رفتار والدین با کودک، چرا عادلانه نیست؟

معمولا کودکان در این دوران مدام رفتارهای خواهر یا برادرشان را زیر نظر می گیرند و اگر شما بین آنها فرق بگذارید ، مدام به شما می گویند که این کارتان عادلانه نیست. مثلا اگر شما برای دخترتان دو بلوز بخرید و برای خواهرش یک بلوز ، دختر بزرگترتان می گوید این کار شما اصلا عادلانه نیست.
معمولا والدین در این شرایط با بحران رو به رو می شوند. آنها دوست دارند به فرزندشان یاد بدهند که زندگی همیشه بر وفق مرادشان نخواهد بود ، ولی کودک به حرف های آنها گوش نمی دهد و فقط به دنبال رسیدن به خواسته های خودش است.
پدر و مادر دوست دارند فرزندشان را خوشحال کنند ولی وقتی او به خاطر این نوع بی عدالتی ها عصبانی و ناراحت است از هیچ چیز خوشحال نمی شود مگر این که بتواند حرفش را به کرسی بنشاند و به خواسته ی خودش برسد.
درک این موضوع برای والدین کار دشواری است. آنها از این کار کودک ناراحت میشوند و از خودشان می پرسند آیا بچه های دیگر نیز با پدر و مادرشان این گونه رفتار می کنند؟ چنین رفتارهایی در بچه های دبستانی کاملا عادی است و چیز عجیبی نیست.
وقتی فرزند شا با شما بر سر این مسئله که چرا رفتارتان عادلانه نیست با شما بحث می کند ، بهتر است توجه او را به چیز دیگری جلب کنید و یا او را مدتی تنها بگذارید تا آرام بگیرد.
گاهی لازم است کودک مدتی به اتاقش برود و به کارهای خودش فکر کند تا خشم و عصبانیتش فروکش کند. بعضی از بچه ها با این کار زود آرام میشوند ولی عده ای دیگر همچنان از دست والدینشان عصبانی می مانند . ولی به هر جهت گذشت زمان دلخوری و ناراحتی آنها را برطرف میکند.
وقتی کودک ناراحت است ، پدر یا مادر نباید او را نصیحت کنند. در این شرایط هیچ کس دوست ندارد بشنود که دنیا همین است و بی عدالتی های زیادی در این دنیا دیده میشود.
وقتی یک کودک شش تا نه ساله احساس می کند در حق او بی عدالتی شده است ، نمیتواند حال انسان دیگری که از بی عدالتی رنج می برند را درک کند.
وقتی کودک آرام گرفت ، درباره ی احساساتش با او حرف بزنید. مثلا به کودک که از دیدن تلویزیون محروم شده بگویید (( می دانم به خاطر ندیدن فیلم مورد علاقه ات ناراحتی ، ولی گاهی ما مجبوریم شرایط زندگیمان را بپذیریم و با آن کنار بیاییم.)) کم کم موارد دیگری از این قبیل را برای کودکتان مثال بزنید.
شما همچنین میتوانید درباره ی تجارب خودتان با او حرف بزنید. وقتی کودک عصبانی است ، نباید شرایط زندگی خودتان در گذشته را با شرایط کنونی او مقایسه کنید و مثلا به او بگویید وقتی کوچک بودم ، چنین امکاناتی را نداشتم . اما زمانی که کودک آرام گرفت میتوانید از گذشته ی خودتان با او حرف بزنید تا او قدر چیزهایی را که دارد بیشتر بداند.
اگر فرزندتان مدام به شما می گوید که رفتارتان عادلانه نیست ، باید بیشتر به او توجه کنید. شاید حق با او باشد . شاید او در مقایسه با خواهر و برادرش مسئولیت های بیشتری دارد و به اندازه ی آنها از چیزی بهره نمی برد.
شاید شما زیاد کار می کنید و وقتی او به شما نیاز دارد در کنارش نیستید . اگر به او بیشتر دقت کنید و در رفتارتان تجدید نظر کنید ، حال او حتما بهتر خواهد شد . گاهی با ایجاد تغییرات کمی میتوانید شاهد تغییرات زیادی در رفتار کودکتان باشید.
اگر نمیتوانید برنامه ی کاری خودتان را تغییر دهید ، میتوانید برای آخر هفته برنامه ریزی کنید و در کنار فرزندتان باشید. شما میتوانید با فرزندتان به گونه ای رفتار کنید که او احساس نکند میان او و خواهر یا برادرش تبعیض قایل میشوید.
درست است که در این دنیا بی عدالتی های زیادی دیده می شود و کودک شما نیز از بی عدالتی حرف می زند و شکایت دارد. او ممکن است شاهد بی عدالتی های بسیاری در خانه مدرسه و یا در جمع دوستانش باشد.
مثلا کودکی که تعطیلات آخر هفته ی خودش را مشغول انجام دادن تکالیف درسی اش بوده ولی به جای این که او از معلمش جایزه ای بگیرد ، کودک دیگری که کارهایش را سر هم برندی کرده جایزه را می گیرد ، او از دیدن این بی عدالتی از کوره در می رود.
او می داند که کار هم کلاسی اش اصلا خوب نبوده و از این ناراحت است که چرا معلمش به او جایزه داده است. به کودک بگویید برای کارهای خودش ارزش قایل شود و به قضاوت های دیگران توجه نکند.
به او کمک کنید تا بتواند با این شرایط کنار بیاید. هر وقت کودکتان قربانی این نوع بی عدالتی ها شد ، از او حمایت کنید و به او یاد بدهید چگونه شرایطی را که در آن قرار گرفته تحمل کند.