سرطان تخمدان در زنان، چه علائمی دارد؟

تقریبا از هر ۷۵ زن، یک نفر به سرطان تخمدان مبتلا می‌شود. در میان زنان ۳۵ تا ۷۴ ساله، سرطان تخمدان پنجمین علت مرگ‌ومیرهای ناشی از سرطان است. در ادامه به بررسی علائم سرطان تخمدان می‌پردازیم.

علائم سرطان تخمدان
علائم سرطان تخمدان می‌توانند در ابتدا خفیف و مبهم باشند، اما معمولا با پیشرفت سرطان، این علائم نیز شدیدتر شده و نمودِ بیشتری پیدا می‌کنند.
شایع‌ترین علائم سرطان تخمدان عبارتند از:
نفخ در نواحی شکم
درد لگن یا افزایش فشار و حساسیت در شکم
افزایش دفعات ادرار یا احساس نیاز سریع به دفع ادرار
مشکل در خوردن، احساس سیر شدن سریع، کاهش اشتها و گاهی اوقات کاهش وزن
خستگی
مشکلات گوارشی از جمله یبوست، باد، ناراحتی معده یا سوزش معده
کمر درد
درد هنگام نزدیکی
قاعدگی‌های نامنظم
با توجه به نوع تومور تشکیل شده، ممکن است مو در صورت یا بدن رشد کند
سرطان تخمدان در هر زنی متفاوت است و فرد احتمال دارد با توجه به نوع، مرحله و محل بروز سرطان، علائم خاصی را تجربه کند. از اولین علائم سرطان تخمدان که نمود پیدا می‌کنند می‌توان به نفخ شکم یا ورم، ناراحتی در لگن، سیر شدن سریع، علائم ادراری (نیاز به دفع ادرار یا تکرر ادرار) و تغییرات غیرقابل توضیح در عادت‌های اجابت مزاج اشاره کرد.
آیا درد سرطان تخمدان مداوم است؟ درد در ناحیۀ شکم، لگن یا معده معمولا با گذشت زمان شدیدتر شده و مداوم‌تر می‌گردد. ممکن است درد در ابتدا خفیف باشد و با دردهای قاعدگی یا درد معده اشتباه گرفته شود، اما با گذشت زمان (چند ماه یا بیشتر) این درد بسیار شدیدتر می‌شود.
تومورهای سلول گرانولوزا (GCT) از تومورهای نادر تخمدان هستند که می‌توانند باعث بروز این علائم شوند:
خونریزی غیرعادی رحم
تشخیص اندومتریال هیپرپلازی (ضخیم شدن رحم که باعث خونریزی می‌شود)
حساسیت سینه
ترشحات غیرمعمول واژن
نشانه‌های افزایش تستوسترون (بروز ویژگی‌های مردانه نظیر رشد موی صورت)
بروز زودرس بلوغ به همراه ویژگی‌های مردانه (۷۰ تا ۸۰ درصد) در دخترانی که هنوز به سن بلوغ نرسیده‌اند.

عوامل خطر سرطان تخمدان
استعداد یا آمادگی ژنتیکی
سابقۀ سرطان روده، سینه یا تخمدان در خانواده
سن بالاتر از ۴۰ سال. اغلب موارد سرطان تخمدان در زنان ۵۰ تا ۶۰ ساله گزارش می‌شود، اگرچه احتمال بروز این سرطان در زنان جوانتر هم وجود دارد.
سابقۀ ناباروری
چاقی
سیگار کشیدن و مصرف زیاد الکل
بچه‌دار شدن بعد از سن ۳۵ سالگی یا هرگز بچه‌دار نشدن
قرار گرفتن تحت هورمون درمانی (از جمله استروژن) بعد از یائسگی
شروع قاعدگی در سن کم یا شروع دیرهنگام یائسگی
قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی و سموم از جمله پودر تالکام (talcum) که گاهی اوقات می‌تواند در دستمال‌های بهداشتی، دیافراگم‌ها یا کاندوم‌ها وجود داشته باشد.