روش های درمان ناباروری، سه راه مهم

داشتن فرزند آرزوی هر زوجی می باشد، ولی متاسفانه برخی از افراد دچار مشکل ناباروری هستند و ممکن است برای دست یافتن به فرزند که نعمت خداوندی است مجبور باشند مراحل درمانی مختلفی را پشت سر بگذارند.خوشبختانه با پیشرفت علم و تکنولوژی جدید اگر بیماران پشتکار و صبر داشته باشند به یاری خدا به آرزوی خود خواهند رسید.بعد از انکه بیمار مراحل تشخیص را که در مبحث ناباروری به آن پرداختم طی کرد و علت ناباروری مشخص شد نوبت درمان می رسد.اگر بیمار دچار اختلال در تخمک گذاری باشد بسته به نوع اختلال می توان با تجویز دارویی در جهت القا تخمک گذاری به بیمار کمک کرد.اگر بیمار دارای ضعف در تعداد و یا حرکت اسپرم باشد به شرطی که خیلی شدید نباشد می توان از روش IUI کمک گرفت.در این روش ابتدا به خانم دارو جهت القای تخمک گذاری داده می شود و سپس در زمانی که تخمکها از نظر سایز آماده شده باشند اسپرمهای همسر ایشان در محیط آزمایشگاه شسته و جداسازی می شوند و آنهایی که کیفیت بهتری دارند به درون رحم بیمار تلقیح می شوند. این روش ساده است نیاز به بی هوشی ندارد و طی یک معاینه ساده انجام می شود.در برخی از بیماران که اختلال اسپرم خیلی شدید باشد یا لوله های رحمی بسته باشند یا مواردی که با کمک روشهای ذکر شده بارداری اتفاق نیافتاد باید از روشهای پیشرفته تر مثل IVF ZIFT و یا میکرواینجکشن کمک گرفت. حال به توضیح هر کدام از این روشها می پردازم.

میکرواینجکشن
در این روش ابتدا داروهای تزریقی جهت القای تخمک گذاری و افزایش تعداد فولیکولها داده می شود و سپس در زمانی که سایز فولیکولها به اندازه مناسب رسیدند در اطاق عمل زیر بی هوشی عمل تخمک گیری انجام می شود و سپس در آزمایشگاه IVF اسپرمهای همسر بیمار که شستشو و آماده شده اند به درون تخمک اینجکت یا اصطلاحا تزریق می شوند و سپس در محیط کشت مناسب در شرایط خاص نگهداری می شوند تا لقاح و تقسیم سلولی انجام شود و بعد از ارزیابی جنین ها و رحم بیمار در روز ۳ الی ۵ بعد از لقاح جنین ها به فضای داخل رحم منتقل می شوند.

IVF
روش IVF نیز در ابتدا به همین صورت است منتهی به جای اینکه اسپرمها به درون تخمکها تزریق شوند در محیط کشت در کنار همدیگر قرار داده می شوند تا اسپرم خود به درون اسپرم وارد شود.

ZIFT
در روش زیفت نیز شروع کار یکی است ولی بعد از تخمک گیری و اینجکشن اسپرمها به درون تخمک ,جنینها در همان روز یا ۲۴ ساعت بعد ،از طریق لاپاراسکوپی به درون لوله های رحمی بیمار یعنی جایی که به طور طبیعی هم اسپرم و تخمک یکدیگر را ملاقات می کنند و جنین تشکیل می شود منتقل می شوند تا کم کم تقسیمات سلولی انجام شود و جنین آرام مسیر لوله را طی کند تا به فضای رحم جهت لانه گزینی برسد.در مورد برخی از بیماران که زرو تخمدانی پایینی دارند مثلا کسانی که در سن بالا مراجعه کرده اند و یا به دلیلی دچار یایسگی زودرس شده اند یا بیمارانی که مشکل ژنتیک دارند و نباید با تخمک خود باردار شوند می توان از تخمک اهدایی کمک گرفت به این صورت که به یک فرد داوطلب دارو جهت القا تخمک گذاری داده می شود و تخمکهای به دست آمده با اسپرم همسر بیمار در آزمایشگاه لقاح داده می شوند و سپس به رحم خود بیمار منتقل میشوند که به این روش تخمک اهدایی گفته می شود.در بیمارانی که همسرشان آزواسپرم است یعنی به هیچ عنوان اسپرم چه در مایع منی و چه در بیضه ندارد می توان از جنین اهدایی کمک گرفت یعنی مراحل اولیه ی IVF روی یک زوج داوطلب انجام می شود و سپس جنینهای به دست آمده به رحم بیمار منتقل می شوند که اصطلاحا به این روش جنین اهدایی گفته می شود.در برخی از بیماران که به طور مادرزادی رحم ندارند و یا به علتی مجبور به در آوردن رحم خود شده اند و یا اختلال غیر قابل درمانی در رحم خود دارند رحم اجاره ای پیشنهاد می شود ، در این حالت تخمک و اسپرم خود زوج بیمار گرفته می شود ولی جنین به دست آمده به رحم یک فرد داوطلب منتقل می شود و پس از طی دوران بارداری نوزاد متولد شده به آغوش خانواده خود بر می گردد.پس همانطور که در ابتدای بحث گفتم تقریبا برای همه زوجهای نابارور درمانی وجود دارد که باید با پشت کار و از همه مهم تر توکل به خدا پیگیر شوند تا به نتیجه برسند.