دادن پول تو جیبی به کودکان، بهترین روش

یکی از مهمترین دغدغه های والدین امروزی، چگونگی دادن پول تو جیبی به فرزندانشان است. سوال هایی مانند این که چه مقدار پول باید داده شود، چه زمانی باید داده شود، چگونه باید داده شود و … همگی از سوالاتی است که والدین آگاه و حساس به تربیت کودکشان، همیشه از خود می پرسند.
توجه : متاسفانه اکثر والدین به این مسئله آگاه نیستند که انجام این عمل به ظاهر ساده به شکل ناصحیح، در آینده برای فرزند بسیار زیان آور و انجام آن به شکل صحیح، دارای فواید بسیار خواهد بود.
والدین گرامی:
از پول تو جیبی باید به عنوان یک فرصت عالی برای آموزش مدیریت پول به فرزند خود استفاده کنید.
روش صحیح دادن پول تو جیبی به فرزند یکی از ارکان مهم تربیت مالی فرزند می باشد. یک تربیت مالی صحیح نه تنها از بروز آسیب های ذهنی و مهارتی کودک در مورد پول جلوگیری می کند، بلکه باعث رشد و ارتقای توانمندی های او در زمینه های مالی خواهد شد. در مورد اینکه پول تو جیبی باید به فرزند داده شود شکی نیست، ولی بحث اصلی این است که پول تو جیبی در چه شرایطی باید پرداخت شود؟ در ادامه به معرفی انواع روش های دادن پول تو جیبی به فرزند و بررسی هر یک از این روش ها می پردازیم. با ما همراه باشید.

روش اول: پول تو جیبی بدون حساب و کتاب!
در بین بسیاری از خانواده ها به خصوص خانواده های ایرانی، دادن پول تو جیبی به روش سنتی به این مفهوم است که "فرزندم هر چقدر پول نیاز داشت، به شرطی که برایم مقدور باشد، به او می دهم". باور عمومی در بین این گونه والدین این است که هیچ گونه حساب و کتابی در مقدار و زمان دادن پول وجود نداشته و تنها شرط لازم، درخواست پول توسط فرزند و مقدور بودن آن برای والدین است. اما به راستی این روش دادن پول تو جیبی به فرزند تا چه حد در آموزش مدیریت پول به فرزند موثر است؟ گزارش ها نشان می دهد که خانواده هایی که به این روش به فرزندشان پول تو جیبی می دهند، عموماً حتی در مورد آموزش پول به فرزندشان فکر هم نمی کنند! این روش دادن پول تو جیبی باعث می شود که فرزند احساس کند هر زمان که به پول نیاز داشت بدست خواهد آورد، بدون آنکه زحمتی برای آن بکشد و این موضوع باعث پرتوقعی فرزند و نگاه به والدین به عنوان یک منبع نامحدود مالی خواهد بود!
برای آگاهی بیشتر از تاثیرات منفی این روش، مقاله « آیا پول توجیبی دادن به فرزند خطرناک است !؟ » را بخوانید.

روش دوم: پول توجیبی هفتگی یا ماهانه
روش دوم در دادن پول تو جیبی، این است که والدین میزانی از پول را به صورت هفتگی یا ماهانه در اختیار فرزند قرار می دهند. دادن پول تو جیبی به صورت هفتگی یا ماهانه امروزه در بین خانواده ها در حال رشد است. این روش به این گونه است که فرزند بدون در نظر گرفتن شرایط خاصی، به صورت ماهانه یا هفتگی مقداری پول از والدینش دریافت می کند. والدین باید نیازها و خواسته های فرزند را بر اساس استاندارد های خانواده و جامعه به میزان معقولی برآورد کرده و بر اساس آن مقدار پول تو جیبی را مشخص کنند. در این روش فرزند موظف است که پول خود را به نحوی خرج کند که تا پرداخت بعدی بی پول نشود. اگر چه این روش به ظاهر روش خوبی است، اما همچنان در آموزش یک اصل مهم به فرزند ناتوان است و آن اصل مهم این است که هیچ پولی بدون تلاش و زحمت به دست نمی آید.

روش سوم: پول تو جیبی بر اساس انجام وظایف
در این روش، پول تو جیبی در ازای انجام وظایف فرزند در خانه پرداخت می شود. وظایف یعنی کارهایی که فرزند باید به عنوان عضوی از اعضای خانواده آنها را انجام دهد. این روش دارای معایب بزرگی از جمله شرطی شدن فرزند است، به این معنا که اگر به فرزند برای انجام کارهایی که وظیفه او به عنوان یک عضو از اعضای خانواده محسوب می شود پولی پرداخت شود، فرزند در آینده برای انجام هر کاری در خانه انتظار دریافت پول خواهد داشت و عیب دیگر این روش این است که فرزند ارزش کار را به درستی درک نخواهد کرد و از ذهنیت ارزش آفرینی و ثروت آفرینی دور خواهد ماند. در این روش والدین بر اساس انجام ندادن وظایف، از پول تو جیبی فرزند کم خواهند کرد که بیشتر جنبه تنبیهی دارد و از نظر بسیاری از روانشناسان استفاده از پول تو جیبی برای تنبیه کار بسیار اشتباهی است.

روش چهارم: دستمزد به جای پول تو جیبی
روش چهارم، دادن پول تو جیبی به عنوان دستمزد در ازای انجام کارهای اضافه در خانه است. این روش که بهترین روش دادن پول تو جیبی به فرزند است، باعث می شود تا فرزند از ابتدا متوجه شود که هیچ پولی به راحتی بدست نیامده و برای رسیدن به پول، باید تلاش کرد. در این روش، والدین باید ابتدا وظایف فرزند را در خانه مشخص کرده و برای او توضیح دهند که در ازای انجام وظایفش پولی دریافت نخواهد کرد، چون هر کسی در خانواده ای که زندگی می کند، وظایف مشخصی دارد که باید بدون پاداش و به عنوان عضوی از اعضای خانواده آنها را انجام دهد. در ادامه والدین یک سری کارهای اضافه در خانه را مشخص کرده و برای فرزندشان توضیح می دهند که در ازای انجام این کارهای اضافی می تواند دستمزد دریافت کند. در این روش، پول توجیبی دیگر به معنی سنتی وجود نخواهد داشت و پولی که فرزند دریافت می کند به عنوان دستمزد یا پاداش خواهد بود.
توجه : کسب درآمد به جای پول تو جیبی، از امتیازات روش سوم، کسب درآمد توسط خود فرزند در سنین نوجوانی است. به این صورت که فرزند دیگر از پدر و مادرش پول تو جیبی یا دستمزد دریافت نکرده و توسط کاری که خودش در بیرون از منزل انجام می دهد کسب درآمد می کند. برای آنکه فرزند شما بتواند در نوجوانی به کسب درآمد در بیرون از خانه مشغول شود باید در خانه و از کودکی مهارت های لازم در مورد پول را به او آموزش داده باشید.
بسته آموزشی دخل و خرج به شما نشان خواهد داد که چگونه فرزند خود را آموزش دهید تا در ۱۲ سالگی برای کسب درآمد در بیرون از خانه آماده باشد. به طور قطع فرزند برای کسب درآمد در بیرون از خانه، باید مهارت های لازم را از قبل در خانه کسب کرده باشد. واضح است که هر چه فرزند شما زودتر وارد حوزه کسب و کار شود، زودتر به استقلال مالی خواهد رسید و مهارت های کاری را زودتر فرا خواهد گرفت. نتیجه این اقدامات کوچک در حال، موفقیت مالی فرزندتان در آینده خواهد بود.