بی میلی به بچه دار شدن، چه دلایلی دارد؟

عدم تمایل و رغبت بعضی زوجین جوان به فرزندآوری از مشکلات و چالش هایی به شمار میرود که اثرات و پیامدهای مخرب آن کانون خانواده و به تبع بافت جمعیتی جامعه را تحت الشعاع قرار می دهد.
داشتن بچه زمانی برای خانواده ها یک ضرورت بود، ولی به مرور روند و نگرشی در جوامع گوناگون شکل گرفت که این ضرورت را تحت الشعاع قرار داده و در خود حل کرد. در بستگان ما زوج های جوانی هستند که برغم گذشت حتی 10 سال از آغاز زندگی مشترک نه تنها فرزندی ندارند بلکه اصولاً به فکر داشتن بچه هم نیستند.
فرزندآوری عامل بقای نسل، رشد استعدادها، پویایی نیروی انسانی و قدرت جمعیتی به حساب می آید و در فقدان و خلأ آن علاوه بر به خطر افتادن کانون و نظام خانواده، بافت جمعیتی جامعه هم با چالش ها و نارسایی هایی روبرو می شود که اثرات و پیامدهای مخرب آن، بعضا در حوزه ها و عرصه های بزرگ و ملی کشور نمود و ظهور پیدا می کند.

دلایل بی میلی زوجین برای فرزندآوری
- ترس از پذیرفتن مسوولیت فرزند، یکی از علل مؤثر در شکل پذیری این بی‌میلی و بی شوقی زوجین به فرزند آوری شمرده می شود.
ترس و بی میلی مذکور خود معلول عوامل دیگری است که بخش اعظم آن به مسایل اقتصادی باز می گردد.
- هزینه ها و مخارج سنگین زندگی، عدم کسب درامد کافی برای تامین الزامات مادی و اقتصادی، مخارج سنگین پزشکی و به پیروی آن هزینه هایی که از زمان بچگی تا نوجوانی و حتی جوانی برای خانواده و والدین ایجاد می شود از نمونه مواردی به شمار می رود که در کاهش انگیزه فرزند آوری نقش بسزایی ایفا می کند.
در کنار مورد بالا، تزلزل وضعیت شغلی، بی دوام بودن آن و بحران بی کاری و بعضی محدودیت ها در توزیع فرصت های شغلی از دیگر عواملی است که در ظهور و پیدایش این چنین ذهنیتی در بین زوجین بی اثر نیست.
- رقابت و چشم و هم چشمی در برخی از خانواده ها، مشاهده تولد ها و جشن های آنچنانی، صرف هزینه های زیاد برای عمل سزارین و برگزاری جشن های تولد پس از به دنیا امدن بچه در بیمارستان سبب می شود زوج های جوان که جزء قشر متوسط جامعه هستند دیگر میلی به بچه دار شدن نداشته باشند.
اشخاص علاقه دارند که زندگی خویش را در فضای مجازی به نمایش گذارند، ولی بچه دار شدن یک هدیه از سوی خداوند بعد از ازدواج به زوجین است، ولی بعضی از آنها با به نمایش گذاردن تصاویر لاکچری از تولد کودکشان موجب بروز مشکلات فراوان در زندگی زوجین قشر متوسط می شوند.
کاهش میل و تمایل زوجین به فرزندآوری، نتیجه ای جز بالا رفتن میانگین سنی جمعیت کشور، کاهش جمعیت جوان و تحلیل نیروی کار فعال و انرژیکِ انسانی و به تبع آن تشدید هزینه های بهداشتی و درمانی که جزء اجتناب ناپذیرِ جوامعِ با میانگینِ سنی بالا به حساب می آید ، در پی نخواهد داشت.
در چنین شرایطی، عزم ملی و حمایت دستگاهای اجرایی، حاکمیتی و ارگان های فعال و ذیربط در حوزه خانواده، فرهنگ و اقتصاد ضرورتی است که می تواند در افزایش میل و انگیزه زوجین به فرزند آوری نقش موثری را ایفاء کند.
هر آنچه ثبات شغلی و اقتصادی برای جوانان تقویت شود به همان میزان تمایل برای فرزند آوری نیز افزایش خواهد یافت و برعکس در شرایطی که مهلت های شغلی و قابلیت اقتصادی جوانان ضعیف تر باشد، به همان مقدار شاهد ترس از مسئولیت پذیری زوجین برای فرزند آوری خواهیم بود.
خیلی از ما دوران بچگی بدی نداشتیم، حداقل از سطح متوسط بدتر نبود که نگران نفر بعد خویش باشیم. نبود پول هم دلیل کاملا درستی نیست، لااقل علت مستقیم نیست. در زندگی خیلی ها هزینه های غیرلازم زیادی وجود دارد. در واقع ، نکته ای که میتوان گفت این است که بعضی زوج های جوان هنوز مطمئن نیستند بچه می خواهند و گمان می کنند بدون بچه آزادند تا هر کاری خواستند در دنیا انجام دهند یا دنیا هر چه در خزانه خویش دارد بدون فرزند در اختیار آنها می گذارد. پس یک بار دقیق برای مبحث بچه دار شدن کلاه خود را قاضی کنید.
والدین تلاش کنید پیش از بچه دار شدن هدف های خویش را معلوم کنید و به نیاز های عاطفی و روانی فرزند علاوه بر نیاز مالی توجه داشته باشید.