکتان از دستورات شما اطاعت می‌کند، می‌توانید در حال انجام کار، او را زیر نظر بگیرید؛ ولی همیشه این کار را به صورت مثبت و کمک‌کننده انجام دهید. اگر مایل بودید، بازرسی را بعد از پایان کار انجام دهید. هدف این نیست که از کودک ایراد بگیرید، بلکه هدف این است که مطمئن شوید کودک دستورات شما را انجام می‌دهد. بنابراین، خودتان را تبدیل به یک پلیس خشک و خشن نکنید.
9- تحسین کنید، تحسین، تحسین..
ما واقعا بر این باوریم که کلید انگیزه دادن به بچه‌ها این است که مثبت باشید: با رفتارتان نشان دهید که از او انتظار دارید دستورات شما را اطاعت کند و زمانی که چنین کرد او را تشویق کنید: «خیلی ممنون از این که عینک من رو آوردی. واقعا به من کمک بزرگی کردی.» «آفرین که اتاقت رو تمیز کردی، کتاب‌ها و اسباب بازی‌هات رو سرجاشون گذاشتی و کمد رو بستی.» هنگامی‌که می‌توانید، کاری را که خوب انجام شده است، با فعالیتی که کودک دوست دارد همراه کنید و بازی را با کار به طور متناوب به کار بگیرید: «جو، بعد از اینکه کتاب‌هات رو مرتب کردی، برو بازی کن.» یا «جسیکا، واقعا برای پاک کردن باغ خیلی کار کردیم. بیا کمی لیموناد و ذرت بو داده بخوریم.»
۱۰- حرف گوش نکردن کودک را، پیگیری کنید
اگر علی رغم برخورد مثبت شما، به دستوراتتان بی‌توجهی شده است و یا اینکه پاسخ به دستورات شما، با لحنی غیرهمکارانه «چرا من باید این کار رو بکنم» همراه شده است، به نقطه‌ای رسیده‌اید که باید با به کارگیری پیامدهای منفی، وضعیت را تغییر دهید.
11- از پاسخ‌های پنج ثانیه‌ای استفاده کنید
اگر کودک شما سابقه پشت گوش انداختن دستورات شما را دارد، یک محدوده زمانی برای پاسخ دادن او معین کنید. اگر کودک، زمانی که در حال شمردن بودید پاسخ نداده بود و تنها زمانی شروع به پاسخ دادن کرد که شما شمردن را تمام کرده بودید، دستورات را یک‌بار دیگر تکرار کنید. سپس او را وادارید که بین دو حالت یکی را انتخاب کند؛ مثلا: «جان، یا کاری را که من گفتم می‌کنی، یا این که به تو کمک می‌کنم که اونو انجام بدی و جریمه هم میشی!» یا «مارک، باید همین الان اتاقت رو تمیز کنی و یا این که جریمه بشی و بعد اتاقت رو تمیز کنی!»
۱۲- دست کودک را بگیرید و او را وادار به انجام کار کنید
اگر این راه را انتخاب می‌کنید، بعد از پنج ثانیه، یک‌بار دیگر دستورات را تکرار کنید. سپس دست‌های کودک را بگیرید و او را در موقعیت عمل قرار دهید. (مثلا اگر کودک قرار است چیزی را از روی زمین بردارد، دست کودک را بگیرید و آن را روی آن چیز قرار دهید. بعد دست او را به محل قرار گرفتن شیء ببرید.
13- از محرومیت موقت استفاده کنید
او را مدتی جریمه کنید سپس از کودک بخواهید چیزی را که از او خواسته‌اید، اجرا کند.
۱۴- از تصحیح بیش از حد استفاده کنید
اگر کودک از دستورات شما اطاعت نمی‌کند، وانمود کنید که فکر می‌کنید کودک نمی‌داند چطور باید کارش را انجام دهد و او را وادارید که با نظارت شما، وظیفه‌اش را چندین بار انجام دهد.
پ
منبع:
کودکان طلایی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼