انقباض غیرارادی واژن، واژینیسموس چیست؟

واژن یک مجرای ارتجاعی و عضلانی با پوششی نرم و انعطاف پذیر است که روان کاری و احساس جنسی را ایجاد می کند. واژن، رحم را به دنیای بیرون مرتبط می کند. فرج و لبه بزرگ، ورودی را تشکیل می دهند و دهانه رحم از واژن خارج می شود و انتهای داخلی را شکل می دهد. در این مقاله به بررسی واژینیسموس می پردازیم. در طول روابط جنسی واژن به عنوان ورودی آلت تناسلی مردانه و همچنین به عنوان یک مجرا، برای تخلیه جریان قاعدگی خروجی از رحم عمل می کند. هنگام زایمان، نوزاد از واژن (کانال تولد) عبور می کند. پرده بکارت غشای نازکی از بافت است که محیط و دهانه واژن را احاطه و محدود می کند. این پرده ممکن است توسط فعالیت جنسی و یا در هنگام ورزش پاره شود.

مشکلات واژن و واژینیسموس
واژینیت
التهاب مهبل، عموما از عفونت قارچی و یا رشد باکتری ایجاد می شود. خارش، ترشح و تغییر بو از علائم معمول هستند. واژینیت معمولا به وسیله آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد قارچ درمان می شود.
واژینیسموس
به انقباض غیرارادی ماهیچه های واژن در طول روابط جنسی گفته می ‎شود. پریشانی عاطفی در مورد رابطه جنسی، یا مشکلات پزشکی، ممکن است دلیل این اتفاق باشد. این بیماری بسته به علت، می تواند با دارو، مشاوره و یا انواع دیگر درمان ها برطرف شود.
زگیل ناحیه تناسلی
این زگیل ها ممکن است بر روی لبه بزرگ، واژن و دهانه رحم تاثیر بگذارد. درمان ها می توانند زگیل های واژینالی که از ویروس پاپیلوم انسانی (HPV)ناشی می شوند، را حذف کنند.
تریکومونیازیس
عفونت مهبل که توسط یک انگل میکروسکوپی به نام تریکوموناس ایجاد می شود. تریکومونیازیس از طریق رابطه جنسی منتقل می شود و به راحتی قابل درمان است.
واژینوز باکتریایی (BV)
اختلال در تعادل باکتری سالم موجود در مهبل، که اغلب موجب بو و ترشح می شود. دوش واژینال یا رابطه جنسی با یک شریک جنسی جدید می تواند باعث BV شود. BV با آنتی بیوتیک ها درمان می شود.
ویروس هرپس سیمپلکس (HSV)
ویروس هرپس سیمپلکس می تواند لبه بزرگ، مهبل و دهانه رحم را آلوده کند و باعث ایجاد تاول و زخم های کوچک، دردناک و مکرر شود. عدم وجود علائم قابل توجه نیز متداول است. ویروس از طریق رابطه جنسی منتقل می شود. این ویروس نیز درمان می شود.
سوزاک
این عفونت باکتریایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می شود اغلب رحم را تحت تاثیر قرار می دهد. نیمی از اوقات، هیچ نشانه ای وجود ندارد، اما ممکن است ترشح واژن و خارش رخ دهد. این بیماری می تواند باعث بروز بیماری های التهابی در لگن و ناباروری شود. سوزاک با آنتی بیوتیک ها، درمان می شود.
کلامیدیا
باکتری کلامیدیا تراکوماتیس باعث عفونت مقاربتی می شود. تنها نیمی از زنان علائم بیماری را دارند که ممکن است شامل تخلیه واژینال یا درد مهبل یا شکم باشد. این بیماری می تواند باعث بروز بیماری های التهابی لگن و ناباروری شود. کلامیدیا با آنتی بیوتیک ها درمان می شود.
سرطان واژینال
سرطان واژینال بسیار نادر است. خونریزی غیرطبیعی واژینال یا تخلیه از علائم آن هستند.
پرولاپس واژن
به علت انقباض ماهیچه های لگن (معمولا پس از زایمان)، رکتوم، رحم، و یا مثانه به مهبل فشار وارد می شود. در موارد شدید، مهبل از بدن خارج می شود.

مروری بر واژینیسموس
برای برخی از زنان، ماهیچه های واژینال به طور غیرارادی یا دائم در هنگام تلاش برای دخول واژینال منقبض می شوند. این را واژینیسموس می نامند. انقباضات می تواند از آمیزش جنسی جلوگیری و یا آن را بسیار دردناک کند.
این اتفاق در این مواقع رخ می دهد:
- زمانی که همسر اقدام به دخول می کند
- زمانی که زن از تامپون استفاده می کند
- زمانی که ناحیه واژینال زن لمس می شود
واژینیسموس با برانگیختگی جنسی تداخل ندارد، اما می تواند از دخول جلوگیری کند. معاینه لگنی ملایم معمولا هیچ علتی را برای انقباض نشان نمی دهد. هیچ ناهنجاری فیزیکی ای نیز باعث ایجاد این وضعیت نمی شود.
اختلال عملکرد جنسی هم در مردان و هم در زنان رخ می دهد و معمولا می توان آن ها را درمان کرد. این تقصیر شما نیست، و چیزی نیست که از آن شرمنده باشید. با این حال، این اختلالات می تواند بر روی روابط و کیفیت زندگی شما تاثیرگذار باشد.
متخصصان دقیقا نمی دانند که چه تعداد از زنان از واژینیسموس رنج می برند، اما این شرایط غیرمعمول است.

انواع واژینیسموس
انواع مختلفی از واژینیسموس وجود دارد که می توانند در سنین مختلف بر روی زنان تاثیر بگذارند.
واژینیسموس اولیه
این یک مشکل مادام العمر است که همیشه با درد همراه است. استفاده از تامپون و انجام آزمایشات زنان و زایمان در این شرایط دشوار خواهد بود.
اغلب زنان در اولین تلاش خود برای داشتن رابطه جنسی این مشکل را تجربه می کنند. مرد قادر به وارد کردن آلت تناسلی در مهبل نیست. او ممکن است احساسی مانند "ضربه زدن به یک دیوار" در ورودی واژن را توصیف کند.
ممکن است درد و گرفتگی عضلات وجود داشته باشد و زن ممکن است به طور موقت تنفس را متوقف کند. این نشانه ها زمانی معکوس می شوند که تلاش برای دخول واژینال متوقف شود.
واژینیسموس ثانویه
این مشکل پس از آن که یک زن در گذشته عملکرد جنسی معمولی را تجربه کرده است، شکل می گیرد. این مشکل همیشگی نیست. می تواند در هر مرحله ای از زندگی رخ دهد، و ممکن است قبلا اتفاق نیفتاده باشد.
این بیماری معمولا از یک رویداد خاص مثل عفونت، یائسگی، حادثه آسیب زا، رشد یک مشکل پزشکی، مسائل مربوط به رابطه، جراحی، یا زایمان ناشی می شود.
حتی بعد از اصلاح پزشکی، درد می تواند ادامه یابد.
واژینیسموس سراسری
واژینیسموس همیشه وجود دارد و هر شی ای می تواند آن را تحریک کند.
واژینیسموس موقعیتی
این حالت تنها در برخی موقعیت ها رخ می دهد. این ممکن است در طول رابطه جنسی اتفاق بیفتد. اما در طول آزمایشات زایمان یا استفاده از تامپون مشکلی ایجاد نمی کند.

نشانه های واژینیسموس
علائم بین افراد فرق می کنند. آن ها می توانند شامل موارد زیر باشند:
- رابطه جنسی دردناک (dyspareunia)، همراه با سفتی و درد که ممکن است منجر به سوزش شود.
- دخول سخت یا غیر ممکن
- درد جنسی بلند مدت، با یا بدون علت شناخته شده
- درد در حین قرار دادن تامپون
- درد در طی معاینه زایمان
- گرفتگی عضلات ماهیچه یا توقف تنفس در حین تلاش برای دخول
- درد می تواند از ملایم تا شدید و احساس نیز از ناراحتی تا سوزش متفاوت باشد.
واژینیسموس از برانگیختگی جنسی افراد جلوگیری نمی کند، اما ممکن است در مورد روابط جنسی نگران باشند، به طوری که آن ها سعی می کنند از رابطه جنسی یا واژینال دوری کنند.

علل واژینیسموس
واژینیسموس شرایطی است که می تواند ناشی از استرس فیزیکی، استرس عاطفی، یا هر دو باشد. این مشکل قابل پیشبینی است، به طوری که فرد انتظار آن را دارد.
محرک های عاطفی
این موارد عبارتند از:
- ترس، برای مثال، از درد یا بارداری
- اضطراب، در مورد عملکرد یا به دلیل احساس گناه
- مشکلات مربوط به روابط، به عنوان مثال، داشتن همسر بد و یا احساس آسیب پذیری
- اتفاقات مربوط به زندگی، از جمله تجاوز و یا سابقه آزار و اذیت
- تجربیات کودکی مانند نمایش سکس در حین بزرگ شدن و یا قرار گرفتن در معرض مشاهده تصاویر جنسی
محرک های فیزیکی
این موارد عبارتند از:
- عفونت، مانند عفونت دستگاه ادراری (uti)و یا عفونت قارچی
- شرایط بهداشتی، مانند سرطان یا لیگن اسکلروزیس
- زایمان
- یائسگی
- جراحی لگن
- فعالیت جنسی پیش از مقاربت ناکافی
- روانکاری واژینال ناکافی
- عوارض جانبی دارو
مشکلات جنسی می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تاثیر قرار دهند. آن ها تقصیر هیچ کس نیستند، و نباید از آن ها شرم داشته باشید.
در اغلب موارد، درمان می تواند کارساز باشد.

تشخیص واژینیسموس
تشخیص واژینیسموس معمولا با توصیف نشانه های شما آغاز می شود. احتمالا پزشک شما سوال خواهد کرد که اولین بار چه زمانی مشکل را مشاهده کردید، چندبار اتفاق می افتد و چه چیزی باعث تحریک آن می شود. به طور معمول، پزشک شما درباره سابقه رابطه جنسی شما سوال خواهد کرد، که ممکن است شامل سوالاتی در مورد اینکه آیا شما تا به حال آسیب یا سو استفاده جنسی را تجربه کرده اید یا خیر، باشد. به طور کلی، تشخیص و درمان نیازمند آزمایش لگن است.
عصبی یا نگران بودن در مورد آزمایش لگن در زنان رایج است. اگر پزشک شما انجام آزمایش لگن را تجویز کند، می توانید در مورد روش هایی صحبت کنید که تا جایی که امکان دارد آزمایش به راحتی انجام شود. برخی از زنان ترجیح می دهند تا از رکاب استفاده نکنند و موقعیت فیزیکی دیگری را امتحان کنند. اگر می توانید از یک آینه برای دیدن آنچه که پزشک شما انجام می دهد، استفاده کنید، ممکن است احساس راحتی بیشتری بکنید.
زمانی که یک پزشک به واژینیسموس مظنون است، عموما آزمایش را تا آنجا که می تواند با ملایمت انجام خواهد داد. آن ها ممکن است پیشنهاد کنند که به هدایت دست و یا ابزار پزشکی برای ورود به مهبل خود کمک کنید تا نفوذ را آسان تر کنید. شما می توانید از پزشک خود بخواهید که هر کاری که انجام می دهد را برای شما توضیح دهد.
در طی این آزمایش، پزشک شما به دنبال نشانه ای از عفونت و یا زخم خواهد بود. در واژینیسموس، هیچ دلیل فیزیکی ای برای انقباض ماهیچه واژینال وجود ندارد. این یعنی، اگر واژینیسموس داشته باشید، پزشک شما دلیل دیگری برای علائم شما پیدا نخواهد کرد.

درمان واژینیسموس
برای تشخیص واژینیسموس، پزشک، سابقه پزشکی شما را دریافت و یک آزمایش لگن انجام می دهد. درمان، بسته به دلیل ممکن است نیازمند متخصصان مختلفی باشد.
ممکن است قبل از تمرکز بر روی واژینیسموس، هر گونه علل اساسی ممکن، مانند عفونت، تحت کنترل و یا درمان قرار گیرد.
هدف از درمان، کاهش کنترل اتوماتیک ماهیچه ها و ترس از درد و مقابله با هر نوع ترس دیگری است که ممکن است مربوط به این مشکل باشد.
درمان معمولا شامل ترکیبی از موارد زیر است:
تمرینات کنترل کف لگن
کف لگن مجموعه ای از ماهیچه ها است که از اندام های لگن مانند مثانه و روده حمایت می کند. این ماهیچه ها به کنترل ادرار، انسداد و عملکرد جنسی کمک می کنند.
هم مردان و هم زنان ممکن است در طول زمان ضعف کف لگن را تجربه کنند. همانند دیگر ماهیچه ها، افراد می توانند تمریناتی را برای تقویت کف لگن، بهبود حرکات روده و کنترل مثانه انجام دهند.
تمرینات کف لگن مزایای بسیاری از جمله خطر پایین تر ایجاد پرولپس واژینال، کنترل بهتر روده و مثانه و بهبود ریکاوری بعد از زایمان را به زنان ارائه می دهد.
آن ها همچنین می توانند با سرعت بخشیدن به بهبودی پس از عمل پروستات، کاهش خطر پرولپس مقعد و بهبود کنترل روده و مثانه به مردان کمک کنند.
هر فردی که اخیرا جراحی یا زایمان داشته است باید قبل از شروع برنامه ورزشی برای ناحیه کف لگن با پزشک صحبت کند تا مطمئن شود که می تواند دوباره این ماهیچه ها را تقویت کند یا خیر.
کگل ها
تمرینات کگل ماهیچه های کف لگن که از رحم، مثانه، روده کوچک و راست روده حمایت می کنند را تقویت می کنند. شما می توانید ورزش های کگل، که به عنوان تمرین ماهیچه کف لگن نیز شناخته می شوند، را در هر زمانی انجام دهید.
با درک این که تمرین های کگل چه کاری را برای شما انجام می دهند، شروع کنید. سپس از این دستورالعمل برای انقباض و آرام کردن ماهیچه های کف لگن تان پیروی کنید.
چرا تمرینات کگل اهمیت دارند؟
بسیاری از عوامل از جمله بارداری، زایمان، جراحی، پیری، فشار بیش از حد به دلیل یبوست یا سرفه مزمن و اضافه وزن می توانند ماهیچه های کف لگن شما را تضعیف کنند.
اگر شما دارای موارد زیر هستید می توانید از انجام تمرینات کگل بهره مند شوید:
- در حین عطسه کردن، خندیدن یا سرفه، چند قطره ادرار از بدن تان خارج می شود. (بی اختیاری استرسی)
- داشتن میل شدید و ناگهانی برای ادرار کردن قبل از از دست دادن مقدار زیادی ادرار (بی اختیاری ادرار)
- نشت مدفوع (بی اختیاری مدفوع)
- همچنین می توانید تمرینات کگل را در دوران بارداری یا پس از زایمان انجام دهید تا علائم خود را بهبود بخشید.
تمرینات کگل همچنین برای زنانی که در حین سرفه یا خنده، نشت ادرار زیادی دارند و یا برای زنانی که به طور غیر منتظره ای مقدار کمی از ادرار را به خاطر پر بودن مثانه دفع می کنند، مفید هستند.
چگونه تمرینات کگل را انجام دهیم؟
برای شروع:
- ماهیچه های صحیح را پیدا کنید. برای مشخص کردن ماهیچه های کف لگن، در وسط ادرار، این کار را متوقف کنید. هنگامی که ماهیچه های کف لگن خود را شناسایی کردید، می توانید این کار را در هر موقعیتی انجام دهید؛ با این حال ممکن است راحت ترین موقعیت را برای انجام دادن آن ها پیدا کنید.
- تکنیک خود را عالی کنید. برای این کار، تصور کنید که روی یک سنگ مرمر نشسته اید و ماهیچه های لگن تان را سفت کنید، انگار که سنگ مرمر را بلند می کنید. برای سه ثانیه آن را امتحان کنید، سپس برای سه ثانیه استراحت کنید.
- تمرکز خود را حفظ کنید. برای کسب بهترین نتیجه، تنها بر انقباض ماهیچه های کف لگن تان تمرکز کنید. مراقب باشید که ماهیچه های شکم، ران یا کفل را منقبض نکنید. از نگه داشتن نفس خود خودداری کنید. در عوض، در طول تمرینات، آزادانه نفس بکشید.
- تمرینات را سه بار در روز تکرار کنید. هدف خود را برای حداقل سه ست ۱۰ تا ۱۵ تایی در روز تنظیم کنید.
- به استفاده از تمرینات کگل برای شروع و توقف جریان ادرار خود عادت نکنید. انجام تمرینات کگل در هنگام خالی کردن مثانه می تواند منجر به خالی نشدن کامل مثانه شود که خطر عفونت دستگاه ادراری را افزایش می دهد.
چه موقع کگل را انجام دهید؟
تمرینات کگل را به عنوان بخشی از برنامه روزمره خود قرار دهید. شما می توانید حرکات کگل را در هر زمانی، چه در پشت میز نشسته اید یا استراحت می کنید، انجام دهید.
زمانی که دچار مشکل شدید
اگر در این تمرینات دچار مشکل شدید، برای درخواست کمک دست پاچه نشوید. پزشک شما یا دیگر ارائه دهنده های خدمات سلامتی و درمانی در پیدا کردن ماهیچه های صحیح و نحوه درست انجام تمرینات به شما کمک می کنند.
در برخی موارد، مخروط های کاجی واژینال یا بازخورد زیستی ممکن است به شما کمک کند. برای استفاده از یک مخروط واژینال، آن را وارد مهبل خود می کنید و از انقباضات ماهیچه لگن برای نگه داشتن آن در طول فعالیت های روزانه خود استفاده می کنید. در طی یک جلسه بازخورد زیستی، پزشک شما، یک سنسور فشار را در مهبل و یا راست روده شما وارد می کند. وقتی شما استراحت می کنید و یا ماهیچه های کف لگن را منقبض می کنید، یک مانیتور می تواند فعالیت کف لگن شما را اندازه گیری و نمایش دهد.
چه زمانی انتظار مشاهده نتایج مثبت را داشته باشید
اگر تمرینات ورزشی را به طور مرتب انجام دهید، می توانید در عرض چند هفته تا چند ماه انتظار نتایجی - مانند نشت کمتر ادرار - را داشته باشید. برای کسب فواید بیشتر، کگل را به عنوان بخشی دائمی از برنامه عادی روزانه خود تمرین کنید.
فشار دادن و رها کردن
این تمرین یک حرکت سریع فشار دادن و رها کردن است که توانایی ماهیچه های کف لگن را برای واکنش سریع افزایش می دهد.
برای انجام این تمرین، فرد باید:
- در موقعیت راحتی بنشینید.
- ماهیچه های کف لگن را تصور کند.
- بدون تلاش برای حفظ انقباض، ماهیچه ها را به سریع ترین شکل ممکن فشار داده و آزاد کند.
- برای ۳ تا ۵ ثانیه استراحت کند.
- این حرکت را ۱۰ تا ۲۰ بار تکرار کند.
- تمرین را دو بار در روز تکرار کند.
پل
در حالی که پل ها عمدتا کفل را تقویت می کنند، اما بر روی کف لگن نیز تاثیر می گذارند.
افراد می توانند با استفاده از این مراحل پل را انجام دهند:
- به پشت دراز بکشید، زانوهای خود را خم کنید، و پاهایتان را بر روی زمین و به پهنای باسن از هم جدا کنید. بازوهای خود را با کف دست و رو به پایین قرار دهید.
- برای بلند کردن کفل و لگن در چند اینچی از زمین، کفل و کف لگن خود را منقبض کنید.
- این موقعیت را برای ۳ تا ۸ ثانیه نگه دارید.
- کفل و ماهیچه های کف لگن را شل کنید تا کفل را به زمین برسانید.
- این کار را تا ۱۰ بار تکرار کنید.
- استراحت کنید، سپس ۲ مرتبه دیگر این کار را انجام دهید.
- وقتی که قدرت کف لگن افزایش می یابد، بسیاری از مردم متوجه خواهند شد که می توانند تکرار بیشتری انجام دهند.
اسکات ها
در کنار پل، اسکات می تواند باعث تقویت کف لگن و کفل شود.
برای انجام اسکات، باید:
- پاهایتان را به اندازه عرض لگن از هم جدا کنید - و آن ها را روی زمین و به صورت صاف نگه دارید.
- به منظور رساندن کفل به کف زمین، تا آن جا که راحت هستید زانوهایتان را خم کنید. پشت خود را صاف نگاه دارید و کمی به جلو خم شوید. زانوها باید با انگشتان پا حرکت کنند.
- در هنگام بازگشت به وضعیت ایستاده بر روی انقباض کفل و لگن، تمرکز کنید.
- این تمرین را ۱۰ بار تکرار کنید.
- قبل از اجرای هر ست اضافی استراحت کنید.
- همه اسکات ها، کف لگن را هدف قرار نمی دهند. اسکات از پا انقباض در لگن را سخت می کند. وقتی کف لگن را تقویت کنید، اسکات سبک و سطحی مفیدتر می شود.
اجتناب از برخی تمرینات
برخی تمرینات ممکن است برای فردی که دارای کف لگن بسیار ضعیف است، بسیار مشکل باشد. انجام این تمرینات ممکن است باعث تضعیف بیشتر عضلات شده و منجر به مشکلات بیشتر و یا بی اختیاری شود.
تا زمانی کف لگن فرد به قدر کافی قوی نشده است، باید از تمرین های زیر اجتناب کند:
- سیت-اپ با پاهای راست در هوا
- وزنه برداری سنگین با حداقل تکرار
- بلند کردن دوپا
- دویدن، پریدن و دیگر فعالیت های با تاثیر بالا
یک تصور غلط رایج در مورد تمرین لگن این است که این تمرینات برای متوقف کردن ادرار و کنترل ماهیچه های کف لگن مفید است. این یک عمل موثر نیست چون ممکن است منجر به عدم خالی کردن کامل مثانه شود.
خالی کردن ناکامل می تواند خطر عفونت های مجاری ادراری و دیگر اختلالات ادراری را افزایش دهد.
یک فرد باید با درمانگر، پزشک، یا درمانگر فیزیکی خود درباره اینکه آیا ورزشی خاصی وجود دارد که باید بعد از جراحی و یا زایمان از انجام آن اجتناب کند، صحبت کند.
آموزش و مشاوره
ارائه اطلاعات درباره آناتومی جنسی و چرخه واکنش جنسی می تواند به فرد کمک کند تا درد و فرآیندهای بدن را درک کند.
تمرینات عاطفی
این کار می تواند به فرد برای تشخیص، بیان و حل هر گونه عوامل احساسی که ممکن است واژینیسموس را بهبود دهد، کمک کند.
کاهش حساسیت به دخول
یک زن تشویق خواهد شد تا هر روز و بدون ایجاد درد و تا آن جا که ممکن است واژن خود را باز کند. زمانی که او قادر به لمس کردن ناحیه اطراف مهبل شود، پس از آن تشویق خواهد شد که لبه های واژن را لمس کرده و باز کند. قدم بعدی قرار دادن یک انگشت در داخل واژن است.
آموزش دخول یا گشاد کنندگی
هنگامی که یک زن بتواند این کار را بدون درد انجام دهد، یاد خواهد گرفت که از یک گشادکننده پلاستیکی استفاده کند. اگر او بتواند این شی را بدون درد وارد کند، گام بعدی آن خواهد بود که آن را به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه رها کند تا اجازه دهد ماهیچه ها به فشار آن عادت کنند. سپس، می تواند از یک وسیله دخول بزرگ تر استفاده کند، و سپس می تواند به همسر خود نحوه دخول را آموزش دهد.
وقتی که زن با این ابزار احساس راحتی می کند، می تواند به همسر خود اجازه دهد که آلت تناسلی خود را در کنار مهبل اما نه در داخل آن، قرار دهد. زمانی که او کاملا با این مساله احساس راحتی کند، زوج می توانند دوباره رابطه شان را امتحان کنند.
زمانی که طول می کشد تا واژینیسموس با موفقیت درمان شود، به فرد بستگی خواهد داشت. نیاز به جراحی برای درمان واژینیسموس بسیار نادر است. هر فردی که در مورد علائم مربوط به واژینیسموس نگران باشد، باید با ارائه دهنده خدمات سلامتی خود برای ارزیابی مشکل، صحبت کند.