امید به زندگی کودکان، چگونه تعریف می شود؟

امید روندی فکری است که تعیین هدف را ساده می کند و به ما یاری می دهد تا در راه رسیدن به هدف هایمان، به طرز موثری بکوشیم، خواه این تلاش ۵ دقیقه طول بکشد خواه یک عمر. هرچند امید، بخشی از روند طبیعی رشد کودکان است، شرایط محیط و رفتار افراد موثر در زندگی کودک، می تواند رشد امید را متوقف یا تقویت کند.
امید با ۳ جزء به هم پیوسته ی: تعیین هدف، نیروی راهیابی و نیروی اراده تعریف می شود.

هدف
هر کودک یا بزرگسالی هر روز هدف هایی برای خودش تعیین می کند، اگرچه ممکن است آنها را هدف نخواند.

نیروی راهیابی
پس از آنکه هدف تعیین شد، گام بعدی در اندیشیدن پر امید، تعیین راههای رسیدن به هدف است. به عبارت دیگر شخص باید توانایی فکر کردن درباره راههای رسیدن به هدف تعیین شده را داشته باشد.

نیروی اراده
معنای متعارف واژه اراده، توانایی فرد در متعهد بودن به یک تصمیم است. اراده سرچشمه انگیزش و تحرک است.
برای آنکه بتوانیم شیوه اندیشیدن یا عمل کردن کودکی را دگرگون کنیم، باید برایمان روشن باشد که چه چیز را می خواهیم تغییر دهیم.مشاهدات ما از رفتار و همچنین، عقیده ای که او درباره خودش دارد، به این شناخت کمک می کند.
فرزندتان خودش را چگونه می شناسد؟ می توانید برای نمونه این پرسشها را از او بپرسید:
آیا فکر می کند موفق است؟
آیا برای به دست آوردن چیزهای مورد علاقه اش راههای متعددی را می یابد؟
آیا در مقایسه با دوستان هم سن خودش را ضعیف تر احساس نمی کند؟
آیا مشکلاتش را به خوبی حل می کند و برای حل آنها راههای متعددی می یابد؟
آیا فکر می کند تجربیاتش برای حل مشکلات آینده مفید است؟
آیا دیرتر از دوستانش دست از تلاش می کشد و می داند که می تواند راه حل مسئله را پیدا کند؟
خودتان هم به این پرسشها درباره فرزندتان پاسخ دهید. اگر پاسخ شما و فرزندتان خیلی متفاوت بود با هم در این باره صحبت کنید و ببینید هر کدام بر چه مبنایی به این نتیجه رسیده اید. شاید یک مورد شکست موجب شده که فرزندتان نگرشی بسیار منفی درباره خودش داشته باشد.یا برعکس، شما به اندازه ای سخت گیر باشید که نتوانید کوچک ترین نقصی را تحمل کنید.گفت و گو در این باره به شما و فرزندتان کمک می کند تا شناخت دقیق تری داشته باشید. قطعا همه پدر ومادرها دوست دارند تا فرزندانشان را در رسیدن به آرزوهایشان یاری کنند اما فشار بیش از حد بر کودک می تواند بیشتر بر او آسیب برساند تا فایده. بسیار مهم است تا بتوانیم کم امید بودن فرزندمان را تشخیص دهیم بدون آن که خودمان را مقصر بدانیم. بسیاری از پدر و مادرها باور دارند که مسئول همه افکار و عواطف فرزندانشان هستند، به خصوص اگر آن افکار و عواطف منفی باشند. درست است که پدر و مادرها تاثیر فراوانی بر کودک دارند، اما جدیدترین پژوهشها نشان داده اند که دوستان، آموزگاران و سایر معاشران هم بسیار مهم هستند.
پدر و مادرهای بسیاری از این که فرزندشان با شور و شوق کاری را شروع می کند و سپس در مدت کوتاهی علاقه شان را به آن کار از دست می دهند دچار خشم و اندوه می شوند. آنها برای تهیه وسایل و لباسهای مورد نیاز هزینه می کنند و بعد متوجه می شوند که اتلاف وقت و هزینه بوده است.شروع کردن کاری با شور و شوق و سپس بی علاقه شدن به آن به محض بروز مشکلات نشانه نیروی راهیابی ضعیف است.