عفونت ادراری بارداری، تشخیص تا درمان خانگی

عفونت های دستگاه ادراری (UTI) در دوران بارداری شایع هستند. UTI ممکن است هیچ نشانه ای نداشته باشد، اما ممکن است با احساس سوزش در هنگام ادرار کردن یا تکرر ادرار خود را نشان بدهد. پزشکان به طور منظم در طی مراجعات قبل از زایمان عفونت های دستگاه ادراری را بررسی می کنند و در اسرع وقت آن ها را درمان می کنند. در اینجا آنچه که شما باید درباره علل، درمان و پیشگیری از UTI در دوران بارداری بدانید آورده شده است.

علائم-تشخیص-درمان خانگی با سفکسیم ۵۰۰
عفونت مجاری ادراری یک وضعیت پزشکی است که طی آن باکتری خارج از بدن به سیستم ادراری وارد می شود. این حالت می تواند چند نوع عفونت ایجاد کند:
- باکتریوری بدون علامت (ASB): وجود باکتری در ادرار بدون هیچ علائمی
- اورتریت : عفونت در پیشابراه
- سیستیت : عفونت در مثانه
- پیلونفریت : عفونت کلیه
اگر در ادرار شما باکتری وجود داشته باشد، حتی اگر علائمی هم نداشته باشید، پزشک شما را درمان خواهد کرد.
به طور کلی، به علت تفاوت در آناتومی بدن، زنان بیشتر از مردان به UTI مبتلا می شوند. در بدن یک زن، ورودی مجاری دستگاه ادراری و مثانه (یعنی پیشابراه) در فاصله کوتاهی از خروجی روده بزرگ و دستگاه گوارش (یعنی مقعد) قرار دارد. به همین دلیل باکتری ها می توانند به راحتی از دستگاه روده ای به سیستم ادراری منتقل شود، پس احتمال ابتلا به عفونت افزایش می یابد.
هنگامی که حاملگی هم اضاف شود، احتمال ابتلا به UTI حتی بیشتر هم می شود.
در دوران بارداری، رشد رحم روی مثانه فشار وارد می کند. پیشابراه پهن می شود و تحت تاثیر پروژسترون، مقداری از تُن(سفتی) یا قدرت خود را از دست می دهد. به علاوه، تخلیه کامل مثانه ممکن است مشکل تر شود.
همه این تغییرات مرتبط با بارداری باعث افزایش خطر ابتلا به میکروارگانیسم ها در دستگاه ادراری و ایجاد عفونت می شوند.
تا ۱۰ درصد زنان در دوران بارداری مبتلا به عفونت ادراری می شوند و برخی از زنان بیش از یک بار دچار آن می شوند.

علائم عفونت ادراری بارداری
شما بدون این که هیچ گونه نشانه ای داشته باشید می توانید در ادرار خود باکتری داشته باشید. بنابراین، ممکن است حتی ندانیدکه عفونت دارید. با این حال، برخی از علائم قابل توجه UTI عبارتند از:
- احساس نیاز مکرر به ادرار کردن (تکرر ادرار)
- احساس می کنید نمی توانید مثانه تان را کامل خالی کنید.
- دشوار بودن شروع ادرار
- سوزش یا درد هنگام ادرار
- حساسیت در ناحیه ی شرمگاهی
- کمردرد
- ادرار بد بو
- ادرار خونی یا کدر
- تب
بعضی از علائم بارداری مانند نیاز فوری به ادرار کردن و بلند شدن از خواب در طول شب برای ادرار کردن، مشابه برخی از علائم معمول UTI هستند. بنابراین، ممکن است دشوار باشد که بگوییم فرد در حال حاضر به دلیل بارداری دچار این علائم شده یا به دلیل عفونت. به همین دلیل مهم است که به پزشک خود در مورد تمام علائمتان و هر گونه تغییری که متوجه آن شده اید، صحبت کنید.

علت عفونت ادراری بارداری
E.coli یک باکتری در روده بزرگ است و مسئول ۹۰ درصد کل UTI ها می باشد. انواع دیگر باکتری هایی که می توانند عفونت های دستگاه ادراری را ایجاد کنند و کمتر شایعند عبارتند از:
- کلبسیلا
- استافیلوکوک
- سودوموناس
- استرپتوکوک گروه B
خطر ابتلا به UTI در موارد زیر افزایش می یابد:
- STD مانند کلامیدیا ، گونوره یا هرپس
- یک شریک جنسی جدید یا داشتن چندین شریک جنسی
- بهداشت ضعیف
- سیستم ایمنی ضعیف
- دیابت یا کم خونی سلول های داسی شکل

تشخیص و تست عفونت ادراری بارداری
در اولین مراجعه قبل از زایمان، پزشک یک کشت ادرار برای آزمایش عفونت ادرار به آزمایشگاه ارسال خواهد کرد. پس از آن در هر مراجعه قبل از زایمان، پزشک با شما صحبت می کند و یک بررسی معمول انجام می دهد. پزشک :
- از شما می پرسد که آیا هیچ علائمی دارید یا خیر.
- برای بررسی درد یا حساسیت معاینه فیزیکی انجام می دهد.
- اگر علائم دارید، ادرار خود را بررسی کنید.
اگر پزشک مشکوک به عفونت شود، ادرارتان را برای بررسی های زیر می فرستد:
- آزمایش ادرار: آزمایش ادرار برای بررسی عفونت از طریق میکروسکوپ برای مشاهده ی باکتری ها انجام می شود.
- کشت ادرار و حساسیت آنتی بیوتیکی عفونت : آزمایش برای پیدا کردن نوع باکتری که باعث عفونت شده و دارویی که می تواند آن را درمان کند.

درمان عفونت ادراری بارداری
در دوران بارداری، پزشک سریعا UTI را درمان خواهد کرد. پزشکان حتی باکتریوری بدون علامت را در دوران بارداری درمان می کنند، زیرا تا ۴۰ درصد احتمال دارد به عفونت ادراری یا خطرناکتر از آن، عفونت کلیه تبدیل شود. در اینجا کار هایی که می توانید برای درمان عفونت مجاری ادراری انجام دهید آورده شده است:
داروهای خود را مصرف کنید. برای یک باکتریوری بدون علامت یا یک مورد جزئی از سیتیت، پزشک یک آنتی بیوتیک تجویز می کند. شما بر اساس نوع آنتی بیوتیک تجویز شده و نوع باکتری که باعث عفونت شما شده، باید دوره ای ۵ تا ۱۴ روزه آنتی بیوتیک مصرف کنید. مهم است که دارو را همان گونه که پزشک تجویز کرده است به طور کامل مصرف کنید. حتی اگر چند روز بعد از مصرف احساس بهبودی کردید نباید مصرف آنتی بیوتیک را متوقف کنید. اگر قبل از اتمام دوره ی درمان، مصرف دارو را متوقف کنید، باکتری ها می توانند دوباره رشد کنند.
به مقدار زیاد مایعات بنوشید. مایعات آب بدنتان را حفظ و به خارج شدن باکتری ها از بدن کمک می کند.
یک لیوان آب زغال اخته بنوشید. با این که مطالعات نشان داده برخلاف آن چه که در گذشته تصور می شد نوشیدن آب زغال اخته کمکی به درمان UTI نمی کند، امتحان کردن آن ضرری ندارد. شما فقط باید اطمینان حاصل کنید که ۱۰۰ درصد آب زغال اخته است و نه ترکیب میوه های شیرین.
مراقب آنچه که می خورید و می نوشید باشید. سعی کنید مصرف نوشابه و شیرینی را محدود کنید یا اصلا مصرف نکنید. میکروب ها عاشق شکر هستند و شکر محیط مناسبی برای رشد آنها است. بنابراین، هر اندازه که می توانید شکر را از رژیم غذایی خود حذف کنید و به این ترتیب به جلوگیری از رشد بیشتر باکتری ها کمک کنید.
از صابون های ملایم استفاده کنید. از صابون های قوی، پودر و حمام حباب اجتناب کنید.
از انجام دوش واژینال خودداری کنید. از دوش واژینال برای پاک کردن باکتری ها استفاده نکنید. دوش واژینال تعادل طبیعی بین باکتری های مضر و مفید واژن را تغییر می دهد و می تواند منجر به بدتر شدن شرایط گردد.

پیشگیری عفونت ادراری بارداری
اگر نگران ابتلا به عفونت مجاری ادراری هستید یا اگر دچار عفونت شده اید و نمی خواهید دوباره مبتلا شوید، چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید. در اینجا کارهایی که می توانید برای جلوگیری از UTI انجام دهید، آورده شده است:
- دست هایتان را قبل و بعد از دست شویی بشویید.
- روزانه حداقل هشت لیوان آب یا سایر مایعات برای حفظ آب بدنتان بنوشید.
- چندین بار در طول روز مثانه یتان را خالی کنید؛ اگر ادرارتان را نگه دارید، ادرار در مثانه باقی می ماند و این برای رشد و تکثیر باکتری ها فرصت فراهم می کند.
- بعد از رابطه جنسی مثانه یتان را تخلیه کنید تا هر گونه باکتری ای که به مجرای ادراریتان منتقل شده، پاک شود.
- لباس زیر از جنس کتان بپوشید و حداقل روزی یکبار آن را تعویض کنید تا این ناحیه را تمیز نگه دارید.
- شلوار یا لباس زیر تنگ نپوشید.
- در هنگام حمام به جای وان ترجیحا از دوش استفاده کنید. اگر از وان استفاده کردید، از حمام های حباب یا حمام های طولانی خودداری کنید.
- به همه قرار ملاقات های قبل از زایمان بروید تا از نظر ابتلا به UTI بدون علائم بررسی شوید.
- اگر در دوران بارداری مجبور به مصرف آنتی بیوتیک هستید، می توانید همراه با ماست آن ها را بخورید یا با مشورت پزشک خود پروبیوتیک مصرف کنید. ماست و پروبیوتیک می توانند به حفظ تعادل باکتری های بدن شما کمک کنند.
- خوب غذا بخورید، به اندازه کافی استراحت کنید و سعی کنید بیش از حد خسته نشوید یا تحت استرس قرار نگیرید. خستگی و استرس می تواند بر سیستم ایمنی بدن شما تاثیر بگذارند و مقاومت آن به عفونت را کاهش دهد.
- یاد بگیرید که چگونه علائم UTI را تشخیص دهید، تا بتوانید آن ها را به پزشک خود گزارش دهید و به محض مبتلا شدن درمان دریافت کنید.

عوارض جانبی عفونت ادراری بارداری
اغلب اوقات UTI جدی نیست و پزشک می تواند آن را با یک دوره آنتی بیوتیک با موفقیت درمان کند. با این حال، در برخی موارد نادر، UTI بدون درمان می تواند در طول بارداری عوارض ایجاد کند.
یک UTI بدون درمان می تواند به پیلونفریت منجر شود. عفونت کلیه خطرناک تر از عفونت مثانه یا باکتریوری بدون علامت است. علائم عفونت کلیه شبیه به علائم UTI است، اما ممکن است شامل موارد زیر نیز باشد:
- تب
- لرز
- کمر درد یا درد پهلو ( جایی که کلیه قرار دارد.)
- تهوع و استفراغ
- خون در ادرار
با توجه به شدت، پزشک ممکن است عفونت کلیه را در بیمارستان درمان کند. درمان شامل موارد زیر است:
- استراحت مطلق
- آنتی بیوتیک های داخل وریدی (IV)
- مایعات داخل وریدی برای حفظ آب بدن
- دارو برای کاهش تب (antipyretics)
- دارو ضد درد
- تحت نظر گرفتن بیمار
اگر عفونت کلیه درمان نشود و شدید شود، می تواند برای مادران ایجاد مشکلاتی از قبیل موارد زیر بکند:
- ورود باکتری به خون
- سپسیس
- دیسترس تنفسی : دشواری تنفس
- کم خونی
- شوک سپتیک
می تواند بر جنین نیز تاثیر گذارد:
- زایمان زودتر از موعد
- تولد زودرس
- وزن کم هنگام تولد
عفونت مجاری ادراری یکی از بیماری های شایع بارداری است. ممکن است کمی دردناک و یا آزاردهنده باشد، اما یک UTI معمول و بدون عارضه، معمولا خطرناک نیست. باید دارو مصرف کنید، پزشک آنتی بیوتیکی را که برای شما و کودکی که در شکم حمل می کنید بی ضرر است، تجویز می کند.