بردن کودکان به طبیعت، نکات مهم

کودکان نیاز دارند که زمانی را در خارج از خانه در مکانی سالم، سرگرم کننده و فراتر از یک مکان معمولی سپری کنند. طبیعت گردی و کوهنوردی با کودکان یک راه عالی برای کمک به کودکان است که از همه ی زیبایی ها و ماجراجویی که در دنیا وجود دارد، لذت ببرند. در این مطلب یک سری نکات برای موفقیت در بردن کودکان به کوهستان و ایجاد انگیزه در آنها برای تجربه اینگونه مکان ها آورده شده است.

قبل از رفتن به طبیعت گردی و کوهنوردی با کودکان
تمرین کنید: پاهای کودکان را با یک پیاده روی (حداکثر ۲ ساعت) طولانی در طبیعتی نزدیک به خانه آماده کنید. پیاده روی را به یک نصف روز در یک مسیر پیاده روی افزایش دهید. برای اینکه آنها را هیجان زده کنید به آنها بگویید که این ها روزهای خاصی هستند که آنها می توانند از کفش های مخصوص پیاده روی خود استفاده کنند. اجازه دهید خودشان کوله شان را حمل کنند- فقط کوله شان را سبک نگه دارید. در پیاده روی های تمرینی بعدی کوله شان را کمی سنگین تر کنید.
شروع از کودکی: بچه ها هر چه زودتر در زندگی مسافت های طولانی تری را قدم بزنند (حدودا سن ۳ سالگی) احتمال اینکه در سنین بعدی پذیرای یک سفر با کوله پشتی باشند بیشتر است.
سنین بسیار کم: هنگامی که فرزندان بسیار کم سن را به اولین پیاده روی خود می برید به آنها یادآوری کنید که این یک پیاده روی است و قرار نیست که توسط مادر و پدر بغل شوند. از بچه ها انتظار می رود که کل آن زمان را پیاده روی کنند اما وقتی احساس خستگی کردند بگویند استراحت کنیم. این کار بچه ها را تا حدی مسئولیت پذیر می کند بنابراین والدین مسئولیت کمتری را به دوش می کشند.
کمپینگ را در خانه شبیه سازی کنید: چادر را در حیاط خلوت یا حتی در خانه قرار دهید. بگذارید بچه ها در آن سرگرم باشند و شب را در آن بخوابند تا به یک محیط خواب جدید عادت کنند.
مشاهده کردن: نگاه کنید که بچه ها چگونه نسبت به شرایط جدید در فضای باز واکنش نشان می دهند. سرعت و انتظارات خود را تنظیم کنید تا تجربه برای آنها سرگرم کننده باقی بماند و بیش از حد چالش برانگیز نباشد. برای جلوگیری از فراموش کردن چیزی در سفرهای آینده برای خود یادآور بنویسید( مانند ضد آفتاب را فراموش نکنید).
مشتاق باشید: چرا بچه ها باید از یک ماجراجویی در فضای باز محروم شوند چون شما آن را دوست ندارید؟
بچه ها را در برنامه ریزی درگیر کنید: از بچه ها ایده هایی برای کارهای قابل انجام یا دیدن در مقصد مورد نظر بخواهید. نظرات آنها را جدی بگیرید.
دوستان با ارزش هستند: پیاده روی برای بچه ها با خانواده ای که کودک هم سن آنها دارد می تواند سرگرم کننده باشد. بله فرزندان شما ممکن است بعد از مدتی بودن با شما حوصله شان سر برود.
محدودیت های آتش روشن کردن را چک کنید: قبل از سفر از محدودیت های درست کردن آتش در منطقه ای که به آن سفر می کنید اطلاع داشته باشید. (آتش درست کردن اغلب در مناطق پر جمعیت و معروف کوهستانی ممنوع است). اگر اجازه ی روشن کردن آتش داده نشده، از قبل به بچه های خود اطلاع دهید تا آنها بدانند چه چیزی در انتظار آنهاست. در عوض به آنها بگویید که چگونه از گاز پیکنیک کوچک و باحال شما استفاده کنند.

در زمان طبیعت گردی و کوهنوردی با کودکان
اولین بار بیرون رفتن: مقصدی را انتخاب کنید که بیش از یک یا دو مایل دورتر از مسیر اولیه نباشد. اگر مجبور شدید که دورتر شوید نیاز نباشد که مسیر زیادی را طی کنید.
نظر کودک را در نظر بگیرید: به کودک خود بگویید در طول مسیر حشرات و پرندگان جذابی وجود دارد. شاید برای شما این تنها یک پرنده است و شما تنها به فکر ۲ کیلومترمسافتی هستید که باید بپیمایید تا به دریاچه برسید هستید . برای فرزند شما این پرنده بسیار جالب و جذاب است و او کنجکاو است که بداند چرا پدر یا مادر برای رسیدن به دریاچه آنقدر برنامه ریزی کرده اند .

چه کار کنیم؟
اگر هدف شما این است که کودک خود را با کوهنوردی و طبیعت گردی آشنا کنید و سرگرم کنید، خوب است که در بعضی مواقع خودتان را با اولویت های فرزندتان تطبیق دهید.
انتظارات خود را کنترل کنید: همه ی ما افسانه های خانواده هایی را که سفرهای سخت و بدون مسیر مشخص و با کوله پشتی انجام داده اند را شنیده ایم. اینها می تواند برای بچه ها کسل کننده وخسته کننده باشد. اگر تجربه طبیعت گردی و کوهنوردی با کودکان ، ناخوشایند باشد، این احتمال را به وجود می آورید که بچه ها احساس بدی نسبت به آن و فعالیت های خارج منزل پیدا کنند که این نگرش مدت زمان زیادی طول می کشد تا تغییر کند.
بارهارا تقسیم کنید: یک بسته اندازه کودک به او دهید و اجازه دهید چند چیز سبک را حمل کند. مانند تنقلات، آب، کیسه خواب، و تجهیزات ضد آب. در این حین بزرگسالان باید برای بچه های کوچک تر نقش شرپا را بازی کنند تا این سفر باعث خستگی و دلسردی آنها نشود.
خود کفایی: بچه ها دوست دارند درجه ای از خود کفایی را احساس کنند به عنوان مثال به هر کودک بطری آب مخصوص به خود را بدهید یا (مواد دارای آب) تا بتوانند زمان مورد نظر برای نوشید را انتخاب کنند.
در طول مسیر کوهنوردی با کودکان : اگر در برنامه خود بیش از دو بزرگسال همراه دارید هوشمندانه است که یکی از بزرگسالان در عقب و یک نفر جلو و یک نفر در وسط با بچه ها همراه باشد.
تقسیم وظایف: فرزند خود را در انجام کارهای کمپینگ دخیل کنید. از فرزندتان بخواهید مسئول تمیز و مرتب نگه داشتن وسایل باشد. به نظر می رسد بچه ها مفهوم مراقبت از طبیعت را بیشتر از بزرگسالان درک می کنند بنابراین این یک وظیفه ی مناسب برای کودکان است.
مراقب باشید: اطمینان حاصل کنید که بچه ها همیشه سوت دارند (به آنها یاد دهید که در صورت جدا شدن از شما آن را به صدا در آورند) و به یک چراغ قوه دسترسی آسان داشته باشند. برای بچه های کوچکتر یک طناب کوتاه به سوت و چراغ قوه وصل کنید و آنها را به یکی از حلقه های کمربند کودک ببندید.

زمان طبیعت گردی و کوهنوردی با کودکان یادگیری را فراموش نکنید
کلاس درس در فضای باز: راهنماهای میدانی را همراه داشته باشید(یا از یک برنامه موبایل استفاده کنید) تا بتوانید در طول مسیر گل ها و جانوران و سنگ ها و پرندگان یا ابر هایی را که بچه هایتان با آن روبرو می شوند شناسایی کنید.
تاریخچه ی راه: برخی مسیر ها دارای اهمیت تاریخی یا داستان های جالب هستند این اطلاعات اغلب در راهنمای مسیر در ایستگاه های جنگل بانی یا از طریق برنامه های موبایل موجودند و می توانند بعد دیگر ازعلاقه و یادگیری را ، به سفر شما اضافه کنند.
آشغالی به جا نگذارید: بچه ها را با اصول آشغال نریختن آشنا کنید تا به آنها کمک کنید شهروند مسئول و مراقب محیط خارج از خانه باشند.
جهت یابی: طبیعت گردی و کوهنوردی با کودکان راهی عالی برای آشنایی بچه ها برای حرکت با نقشه و قطب نما و همچنین گیرنده جی پی اس است. انجام این کار توسط شما می تواند روی کودکان شما اثر بگذارد و فواید و اهمیت استفاده از ابزارهای جهت یابی در کوهستان را به آنها یاد دهد. آنها حتی ممکن است علاقمند به جهت یابی یا یافتن علامت مختصات روی نقشه شوند که اینها دو فعالیت در فضای باز بر پایه مهارت های جهت یابی است.
بهتر است برای جهت یابی یکی از روش های جهت یابی از طریق طبیعت را نیز به کودک خود یاد دهید .
حیات وحش: از محیط بان در مورد فعالیت حیات وحش در منطقه مورد بازدید خود بپرسید به عنوان یک فرد بالغ لازم است اقدامات احتیاطی لازم مانند نگهداری مناسب مواد غذایی یا نحوه ی واکنش در هنگام برخورد نزدیک را برای همزیستی ایمن یا حیوانات وحشی درک کنید . به فرزندان خود رفتار با احتیاط و احترام در برخورد با حیوانات وحشی را آموزش دهید تا همه در امان بمانند