انواع بیماری های واژن، درمان آن ها
واژن یک مجرای الاستیک و عضلانی است با پوششی نرم و انعطاف‌پذیر که رطوبت و حس را در این ناحیه فراهم می‌کند.
دستگاه تناسلی زنان از دو بخش خارجی و داخلی تشکیل شده‌است که ساختارهای داخلی دستگاه تناسلی زنان شامل تخمدانها، لوله‌های حمل تخمک، رحم و واژن است . بخش خارجی فرج نام دارد و شامل کلیتوریس، لب‌های داخلی و لب‌های خارجی و مدخل مهبل یا واژن و میزراه (مجرای دفع ادرار) است.
واژن یک مجرای الاستیک و عضلانی است با پوششی نرم و انعطاف‌پذیر که رطوبت و حس را در این ناحیه فراهم می‌کند. واژن رحم را به جهان بیرون متصل می‌کند. فرج و لبه، ورودی را تشکیل می‌دهند و گردن رحم به واژن منتهی می‌شود و قسمت داخلی را تشکیل می‌دهد.
واژن آلت تناسلی مرد را در طول مقاربت جنسی دریافت می‌کند و همچنین به عنوان یک مجرا برای جریان قاعدگی از رحم عمل می‌کند. در طول زایمان نیز، کودک از واژن (کانال تولد) عبور می‌کند.
پرده بکارت یک غشاء نازک از بافت است که ورودی واژن را احاطه کرده و آن را باریک می‌کند. این پرده ممکن است از طریق فعالیت جنسی یا ورزش دچار پارگی شود.
در این نوشتار علاوه براینکه با دستگاه تناسلی زنان آشنا می‌شویم با ۱۰ بیماری و درمان بیماری های واژن نیز آشنا می‌شویم.
۱. واژینیت (التهاب مهبل)
التهاب واژن، معمولا ناشی از یک عفونت قارچی یا رشد بیش از حد باکتری ایجاد می‌شود. خارش، خروج ترشح و تغییر بو، نشانه‌های معمول این اختلال هستند. واژینیت با آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ درمان می‌شود.
۲. واژینیتوزیس
اسپاسم ناخواسته‌ی عضلات واژن در طول رابطه‌ی جنسی. ناراحتی‌های احساسی در مورد رابطه‌ی جنسی یا اختلالات دیگر در بدن می‌توانند مسئول بروز این مشکل باشند. بسته به علت بروز این بیماری، می‌توان آن را با دارو، مشاوره یا برخی از درمان‌های دیگر، معالجه کرد.
۳. زگیل تناسلی
زگیل‌های تناسلی ممکن است بر روی فرج، واژن و دهانه‌ی رحم تاثیر بگذارند. روش‌های درمانی می‌توانند زگیل‌های واژن را که توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند، حذف کنند.
۴. تریکومونیازیس
نوعی عفونت واژن که توسط یک انگل میکروسکوپی به نام پاراسایت ایجاد می‌شود. تریکومونیازیس توسط رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود و به راحتی قابل درمان است.
۵. واژینوز باکتریال (BV)
اختلالی که در تعادل باکتری‌های سالم موجود در واژن پیش می‌آید و اغلب موجب بوی بد و خروج ترشح می‌شود. استفاده از دوش واژینال یا رابطه‌ی جنسی با یک شریک جنسی جدید می‌تواند باعث بروز این بیماری شود. BV با مصرف آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.
۶. ویروس هرپس سیمپلکس (HSV)
ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) می‌تواند فرج، واژن و دهانه‌ی رحم را آلوده کند، و موجب پدیدار شدن زخم‌های کوچک و دردناک و عودکننده شود. نداشتن علائم قابل‌توجه نیز در مورد این اختلال شایع است. این ویروس از طریق رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود. این بیماری می‌تواند بهبود بیاید، اما درمان نمی‌شود.
۷. سوزاک
این عفونت باکتریایی که از طریق رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود عمدتا دهانه‌ی رحم را آلوده می‌کند. بیماری سوزاک گاهی اوقات هیچ نشانه‌ای ندارد، اما خروج ترشح از واژن و خارش ممکن است رخ دهد. سوزاک می‌تواند سبب ایجاد بیماری التهابی لگن و ناباروری شود. با مصرف آنتی‌بیوتیک می‌توان بیماری سوزاک را درمان کرد.
۸. کلامیدیا
باکتری تراکوماتیس باعث بروز این عفونت منتقله از راه جنسی می‌شود. فقط نیمی از زنان هنگام ابتلا به این بیماری، علائمی را از خود نشان می‌دهند. این علائم می‌تواند شامل خروج ترشح از واژن یا احساس درد در واژن یا شکم باشد. کلامیدیا می‌تواند سبب بروز بیماری التهابی لگن و ناباروری شود. این بیماری عفونی با مصرف آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.
۹. سرطان واژن
سرطان واژن بسیار نادر است. خونریزی غیرطبیعی یا خروج ترشح از واژن، علائم این بیماری هستند.
۱۰. پرولاپس واژن
این اختلال، با توجه به عضلات تضعیف‌شده‌ی لگن (معمولا در اثر زایمان)، رکتوم، رحم یا فشار مثانه بر واژن رخ می‌دهد. در موارد شدید، واژن از بدن بیرون می‌زند.
آزمایشات واژن
۱. معاینه‌ی لگن
پزشک با استفاده از یک اسپکولوم می‌تواند فرج، واژن و دهانه‌ی رحم را معاینه کند. قدرت عضلات لگن نیز می‌تواند مورد آزمایش قرار گیرد.
۲. پاپ اسمیر
در طول معاینه‌ی لگن، پزشک می‌تواند نمونه‌برداری کند. پاپ اسمیر احتمال وجود سرطان دهانه‌ی رحم یا واژن را بررسی می‌کند.
۳. کشت باکتری
موادی که از دهانه‌ی رحم و واژن در طول معاینه‌ی لگن برداشته می‌شود، ممکن است در یک آزمایشگاه کشت شود. با این کار می‌توان عفونت‌های باکتریایی را شناسایی کرد.
۴. کولپوسکوپی
در این روش، یک میکروسکوپ در طول معاینه‌ی لگنی به منظور بررسی دقیق فرج، واژن و دهانه‌ی رحم استفاده می‌شود. کولپوسکوپی می‌تواند به تشخیص سرطان یا سایر مشکلات کمک کند.
۵. بیوپسی واژن
در موارد نادر رشد مشکوک در واژن، یک تکه‌ی کوچک از بافت (بیوپسی) ممکن است برای بررسی احتمال وجود سرطان برداشته شود.
درمان واژن
۱. ضد میکروبی:
داروهای ضد قارچی می‌توانند عفونت‌های قارچی را درمان کنند و داروهای آنتی‌بیوتیک می‌توانند عفونت‌های باکتریایی را درمان کنند. داروهای ضد ویروسی عفونت ویروس هرپس را درمان می‌کنند.
۲. درمان زگیل:
روش‌های مختلفی را می‌توان برای حذف زگیل‌های واژن به کار برد، از جمله فریز کردن، استفاده از مواد شیمیایی و سوزاندن با لیزر.
۳. پساری واژینال:
یک دستگاه پلاستیکی کوچک در داخل واژن قرار می‌گیرد تا اندام‌های لگنی دچار پرولاپس، در جای خود بمانند.
۴. تمرینات کگل:
تمرین دادن عضلات لگنی (به همان صورتی که زمانی که ادرار دارید، خودتان را کنترل می‌کنید) می‌تواند باعث جلوگیری از پرولاپس واژن و بی‌اختیاری ادرار شود.
۵. استروژن:
اندام‌های تناسلی زنان، هم داخلی و هم خارجی به استروژن واکنش نشان می‌دهند. درمان استروژن ممکن است به احیاءِ این ساختارها در زنانی که در دوره‌ی بعد از یائسگی به سر می‌برند، کمک کند.
۶. جراحی:
در موارد نادر بروز سرطان واژن یا گردن رحم، جراحی برای برداشتن تومور لازم است. جراحی همچنین می‌تواند پرولاپس واژن را درمان کند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼