انتخاب مدرسه خوب، خصوصی باشد یا دولتی؟

اگر کودک حالت استثنایی و متفاوتی دارد به این معنا که یا بهره هوشی او از حدی پایین است که احتیاج به محیط های آموزشی مشخصی خواهد داشت، و یا بهره هوشی او و یا توانایی های دیگر او به گونه ای است که حتما باید در محیط خاصی قرار بگیرد؛ باید در این زمینه اقدام کرد.
بنابراین استثنائاتی که از چند درصد تجاوز نمی کند مورد گفت و گوی ما نیست ، بلکه مواردی است که باید مورد به مورد ، مورد مطالعه قرار بگیرد و سپس تصمیم لازم در این باره اتخاذ شود.
اما اگر فرزند ما باهوش یا تیزهوش است بهتر این است که در محیط آموزشی معمولی باشد . نکته ی دوم این است که شاید فقط ۱۰ درصد مدارس خصوصی هستند که واقعا به دلیل فلسفه و هدف ها و جهت ها و امکانات و فرصت هایی که دارند ، محیط مناسبی برای فرزندان ماست ؛ مشروط بر این که معمولا هزینه های سنگین آنها را بتوانیم تا آخر تقبّل و تحمل کنیم.
در حالی که به طور کلی در مراکز و محل هایی که مدارس خوب دولتی وجود دارند ، بهتر این است که فرزندمان را به این محل ها بفرستیم ، تا به مدارس خصوصی.
اگر مدارس دولتی، خوب و مناسب نیستند، اگر ما جهت ها و هدف های خاصی برای فرزندمان داریم که برخی از اوقات باورهای ویژه ی فلسفی، مخصوصا مذهبی ما است، امید این است که با توجه به صلاح و مصلحت فرزندمان نه تنها در حال بلکه در آینده، درست تصمیم بگیریم و انتخاب کنیم؛ مخصوصا نگرانی و اضطراب های فردی و شخصی و یا وسواس و گرفتاری هایی را که در این زمینه داریم را مبنای انتخاب محیط آموزشی برای فرزندمان قرار ندهیم.

دلایل ترجیح انتخاب مدارس دولتی نسبت به غیردولتی
به نظر می رسد که مدارس دولتی به دلایل فراوان بر مدارس خصوصی یا غیر انتفاعی (مدارس غیر دولتی) ترجیح دارند:
مورد اول ، اصولا فرزند ما در آینده در جامعه ای زندگی می کند که در حال حاضر بچه هایی از گروه ها و طبقات مختلف و متفاوت به این محیط های آموزشی می آیند. بنابراین این آگاهی و شناخت ، آنها را در بزرگسالی میتواند کمک کند.
به همین دلیل مدرسه ای که نمونه ی جامعه باشد برای فرزند ما بهتر خواهد بود تا این که گروه ویژه ای را در محیط آموزشی در اطراف او قرار بدهیم ؛ در حالی که در زندگی با چنین افرادی برخورد نخواهد داشت.
مورد دوم ، مدارس دولتی معمولا به همه ی جنبه ها و جلوه های رشد و تکامل کودک اهمیت می دهند. به دلیل گفت و گوهای دقیق و عمیق و مسئولانه ای که در این زمینه دارند غالب اوقات انتخابی که درباره ی دروس و محتوای درس ها دارند به مراتب بهتر از مدارس غیر دولتی یا خصوصی خواهد بود.
سوم اهمیتی که این مدارس معمولا به ورزش و یا هنر به ویژه موسیقی می دهند ، نقش بسیار مهمی در رشد هوشی و عقلی فرزندان ما و زمینه های دیگر زندگی آنها دارد. حال آنکه در مدارس خصوصی به دلیل تاکید بیش از حد معمولا به روی زمینه های علمی و یا هنری فرزند ما را از فعالیت های فیزیکی و یا جسمانی دور نگه می دارند و میتوانند به او آسیب بزنند.
مطلب دیگر در خصوص معلمین مدارس دولتی و خصوصی است. در بسیاری از نقاط جهان از جمله در ایالت کالیفرنیا مدارس دولتی ، باید معلمینی را انتخاب کنند که علاوه بر داشتن مدرک لیسانس ، دوره هایی آموزشی نیز پشت سر گذاشته باشند ، که در حقیقت معادل مدرک فوق لیسانس است و این بایدی استکه از یک طرف معلم را به دلیل این که در محیط آموزشی و دانشگاهی بوده و از جانب دیگر به دلیل اینکه خود ، چنین زمانی را پشت سر گذاشته و بعدا به دلیل حقوق و مزایایی که به خاطر آن دریافت می کند در سطح و گروه دیگری قرار می دهد.
حال آنکه در مدارس خصوصی در بسیاری از نقاط ، از جمله در ایالت کالیفرنیا تقریبا هیچ گونه مدرکی و یا قید و بندی وجود ندارد. متاسفانه مطالعات آماری نشان می دهد که ۷۰ تا ۸۰ درصد این افراد مدرک لازم معادل آنچه که در محیط های دولتی است را ندارند.
بنابراین از یک طرف معلمی که خود درس نخوانده و علاقه ای به رفتن به دانشگاه نداشته و از جانب دیگر با حقوق و مزایای کمتری زندگی می کند نمونه و الگوی مناسبی برای فرزندان ما نمیتواند باشد. بنابراین مسئله ی اصلی و اساسی در مدارس دولتی و خصوصی ، معلم خواهد بود.
مطلب دیگر در مورد مدارس خصوصی متاسفانه کوشش می شود که رضایت والدین فراهم شود تا رشد و تکامل کودک مورد توجه باشد. در نتیجه با محدودیت هایی و یا آموختن آداب و رسومی و یا بالاخره دادن تکلیف بسیار زیاد به شاگرد ، کوشش می کنند که این پیام را به پدر و مادر بفرستند که ما از فرزندان شما مواظبت و مراقبت می کنیم. در حالی که به نظر می رسد که بسیاری از این امور درست و مناسب نخواهد بود.
مطلب دیگر در محیط های خصوصی ، غالب اوقات اصل (( برابری و یکسانی )) رعایت نمی شود. بسیاری از پدران و مادران با پرداخت ها و درگیر شدن در فعالیت های مدرسه ، نظرات خودشان را اعمال کرده و فرزندان ما را از حق برابر و رعایت عدالت و انصاف دور نگه می دارند.
همچنین مدارس خصوصی هزینه ی سنگینی دارند و برخی از اوقات این هزینه و تفاوت را با جابجایی به مدارس دولتی که خوب هستند برای همیشه میتوانیم تامین و تضمین کنیم. بنابراین هزینه ی سنگین مدارس خصوصی و مخصوصا ادامه ی آنها میتواند گرفتاری به وجود بیاورد.
اما خوشبختانه مدارس خصوصی ( غیردولتی) از دو امتیاز برخوردار هستند : یکی این که معمولا تعداد شاگردان در کلاس های آنها کمتر است و دوم این که توجه ویژه ای به برخی از اصول چه از نظر اخلاقی و چه از نظر علمی دارند که در برخی از موارد امتیاز فوق العاده ی آنهاست.
به نظر می رسد به طور کلی و عمومی مدارس خوب دولتی با همکاری پدر و مادر میتوانند هدف ها و نیازهای فرزندان را برآورده سازند و به همین علت است که در این گونه موارد باید از چشم و هم چشمی و یا فقط به دلیل جنبه ای و جلوه ای از این مدرسه یا مدارس ، دست به انتخابی سرسری ، کورکورانه و عجولانه نزنیم ؛ بلکه برای این انتخاب بسیار مهم و اساسی که مربوط به آینده و سرنوشت فرزندانمان است ، با مطالعه و با دقت و با مشورت به تصمیمی در این باره که بتواند ادامه پیدا کند دست بزنیم.