نکات تربیت کودک، مواردی که شاید ندانید

چرا قبل از این که برای فرزندتان دوست باشید ، باید والدین او باشید. بعد ها زمانی که فرزندان تان بزرگ تر شوند، در زندگی، رابطه ی دوستی به وجود می آید. آن ها پدر و مادر هستند اما دوستان زیادی در زندگی دارند.
هر کسی دوست دارد که دیگران دوستش داشته باشند. حتی والدین هم دوست دارند دیگران آن ها را دوست داشته باشند. چیزی که امروزه بین والدین باب شده است، این است که پیش از اینکه پدر و مادر فرزندشان باشند، دوست شان باشند.

شیوه های موثر ارتباط والدین با فرزندان
این گونه والدین، قبل از داشتن رابطه والدین با کودک، برای رابطه دوستانه تلاش می کنند. البته، همه ما می خواهیم که فرزندان مان ما را دوست داشته باشند. می خواهیم که برای همیشه "خیلی خوب" باقی بمانیم. می دانم که هزاران پدر و مادر هستند که واقعا فکر می کنند بهتر است دوست فرزندشان باشند تا فقط پدر و مادر آن ها.
در این جا دلیلی اصلی و منطقی برای اشتباه بودن این حرف وجود دارد: فرزندتان یک پدر و مادر دارد. شما و همسرتان (یا گاهی فقط شما) تنها پدر و مادری هستید که فرزندتان برای همیشه دارد. فرزند تان می تواند با راهنما، سرگروه و معلمانی در ارتباط باشد که مانند والدین هستند اما نمی توانند در جایگاه والدین قرار بگیرند پس بهتر است اول والدین آنها باشید.
فرزندتان عمه، خاله، عمو، دایی و پدر بزرگ و مادر بزرگ دارد. این که انتظار دارید آن ها نقش والدین را برای فرزندتان ایفا کنند تا شما بتوانید دوست شان باشید ، در واقع دارید خود را فریب می دهید.
فرزندتان به این روابط خانوادگی نیاز دارد. این روابط منحصر به فرد هستند و به فرزندتان کمک می کنند. پدر بزرگ و مادر بزرگ معمولا نوه هایشان را لوس می کنند. پدر بزرگ و مادر بزرگ و نوه ها، ارتباط و پیوستگی خاصی دارند که اگر پدربزرگ و مادر بزرگ مجبور به انجام نقش والدین شوند، نمی توانند نقش خود شان را داشته باشند. برای عمه، خاله، دایی و عمو هم این گونه است.
فرزندتان دوستان زیادی خواهد داشت. در تمام زندگی اش، دوستان مختلفی خواهد داشت که به زندگی اش می آیند و می روند. هیچوقت فرصت دوستی های جدید را از دست نمی دهد. اما شما تنها فرصت او برای والدین بودن او هستید.
به زندگی گذشته خود و دوستان زیادی که آمدند و رفتند فکر کنید. بر حسب شانس دوستان زیادی هستند که برای مدت طولانی می مانند، اما دوستی های زیادی هم وجود دارد که با فاصله گرفتن از بین می روند. خوش بختانه چنین چیزی برای والدین شما صدق نمی کند. والدین شما بی قید و شرط حضور دارند. والدین تان شما را دوست دارند و با شما صادق هستند. این رابطه را از فرزندان تان نگیرید.

ارتباط موثر والدین با فرزندان در محیط خانواده
زمانی که شما سعی می کنید با فرزند خود دوست بمانید یکی دیگر از مشکلاتی که به وجود می آید این است که باید قدرت و نفوذ تان را قربانی کنید. فرزندان تان به شما نیاز دارند تا آن ها را به سمت بهترین راه های اخلاقی راهنمایی کنید. فرزندان تان به شما نیاز دارند تا تجربیات و دانش تان را با آن ها در میان بگذارید، حتی اگر باعث آزردگی شان شود. اگر به شما احترام بگذارند، اطلاعات و راهنمایی هایتان را بهتر دریافت می کنند.
روزی می رسد که می توانید با فرزند تان دوست باشید. فرزندان تان به بلوغ می رسند و از راهنمایی ها و نفوذ شما دوری خواهند کرد. به علاوه، نتیجه کار بعد ها مشخص می شود. با دقت توجه کنید و حقیقت را بشناسید. اطراف تان را نگاه کنید و قانون طبیعت را ببینید. ما معتقد هستیم که قانون طبیعت از قانون خداوند پیروی می کند. نمی توانید ثمره ی بذری که نکاشته اید را ببینید.
یک باغچه بسازید. هرچه بیشتر روی آن کار کنید، برداشت بهتری خواهید داشت. مسلماً می توانید دانه ها را بکارید و ببینید که چه اتفاقی می افتد. می توانید تلاش های مختلفی داشته باشید.

ارتباط موثر والدین با فرزندان
هر چه بهتر از گیاهان تازه و حساس مراقبت کنید، با رشد کردن قوی تر و بهتر می شوند. اگر تجربه ای از کاشت گیاهان ندارید، این را روی تجربیاتی که دارید امتحان کنید.
ورزش؟ اگر فردی استعداد طبیعی در ورزش دارد، قبل از این که خیلی حرفه ای شوید هنوز نیاز دارید وقت و تلاش زیادی برای تمرینات بگذارید. تمرین کردن حرف اول را می زند.
ابزار موسیقی؟ باز هم تمرین، تمرین، تمرین. آشپزی می کنید؟ با گذشت زمان و تمرین چقدر بهتر شدید؟ شاید هم چیز مد نظر تان تحصیلات است. وقتی که برای درس خواندن تلاش می کنید، متوجه می شوید که چقدر مطالعه آسان تر می شود؟ فهمیدن مبحث هایی که دو سال پیش غیر ممکن بود، حالا نسبتا ساده شده اند؟ یا حداقل قابل انجام شده اند؟
می دانیم که در لحظات خشنودی و لذت بردن زندگی می کنید. در بسیاری از راه ها، در فضاهایی که باید صبوری کنید بزرگ نشده اید. شما کارت های اعتباری، اجاق های مایکروویو و سرگرمی های ثابتی داشته اید.
اگر صبر کردن برای تان سخت است، اول به نقطه ضعف ها اعتراف کنید و روی آن ها کار کنید. اگر نسبت به همه ی کار ها و ثمره های کمی که به آن ها رسیده اید بی صبر هسیتد، سعی کنید که مقایسه را کنار بگذارید و به خاطر بسپارید که اول ثمره ی کار باید مشخص شود.