چرا کودکان ناخن های خود را میجوند؟

شروع جویدن ناخن از دوران کودکی بوده تا دوران نوجوانی این روند افزایش می‌یابد. حتی در برخی افراد تا بزرگسالی ادامه دارد. عدم تمرکز و رفتارهای ناشی از آن همچنین حس عدم ثبات و مشکلات زندگی فردی در نوجوانان، جویدن ناخن را تشدید می کند. والدینی که پرستار کودک در منزل گرفته، حتما موارد و علائم جویدن ناخن کودک و رفتارهایش را با وی چک نمایند.

چرا کودکان تمایل به جویدن ناخن دارند؟
علت عادت نادرست ناخن جویدن قابل بررسی می باشد. از دیگر علل آن میتوان به ریشه های فامیلی و ژنتیکی اشاره کرد. تقلید و تکرار برخی عادات از سایر اعضای خانواده یا بروز رفتار ژنتیکی مثل جویدن ناخن ناشناخته اما تاثیر گذار است.
همانطور که در بالا ذکرگردید اضطراب، نگرانی و استرس همچنین خلق و خوی نامتمرکز از عوامل روانشناختی مرتبط با رفتار ناخن جویدن است. کودکان برای مقابله با این عوامل یا عدم اعتماد بنفس کافی یا حتی گرسنگی، به جویدن ناخن روی می آورند. جویدن ناخن در کودکان بنظر می رسد رفتاری غیرعادی و خودکار باشد.
محققان بر این اعتقادند که کودکان با عادت ناخن جویدن برخی اختلالات روانپزشکی یا حداقل یک مورد از آن را خواهند داشت. همچنین برخی والدین این کودکان نیز یک مورد بیماری روانپزشکی بخصوص افسردگی را داشتند.
برخی از بیماری های روانی مرتبط با ناخن جویدن کودکان و نوجوانان:
اختلال کمبود توجه
بیش فعالی کودک و نوجوان
اختلال اضطراب جدایی
اختلال تومور
اختلال وسواس فکری
عقب ماندگی ذهنی
اختلال افسردگی حاد
اختلال اضطراب عمومی
اختلال هراس
گزارشات حاکی ازآنند که بیش از یک چهارم کودکان و نوجوانان دچار یکی از این اختلالات بودند. در 60٪ کودکان مبتلا به ناخن جویدن رفتارهای دیگری مانند لرزش لب، برداشتن پوست و کشیدن مو، کوبیدن سر هم مشاهده می شود.

عوارض جویدن یا خوردن ناخن
اولین مورد از عوارض جویدن یا خوردن ناخن و قابل مشاهده، ظاهر نامناسب انگشتان و عدم زیبایی ناخن ها و انگشتان است. این بیماری بر کیفیت زندگی افراد چه اجتماعی و چه سلامت روح و جسم تاثیر می گذارد. این عادت ناخوشایند موجب آسیب های اجتماعی، تحقیرها، سرکوب های احساسی می گردد.
نکته قابل اهمیت اینکه برخی افراد، علاوه بر جویدن ناخن آن را قورت خواهند داد. بلعیدن ناخن پیامد هایی داشته: علاوه بر کوتاه شدن پایه ناخن، درد های شدید معده و یا خونریزی معده، پارونیشیا، عفونت های باکتریایی ثانویه و ویروس هرپس سیمپلکس از ضایعات تبخال دهانی را در پی دارد.
اثرات فیزیکی دیگر این بیماری مرتبط با دهان و دستگاه گوارش است. ناراحتی های سیستم گوارشی، مشکلات دهان ودندان، انتقال عفونت ها و باکتری ها را از راه ناخن به دهان، آبسه شدن و آسیب لثه، ترک هایی در ناخن ها از عوارض عادت ناخوشایند ناخن جویدن می باشد.

چگونگی ترک ناخن جویدن کودکان
در طول زندگی هر فرد پیش آمده که لحظه ای ناخن بجود. بطور معمول جویدن ناخن از دوران کودکی آغاز شده و تا نوجوانی و بزرگسالی در صورت عدم ترک ادامه خواهد داشت. برخی از اختلات روانی، حالات عاطفی و ذهنی که از خستگی، اضطراب، عصبانیت و استرس ناشی شده، افراد را به جویدن ناخن وامی دارد.
ناخن جویدن در دسته بندی وسواسی - اجباری بوده و از اختلالات رفتاری و احساسی نشأت میگیرد. مکیدن انگشت شست، انگشت در بینی کردن، جویدن ناخن و ... نمونه هایی از رفتارهاست که شروع آن از دوران کودکی رخ می دهد.
بطور معمول استفاده از ماده بدمزه بر روی ناخن، جریمه و یادآوری کودکان برای توقف و عدم جویدن ناخن از روش های ترک آن است. ممکن است این روش ها اضطراب فرد را افزایش دهد. برای ترک جویدن ناخن روش های رفتاری و درمان دارویی نیز وجود دارد.
ترغیب کودک به انجام کارها و بازی ها با دستانش مانند درست کردن پازل، بازی با توپ های کوچک و مخصوص، ورزش کردن، نواختن موسیقی و ... از روش های ترک جویدن ناخن می باشد. همچنین شما میتوانید از پرستار کودک برای جلوگیری از ناخن جویدن کودک کمک بگیرید.

راهکارهای درمانی ناخن جویدن کودکان
نگران نباشید، جویدن ناخن وضعیت خیلی حادی نیست. این بیمار و در واقع عادت ناخوشایند به مرور زمان از بین خواهد رفت. در موارد خفیف حتی عواقب و اثرات اجتماعی و جسمانی را نخواهد داشت.
نکته: جویدن ناخن درصورت همراهی با اختلالات دیگر، نیاز به بررسی سابقه پزشکی و مراقبت و درمان دارد.

درمان های دارویی ترک جویدن و خوردن ناخن
ترک ناخن خوردن در موارد خفیف با روش های غیر دارویی و درمانهای رفتاری امکان پذیر است. اما در برخی موارد با وجود اختلالات دیگر از درمان های دارویی نیز استفاده می شود. برای مدیریت ناخن خوردن، مهار کننده های بازجذب سروتونین، لیتیوم برای غلبه بر عادت مزمن ناخن خوردن کودکان موثر است.
نکته: کودکان قشر ضعیف و آسیب پذیر و حساس هستند عادات اشتباه و اختلالات آنها می بایست تحت نظر پزشک و با رعایت جوانب صورت پذیرد. بصورت منظم و پیگیر به ادامه درمان کودکان بپردازید.