پول توجیبی کودکان، تصمیم گیری خرج آن با کیست؟

اکثر والدین دوست دارند بچه‌ هایشان مسئولیت خرج کردن پول‌هایشان‌ را‌ خودشان قبول کنند و در مورد مقدار پولی‌ که دارند، برنامه‌ ریزی کرده و آن‌ را معقولانه خرج کنند و برای آیندۀ خود مقداری پس‌انداز داشته باشند.
اما بسیاری‌ از کودکان ده تا سیزده‌ ساله علاقه ندارند که‌ مسئولیت خرج کردن خود را بپذیرند و دلشان می‌خواهد هر چیزی‌ را که دوست دارند بخرند. این موضوع باعث می‌شود وضعیت بدی در خانواده ایجاد شود، والدین می‌خواهند که‌ فرزندشان اشتباهات گذشتۀ خود را تکرار نکنند.
بعضی از کودکان دلایل منطقی مطرح می‌کنند: این پول مال من است، چرا نمی‌توانم هرچه دلم بخواهد بخرم؟ من برای بازی ویدئویی پول‌هایم‌ را جمع می‌کنم، چرا شما باید نگران گران بودن آن باشید؟
والدین هم نظریات منطقی خود را ارائه می‌دهند: تو نباید پول‌هایت‌ را برای این غذای بدون کیفیت خرج کنی، باید مدتی صبر کنی تا آن‌ را حراج کنند، به‌ جای اینکه بلوز پشمی گران بخری، دو تا بلوز پشمی معمولی بخر، پولت‌ را نباید برای چیزی صرف کنی که‌ بعداً نتوانی از آن استفاده کنی.
با وجود این بهتر است فرزندتان‌ را وادار کنید که‌ خودش تصمیم بگیرد که پولش‌ را چگونه خرج کند. اما اگر می‌بینید نمی‌تواند پول‌هایش‌ را درست خرج کند، او را تا حدی محدود کنید. سعی کنید وقتی‌که هر دو آرام هستید، در مورد پول با آن گفتگو کنید. به‌ نظریات او اهمیت دهید. ممکن است او از شما گله و شکایت داشته باشد که شما عادلانه رفتار نمی‌کنید.
شما باید او را درک کنید تا بدانید باید چه تصمیمی در این مورد بگیرید. از او سؤال کنید: آیا پس‌ انداز کردن و برنامه‌ ریزی برای آینده درست است؟ به او بفهمانید که درست خرج کردن، طبیعتاً مشکل است ولی بدون هدف خرید کردن چقدر راحت است.
با یکدیگر هم‌ فکری کنید و تا حدودی انعطاف‌ پذیر باشید. او را راهنمایی کنید، قانعش کنید تا خودش دربارۀ پول‌هایش تصمیم بگیرد: اگر هر هفته مقداری از پولت‌ را پس‌انداز کنی، می‌توانی بقیه پولت را خرج کنی. حالا که‌ پول خرج کردن را به‌ عهدۀ خودت گذاشته‌ام، باید مقداری‌ از آن‌ را برای کمک‌ به فقرا کنار بگذاری.
اگر برای تولدش، سال نو یا مراسم دیگری، مقدار زیادی پول به‌ عنوان هدیه گرفته است، مقداری از آن‌ را برایش پس‌ انداز کنید و بقیه‌ را به‌ خودش بدهید تا به‌ سلیقۀ خودش خرج کند. در این موقع مناسب می‌توانید از این پول به‌ عنوان اولین پس‌ انداز و سرمایه‌ گذاری نام ببرید و زمان مناسبی است برای شروع صحبت کردن‌ در مورد سهام، اوراق بهادار و بقیۀ موارد دیگر. می‌توانید‌ از فردی آگاه‌ در این زمینه کمک بگیرید تا شما را راهنمایی کند.
در حالی‌ که می‌خواهید به‌ فرزندتان‌ در مورد تصمیم‌گیری برای پول‌هایش کمک کنید، دربارۀ چگونه خرج کردن آن برنامه‌ ریزی کنید: فکر می‌کنی برای خرید تنقلات و رفتن به‌سینما چقدر باید کنار بگذاری؟
می‌توانید در این مورد به‌ نکته‌های مهمی اشاره‌ کنید: به‌ جای اینکه همۀ پول‌هایت‌ را الآن خرج کنی، این ماه‌ را مسابقۀ ویدئویی بخر و ماه دیگر بلوز. برای او یک حساب بانکی باز کنید . او را به‌ پس‌ انداز کردن تشویق کنید.
بیش‌ از حد معمول سخت‌گیری نکنید، چون باعث رنجش او می‌شوید و ممکن است دربارۀ پول‌هایی که دارد و چیزهایی که می‌خرد، دروغ بگوید.
اما در بعضی موارد که نمی‌توانید کارهایش‌ را تأیید کنید، با قاطعیت برخورد کنید: می‌توانی با پولت فقط یک سی دی بخری ولی دو تا نه. تو الآن کوچک هستی و نباید لوازم‌ آرایش بخری. در این سن شما باید محدودیت خاصی برای خرج کردن پول‌هایش ایجاد کنید.
ممکن است فرزندتان دلش بخواهد پول‌هایش‌ را برای خرید یک‌ چیز گران‌ بها خرج کند. یک دختر پول‌هایش‌ را برای خریدن راکت تنیس پس‌انداز کرد؛ دختر دیگری می‌خواست پولش‌ را صرف خرید یک دستگاه پخش سی دی کند؛ پسری یک ماشین چمن‌ زنی خریده بود تا بتواند با زدن چمن‌ها کار وکاسبی راه بیندازد.
هنگامی‌که وسیلۀ موردنظر فرزند شما با نظریات شما هماهنگی داشته باشد، می‌توانید اجازه بدهید آن‌را بخرد. اگر انتخاب او مورد تأیید شما نیست، او در این مورد تجربه پیدا می‌کند و متوجه می‌شود که خرید کردنش درست بوده یا غلط.
نظارت‌ در مورد پول فرزندتان مشکل‌ ساز است و شما و فرزندتان مرتب بر سر این موضوع مجبور به جر و بحث کردن خواهید شد. برای نظریات خود ارزش قائل شوید و به‌ فرزندتان چه با گفتار و چه با رفتار و کردار نشان دهید که چگونه باید خرج و پس‌ انداز کند و چگونه و به‌ نحو احسن از پولش استفاده کند.
لازم است به او یاد بدهید که‌ پول خودش‌ را چگونه مدیریت کند و مسئولیت خرج کردن آن‌ را به‌عهده بگیرد. ولی نباید موضوع‌ را با تنش و احساس گناه‌ در او به‌ پایان برسانید. به او بفهمانید‌ که پول می‌تواند موجب خوشحالی و خوشبختی شود و اگر آن‌ را صحیح خرج کند، می‌تواند‌ از داشتن پول لذت ببرید. نباید بی‌ رویه پول خرج کند ولی گاهی اوقات می‌تواند برای سرگرمی و چیزهای مورد علاقۀ خودش ولخرجی کند.