بیماری های مقاربتی در بارداری، روش‌های انتقال و تشخیص عفونت‌

عفونت منتقل‌‌ شده از طریق رابطۀ جنسی به فرد که به آن بیماری آمیزشی یا STD نیز می‌گویند، یک بیماری باکتریایی یا ویروسی است که امکان دارد فرد بعد از برقراری رابطۀ جنسی از راه واژن، دهان و مقعد با یک شریک جنسی آلوده به آن مبتلا شود. این عفونت‌ها ممکن است عواقب جدی برای سلامتی فرد و کودک داشته باشد. در این مطلب با روش‌های انتقال این عفونت‌ها، تشخیص، راه‌های پیشگیری و درمان آنها آشنا شوید.

روش‌های انتقال عفونت‌های آمیزشی
در مورد برخی از این عفونت‌ها، رابطۀ جنسی تنها راه انتقال نیست. به عنوان مثال ویروس هپاتیت B ممکن است در اثر تماس با سوزن یا ابزار بُرندۀ آلوده، تماس با خون یا زخم باز فرد آلوده یا حتی در اثر استفاده از لوازم شخصی مشترک مانند مسواک یا تیغ به فرد منتقل شود. برخی از عفونت‌ها می‌تواند از طریق جفت به جنین انتقال پیدا کند یا هنگام زایمان و خروج نوزاد یا حتی در اثر پاره شدن کیسۀ آب منتقل شود. این عفونت‌ها در نوزاد می‌تواند بسیار جدی و حتی کشنده باشد و برخی ممکن است منجر به بروز مشکلات برگشت‌ناپذیر طولانی‌مدت در سلامت و رشد کودک شود. علاوه بر این، برخی بیماری‌های آمیزشی خطر سقط جنین، پارگی زودرس کیسۀ آب، زایمان پیش از موعد، عفونت رحم و مرده‌زایی را افزایش می‌دهد. برخی از بیماری‌های آمیزشی شایع عبارت از کلامیدیا، تبخال تناسلی، سوزاک، هپاتیت B، HIV ایدز یا همان، زگیل تناسلی یا همان HPV، سیفلیس و تریکومونا است.

تشخیص عفونت‌های آمیزشی
از آنجا که تشخیص و درمان بیماری‌های آمیزشی در دوران بارداری بسیار مهم است، پزشک در اولین معاینه‌های پیش از بارداری یا اولین معاینه‌های دوران بارداری در مورد بسیاری از این عفونت‌ها تحقیق می‌کند. بهتر است با پزشک خود صادق باشید و اطلاعاتی را که در بررسی احتمال ابتلای شما به بیماری‌های آمیزشی، ممکن است کمک کند به شکل دقیق در اختیار او قرار دهید. برخی از سؤال‌هایی که پاسخ آنها ممکن است برای پزشک مهم باشد شامل این موارد است:
- شما یا همسرتان بیش از یک شریک جنسی داشته‌اید یا دارید؟
- تا به حال شما یا همسرتان از سرنگ مشترک مثلاً برای مصرف مواد مخدر استفاده کرده‌اید؟
- آیا شما و همسرتان خالکوبی انجام داده‌اید؟
اگر از نظر پزشک شما در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی باشید یا سابقۀ رفتار جنسی پرخطر داشته باشید، احتمالاً پزشک آزمایش‌های خونی را برای بررسی عفونت‌های آمیزشی مانند سیفلیس، HIV یا هپاتیت B و سایر بیماری‌ها آمیزشی تجویز خواهد کرد. اگر در دوران بارداری در معرض یک بیماری آمیزشی قرار گرفته‌اید یا اگر شما یا همسرتان علائم غیرمعمولی مشاهده کردید، بلافاصله پزشک را در جریان بگذارید، زیرا ممکن است لازم باشد که آزمایش‌ها دوباره انجام شود. اگر مبتلا به یک بیماری آمیزشی هستید باید در مورد خطرها و راه‌های درمان اطلاعاتی داشته باشید.

پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های آمیزشی
تنها راه مطمئن برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های آمیزشی، این است که به شکل کامل از رابطۀ جنسی از طریق واژن، دهان و مقعد پرهیز کنید یا مطمئن باشید که همسرتان از نظر بهداشتی کاملاً سالم است، از مواد مخدر تزریقی استفاده نمی‌کند و همچنین فقط با شما رابطۀ جنسی دارد. بهترین راه برای اطمینان از این موضوعات، بررسی وجود عفونت‌های آمیزشی هنگام ازدواج است. همچنین پیش از باردار شدن نیز می‌توانید از پزشک بخواهید تا آزمایش‌های لازم را برای شما و همسرتان تجویز کند. برخی از بیماری‌های آمیزشی دارای واکسن است و می‌توانید پیش از ازدواج یا پیش از بارداری با پزشک در مورد واکسیناسیون صحبت کنید. اگر همسرتان یا یکی از اعضای خانوادۀ شما حامل هپاتیت B است، حتماً از واکسن هپاتیت b استفاده کنید. دریافت این واکسن در دوران بارداری کاملاً بی‌خطر است.

درمان بیماری آمیزشی در دوران بارداری
درمان بیماری‌ها با توجه به نوع بیماری و عفونت، متفاوت خواهد بود. آنتی‌بیوتیک می‌تواند عفونت‌های غیرویروسی مانند کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس را درمان کند. تعدادی از آنتی‌بیوتیک‌ها نیز وجود دارد که برای استفاده در دوران بارداری بی‌خطر است. عفونت‌های ویروسی مانند تبخال تناسلی و HIV به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ نمی‌دهد. پزشک نمی‌تواند ویروس تبخال را درمان کند، اما ممکن است یک داروی ضدویروس را تجویز کند تا در طول آخرین ماه بارداری استفاده شود، این دارو احتمال بروز تبخال تناسلی در زمان زایمان را کاهش می‌دهد. در صورت بروز تبخال تناسلی در زمان زایمان، پزشک برای جلوگیری از تماس نوزاد با ویروس هنگام زایمان، ممکن است از روش سزارین استفاده کند. اگر زن باردار مبتلا به HIV مثبت باشد، برای حفظ سلامت او و کاهش خطر ابتلای کودک، لازم به استفادۀ ترکیبی از داروهای ضدویروس است.