ایمنی در ورزش کودکان، پنج توصیه

در تعطیلات آخر هفته، معمولا زمین‌های ورزشی در سراسر کشور مملو از کودکانی از سنین مختلف می‌شود که در حال دوندگی به دنبال توپ‌های فوتبال و شوت کردن آن هستند. استخرها با شناگران رقابتی در حال رشد پر می‌شود. باشگاه‌های ورزشی در حد ظرفیت خود، مملو از کوچولوهای ظریفی می‌شود که در حال جست و خیز و معلق زدن هستند. به ناچار در طول هفته، مراکز پزشکی ورزشی به همان اندازه، با همان بچه‌ها، در حالی که نیاز به فیزیوتراپی یا بریس زانو دارند پر می‌شود. متخصصان می‌گویند، آسیب‌های حین ورزش به کودکان وارد می‌شود، در حال افزایش است؛ زیرا به مرور بچه‌های بیشتری از سنین پایین‌تر به‌طور جدی درگیر برنامه‌های ورزشی می‌شوند.
شایع‌ترین مشکلی که والدین کودک با آن روبه‌رو می‌شوند، معمولاً صدمات حاد مانند شکستگی استخوان‌ها یا ضربه مغزی نیست (البته متأسفانه این موارد نیز در زمین‌های بازی اتفاق می‌افتد)، بلکه صدمات معمولا ناشی از استفاده مکرر از یک گروه عضلات، تاندون‌ها، و رباط‌ها برای بارها و بارهاست.
دنیس کاردن (Dennis Cardone)، پزشک متخصص استئوپاتی (D.O.)، و رئیس مراقبت‌های اولیه پزشکی ورزشی در مرکز پزشکی لانگون (NYU Langone) واقع در نیویورک می‌گوید: "هنگامی که صفحات رشد هنوز باز هستند، بخش ضعیف سیستم استخوانی هستند. بچه‌ها لزوماً دچار کشیدگی عضله و رگ به رگ شدگی نمی‌شوند، بلکه در محل صفحات رشد، مانند جلوی زانو یا پاشنه پا، دچار درد و التهاب می‌شوند". متخصصان می‌گویند با انجام مراقبت‌های ابتدایی قبل از شروع ورزش، والدین می‌توانند کارهای زیادی برای محافظت از بچه‌ها در برابر صدمات انجام دهند، گذشته از این، ورزش، در حد منطقی برای کودکان خوب است.

در اینجا پنج روش برای کمک به فرزندتان در حین انجام فعالیت طولانی مدت پیشنهاد می‌شود
۱. ورزش کودکان را خیلی زود هنگام تخصصی نکنید
ممکن است کودک شما یک استعداد استثنایی برای ژیمناستیک یا فوتبال از خود نشان دهد، اما تمرکز زود هنگام کودکان روی یک فعالیت، منجر به وارد آمدن استرس مکرر و مشکلات ناشی از استفاده مفرط از یک عضو و بروز آسیب‌های شایع می‌شود. انجام یک ورزش خاص مانع ایجاد هماهنگی و رشد عصبی می‌شود، چون در این وضعیت، بچه‌ها امکان استفاده از چندین گروه عضلانی از راه‌های مختلف را ندارند.
میشل کاپلو (Michelle Cappello)، فیزیوتراپیست و مدیر کلینیک مرکز پزشکی ورزشی بیمارستان‌های کودکان و نوجوانان بنیوف (UCSF Benioff) در سانفرانسیسکو می‌گوید: "در مراحل ابتدایی که کودکان هنوز در حال رشد هستند، ما باید مطمئن شویم که آن‌ها مهارت‌های حرکتی خود را از جهات مختلفی توسعه می‌دهند. به این ترتیب، آن‌ها قادر خواهند بود به مدت طولانی‌تری ورزش کنند و زندگی سالم‌تری داشته باشند".
۲. ورزش اختصاصی را برای کودکان در زمان ایمن شروع کنید
بهترین زمان برای تخصصی شدن ورزش‌ها، بعد از رسیدن بچه‌ها به سن بلوغ است. اگر این ورزشکاران کوچک نمی‌تواند تا آن موقع صبوری کنند، در آن صورت، والدین باید اطمینان حاصل کنند که هر سال، به مدت ۳ ماه فرزندانشان را از ورزش دور نگه می‌دارند. این دوره استراحت، نه تنها کودکان را از صدمات محافظت می‌کند، بلکه می‌تواند از فرسودگی روانی آن‌ها نیز جلوگیری کند.
دکتر کاردون (Dr. Cardone)، رئیس مرکز پزشکی لیگ ورزشی مدارس عمومی نیویورک می‌گوید بچه‌ها توسط والدین و مربیانی که می‌گویند "اوه، اگر تمرکز نکنید، به نتیجه نمی‌رسید" تحت فشار قرار می‌گیرند تا به‌طور تخصصی ورزش کنند، ولی ما می‌دانیم که مطمئنا این کار درستی نیست.
۳. مربی و برنامه ورزشی را بررسی کنید
بسیاری از برنامه‌های ورزشی کودکان توسط والدین باهوشی هدایت می‌شوند که الزاما تخصصی در شیوه مربیگری ندارند. قبل از ثبت نام کودک برای یک تیم خاص، در مورد آن بررسی و پرس و جو کنید. مربیان خوب، که به همه شرکت کنندگان اهمیت می‌دهند و به همه بچه‌ها به‌طور یکسان توجه می‌کنند، معمولاً اظهار نظرهای عجیب و غریب دریافت می‌کنند. کودکان بیشتر در برنامه‌هایی صدمه می‌بینند که تمرکز آن‌ها به جای بازی و تفریح، بر پیروز شدن است.
اگر یک مربی، با استعداد‌ترین و قوی‌ترین بچه‌ها را زیادی به کار می‌گیرد، همینجا باید یک پرچم قرمز بزرگ بالا برد. طولانی کردن بیش از حد زمان بازی، اغلب منجر به مصدومیت می‌شود. دکتر کاردون می‌گوید: "بچه‌ها می‌توانند با دوستان خود، بدون حضور بزرگ‌ترها، از طلوع تا غروب آفتاب در پارک بازی کنند و صدمه آنچنانی نبینند، ولی آسیب‌های حین ورزش زمانی شروع می‌شوند که والدین یا مربیان برای راهنمایی آن‌ها حضور پیدا می‌کنند"!
۴. توصیه به خواب و استراحت روزانه کافی برای بازسازی بعد از ورزش
بدن انسان برای سازش پیدا کردن با الزامات تمرینات ورزشی نیاز به زمان دارد و این امر مخصوصا در بدن‌هایی که هنوز در حال رشد هستند، صادق است. کاپلو (Cappello) می‌گوید: "مردم به دلیل اینکه به اندازه کافی نمی‌خوابند، تغذیه آن‌ها متعادل نیست، و به بدن خود آبرسانی نمی‌کنند، صدمه می‌بینند. اگر آخر هفته را به تماشای کودکان خود در یک مسابقه ۵ مرحله‌ای اختصاص می‌دهید، اطمینان حاصل کنید که آن‌ها آب کافی می‌نوشند، وعده‌های غذایی اصلی آن‌ها کامل و مغذی، و میان وعده وسط مسابقه مناسب است و به اندازه کافی می‌خوابند.
کاپلو می‌گوید: "بگذارید بچه‌های شما بدانند که اگر کمتر از هشت ساعت بخوابند، احتمال آسیب دیدگی آن‌ها ۱/۷ برابر بیشتر می‌شود. به آن‌ها بگویید اگر بدنشان کم آب شود، قدرت عضلات آن‌ها ۲۰٪ کمتر خواهد بود. نیروا پاندیا (Nirav Pandya)، استادیار بالینی جراحی ارتوپدی در بیمارستان‌های کودکان بنیوف، برای ارتباط برقرار کردن با بیماران، برای آن‌ها مثال‌های خاصی می‌آورد.
مثلا از استفان کاری (Steph Curry)، که ستاره انجمن ملی بسکتبال و یک ورزشکار محبوب در منطقه Bay است، مثال می‌آورد و می‌گوید: "من با گفتن اینکه این توصیه‌ها همان چیزی است که ورزشکاران برجسته انجام می‌دهند تا عملکرد بهتری داشته باشند، آن‌ها را برای انجام امور مربوط به بازسازی بدن تحریک می‌کنم. او می‌گوید: این مربوط به پیام‌هایی است که دائما از طرف والدین و مربیان دریافت می‌شود."
یکی از شایع‌ترین مشکلات ورزشکاران در حال رشد مخصوصا دختران، آسیب‌های ACL (پارگی رباط صلیبی قدامی در زانو) است که نه تنها می‌تواند آن‌ها را تا نه ماه از ورزش محروم کند، بلکه خطر ابتلا به آرتریت را در آینده افزایش می‌دهد. اجتناب از این مشکل بسیار آسان است و تقریباً در هر تمرین ورزشی برای پسران و دختران انجام می‌شود. مطمئن شوید بچه‌هایی که ورزش می‌کنند، ۱۰ یا ۱۵ دقیقه اول را صرف گرم کردن بدن خود می‌کنند. شروع هرگونه ورزش با عضلات سرد، صرف نظر از سن و سال، دستورالعمل یک فاجعه است. دکتر کاردون می‌گوید: "برنامه‌های خوب پیشگیرانه که هر روز زمان کمی را به خود اختصاص می‌دهد، می‌تواند این آسیب‌های حین ورزش را کاهش دهد و این برنامه‌ها به راحتی به صورت آنلاین قابل دسترسی هستند".
۵. اطمینان حاصل کنید که کودک شما لذت می برد
وقتی کودک شروع به راه رفتن با بی‌میلی می‌کند و پای خود را با سختی می‌کشد و یا می‌گوید احساس خوبی ندارد، شروع به سؤال پرسیدن کنید. این می‌تواند یک علامت هشدار دهنده معمولی از فشار بیش از حد زیاد باشد، یا خواسته‌های جسمی بیش از حد شده‌اند و یا چیزی است که درست احساس نمی‌شود.
دکتر پاندیا می‌گوید: "وقتی بچه‌‌ها به ورزش به عنوان یک کار سخت و طاقت فرسا می‌نگرند، بدن آن‌ها شروع به تحلیل رفتن می‌کند. شما باید مطمئن شوید که بچه‌ها مایل به انجام ورزش هستند، به آن اهمیت می‌دهند و از آن لذت می‌برند".