کودکان تک فرزند، چهارده معایب و محاسن دارد

پدیده ای نو ظهور در میان خانواده هایی که در حال حاضر در سراسر نقاط دنیا زندگی می کنند، در حال رواج یافتن است و این پدیده، داشتن تنها یک فرزند در خانواده است. بنا به آماری که تنها در ایالات متحده آمریکا منتشر شده است، از سال ۱۹۷۰ تا کنون، رقم خانواده هایی که تنها یک فرزند دارند، دو برابر شده است و در حال حاضر چیزی حدود یک پنجم کل خانواده های آمریکایی تک فرزند هستند. شاید برای کسانی که سن بالاتری داشته باشند، این مسئله بسیار عجیب به نظر برسد که کودکی خواهر و برادر نداشته باشد. حقایق بسیاری در خصوص فرزند تنها وجود دارد که ثابت می کند، خانواده ای این چنینی با شخصیتی بسیار منحصر به فرد سر و کار دارد؛ با کودکی که امکان بازی کردن در خانه با خواهر یا برادر خود را ندارد. در این مقاله قصد داریم شما را با مسائلی آشنا کنیم که کودکان تنها در خانواده با آن سر و کار خواهند داشت. با سیارک همراه باشید.

این گونه افراد مستقل تر هستند
استقلالی که تک فرزند ها پیدا می کنند یکی از بهترین مزایایی است که این گونه خانواده ها برای کودک به ارمغان می آورند، با این حال این را به خاطر داشته باشید که این استقلال سوی دیگری هم دارد و در عین این که می تواند مفید باشد، خطرناک نیز هست و می تواند کودک را در سنین بالا تر به بیراهه بکشاند. در حقیقت این کودکان معمولاً تنها هستند و همین تنهایی سبب شکل گیری این شخصیت مستقل در آن ها می شود و گاهی دیواری دور خود می کشند که خراب کردن آن و راه یابی به عالم شان کاری بسیار دشوار می شود. به همین خاطر است که در سنین بالا تر ممکن است این گونه استقلال به گونه ای انزوا بدل شود و این سوی خطرناک تنهایی آن ها است.

این گونه افراد حساس تر از دیگران اند
اگر کودک خواهر یا برادری داشته باشد که در زمان کودکی، با او بازی کند و گاهی آزار های کودکانه به او برساند، به طور طبیعی آموزش خواهد دید که در برابر دیگران از لحاظ احساسی قوی تر باشد. متأسفانه کودکانی که خواهر یا برادری هم سن و سال خود ندارند از این مسئله محروم می شوند و به همین خاطر از لحاظ احساسی واکنش های سریع تر و عمیق تری از خود نشان می دهند. نقش این حساسیت در سنین بالا تر نیز تداوم پیدا خواهد کرد و خانواده هایی که چند کودک دارند، فرزندانشان به مراتب از لحاظ احساسی قوی تر هستند.

این گونه افراد معمولاً از کسی درخواست کمک نمی کنند
ممکن است در جامعه با افرادی برخورد کرده باشید که بسیار خود دار هستند و به هیچ عنوان حاضر نمی شوند از کسی در خواست کمک کنند. به احتمال بسیار زیاد این گونه افراد در خانواده خود تک فرزند بوده اند. علاوه بر این که تک فرزندان نسبت به کودکان دیگر مستقل تر هستند که در موارد پیشین در خصوص آن صحبت شد، خصوصیت دیگری نیز دارند و آن خصوصیت این است که از همان سنین پایین، این گونه کودکان یاد می گیرند که باید تنها به خود متکی باشند و از پس کار های خود به تنهایی بر آیند. این مسئله سبب می شود زمانی که به کمک نیاز پیدا می کنند خیلی مایل به عنوان کردن درخواست خود نباشند. بسته به شرایط روحی کودک میزان این عدم تمایل متفاوت خواهد بود.

این گونه افراد همیشه به زمانی برای تنها بودن احتیاج خواهند داشت
ممکن است با شخصی وارد رابطه شده باشید و احساس کنید که برای یکدیگر آفریده شده اید، اما ناگهان آن شخص عنوان می کند که قصد دارد چند روزی را تنها سپری کند. در مواجه با چنین شرایطی بهتر است زود قضاوت نکنید و کنترل خود را از دست ندهید، چرا که تک فرزندان، بخش اعظم کودکی خود را در تنهایی سپری می کنند و در نهایت این عادت تنها بودن به سنین بالا تر نیز راه پیدا می کند و همیشه احساس نیاز به تنها بودن برای مدتی کوتاه هم که شده، در این گونه افراد باقی خواهد ماند.

این گونه افراد معمولا موفق تر از کودکان خانواده های پر جمعیت هستند
توجه ویژه ای که از سوی والدین به کودکی که تک فرزند است می رسد باعث می شود این کودک یک خصوصیت بسیار خوب را در خود به مرور زمان پرورش دهد. این گونه کودکان در سنین بالا تر به طور معمول موفق تر از سایرین خواهند شد. بسیاری از این تک فرزندان، در سنین بالا تر و در دوران جوانی نیز سعی می کنند هر کاری که به آن ها سپرده می شود را به بهترین شکل ممکن انجام دهند و همانگونه که والدین خود را از فعالیت های خود در کودکی راضی نگاه می داشتند، توقعات دیگران را نیز به خوبی بر آورده کنند. بنا به تحقیقاتی که در این خصوص صورت گرفته است، بسیاری از این کودکان در تحصیل و دانشگاه نیز از دیگر دانش آموزان عملکرد بهتری از خود نشان می دهند.

این گونه کودکان معمولاً بیشتر از حد توقع مسائل مختلف را درک می کنند
دوران کودکی، دورانی بسیار مهم و حیاتی در زندگی هر فردی است و زمانی که کودکی به تنهایی در خانه بزرگ می شود، بیشترین تأثیر را از والدین بالغ خود می گیرد و این مسئله نقش چشم گیری در شکل گیری شخصیت آن ها خواهد داشت. یکی از این تأثیرات که پر رنگ ترین آن ها نیز به شمار می رود، این است که کودک بیشتر از هم سن و سالان خود وقایع را درک خواهد کرد و از لحاظ ذهنی بزرگتر از سن خود نشان خواهد داد. این مسأله در سنین بالا تر و در دوران نوجوانی و جوانی نیز پایدار خواهد ماند و به همین گونه خواهد بود. مهمترین دلیل این مسئله نیز همان است که در سنین کودکی این گونه افراد معمولاً به خاطر نبود هم سن و سالان شان در خانه، بیشترین تأثیر را از والدین خود می گیرند و شخصیتی متفاوت با سایر کودکان خانواده های پر جمعیت پیدا می کنند.

این گونه افراد به خوبی می دانند چگونه اوقات خوشی را برای خود فراهم کنند
اگر در محل کار و یا هرجای دیگر شخصی را می شناسید که صرف نظر از این که تحت چه شرایطی باشد، به خوبی می داند چگونه باید خود را سرگرم کند و اوقات خود را بگذراند، به احتمال بسیار زیاد آن شخص، تک فرزند است. بنا به تحقیقات صورت گرفته در دانشگاه تنس آمریکا، تک فرزندان، در مقایسه با کودکان خانواده های پر جمعیت در پیدا کردن راهکاری برای سرگرم کردن خود معمولاً با تنگنا مواجه نمی شوند و به گونه ای خود را سرگرم می کنند. حال ممکن است این سرگرمی بازی کردن باشد و یا صحبت کردن با دوستی خیالی.

این گونه افراد از اعتراف کردن به کار اشتباهی که انجام داده اند، بیزارند
در خانواده هایی که دو فرزند یا بیشتر دارند، غالباً زمانی که این فرزندان اشتباهی را مرتکب می شوند، تقصیر را به گردن خواهر یا برادر خود می اندازند و این نعمتی است که تک فرزندان از داشتن آن محروم می شوند. بنابر این زمانی که از کودکی که تک فرزند است، خطایی سر می زند، تمامی تقصیر ها به گردن او خواهد افتاد و این به هیچ وجه احساس خوشایندی نیست. این احساس در سنین بالا تر نیز تداوم پیدا می کند.

این گونه افراد از رابطه ای بسیار نزدیک با والدین خود برخوردارند
بسیاری بر این باور اند که در خانواده هایی که تک فرزند هستند، استحکام و روابط عاطفی میان افراد خانواده، به قدرت آن چیزی که در خانواده های پرجمعیت تر مشاهده می کنیم، نیست، با این حال باید عنوان کرد که این تصور کاملاً اشتباه است. بنا به تحقیقاتی که در این خصوص صورت گرفته است، امکان این که تک فرزندان از والدین شان در سنین پیری محافظت کنند بسیار بیشتر است و این در مقایسه با فرزندانی است که خواهر یا برادر دارند و در خانواده های پرجمعیت تر رشد کرده اند. در حقیقت رابطه والدین با کودکان تک فرزند به اندازه ای از لحاظ احساسی ممکن است خوب و عمیق باشد که این مزیت بتواند بر سایر معایب ناشی از تک فرزندی غلبه کند و شدت آن ها را کاهش دهد. کرن کوئنگ، مشاور خانواده در این خصوص عنوان می کند: «والدینی که از سلامت روحی و روانی برخوردار باشند، مهمترین عاملی است که در چگونگی شکل گیری کودکی که تک فرزند است نقش خواهد داشت. اگر این والدین از معایبی که تک فرزندی برای کودکشان می تواند به همراه داشته باشد، آگاهی کامل داشته باشند، می توانند بر مشکلات احتمالی ناشی از آن ها غلبه کنند.»

این گونه افراد خیلی تمایل به استفاده گروهی از وسایل و دیگر چیز ها نشان نمی دهند
ذکر این نکته حائز اهمیت است که هنوز تحقیقات روی این گونه افراد به اتمام نرسیده است و بسیاری از حالات روحی و روانی آن ها مشخص نشده است، با این حال یکی دیگر از مسائلی که می تواند برای تک فرزندان دردسر ساز شود، این است که بسیاری از آن ها خیلی علاقه و تمایلی به استفاده از وسایل به صورت گروهی ندارند و این که چیزی را در اختیار کسی بگذارند، بعضاً آزرده خاطرشان خواهد کرد. تحقیقاتی در چین در این خصوص صورت گرفته است و نتایج این تحقیقات نیز این ادعا را اثبات می کند. کوئنگ در این خصوص عنوان می کند: «یکی از مشکلاتی که تک فرزندان با آن مواجه خواهند بود همین مسئله است و اگر والدین به خوبی از آن آگاهی نداشته باشند، ممکن است در آینده برایشان درد سر ساز شود.»

پیدا کردن تفاهم و راهکار برای مشکلی که پیش می آید با این گونه افراد کار ساده ای نخواهد بود
اگر وارد رابطه با شخصی شده اید که برای مشکلات احتمالی ای که در زندگی برایتان رخ می دهد، نمی توانید به درکی مشترک رسیده و تفاهم پیدا کنید بهتر است کمی بیشتر شریک زندگی خود را درک کنید، چرا که ممکن است این مسئله از دوران کودکی او نشأت بگیرد. بنا به تحقیقات انجام شده در این خصوص کودکانی که تک فرزند هستند، به مرور به این که برای هر موضوع یا مشکلی که پیش می آید سرزنش شوند، عادت می کنند و این مسئله در نهایت در سنین بالا تر برایشان درد سر ساز خواهد شد و در مواجه با مشکلات شخصی در زندگی شان ممکن است نتوانند آن گونه که باید رفتار کنند.

این گونه افراد معمولاً خلاق تر هستند
ممکن است در محل کار خود و یا هرجای دیگر شخص یا اشخاصی را بشناسید که موضوعاتی کاملاً بی ربط مطرح می کنند و از مسائلی که بیشتر افراد در رابطه با آن ها صحبت می کنند، چیزی نگویند. به احتمال زیاد این گونه افراد تک فرزند هستند، چرا که تحقیقاتی در این خصوص صورت گرفته است که نتایج آن نشان می دهد این گونه افراد غالباً از خلاقیت بیشتری نسبت به دیگران برخوردار هستند و عالم تنهایی سبب می شود به چیزهایی فکر کنند که دیگران معمولاً فرصتی برای فکر کردن به آن ها در اختیار نداشته اند.

این گونه افراد به تشویق و تمجید بیشتری نسبت به دیگران نیاز دارند
اگر از آن گونه افرادی نیستید که خیلی اهل تشویق کردن دیگران و تعریف کردن از کارهای خوب آن ها باشید و در عین حال در محل کار و یا رابطه شخصی با فردی تک فرزند سر و کار دارید، بهتر است که کمی در رویکرد خود با آن شخص تجدید نظر کنید. کودکانی که تک فرزند هستند در زمان کودکی بیشترین توجه را از سمت والدین خود به نسبت کودکان دیگر دریافت می کنند و همین مسئله سبب می شود در آینده نیز زمانی که کار خوبی انجام می دهند دیگران به تشویق و تمجید آن ها بپردازند.

در مقایسه با دیگر افراد، کمی طول می کشد تا این افراد یخ شان آب شود
شخصی که همکار یا هم کلاسی شما است، از خود راضی است یا تک فرزند است؟ در حقیقت تفاوت عمده ای میان این دو گروه وجود دارد، چرا که کودکانی که تک فرزند هستند، برای مدت های طولانی در عالم تنهایی خود سیر کرده اند و به همین خاطر کاملاً عادی است که در ارتباط برقرار کردن با دیگران به زمان بیشتری احتیاج خواهند داشت و برای شان کار دشواری خواهد بود. به همین خاطر است که توصیه می شود در مواجه با چنین افرادی زود قضاوت نکنید و کمی حوصله به خرج دهید؛ تحقیقات بسیاری در این خصوص صورت گرفته است و نتایج تمامی این تحقیقات حاکی از آن است که این گونه کودکان در پیدا کردن دوست و برقراری روابط اجتماعی کار بسیار سخت تری نسبت به دیگران در پیش دارند.