بیماری زردی نوزاد، تفاوت آن با هپاتیت چیست؟

علت زردی نوزاد در روزهای اولیه پس از تولد، وجود بیلی‌روبین در خون آن‌ها است. در دوران جنینی، بیلی‌روبینی که از تجزیه گلبول‌های قرمز به وجود می‌آید، طی فرآیندی توسط کبد مادر جمع‌آوری‌شده و دفع می‌گردد. اما هنگامی‌که نوزاد متولد می‌شود، ریه‌ها عمل اکسیژن‌رسانی را بر عهده می‌گیرند و نیازی به حجم زیاد گلبول‌های قرمز خون برای اکسیژن‌رسانی ندارد، بنابراین آن‌ها تجزیه‌شده و بیلی‌روبین در خون تجمع پیدا می‌کند، اما کبد او هنوز آمادگی کامل برای جمع‌آوری و دفع بیلی‌روبین را پیدا نکرده و برای این کار به زمان نیاز دارد.
گاهی زردی نوزاد پس از یکی دو روز از زمان تولد بروز می‌کند، که طبیعی بوده و در کمتر از دو هفته بهبود می‌یابد. اما گاهی نیز، این زردی در همان بدو تولد و کمتر از یک روز پس از تولد و با شدت بیشتر ظاهر می‌شود. این نوع زردی نوزاد، نیاز به بررسی بیشتر و تشخیص علت اصلی آن دارد و درمان جدی‌تری را می‌طلبد.

دلایلی که موجب بروز زردی نوزاد می‌شود
شایع‌ترین دلایل بروز زردی فیزیولوژیک را می‌توان در موارد زیر خلاصه نمود؛
تولد زودرس؛ نوزادان زودرس، به علت عدم تکامل کافی کبد، در دفع بیلی‌روبین خون ناتوان بوده و در معرض زردی قرار می‌گیرند.
تشکیل نشدن مجرای صفراوی؛ گاهی نیز پزشکان پس از تولد نوزاد، متوجه می‌شوند که مجاری صفراوی او تشکیل نشده و چنین شرایطی منجر به بروز سیروز کبدی و ایجاد زردی نوزاد می‌شود که برای درمان آن باید در سه‌ماهگی تحت عمل جراحی قرار گیرد.
نداشتن شیر مادر و یا کم بودن شیر مادر، می‌تواند یکی از دلایل زردی نوزاد گردد.
تفاوت Rh خون مادر و نوزاد و یا ناسازگاری گروه خونی؛ درصورتی‌که Rh گروه خونی مادر منفی و برای نوزاد مثبت باشد، و یا مثلاً گروه خونی مادر O بوده درحالی‌که نوزاد دارای گروه خونی A یا B باشد، در این صورت با آنتی‌بادی‌های تولیدشده که از طریق جفت منتقل خواهند شد، گلبول‌های قرمز خون نوزاد تجزیه‌شده و بیلی‌روبین تجمع پیدا می‌کند.

تفاوت اصلی زردی نوزاد با بیماری هپاتیت
هنگامی‌که نوازد علائم زردی را از خود نشان می‌دهد، باید گروه پزشکی در اولین فرصت علت اصلی و نوع بیماری زردی را تشخیص دهد. به‌طورکلی بیلی‌روبین به دو شکل مستقیم (محلول در آب) و غیرمستقیم (محلول در چربی) وجود دارد. زردی فیزیولوژیک و طبیعی نوزاد، ناشی از بیلی‌روبین غیرمستقیم و محلول در چربی است که معمولاً مشکل خاص و یا عوارض جدی ایجاد نمی‌کند و کمتر از دو هفته بهبودیافته و رفع می‌گردد. درحالی‌که، هپاتیت ناشی از تجمع نوعی بیلی‌روبین حاصل از همولیز هموگلوبین است که به‌عنوان بیلی‌روبین مستقیم و محلول در آب شناخته می‌شود.

آیا احتمال انتقال هپاتیت از مادر مبتلا وجود دارد؟
احتمال انتقال بیماری هپاتیت نوع C، از مادران مبتلابه نوزاد خیلی کم است و چیزی کمتر از ۱۰ درصد بارداری‌ها اتفاق خواهد افتاد. اما در طول بارداری، هیچ اقدامی برای اطمینان از عدم انتقال وجود ندارد و فقط پس از تولد نوزاد می‌توان این مسئله را کنترل نمود. به‌عنوان‌مثال، هنگامی‌که ترک و شکاف در نوک سینه مادر وجود داشته باشد، برای جلوگیری از انتقال خون‌آلوده به ویروس، توصیه می‌شود که شیردهی به نوزاد انجام نشود.
مبتلایان به انواع دیگر هپاتیت، مثلاً مادران مبتلابه هپاتیت نوع B، و یا خانم‌های بارداری که ناقل این بیماری هستند، می‌توانند با احتمال خیلی زیاد (بیش از ۹۰ درصد)، ناقل ویروس هپاتیت به نوزاد خود باشند. البته جای نگرانی خاصی وجود ندارد زیرا با توجه به واکسیناسیون نوزاد در زمان تولد، تا حد زیادی از ابتلای کودک جلوگیری می‌شود. بنابراین حتماً در بیمارستان، باید نوع زردی نوزاد توسط پزشک تشخیص داده‌شده و برای درمان مناسب اقدام شود.