مدارس دخترانه اوتیسم، چرا کافی نیست؟

دانش آموزان دارای اوتیسم در کل کشور داریم که از این تعداد ۳۰ مدرسه دولتی است، هفت مدرسه پسرانه و تنها یک مدرسه دخترانه در تهران دایر است.
زهرا سلطانی فر با اشاره به ثبت ۲۰۰ دانش آموز دارای اوتیسم در انجمن اوتیسم تهران، تصریح کرد: طیف اوتیسم در دختران شدیدتر از پسران است و شاید بسیاری از دانش آموزان پسر بتوانند به مدارس عادی بروند اما دختران دارای این اختلال حتما نیاز به مدارس ویژه دارند؛ از سوی دیگر تعدادی از استان ها به طور کلی از داشتن چنین مدارسی محروم هستند.
وی تاکید کرد: می توان گفت دسترسی به مدارس خاص اوتیسم از اولویت های بسیار مهم این روزهای خانواده های فرزندان اوتیسم است و راه‌اندازی حداقل یک مرکز اوتیسم مجهز و استاندارد در هر استان از گام های ابتدایی در این زمینه محسوب می شود.
سلطانی فر با تقسیم بندی دانش آموزان در مدارس اوتیسم، گفت: تعدادی از این دانش آموزان بعد از گرفتن تست های هوش، کتاب‌های عادی می‌خوانند و تعدادی دیگر، کتاب‌های دانش‌آموزان استثنایی را می خوانند. یکی از خلاء های آموزشی در این مدارس هم همین موضوع است که کتاب های درسی با سرفصل های مخصوص اوتیسم تدوین و به صورت خاص دیده نشده اند و تنها یک کتاب مهارت آموزی ویژه پایه اول تا ششم ویژه این دانش آموزان تهیه شده است.

لزوم ارتقای تراز علمی معلمان در مواجهه با دانش آموز دارای اوتیسم
مسئول واحد آموزش و پژوهش انجمن اوتیسم ایران تاکید کرد: معلمان باید در این مدارس، تراز علمی‌شان را بالا ببرند و با روش تدریس به گروه‌های خاص از جمله دانش آموزان اوتسیم آشنا باشند. متاسفانه در این حوزه ظرفیت علمی و دانشگاهی‌ کم است و باید در این راستا معلمان را توانمند کنیم. درس‌دادن به دانش‌آموزان با اختلال اوتیسم، روش خاص خودش را دارد.
سلطانی فر افزود: مدرسه صرفا جایی نیست که در آن حروف الفبا و محاسبات ریاضی را می‌آموزیم. بلکه به مثابه یک نهاد اجتماعی، جایی برای جامعه‌پذیر شدن، تشویق برای تطبیق باهمدیگر و آماده‌سازی برای ورود به جامعه است.
وی ادامه داد: طبق قوانین آموزش فراگیر بین المللی و حقوق شهروندی، حق هر شهروند است که از امکانات آموزش و پرورش مناسب برخوردار باشد، در این میان افراد با اختلال اوتیسم نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

پیچیدگی های خاص تدریس به دانش آموزان دارای اوتیسم
مسئول واحد آموزش و پژوهش انجمن اوتیسم ایران گفت: تدریس به دانش‌آموزان دارای اوتیسم، از ظرایف و پیچیدگی‌های خاصی برخوردار است و ضمن تلاش و حوصله فراوان، نیازمند ذهنی خلاق، چشمانی تیزبین و قلبی سرشار از محبت و اعتقاد است، اعتقاد به اینکه این دانش‌آموزان نیز همانند دیگران قادر به یادگیری و پیشرفت هستند. دانش آموزان دارای اوتیسم برای برقراری ارتباط و در بروز استعدادهای خود، بیش از هر دانش‌آموز دیگر، نیازمند کمک صبورانه معلمان هستند.
سلطانی فر افزود: همانطور که می دانیم اوتیسم یک طیف خفیف تا شدید است که این افراد بر اساس طیفشان، نیازمند حمایت در سطوح مختلف هستند، تعدادی از این کودکان در سطوح خفیف و برخی در سطوح متوسط، در قالب طرح تلفیقی به سمت مدارس دولتی هدایت می‌شوند و در کنار دانش آموزان عادی تحصیل می‌کنند که این موضوع باعث می شود تحت فضای گلخانه‌ای نباشند و بتوانند برای ورود به جامعه در آینده آمادگی کسب کنند. البته در این میان توانمندسازی معلمان مدارس عادی در نحوه برخورد، رفتار و آموزش با این دانش آموزان بسیار مهم و حیاتی است.

ضرورت احداث مدارس اوتیسم
وی ادامه داد: همچنین آگاهی بخشی به دیگر دانش آموزان برای رفتار و درک هم کلاس شان که اختلال اوتیسم دارد، نیز بااهمیت می باشد. متاسفانه در حوزه اوتیسم، اطلاعات کمتری وجود دارد و مشکلات بسیاری برای خانواده‌های دانش آموزان با اختلال اوتیسم به دلیل معرفی‌نکردن صحیح این اختلال وجود دارد. تا آنجا که بارها گزارش شده که حتی والدین سایر دانش آموزان به مدیران مدارس یا آموزش و پرورش شکایت می کنند که چرا دانش آموزان مبتلا به طیف های مختلف اوتیسم در مدارس عادی تحصیل می کنند و خواستار جداشدن آنان از سایر دانش آموزان هستند. بنابراین به نظر می رسد آگاهی بخشی در خصوص اوتیسم به والدین نیز امری ضروری است.
سلطانی فر گفت: اگر دانش آموزی دارای اختلال و ویژگی خاصی باشد که امکان حضورش در مدارس عادی فراهم نباشد، به سمت مدارس استثنایی ارجاع می‌شود و در کنار دیگر دانش آموزان استثنایی که نیازهای بعضا متفاوتی دارند قرار می گیرند، در نتیجه ضرورت احداث مدارس اوتیسم بیش از پیش خود را نشان خواهد داد.
اختلال اوتیسم، یکی از انواع اختلالات رشدی عصبی با علائم روان‌شناختی است که بر رشد طبیعی مغز و در نتیجه مهارت های اجتماعی تأثیر می‌گذارد