ارتباط سن پدر با سلامتی نوزاد چیست؟

محققان سن مادران را در سلامتی نوزادان مهم میدانند، اما سلامت و سبک زندگی هر دو والدین موثر است. سبک زندگی سالم برای مردانی که برای فرزند داشتن تلاش می کنند بسیار مهم است.

ارتباط سن پدر بر سلامتی نوزاد چیست؟
روزنامه دیلی تلگراف در گزارش خود در مورد خطر سلامتی برای نوزادانی که پدرانشان بالای ۴۵ سال هستند، هشدارهای زیادی می دهد. مطالعه ای بر روی بیش از ۴۰ میلیون زایمان در ایالات متحده نشان داد، نوزادان متولد شده با پدران ۴۵ ساله یا بالاتر، احتمالا زودرس متولد می شوند، وزن کمی دارند و بعد از تولد نسبت به نوزادانی که پدران جوان تر دارند، به مراقبت بیشتری نیاز دارند. گرچه احتمال بالا رفتن ریسک کم بود، اما از آنجا که تعداد زیادی از مردان و زنان دیرتر صاحب فرزند می شوند، محققان می گویند که مردان باید آگاه باشند که به تاخیر انداختن پدر شدن، بدون ریسک نیست.
سال هاست که در مورد خطرات احتمالی دیرتر مادر شدن به زنان هشدار داده می شود، اما تحقیقات کمتری در مورد تأثیر سن مردان بر سلامت فرزندانشان انجام شده است. محققان معتقدند که افزایش ریسک ممکن است به دلیل تغییر اسپرم مردان مسن باشد، که می تواند روی رشد جنین تأثیر بگذارد. اما نمی توانیم مطمئن باشیم که سن مردان تنها عاملی است که بر نتایج تأثیر می گذارد.
در حالی که محققان سن مادران را در نظر گرفتند، سلامت و سبک زندگی هر دو والدین هنوز هم می توانست تأثیر داشته باشد. پیروی از سبک زندگی سالم برای مردانی که در مورد فرزند داشتن تلاش می کنند، بسیار مهم است. کاهش مصرف الکل، جلوگیری از مصرف داروهای غیر مجاز و روان گردان و سیگار نکشیدن از عوامل کلیدی هستند که مردان می توانند اسپرم خود را سالم نگه دارند.

این مساله از کجا نشات می گیرد؟
محققانی که این تحقیق را انجام داده اند از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در ایالات متحده بودند. این مطالعه بودجه خاصی دریافت نکرد. روزنامه میل آنلاین بارها و بارها گفته است که سن بالاتر خطر «بیماری مادرزادی» را افزایش می دهد. منظور آنها از این گفته ها مشخص نشده است، اما این اصطلاح اغلب برای اشاره به ناهنجاری های موجود در نوزاد، مانند سوراخ در قلب به کار می رود. این مطالعه در واقع به ناهنجاری های نوزادان توجه نکرده است. گاردین داستانی متعادل تر را تعریف کرد، که تأکید می کرد خطر کم است و ممکن است عواملی غیر از سن پدران در این مساله دخیل باشد. دیلی تلگراف نتایج را به درستی گزارش داد، اما هیچ یک از محدودیتهای احتمالی مطالعه را مورد بحث قرار نداد.

این چه نوع پژوهشی بود؟
این یک مطالعه هم گروهی بود. محققان می خواستند ببینند که چگونه سن پدر با طیف وسیعی از پیامدهای سلامتی ممکن برای نوزادان تازه متولد شده و مادر در دوران بارداری ارتباط دارد. مطالعات هم گروهی برای تعیین ارتباط بین عوامل (در این مطالعه، بین سن مردان و حاملگی و پیامدهای تولد) مفید هستند، اما نمی توانند نشان دهند که یکی مستقیماً باعث دیگری می شود. عوامل دیگری مانند سن زن یا سبک زندگی مرد می تواند در این مساله دخیل باشد.

پژوهش شامل چه مواردی بود؟
محققان به شناسنامه ها و ثبت نام های مرکز ملی آمار بهداشت ایالات متحده دسترسی پیدا کردند، که اطلاعاتی در مورد کلیه زایمان های زنده گزارش شده در ایالات متحده بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ را شامل می شد و در مجموع تعداد ۴۰,۴۲۹,۹۰۵ بود. آنها زایمان ها را با توجه به سن پدر طبقه بندی می کنند:
پدران جوان تر از 25 سال
پدران بین ۲۵ تا ۳۴ سال
پدران بین 35 تا 44 سال
پدران بین ۴۵ تا ۵۴ سال
پدران 55 ساله و بزرگتر
آنها تعداد زایمان ها را در این رده های سنی بررسی کردند که منجر به نتایجی به شرح زیر شد:
تولد نوزاد زودرس (کمتر از 37 هفته بارداری)
وزن کم هنگام تولد (کمتر از ۲.۵ کیلوگرم)
نمره آپگار پایین (تست سلامت کلی یک نوزاد متولد شده 5 دقیقه پس از تولد، نمراتی از 0 تا 10 دارد؛ نمرات کمتر از 8، کم در نظر گرفته می شود)
نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان
نیاز به آنتی بیوتیک ها
تشنج
دیابت حاملگی (دیابت در دوران بارداری) مادر
پره اکلامپسی یا اکلامپسی (عوارض فشار خون بالای مادر در بارداری)
محققان از گروه سنی 25 تا 34 سال به عنوان مرجع استفاده کردند و نتیجه گرفتند که آیا خطرات سایر گروههای سنی در مقایسه با آنها بالاتر یا پایین تر است. آنها ارقام خود را تنظیم کردند تا عوامل مخدوش کننده احتمالی، مانند سال تولد، سن مادر، قومیت و تحصیلات والدین، ویزیت های قبل از تولد، استفاده از دخانیات و وضعیت زناشویی را بررسی کنند.

نتایج اولیه چه بود؟
در مقایسه با پدران بین ۲۵ تا ۳۴ سال، نوزادانی که از مردان ۴۵ تا ۵۴ سال متولد شده اند:
14 درصد افزایش احتمال تولد نوزاد زودرس وجود دارد که 14.2٪ از نوزادان متولد شده در این گروه سنی قرار داشت و 10.4٪ در پدران جوان.
۱۴ درصد احتمال داشتن وزن کم هنگام تولد وجود دارد که ۹.۹ درصد از نوزادان متولد شده در این گروه سنی قرار داشت و ۷ درصد در گروه پدران جوان.
14 درصد احتمال افزایش مراقبت های شدید وجود دارد که 8.2 درصد از نوزادان متولد شده از مردان در این گروه سنی بود و 6 درصد در پدران جوان تر.
۱۸ درصد احتمال تشنج را افزایش داد، اگرچه تعداد این نتیجه به میزانی کم بود که نتایج می توانست به طور تصادفی اتفاق بیافتد.
4 درصد احتمال داشتن نمره اپگار پایین وجود دارد که پدران مسن تر از 55 سال یا بالاتر خطر بیشتری داشتند.
زنانی که توسط مردان ۴۵ ساله و یا بالاتر باردار شده اند، ۲۸ درصد افزایش احتمال ابتلا به دیابت حاملگی داشتند. ۹.۶٪ در این گروه تحت تأثیر قرار گرفتند و سهم زنان باردار شده توسط پدران جوان ۵.۳٪ بود.

محققان چگونه نتایج را تفسیر کردند؟
محققان گفتند: «اگرچه ذکر این نکته حائز اهمیت است که خطر مطلق افزایش سن پدر در شرایط نامطلوب غیرطبیعی متوسط است، اما یافته های ما بر لزوم بررسی بیشتر پیامدهای بهداشت عمومی در افزایش سن پدری تأکید می کند». آنها همچنین گفتند که «دستورالعمل های مشاوره قبل از بارداری» ممکن است نیاز به تغییر داشته باشند تا به مردان در مورد خطرات احتمالی تأخیر در پدر شدن هشدار داده شود.

نتیجه
عناوینی مانند آنهایی که در روزنامه میل آنلاین موجود است با این عنوان که «مردان قبل از ۳۵ سالگی باید خانواده خود را تشکیل دهند تا فرزندانشان دچار بیماری مادرزادی نشوند»، نه تنها ترساننده بوده، بلکه اشتباه است. این مطالعه حاکی از افزایش اندک خطرات در مورد نوزادان متولد شده از پدران بالای ۴۵ سال است، و به ناهنجاریهای هنگام تولد توجه نکرده است. قدرت اصلی این تحقیق، اندازه و میزان اطلاعات در دسترس محققان است. اما محدودیت هایی هم دارد. از آنجا که این یک مطالعه مشاهده ای است (نه یک مطالعه تجربی)، نمی تواند نشان دهد که سن پدری مستقیماً باعث ایجاد شرایطی مانند نوزاد نارس می شود. جدا کردن اثرات احتمالی مخدوشی از جمله سن مادران و عوامل سلامتی و سبک زندگی هر دو والدین دشوار است. حتی اگر محققان سعی داشتند این عوامل را در نظر بگیرند، شاید نتوانسته اند به طور کامل این کار را انجام دهند.
همانطور که کارشناسی در یک سرمقاله مرتبط با BMJ اظهار داشت، سن ممکن است کمتر از سبک زندگی حائز اهمیت باشد. برخی از مطالعات، پدران مسنی را نشان دادند که نسبت به پدران جوان تر شیوه زندگی ناسالم تری دارند. برای مثال، نوشیدن الکل بیشتر و اضافه وزن بیشتر یا داشتن بیماری های مزمن. این ها می تواند بر نتایج تأثیر بگذارد. خطرات مربوط به نوزادان منفرد (تک) نشان داده شده در مطالعه زیاد نیست و با افزایش سن والدین بیشتر نمی شود. اختلاف مطلق در تعداد بسیار اندک بود و به طور معمول تنها چند درصد تفاوت داشت. در حالی که زوج های ایده آلی که هر دوی آنها سلامت هستند، دارای فرزند خواهند شد و بهترین شانس را برای داشتن بهترین باروری دارند، اما عوامل شخصی به معنی این است که این موضوع همیشه ممکن نیست.
ما نمی توانیم مطمئن باشیم که سن پدران، مستقیما افزایش اندک خطر را در پی دارد، بنابراین مهم است که والدین بزرگتر بیش از حد نگران نتایج این تحقیق نباشند.