حساسیت به اسپرم در زنان، درمان دارویی

حساسیت به مایع منی از بیماری‌های نادر است و از رایج‌ترین علائم آن می‌توان به خارش، سوزش و تورم بدن از چند دقیقه تا حدود یک ساعت بعد از تماس به اسپرم اشاره کرد. همچنین کهیر زدن، بی حالی و ضعف و تنگی نفس نیز از دیگر علائم این بیماری به شمار می‌رود. با این حال خارش ناگهانی و شدید بعد از رابطه‌ی جنسی را نمی‌توان به حساسیت به اسپرم که با عنوان حساسیت بالای سمینال نیز شناخته می‌شود نسبت داد. این علائم می‌توانند به دلیل عفونت واژن، واکنش به دیگر محرک‌ها و حساسیت‌های دیگر نیز به وجود بیایند. حساسیت به اسپرم باعث ناباروری نمی‌شود اما علائم آن می‌تواند اقدام برای بچه دار شدن را با مشکل رو به رو سازد. اگر این علائم در فردی شدید و خطرساز بود می‌تواند برای بچه دارشدن روش‌هایی مانند کاشت یا لقاح مصنوعی را امتحان کند. اگر شما احساس می‌کنید که به اسپرم آلرژی دارید باید در این خصوص با پزشک خود صحبت نمایید. استفاده از آنتی هیستامین‌ها و کاندوم می‌توانند در این خصوص کمک کننده باشند، همچنین به کار گرفتن روش‌هایی مانند حساسیت زادیی منظم نیز می‌توانند علائم این بیماری را کاهش دهند.

رفع حساسیت به اسپرم با داشتن رابطه مداوم تحت نظر پزشک
حساسیت به اسپرم که با نام حساسیت بالای سمینال نیز شناخته می‌شوند نوعی واکنش آلرژیک به پروتیئن‌های موجود در اسپرم است. این حساسیت نادر در زنان رایج‌تر است و میزان شیوع آن در مردان همجنسگرا به طور دقیق مشخص نیست. زنانی که به اسپرم همسر خود حساسیت دارند با داشتن رابطه‌ی مداوم می‌توانند آن را درمان نمایند. اما این رابطه باید حتماً تحت نظر پزشک انجام شود. بدون حساسیت زدایی منظم رابطه جنسی برای برخی از زنانی که به اسپرم حساسیت دارند می‌تواند کشنده باشد.

چه چیزی باعث حساسیت به اسپرم می‌شود و چه کسانی در خطر ابتلا به این بیماری هستند؟
حساسیت به اسپرم به دلیل حساسیت به نوعی پروتیئن موجود در این ماده به وجود می‌آید. هرچند برخی از تحقیقات ثابت کرده‌اند که وجود برخی از داروها یا غذاهای حساسیت زایی که درون اسپرم نیز علائم این بیماری را شدیدتر می‌کنند. امکان دارد حساسیت به اسپرم در زنانی که قبلاً به این ماده هیچ گونه آلرژی نداشتند نیز بروز کند. همچنین در برخی موارد ممکن است زنان به اسپرم یک مرد حساسیت داشته باشند و به دیگری نه. اگرچه حساسیت به اسپرم در هر سنی ممکن است رخ دهد اما در بیشتر زنان از اوایل ۳۰ سالگی شروع می‌شود. بر طبق تحقیقات قدیمی‌تر بسیاری از زنان قبل از تشخیص این بیماری به صورت مکرر دچار التهاب واژن می‌شوند.

علائم آلرژی به اسپرم چیست؟
قرمزی
سوزش
تورم
درد
کهیر
خارش
برای زنان معمولاً حساسیت به اسپرم در قسمت فرج یا داخل واژن رخ می‌دهد اما برای مردان این حساسیت بر روی آلت تناسلی و یا قسمت بالایی آن بروز پیدا می‌کند. همچنین این علائم می‌توانند در هر نقطه‌ای از بدن که با اسپرم در تماس بوده است رخ دهند از جمله:
دست‌ها
دهان
سینه‌ها
معقد
حساسیت به اسپرم معمولاً در نقاطی که با اسپرم در تماس بوده‌اند رخ می‌دهد اما گاهی این علائم در تمام بدن فرد بروز پیدا می‌کنند. برای مثال مردانی که به اسپرم خود حساس هستند ممکن است بعد از انزال دچار خستگی مفرط، گر گرفتگی و حالتی شبیه به سرماخوردگی شوند. به صورت کلی علائم حساسیت به اسپرم از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بعد از تماس فرد با اسپرم شروع شده و بسته به شدت آن تا چند ساعت یا چند روز بعد از آن ادامه پیدا خواهد کرد. حساسیت به اسپرم ممکن است در اولین باری که فرد رابطه‌ی جنسی برقرار می‌کند بروز نماید اما در برخی موارد زنانی که قبلاً به این ماده حساسیتی نداشته‌اند با تغییر شریک جنسی دچار آلرژی می‌شوند. گاهی نیز با وجود تغییر نکردن شریک جنسی فرد به صورت ناگهانی نسبت به اسپرم حساس می‌شود. به طور کلی بیش از ۴۱ درصد از بیماران در اولین تجربه‌ی جنسی علائم حساسیت به اسپرم را از خود بروز می‌دهند و این علائم با تکرار رابطه جنسی بدون حساسیت زدایی منظم شدیدتر می‌شوند.

واکنش‌های شدید آلرژیکی
در موارد شدید حساسیت به مایع منی بیمار ممکن است دچار آنافیلاکسی شود. علائم آنافیلاکسی سریعاً بعد از تماس بیمار با اسپرم بروز می‌نمایند و فرد باید سریعاً به بیمارستان انتقال یابد. علائم آنافیلاکسی:
تنگی نفس
خس خس سینه
تورم زبان یا گلو
ضربان قلب بسیار شدید یا کند
سرگیجه و بیهوشی
حالت تهوع
استفراغ
اسهال

روش‌های تشخیص حساسیت به مایع منی چیست؟
اگر بعد از تماس با مایع منی دچار علائم غیر عادی شدید حتما به پزشک مراجعه نمایید. اگر احساس می‌کنید که این علائم به دلیل حساسیت به مایع منی است باید صادق باشید و در این خصوص و زمان دقیق اتفاق افتادن آن با پزشک خود صحبت نمایید. تحقیقات در خصوص حساسیت بالای سمینال بسیار ناقص است و همین امر تشخیص آن را با مشکل رو به رو می‌سازد.گاهی بسیار رایج است که پزشک حساسیت به اسپرم را با بیماری‌هایی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود اشتباه بگیرد:
بیماری‌های ویروسی مقاربتی چون کلامیدیا یا هرپس
واژینیت مزمن
عفونت مخمری واژن
واژنینوز باکتریایی
این بیماری معمولاً با بیماری‌هایی نظیر واژینیت (تورم واژن)، عفونت مخمری و یا بیماری‌های ویروسی مقاربتی مانند هرپس اشتباه گرفته می‌شود. یکی از روش‌هایی که به تشخیص این بیماری کمک می‌کند استفاده از کاندوم است. در صورتی که فرد به اسپرم آلرژی داشته باشد با استفاده از کاندوم دیگر علائم این بیماری را از خود بروز نمی‌دهد چرا که حساسیت به اسپرم فقط در صورت داشتن رابطه‌ی محافظت نشده بروز پیدا می‌کند. در صورتی که فکر می‌کنید بیماری شما به درستی تشخیص داده نشده است از پزشک خود بخواهید تا از شما تست پوستی آلرژی گرفته شود. برای انجام این تست به مقدار کمی از اسپرم شریک جنسی شما احتیاج است. پزشک این اسپرم را به پوستتان تزریق می‌کند و در صورت بروز علائم حساسیت بالای اسپینال بیماری شما تشخیص داده می‌شود. و در صورتی که بعد از تزریق هیچ اتفاقی رخ نداد پزشک برای تشخیص بهتر از فرد تست خون یا آزمایشات دیگری می‌گیرد.

روش‌های درمان این بیماری چیست؟
حساسیت به مایع منیدرمان بیماری حساسیت بالای اسپینال با هدف جلوگیری یا کاهش علائم آن انجام می‌شود. بهترین روش برای درمان این بیماری استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی است.
کاهش حساسیت
اگر ترجیح می‌دهید در طول رابطه از کاندوم استفاده نکنید با پزشک خود در خصوص روش‌های کاهش حساسیت به مایع منی صحبت نماید. برای انجام این کار پزشک متخصص آلرژی یا ایمنی شناسی هر ۲۰ دقیقه یک بار یک محلول رقیق کننده‌ی اسپرم را به درون واژن زن یا آلت تناسلی مرد تزریق می‌کند. این فرایند تا زمانی که فرد بتواند اسپرم رقیق نشده را بدون بروز حساسیت تحمل نماید ادامه پیدا می‌کند. بعد از حساسیت زدایی اولیه برای ثابت شدن آستانه‌ی تحمل بیمار باید به صورت مداوم در معرض اسپرم قرار گیرد. برای مثال افرادی که به اسپرم شریک جنسی خود آلرژی دارند باید برای حساسیت زدایی کامل هر ۴۸ ساعت یک بار با هم رابطه جنسی داشته باشند.
دارو
گاهی برای کاهش حساسیت به مایع منی پزشک توصیه می‌کند تا فرد قبل از انجام هر گونه فعالیت جنسی از قرص‌های آنتی هیستامینی که بدون نسخه به فروش می‌رسند استفاده کند. استفاده از این قرص‌ها به خصوص در زمانی که فرد یا شریک جنسی او مایل به استفاده از کاندوم نیستند به کاهش علائم حساسیت به اسپرم کمک زیادی می‌کند. در صورت شدید بودن علائم حساسیت پزشک توصیه می‌کند تا بیمار در هر شرایطی با خود سرنگ خودکار اپی پن به همراه داشته باشد و بعد از بروز اولین نشانه‌های حساسیت سرنگ را تزریق نماید و سریعاً به پزشک مراجعه کند.

آیا حساسیت به اسپرم بر روی باروری فرد تاثیری می گذارد؟
در برخی موارد زنانی که به اسپرم حساسیت دارند در باروری با مشکل رو به رو می‌شوند. اگرچه این حساسیت تاثیری بر روی توانایی باروری فرد نمی‌گذارد اما علائم آن می‌تواند در رابطه‌ی جنسی فرد اختلال ایجاد کند. در مواردی که حساسیت به مایع منی زیاد شدید نیست فرد می‌تواند با استفاده از دارو و حساسیت زدایی از شدت این علائم بکاهد. در صورتی که فردی قصد بچه دار شدن داشته باشد اما شدت حساسیت او به اسپرم به حدی زیاد باشد که از رابطه‌ی جنسی او جلوگیری کند پزشک روش‌هایی مانند تلقیح داخل رحمی (IUI) و یا لقاح مصنوعی (IVF) را توصیه می‌کند. در هر دوی این روش‌ها پروتئین‌های موجود در اسپرم مرد قبل از تزریق به رحم از آن جدا می‌شوند و به این طریق از واکنش‌های آلرژیک در بیمار جلوگیری می‌شود. میزان موفقیت لقاح مصنوعی و تلفیق داخل رحمی در هر شخص متفاوت است بنابراین در خصوص انتخاب روش مناسب با پزشک خود مشورت نمایید. به طور میانگین در یک دوره میزان موفقیت و بارداری فرد در ای وی اف بین ۲۰ تا ۳۵ درصد و در ای وی ای بین ۵ تا ۱۵ درصد می باشد.

آیا این بیماری عوارض دیگری نیز دارد؟
در موارد شدید حساسیت به مایع منی ممکن است باعث آنافیلاکسی در فرد شود. در صورت بروز علائم زیر فرد باید سریعاً به بیمارستان مراجعه نماید:
تنگی نفس
خس خس سینه
تورم زبان یا گلو
ضربان قلب بسیار شدید یا کند
سرگیجه و بی هوشی
حالت تهوع
استفراغ
همچنین حساسیت به مایع منی ممکن است بر روی رابطه‌ی فرد تأثیر منفی بگذارد. اگر حساسیت به اسپرم مانع نزدیکی فرد به شریک جنسی‌اش شد، می‌توان با شرکت در جلسات زوج درمانی تا حدودی این مشکل را درمان نمود. در این درمان‌ها مشاور به زوج کمک می‌کند تا این علائم را کنترل کرده و روش‌های دیگری را برای داشتن رابطه‌ی جنسی امتحان نمایند. امکان انتقال این آلرژی به فرزندان هنوز مشخص نیست.

دورنمای این بیماری چگونه است؟
آلرژی به سمن یک بیماری نادر است و مانند دیگر آلرژی‌ها ممکن است با گذر زمان شدیدتر شده و یا به طور کامل بین برود. اگر فردی علائم این بیماری را در خود می‌بیند باید در اسرع وقت برای تشخیص بهتر به پزشک مراجعه نماید. چرا که حساسیت به مایع منی در صورت درمان نشدن بر روی رابطه‌ی جنسی و سلامت کلی فرد تأثیر منفی می‌گذارد. برای درمان حساسیت به اسپرم پزشک به کمک خود بیمار برنامه‌ای طراحی می‌کند تا فرد علاوه بر کنترل علائم بیماری روش‌های مختلف بچه دار شدن را نیز امتحان نماید.