مشکل دوست یابی کودکان، راه حل چیست؟

مسئله دوست یابی و انتخاب دوست بعد از سلامتی و وضعیت تحصیلی در رده سوم نگرانی والدین قرار داره.

دختری رو در نظر بگیرید که شرکت خودش رو تاسیس کرده، و در زمان مدرسه همیشه ورزش های انفرادی رو ترجیح داده و شاید پدر و مادرش این نظر رو داشتن که دخترشون بیشتر از سنش میفهمه. این کودک کتاب خوندن رو به بازی کردن با هم سن و سالاش ترجیح میده. زنگ خطر زمانی زده شد که معلم مدرسه کودک به مادرش گفت که ماندانا به همکلاسی هاش پول توجیبیش رو داده تا بگذارن باهاشون بازی کنه.

هنوز هم در سن بالا ماندانا با اینکه در دانشگاه تدریس میکنه مشکل دوست شدن و آشنایی با آدم ها رو داره. اون تولد و مهمانی دعوت نمیشه و به جز دوستان و آشنایان اکثر مواقع تنها هستش.

در واقع برای هر پدر و مادری دیدن صحنه تنها بازی کردن کودک و اینکه بچه دوست و همبازی نداره سخته. اعتراف این موضوع که بچه من در دوستیابی مشکل داره و ضعیفه سخت اما لازمه. اگه از آدم ها بپرسید که یکی از فاکتور های موفقیت چیه میگن دوستی و کودکی شاد.

مشکل دوست یابی کودک و راه حل

مسئله دوست یابی و انتخاب دوست بعد از سلامتی و وضعیت تحصیلی در رده سوم نگرانی والدین قرار داره.

تا به امروز باور عمومی این بود که انسان ها مهارت دوست یابی رو به صورت غریزی یاد می گیرند اما تحقیقاتی ثابت کرد که مشکلات پیدا کردن دوست و هم بازی برای بچه ها رو باید در سن کم ریشه یابی و حل کرد.همونطور که آموزش الفبا به کودکان برای بعضی از پدر و مادر ها سخته و بچه ها نمیتونن باهاش ارتباط برقرار کنن، اما با گذشت زمان و با روش آموزشی مناسب مشکلشون برطرف میشه. اختلال اجتماعی هم مثل همه مشکلات تربیتی راه حل داره.

همونطور که میدونید ۷۵ درصد مکالمات رو حالات چهره و ۲۵ درصد رو حرکت سایر اعضای بدن تشکیل میدن و اگر کسی مشکلی تو این حیطه داشته باشه کارش سخت میشه.

قبلا روش های مقابله با اختلال اجتماعی فقط برای کودکان دچار اتیسم استفاده میشد اما امروزه این روش ها برای کودکان و بزرگتر ها توصیه میشن.

آموزش دوستیابی به کودکان

با توجه به گفته های خانم میشل گارسیا وینر، پاتالوژیست زبان دلیل اینکه برخی از افراد در برقراری ارتباط با انسان ها دچار مشکل هستند، ایه که اون ها با مهارت های اجتماعی کمتر از جمله دوستیابی متولد شدند، که بلد نبودن این مهارت ها میتونه باعث افسردگی و مشکلات دیگه هم بشه.

در آزمایشی ۳۰ دانش آموز با تیم های سه نفره در یک محیط کنار هم قرار داده شدند. نتیجه نشان داد که بیشتر آن ها خیلی راحت با همکلاس هایشان ارتباط برقرار کردند. اما برخی از بچه ها نمی توانستند ارتباط برقرار کنند، میشل گفت مه دیدن احساس پس زده شدن توسط بچه ها گاهی قلب ها رو میشکونه. اونها ممکنه در طول زمان در مدرسه شگفت زده بشن و بتونند به افسردگی و اضطراب بپردازند. هدف این نیست که این بچه ها شروع به "باحال شدن" می کنند، اما فقط برای کمک به آنها احساس می شه.

بچه ها نباید به تنهایی به مقابله با اختلال اجتماعی و مشکل دوست یابی بپردازند و بابا و مامان ها باید باهاشون همراه بشن. یادتون باشه که هیچوقت برای یاد گرفتن مهارت های اجتماعی دیر یا زود نیست. خوشبختانه مغز بسیار قابل انعطاف هستش. گاهی اوقات آموزش مهرت اجتماعی بهترین راه برای استفاده از تماس چشمی و یا استفاده از زبان بدنی به کودکان ساده هستش.

کم داشتن دوست در کودک باعث افزایش افسردگی و استرس میشه.

برای مثال، در پارک کودک بسیاری از این کودکان در حاشیه بازی قرار دارند یا تمایل دارند دور از گروه باشند و نمی خواهند بخشی از آن گروه باشند.آموزش کودکان برای برقراری ارتباط از طریق بدن و شانه به سمت گروه و لبخند به سمت بچه های دیگر می تواند به اندازه کافی برای اجازه دادن به فرزندان دیگه بفمونه که می خوان بخشی از اون باشند.

این امر می تونه کمک کنه اگه اطفال بیشتر درباره دوستی یاد بگیرند؛ چون حالا باید با توجه به رسانه های اجتماعی، یاد بگیرند که با عقب نشینی و رد صلاحیت در دنیای امروز زودتر به مقابله با رسانه های اجتماعی کمک کنند.

درسته که برخی از کودکان مهارت های اجتماعی رو درست مثل هر چیز دیگری مثل املاء می گیرند. بعضی از اونها باید از بسته بندی خارج شده و توضیح داده بشند تا اونها بتونند یاد بگیرندش. دیدن بیشتر آموزش های دوستی در مدارس میتونه خیلی خوب باشه.

توسعه کمک به کودکان برای پرورش مهارت های هوش هیجانی از طریق دوستی، به اندازه آموزش خواندن، نوشتن و ریاضی بسیار مهمه.

منبع: آرمیک سافت