درباره بیماری سفلیس، همه اطلاعات لازم
در جواب به این سوال که بیماری سفلیس چیست باید گفت سیفلیس یک بیماری آمیزشی مسری است که باعث تخریب گسترده بافتی می گردد.
در جواب به این سوال که بیماری سفلیس چیست باید گفت سیفلیس یک بیماری آمیزشی مسری است که باعث تخریب گسترده بافتی می گردد. سیفلیس به عنوان مقلد بزرگ شناخته شده است زیرا علایم آن شبیه بسیاری از بیماری‌های دیگر است و دستگاه تناسلی، پوست و دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می کند.
بیماری سفلیس چیست
سیفلیس در اثر تماس مستقیم با زخم سیفلیسی از شخص مبتلا به شخص سالم منتقل می شود. زخم ها اغلب در ناحیه ی تناسلی خارجی، واژن، مقعد یا در داخل مجرای مقعدی ایجاد می شوند. زخم ها همچنین می توانند در داخل دهان یا روی لب ها ایجاد شوند. انتقال باکتری از طریق رابطه ی جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی صورت می گیرد.
علل بیماری سفلیس چیست؟
میکروب عامل عفونت تروپونما پالیدوم است.
نوع مادرزادی از طریق جریان خون به جنین منتقل می‌گردد.
نوع مسری با تماس جنسی نزدیک با فرد مبتلا به سیفلیس در مراحل اول و دوم منتقل می‌شود.
سیر بیماری سیفلیس
مرحله اولیه : سیفلیس اولیه از طریق ارتباط مستقیم جنسی با زخم‌های عفونی شخص مبتلا به این بیماری عارض می‌شود. یک زخم قرمز و بدون درد بر روی دستگاه تناسلی، دهان یا مقعد ایجاد می شود. این زخم معمولاً در مردان، آلت تناسلی و در زنان، مهبل یا گردن رحم را درگیر می کند.
مرحله ثانویه : بزرگی غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران، سردرد، بثورات بر روی پوست و غشاهای مخاطی آلت تناسلی، مهبل یا دهان دیده می شود. تب نیز گاهی اوقات وجود دارد.
مرحله نهفته : در این مرحله عفونت با استفاده از سرم شناسی شناسایی می‌شود. در این مرحله به طور موقت علایم بیماری ناپدید می شود، ولی بیماری همچنان وجود دارد. این مدت ممکن است بین پنج تا بیست سال طول بکشد.
سیفلیس مرحله آخر : مرحله ی آخر بیماری وقتی شروع می شود که عفونت درمان نشود. در مراحل آخر سیفلیس، آسیب به ارگان های داخلی از قبیل مغز، اعصاب، چشم، قلب، عروق خونی، کبد، استخوان ها و مفاصل رخ می دهد. علایم مرحله ی آخر سیفلیس شامل فلج، بی حسی، کوری تدریجی، زوال ذهنی، ناتوانی جنسی، عدم تعادل، عدم احساس یا تیر کشیدن درد در اندام‌های تحتانی، بیماری قلبی و فراموشی است. علایم می تواند به قدری شدید باشد که منجر به مرگ فرد نیز شود.
پیشگیری از بیماری سیفلیس
در اوایل بارداری آزمایش سرمی خون از لحاظ سیفلیس را انجام دهید.
از بی بند و باری جنسی اجتناب کنید.
استفاده صحیح از کاندوم. البته استفاده از کاندوم به طور کامل خطر ابتلا را از بین نمی برد.
از تماس جنسی با هر فرد مشکوک به ابتلا خودداری کنید.
تشخیص بالینی سیفلیس در ابتدای بیماری دشوار بوده و تأیید ابتلا به این بیماری، از طریق آزمایش خون یا با بررسی میکروسکوپی امکان‌پذیر است.
درمان سیفلیس
در مراحل اولیه درمان سیفلیس تجویز یک دوز پنی سیلین جی به صورت تزریق عضلانی یا مصرف یک دوز خوراکی آزیترومایسین صورت می گیرد. داکسی سایکلین و تتراسایکلین انتخاب های جایگزین هستند. البته به دلیل خطر زایمان ناقص، این داروها برای زنان باردار توصیه نمی‌شوند.
در مواردی که بیمار تحت درمان با استفاده از ماکرولیدها قرار می‌گیرد، باید به طور مرتب شرایط بیمار را بررسی نمود که آیا این نوع درمان سیفلیس مؤثر بوده یا مقاومت نشان داده است.
در مراحل بعدی به این دلیل که پنی سیلین جی قابلیت چندانی در نفوذ به دستگاه عصبی مرکزی ندارد، برای درمان مبتلایان به سیفلیس عصبی توصیه می‌شود که به آنها به مدت دست کم ۱۰ روز پنی‌سیلین با دوز بالا به صورت درون وریدی تزریق شود.
اگر فردی به پنی سیلین جی حساسیت داشته باشد، می‌توان برای درمان او از سفتریاکسون استفاده کرد یا تلاش کرد که حساسیت بدن به پنی سیلین را کاهش داد.
اگر بدن بیمار به داروهای فوق واکنش نشان داد، می توان از داکسی سایکلین یا تتراسایکلین برای مدت زمانی طولانی تر استفاده کرد. درمان در این مرحله جلوی پیشروی بیشتر بیماری را خواهد گرفت، اما تأثیر چندانی بر جبران عوارضی که قبلاً رخ داده را نخواهد داشت.
به هیچ عنوان جوش ها یا ضایعات را فشار ندهید یا نترکانید زیرا این اقدام باعث تشدید آسیب به بافت های مجاور و گسترش عفونت می گردد.
از لباس های زیر کشاد و نخی استفاده کنید.
شستشوی مداوم و خشک کردن مناسب ناحیه آلت تناسلی و کشاله ران بسیار کمک کننده است.
درمان سیفلیس در طب سنتی
قبل از استفاده از ضمادهای ذیل با پزشک متخصص و با تجربه طب سنتی مشورت کنید تا از تداخلات دارویی اجتناب شود.
به مدت یک ماه از انگور به عنوان تغذیه روزانه استفاده کنید به این ترتیب که به جای صبحانه، انگور فراوان یا آب انگور میل کنید و تا ظهر هیچ چیز دیگری نخورید.
به منظور درمان سیفلیس در طب سنتی گل ارمنی را پودر کرده، با سرکه و اندکی کافور مخلوط و بر روی زخم بمالید.
مازوی سبز را پودر کرده با سرکه خمیر کنید و بر زخم بمالید.
هر روز انجیر و خرما میل کنید.
برای جلوگیری از پیشرفت بیماری سیفلیس هر روز زخم را با سرکه مالش دهید.
جهت درمان سیفلیس صبر زرد، مردار سنگ، اقلیمای شسته، توتیا، کدوی سوخته و مس سوخته همه را مخلوط و بسایید و بر زخم ضماد کنید.
۳ گرم صبر زرد، کندر، تخم مرو، خون سیاوش، مردار سنگ و گیاه آقطی از هرکدام ۵ گرم را جوشانده با آب تمیز آن، زخم را بشویید.
پانزده گرم از ریشه های خرد شده چوب چینی را در نیم لیتر آب جوشانده و با شکر تناول کنید.
پنج گرم پوست مازریون را همراه با مغز ریشه شیرین بیان در ۱/۵ لیتر آب جوشانده و پس از صاف کردن در طول روز چند فنجان بیاشامید.
از گرد پوست ساییده شده درخت اوجن و همچنین از شیره پوست درخت به صورت ضماد بر روی آلت تناسلی استفاده نمایید.
ضماد پوست شاخه های جوان پیچ اناری گل درشت و صغ انبه در درمان این بیماری مؤثر است.
به هیچ عنوان از تیغ برای از بین بردن موهای زائد این ناحیه استفاده نکنید.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید:
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم سیفلیس را داشته باشید.
اگر در حین یا پس از درمان، علائم تب، بثور پوستی، گلودرد یا تورم مفاصل مثل مچ پا یا زانو رخ دهند.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده‌اید.
اگر یک بار دچار سیفلیس شده‌اید و چکاب (معاینه کامل) پزشکی نکرده‌اید.
اگر با فرد مبتلا به سیفلیس تماس جنسی داشته‌اید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼