مشکلات پوستی کودکان، انواع تا تشخیص و درمان

اختلالات پوستی از نظر علائم و شدت بسیار متفاوت است. آنها می توانند به صورت موقتی یا دائمی باشند و ممکن است بدون درد یا دردناک باشند. برخی از آنها دارای علل موقعیتی هستند در حالی که برخی دیگر ممکن است وضعیت ژنتیکی داشته باشند. برخی شرایط پوستی جزئی و خفیف هستند و برخی دیگر می توانند زندگی فرد را تهدید کنند. در حالی که اغلب اختلالات پوستی جزئی و خفیف هستند، برخی دیگر می توانند یک مسئله جدی تر باشند. اگر فکر می کنید ممکن است یکی از این مشکلات پوستی شایع را داشته باشید با پزشک خود تماس بگیرید. در ادامه این مقاله به توضیج کامل درباره مشکلات پوستی کودکان پرداخته و با آنها آشنا می شویم.

مرور انواع مشکلات پوستی کودکان
اختلالات موقت پوستی
بسیاری از شرایط پوست، موقتی هستند از جمله درماتیت تماسی و کراتوز پیلاریس.
درماتیت تماسی
درماتیت تماسی یکی از شایع ‌ترین بیماری ‌های مرتبط با شغل افراد است. این شرایط اغلب نتیجه تماس با مواد شیمیایی یا دیگر مواد تحریک‌کننده است. این مواد می‌توانند موجب واکنشی شوند که باعث خارش پوست ، قرمزی و ملتهب شدن پوست می شود. بیشتر موارد درماتیت تماسی شدید نیستند، اما می‌توانند نسبتا دارای خارش باشند. کرم ‌های موضعی و دوری از مواد محرک، درمان‌ های معمول برای این بیماری هستند.
کراتوز پیلاریس
کراتوز پیلاریس یک بیماری خفیف است که باعث ایجاد برآمدگی های کوچک و زبر بر روی پوست می شود. این برآمدگی ها معمولا بر روی بازوها ، ران ها یا گونه ها شکل می گیرند. آنها معمولا قرمز یا سفید رنگ هستند و ضرر و خارش ندارند. درمان لازم نیست ، اما پماد های دارویی ممکن است ظاهر پوست را بهبود ببخشند.
اختلالات دائمی پوست
برخی از شرایط پوستی مزمن، از زمان تولد وجود دارتد ، در حالی که برخی دیگر، ناگهانی در زندگی ظاهر می شوند. علت این اختلالات همیشه مشخص نیست. بسیاری از اختلالات دائمی پوست، درمان های موثری دارند که دوره های طولانی مدت بهبودی را ممکن می سازند. با این حال، آنها غیرقابل درمان هستند و علائم می توانند در هر زمان دیگری، دوباره نمایان شوند.
مثال هایی از شرایط مزمن پوست عبارتند از:
روزاشیا، که با برآمدگی های کوچک ، قرمز و پر از چرک بر روی صورت شناخته می شود
پسوریازیس که باعث بروز لکه های پوستی، خارش و خشکی پوست می شود.
ویتیلیگو که منجر به لکه های بزرگ و نامنظم بر روی پوست می شود.

مشکلات پوستی کودکان کدامند؟
مشکلات پوستی کودکان عادی و شایع هستند. کودکان نیز بسیاری از شرایط پوستی بزرگسالان را می توانند تجربه کنند. نوزادان و کودکان نوپا هم در معرض مشکلات مربوط به پوشک هستند. از آنجایی که کودکان بیشتر در معرض سایر کودکان و میکروب ها قرار دارند، ممکن است به مشکلات پوستی کودکان مبتلا شوند که بندرت در بزرگسالان رخ می دهد.
بسیاری از مشکلات پوستی کودکان با افزایش سن از بین می روند، اما کودکان نیز می‌توانند اختلالات پوستی دائمی را به ارث ببرند. در اغلب موارد، پزشکان می‌توانند مشکلات پوستی کودکانرا با کرم‌های موضعی، لوسیون های دارویی و یا برخی داروهای خاص درمان کنند.
شایع ترین مشکلات پوستی کودکان عبارتند از:
اگزما
بثورات ناشی از پوشک
درماتیت سبورئیک
آبله مرغان
سرخک
زگیل
آکنه
بیماری پنجم
کهیر
کرم حلقوی
بثورات ناشی از عفونت های باکتریایی و یا قارچی
بثورات ناشی از واکنش های آلرژیک

علائم مشکلات پوستی کودکان
شرایط پوستی، گستره وسیعی از علائم را دارند. نشانه‌ های روی پوست که به خاطر مشکلات معمول، نمایان می شوند، همیشه نتیجه وجود مشکلات پوستی کودکان نیستند. این نشانه‌ ها می‌توانند شامل تاول های ناشی از پوشیدن کفش ‌های جدید و یا سایش بر اثر پوشیدن شلوار تنگ باشد. با این حال، مشکلات پوستی که هیچ دلیل مشخصی ندارند ممکن است نشان دهنده وجود یک بیماری فعلی پوست باشند که نیاز به درمان دارد.
ناهنجاری های پوستی که معمولا علائم بروز مشکلات پوستی کودکان هستند، عبارتند از:
برآمدگی های برجسته ای که قرمز یا سفید رنگ هستند
بثوراتی که ممکن است درد یا خارش داشته باشد
پوستی که پوسته پوسته یا زبر است
لایه برداری پوست
زخم ها
زخم ها یا جراحات باز
پوست خشک و ترک خورده
لکه های پوستین رنگ
برآمدگی های گوشتی ، زگیل ها یا دیگر موارد زائدی که بر روی پوست رشد می کنند
تغییر در رنگ و یا اندازه خال
از بین رفتن رنگدانه های پوستی
گرگرفتگی بیش از حد

دلایل بروز مشکلات پوستی کودکان
دلایل شناخته شده مشکلات پوستی کودکان عبارتند از:
باکتری هایی که در منافذ پوستی و فولیکول های مو به دام می افتند
قارچ، انگل یا میکروارگانیسم هایی که بر روی پوست زندگی می کنند
ویروس ها
سیستم ایمنی ضعیف بدن
ارتباط با مواد حساسیت زا، محرک ها یا فرد آلوده
عوامل ژنتیکی
بیماری هایی که بر روی تیروئید، سیستم ایمنی بدن، کلیه ها و دیگر سیستم های بدن تاثیر می گذارند.
شرایط متعدد بهداشتی و عوامل سبک زندگی نیز می‌تواند منجر به ایجاد برخی مشکلات پوستی کودکان شوند . بعضی از شرایط پوستی، هیچ دلیل مشخصی ندارند.

بیماری التهابی روده و مشکلات پوستی کودکان
بیماری التهابی روده یک اصطلاح برای گروهی از اختلالات روده است که باعث التهاب طولانی مدت دستگاه گوارش می شود. این اختلالات مربوط به روده اغلب باعث بروز مشکلات پوستی کودکان می شوند. داروهایی که برای درمان این بیماری ها به کار می روند، می توانند باعث ایجاد شرایط خاص پوستی شوند.
مانند:
پلاک های پوستی
شکاف مقعد
درماتیت ( ورم مخاط دهان و لثه)
واسکولیت
ویتیلیگو
اگزمای آلرژیک
دیابت
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت یک مشکل پوستی را در نتیجه شرایط خود در برخی موارد تجربه می‌کنند . برخی از این اختلالات پوستی فقط بر افراد مبتلا به دیابت تاثیر می‌گذارد زیرا این بیماری ریسک ابتلا به عفونت و مشکلات مربوط به گردش خون را افزایش می‌دهد .
شرایط پوستی مربوط به دیابت شامل موارد زیر است :
عفونت های باکتریایی، مانند جوش، گل مژه و التهاب فولیکول مو( فولیکولیت)
عفونت های قارچی مانند عفونت پای ورزشکار، کرم حلقوی و عفونت های مخمر
آگانتوز نیگریکان
تاول های ناشی از دیابت
مشکلات پوستی ناشی از دیابت
اسکلروز انگشتی

لوپوس و مشکلات پوستی کودکان
لوپوس یک بیماری التهابی مزمن است که می تواند بر روی پوست، مفاصل و یا اندام های داخلی بدن آسیب وارد کند.
آسیب های پوستی رایج که به دلیل لوپوس رخ می دهند، عبارتند از:
جراحات گرد بر روی صورت و سر
جراحات ضخیم، قرمز و پوسته پوسته شده
جراحات قرمز رنگ و حلقه ای شکل در قسمت هایی از بدن که در معرض نور خورشید قرار دارند.
بثورات صاف و هموار بر روی صورت و بدن که شبیه آفتاب سوختگی هستند.
لکه های قرمز، بنفش یا سیاه رنگ بر روی انگشتان دست و پا
زخم هایی در داخل دهان و بینی
لکه های ریز قرمز رنگ بر روی پاها
نور خورشید
نور خورشید می‌تواند باعث مشکلات پوستی کودکان شود. برخی از آنها معمولی و بدون ‌ضرر هستند در حالی که برخی دیگر نادر یا تهدید کننده زندگی هستند . فهمیدن اینکه آیا نور خورشید باعث بدتر شدن اختلال پوستی می‌شود یا خیر ، برای درمان درست و مناسب آن مهم است .
مواجهه با نور خورشید ممکن است دلیل و یا بدتر شدن شرایط زیر شود :
خال ها
چین و چروک
آفتاب سوختگی
کراتوز اکتینیک (شاخی شدن پوست ناشی از خواص پرتوافکنی)
سرطان پوست از جمله سرطان سلول بازال، سرطان سلول سنگفرشی و ملانوما
حساسیت به نور

درمان مشکلات پوستی کودکان
بیشتر مشکلات پوستی کودکان قابل درمان هستند.
روش های درمانی رایج برای اختلالات پوستی عبارتند از:
آنتی هیستامین ها
کرم ها و پمادهای دارویی
آنتی بیوتیک ها
ویتامین یا تزریق استروئید
لیزر درمانی
داروهای هدفمند تجویز شده
تمام اختلالات پوستی به درمان پاسخ نمی‌دهند. برخی شرایط بدون درمان از بین می‌روند . افراد مبتلا به شرایط دائمی پوست، اغلب در دوره‌هایی، در معرض علائم شدید قرار می‌گیرند. بعضی اوقات افراد می‌توانند شرایط علاج ناپذیر را بهبود ببخشند. با این حال، اغلب شرایط پوستی ناشی از محرک ‌های خاص مانند استرس و یا بیماری، ممکن است دوباره عود کنند.
شما اغلب می توانید مشکلات پوستی کودکان که موقتی هستند را با این موارد درمان کنید:
لوازم آرایشی بهداشتی
محصولات مراقبت از پوست بدون نسخه
رعایت بهداشتی خوب و مناسب
تنظیم سبک زندگی مانند ایجاد تغییراتی در رژیم های غذایی

پیشگیری از بروز مشکلات پوستی کودکان
برخی از اختلالات پوستی قابل پیشگیری نیستند از جمله شرایط ژنتیکی و برخی مشکلات پوستی به خاطر وجود بیماری ‌های دیگر. با این حال، پیشگیری از بروز برخی اختلالات پوستی امکان پذیر است.
برای پیشگیری از اختلالات عفونی پوست، این نکات را رعایت کنید:
دستان خود را مرتب، با صابون و آب‌گرم بشوئید .
از به اشتراک گذاشتن ظروف غذاخوری و لیوان ‌های نوشیدنی با افراد دیگر اجتناب کنید .
از تماس مستقیم با پوست افرادی که دچار عفونت هستند اجتناب کنید .
در فضاهای عمومی، لوازم ورزشی را قبل از استفاده تمییز کنید، مانند تجهیزات ورزشی.
لوازم شخصی مانند پتو، برس مو و یا مایوی شنای خود را به اشتراک نگذارید .
شب ‌ها حداقل هفت ساعت بخوابید.
آب زیاد بنوشید.
اجتناب از استرس بیش از حد جسمی و یا احساسی .
داشتن یک رژیم غذایی مغذی
برای شرایط عفونی پوستی مانند بیماری آبله ‌مرغان، واکسینه شوید.
اختلالات پوستی غیر عفونی مانند آکنه و درماتیت آتوپیک ، گاهی قابل پیشگیری هستند. روش ‌های پیشگیری، بسته به شرایط، متفاوت هستند.
در اینجا چند نکته برای پیشگیری از بروز برخی اختلالات پوستی غیر عفونی ذکر شده است:
هر روز، صورت خود را با یک تمیز کننده ملایم و آب بشوئید.
از مرطوب کننده استفاده کنید.
از آلرژن‌های محیطی و غذایی اجتناب کنید.
از تماس با مواد شیمیایی مضر و محرک ‌های دیگر جلوگیری کنید.
شب ‌ها حداقل هفت ساعت بخوابید.
آب زیاد بنوشید.
رژیم غذایی سالمی بخورید.
از پوست خود در برابر سرما، گرما و باد محافظت کنید.
یادگیری در مورد مراقبت مناسب از پوست و درمان مشکلات پوستی کودکان، می‌تواند برای سلامتی پوست بسیار مهم باشد. برخی از شرایط به توجه پزشک نیاز دارند، در حالی که شما می‌توانید دیگر درمان ها را با خیال راحت و مطمئن، در خانه انجام دهید. شما باید در مورد علائم یا شرایط خود آگاهی داشته باشید و با پزشک خود برای تعیین بهترین روش ‌های درمانی مشورت کنید.

درماتیت پوشک یکی از انواع مشکلات پوستی کودکان
درماتیت پوشک یا بثورات پوشک که بیشتر با این عنوان شناخته می شود، یک تشخیص نیست بلکه یک گروه از شرایط پوستی هستند که بر روی ناحیه ای که پوشک استفاده می شود، اثر می گذارد.
چهار نوع درماتیت پوشک وجود دارد که عبارتند از:
درماتیت تماسی آلرژیک
رشد بیش از حد مخمر ( کاندیدا آلبیکانس)
درماتیت تماسی آلرژیک.
شرایط التهابی پوست مانند درماتیت سبورئیک
رایج‌ ترین نوع درماتیت پوشک، درماتیت تماسی آلرژیک است که با قرار گرفتن پوست در ادرار یا مدفوع ( یا هر دو ) برای یک مدت طولانی، مرتبط است. درماتیت تماسی آلرژیک، معمولا به صورت بثورات قرمز روشن، گاهی با کمی تورم و یا حتی تاول هایی که شبیه به تاول های ناحیه پوشک شده هستند، ظاهر می‌شود. درماتیت تماسی آلرژیک در طولانی مدت، می تواند خطر ابتلا به عفونت در ناحیه آسیب دیده را افزایش دهد.
درمان اولیه و جلوگیری از بروز درماتیت تماسی آلرژیک، شامل تعویض زود به زود پوشک برای جلوگیری از تماس طولانی مدت با مرطوب کننده ها و کرم ها و پمادهایی است که معمولاحاوی اکسید روی هستند. یک پماد یا کرم موضعی خفیف استروئیدی نیز می تواند به سرعت، التهاب را کاهش دهد. شایع ‌ترین نوع درماتیت پوشک، رشد بیش از حد مخمر و اغلب کاندیدا آلبیکانس است. محیط گرم، مرطوب و اغلب تحریک کننده پوشک، پوست را مستعد رشد بیش از حد مخمر می‌سازد . این حالت عموما بیشتر از درماتیت تماسی آلرژیک ایجاد می‌شود .
این بثورات معمولا به صورت برآمدگی های قرمز روشن، لکه ها و بعضی اوقات برآمدگی های پر چرک ظاهر می شوند که بر روی پوست و در چین و چروک های آن پیدا می‌شود این شرایط را می‌توان با یک کرم ضد قارچی موضعی بدون نسخه مانند کلوتریمازول، مایکوستاتین و یا با تجویز دارو درمان کرد.
یک کرم محافظتی که اغلب حاوی اکسید روی است نیز برای درمان و پیشگیری از این بیماری پوستی توصیه می‌شود اگر درماتیت تماسی محرک نیز وجود داشته باشد، گاهی یک پماد موضعی استروئیدی خفیف نیز تجویز می‌شود. اگر این شرایط تنها با استروئید های موضعی درمان شود، عفونت مخمر می‌تواند بدتر شود.
درماتیت تماسی آلرژیک، به ندرت رخ خواهد داد. این شرایط معمولا با مواد ترکیب دهنده خود پوشک مانند کش یا چسب پوشک، عطر یا مواد نگهدارنده در دستمال ‌های مرطوب کودک همراه است. علائم شامل قرمزی و تورم همراه با خارش است که در همان ناحیه نزدیک به چسب پوشک یا اطراف پای کودک که کش پوشک به دور پا افتاده است، مجددا عود می کند.
درمان درماتیت تماسی آلرژیک، بسیار شبیه به درمان درماتیت تماسی محرک است. کرم ها و پما دهای محافظ که معمولاحاوی اکسید روی و یا پماد استروئید موضعی خفیف، در صورت لزوم، مورد نیاز هستند. برای پیشگیری از درماتیت تماسی آلرژیک، باید موادی که باعث بروز این مشکل می شوند را شناسایی کرده و از آن اجتناب کنید.
درماتیت سبورئیک که عموما با عنوان کلاه گهواره در نوزادان و شوره سر در کودکان بزرگتر و بزرگسالان شناخته می شود، می تواند عامل درماتیت ناشی از پوشک باشد. این وضعیت همچنین بر دیگر نواحی بدن مانند پوست سر، صورت، گردن و همچنین لایه ها و چین های پوستی اثر میگذارد. درمان شامل استفاده از کرم های ضد قارچی موضعی و اغلب استفاده دقیق از پماد های استروئید موضعی خفیف است.
استروئید های موضعی نیازمند استفاده بسیار دقیق ، به خصوص در ناحیه پوشک برای جلوگیری از اثرات جانبی بالقوه مثل نازک شدن پوست و علائم کشیدگی پوست است. این اثرات را می‌توان با استفاده از استروئید های موضعی کم قدرت مانند هیدروکورتیزون ۱ تا ۲.۵ درصد و استفاده از استروئید های موضعی به میزان دو بار در روز برای مدت زمانی کمتر از دو هفته به طور همزمان درمان کرد.
درماتیت آتوپیک یکی از انواع مشکلات پوستی کودکان
درماتیت آتوپیک یا اگزما یک بیماری پوستی است که در هر زمانی از زندگی ممکن است اتفاق بیفتد. این بیماری، اغلب در اوایل کودکی شروع می شود و ممکن است تا اوایل بزرگسالی نیز کاهش پیدا نکند. بیش از نیمی از نوزادان مبتلا به درماتیت آتوپیک تا سن 2 سالگی از این بیماری، خلاص می شوند، هر چند که بسیاری از بزرگسالان همچنان دارای پوستی حساس هستند. درماتیت آتوپیک یک بیماری مزمن است، به این معنی که نمی توان آن را درمان کرد، اما می تواند با راهنمایی درست یک پزشک، درمان و کنترل شود.
این بیماری بیشتر در خانواده هایی رایج است که سابقه آلرژی فصلی و آسم دارند. اگرچه آلرژی های غذایی در کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک رایج تر است، اما به ندرت مواد غذایی باعث بروز درماتیت آتوپیک هستند. درماتیت آتوپیک در هنگام تماس پوست با مواد تحریک کننده ای مانند بزاق، صابون های تند و لباس های تنگ می تواند بدتر شود. اصطکاک نیز می تواند نقش داشته باشد، به خصوص هنگامی که کودکان آسیب دیده شروع به خزیدن می کنند.
علائم درماتیت آتوپیک چیست؟
علائم این بیماری در نوزادان عبارتند از:
لکه‌ های قرمز، خشک و خیلی خارش دار پوست
جوش هایی بر روی گونه ها که اغلب از سن ۲ تا ۶ ماهگی شروع می‌شود .
ترشح از جوش ها در هنگام خراشیدن
اگر کودک بثورات را خراش دهد و باعث باز شدن پوست شود ، پوست آلوده شده و ممکن است علائم بدتر شود.
علائم این بیماری در بزرگسالی و اوایل بزرگسالی عبارتند از:
بثورات پوستی قرمز بر روی چین و چروک دست، آرنج ، مچ دست و زانو و گاهی بر روی پا، قوزک پا و گردن.
نشانه ها و علائم پوستی ضخیم.
بثورات پوستی بعد از خراشیده شدن، ممکن است خونریزی داشته باشند و پوسته پوسته شوند.
درماتیت آتوپیک چگونه درمان می شود؟
مراقبت از پوست با صابون ملایم، حمام های کوتاه روزانه و استفاده زیاد از مرطوب کننده ها، بهترین روش برای پیشگیری از بروز درماتیت آتوپیک است. مرطوب کننده ‌هایی که حاوی سرامید هستند، می‌توانند به ترمیم پوست کمک کنند و مفید هستند. درمان با هدف کاهش خارش و التهاب در پوست و درمان عفونت صورت می‌گیرد. درمان شامل کرم ‌های استروئیدی موضعی و آنتی‌ هیستامین های خوراکی است. درمان به سن کودک و شدت علائم نیز بستگی دارد. دستورالعمل ‌های مراقبان بهداشتی را برای استفاده از این داروها رعایت کنید.
برای کمک به کودک خود، کارهایی را می توانید انجام دهید. از حمام ‌های طولانی مدت و داغ که می‌تواند باعث خشکی پوست شود، پرهیز کنید.حمام های کوتاه مدت و روزانه در آب ولرم توصیه می‌شود. استفاده از کرم های مرطوب کننده حاوی سرامید،دقیقا بعد از حمام کردن و یا دوش گرفتن این مرحله باعث ماندن رطوبت در پوست می شود. از مرطوب کننده‌ ها، حداقل دو بار در روز استفاده کنید . کرم های غلیظ بهتر از لوسیون هستند.
دمای اتاق را تا جایی که ممکن است منظم نگه دارید . تغییرات در دمای اتاق و رطوبت می‌تواند باعث خشکی پوست شود. برای کودک از لباس های نخی استفاده کنید. لباس‌های پشمی ، ابریشمی و پلی استر می‌توانند باعث تحریک پوست شوند. از صابون لباسشویی ملایم و بدون عطر و رنگ‌ استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که لباس‌ها کاملا شسته شده‌ اند . مراقبت از عفونت‌ های پوستی که به احتمال زیاد اگزما می باشد. در صورت بروز یک عفونت، با مراقبان بهداشتی خود تماس بگیرید. از مالیدن یا خراشیدن بثورات اجتناب کنید.
اگر درماتیت آتوپیک شدید باشد، ممکن است داروهای خوراکی مورد استفاده قرار بگیرند. اگر زخم های باز ناشی از خارش بیش از حد باشد، آنتی بیوتیک موضعی (موپیروسین، باکتروبان®) نیز ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد. گاهی اوقات، یک آنتی بیوتیک خوراکی برای درمان عفونت مورد نیاز است. اگر این روش های درمانی تاثیری نداشته باشد، درمان های جایگزین مانند فوتوتراپی (نور درمانی) برای کودکان بزرگتر ممکن است توصیه شود.

مشکلات پوستی کودکان و زگیل
زگیل ناشی از یک عفونت با ویروس است و در کودکان و در تمام سنین رایج است. زگیل معمولا به صورت برجستگی های سفت بر روی انگشتان ، دست ها و پاها ظاهر می شود. Molluscum contagiosum نوعی عفونت مشابه است که از یک ویروس متفاوت ایجاد می شود. و باعث ایجاد برآمدگی های صاف و صورتی رنگ می شود که می تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود. آنها ضرری ندارند و معمولا در عرض مدت چند سال به خودی خود، از بین می روند اما درمان می تواند به آنها کمک کند تا سریعتر از بین بروند.
دلیل بروز زگیل چیست؟
زگیل های معمولی و صاف بر اثر ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند، در حالی که زگیل های moluscum contagiosum بر اثر ویروس آبله مرغان ایجاد می شوند. زگیل ها معمولا از طریق تماس مستقیم گسترش پیدا می کنند. همچنین این ویروس را می توان در محیط های مرطوب از جمله حمام و رخت کن پیدا کرد.
زگیل ها چگونه درمان می شوند؟
متاسفانه هیچ درمان ضد ویروسی وجود ندارد که خود ویروس را هدف قرار دهد. در عوض درمان بر علیه پوستی که ویروس در آن زندگی می‌کند انجام می شود. درمان های بدون نسخه مانند داروهای مایع که حاوی اسید سالیسیلیک هستند، سلول های غیر عادی پوست را نرم و حل می کنند. درصد بالای اسید سالیسیلیک اسید (۲۰ تا ۴۰ درصد) بیشترین تاثیر را دارد.
درمان های بدون نسخه برای زگیل، بسیار مؤثر هستند، اما باید روزانه مورد استفاده قرار بگیرند. ابتدا زگیل را در آب گرم خیس کنید تا پوست نرم شود. سپس به آرامی پوست ضخیم را سوهان بکشید سپس دارو را بمالید و با یک بانداژ روی آن را بپوشانید. این کار را هر روز تکرار کنید. برای درمان کامل زگیل، معمولا به هفته ها و ماه ها درمان، نیاز می باشد. در مطب پزشک متخصص پوست ، درمان زگیل به سن کودک ، تعداد و محل زگیل و تصمیم بیمار و والدین بستگی دارد.
گزینه های درمانی زگیل که توسط پزشک ارائه می شود، شامل موارد زیر هستند:
منجمد کردن زگیل با نیتروژن مایع (کرایوتراپی)
از بین بردن زگیل با کمک مواد شیمیایی (تری کلرواستیک اسید یا دارو های کانتاریدین)
سوزاندن زگیل با برق یا لیزر مانند لامپ فلاش یا لیزرهای CO2
تزریق داروهای مخمر به زگیل برای تحریک سیستم ایمنی بدن
ایمیکیمود (Aldara®) نوعی کرم است که می تواند برای کمک به سیستم ایمنی بدن و برای مقابله با زگیل ها تجویز شود.
سایمتیدین خوراکی به همراه یکی از روش ‌های بالا تجویز می‌شود زیرا سیستم ایمنی بدن را بهتر تقویت می کند و پاسخ ایمنی به عفونت ویروسی را افزایش می دهد. سایمتیدین همیشه به مدت دو یا سه ماه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
روش ‌های درمانی ارائه ‌شده برای Molluscum contagiosum توسط پزشک عبارتند از:
ژل ترتینوئین موضعی یا ژل بدون نسخه دیفرین
از بین بردن زگیل با مواد شیمیایی (تری کلرواستیک استیک یا داروهای کانتاریدین).
منجمد کردن زگیل با نیتروژن مایع (کرایوتراپی).
تراشیدن زگیل (کورتاژ).
لازم به ذکر است که این درمان ‌ها اغلب باید هر ۳ تا ۴ هفته یکبار تکرار شوند تا اینکه زگیل از بین برود. ضایعات فردی مولوسکوم می‌توانند به درمان ‌های کمتری نیاز داشته باشند. تمام این روش ‌های درمانی ممکن است باعث زخم و یا تاول شوند بنابراین مهم است که از زخم ها را در طول دوره بهبودی، مراقبت شود.
چگونه می توان از بروز زگیل پیشگیری کرد؟
اقدامات احتیاطی خاصی می‌تواند شانس ابتلا به زگیل را کاهش دهند، از جمله پوشیدن دمپایی یا کفش‌ های لاستیکی در حمام های عمومی یا استخرهای شنا. رعایت بهداشت خوب و مناسب و اجتناب از تماس فیزیکی مستقیم با افرادی که زگیل دارند.

آکنه یکی از انواع مشکلات پوستی کودکان
آکنه یکی از رایج ‌ترین مشکلات پوستی است . آکنه در دوران افزایش هورمون در سنین نوجوانی بسیار رایج است، اما ۲۰ درصد از بزرگسالان را نیز تحت ‌تاثیر قرار می‌دهد. اگر چه که معمولا با افزایش سن بهبود پیدا می کند، اما افراد بزرگسال نیز می توانند از این درمان ها بهره مند شوند.
دلیل بروز آکنه چیست؟
بهداشت ضعیف و نامناسب ، رژیم غذایی ضعیف و استرس باعث بدتر شدن آکنه می‌شود اما باعث بروز آن نمی‌شوند. آکنه زمانی شروع می شود که فولیکول ها یا منافذ ریز مو به واسطه ترشحات چربی (سبوم) از غدد چربی پوست و همچنین کراتین (پروتئین پوست) مسدود می شوند. این انسداد با عنوان جوش سر سیاه یا سر سفید شناخته می شود. این فولیکول های مسدود شده می توانند متورم و قرمز شده و به بر آمدگی های چرکی یا کیست های بزرگتر تبدیل شوند که می توانند باعث زخم های موقت یا دائمی شوند.
برای کاهش آکنه از مصرف چه محصولاتی باید پرهیز کنید؟
اگر آکنه به طور غالب در اطراف خط رویش مو قرار دارد ، ممکن است با محصولات مو مانند نرم‌کننده، ژل مو ، موس مو ، روغن و چربی در ارتباط باشد. این نوع آکنه با محدود کردن مصرف محصولات مو و اصلاح مو از روی صورت می‌تواند بهبود یابد. از مسدود کننده های منافذ پوست و یا مواد آرایشی باید اجتناب شود. سعی کنید از یک مرطوب کننده و یا مواد آرایشی مبتنی بر آب استفاده کنید. شیر خامه گرفته تنها غذایی است که نشان ‌داده شده ‌است با آکنه مرتبط است.
آکنه چگونه درمان می شود؟
آکنه های خفیف ممکن است با پاک کننده های بدون نسخه حاوی بنزوئیل پراکسید یا درصد کمی از اسید سالیسیلیک و یا با ژل دیفرین ، که نوعی کرم ویتامین A خفیف (رتینوئید) است و در داروخانه ها یافت می شود، درمان شوند. اگر استفاده از این محصولات در طول مدت ۸ تا ۱۲ هفته باعث بهبود آکنه نشوند، ممکن است لازم باشد که به یک متخصص پوست مراجعه کنید.
درمان هایی که برای درمان آکنه تجویز می شوند به سن بیمار، نوع پوست و از همه مهم تر ، شدت آکنه بستگی دارد. رتینوئیدهای موضعی اصلی ترین درمان هستند و از مسدود شدن منافذ پوست که دلیل بروز آکنه هستند، پیشگیری می کنند. درمان موضعی اغلب شامل شستشوی آکنه با بنزوئیل پراکسید و گاهی استفاده از یک آنتی بیوتیک موضعی است. استفاده از یک تمیز کننده ملایم غیر صابونی، در صورتی مفید است که سایر درمان ‌های آکنه باعث خشکی شدید یا سوزش خفیف شوند.
بسته به سن بیمار و نوع آکنه، مصرف یک نوع آنتی ‌بیوتیک خوراکی (ماینوسایکلین، داکسی سایکلین یا اریترومایسین) ممکن است مفید باشد. برای بیمار مهم است که درمان تجویز شده را برای حداقل مدت ۸ تا ۱۲ هفته قبل از تغییر درمان دنبال کند .با مراجعه مجدد به پزشک متخصص پوست، ارزیابی مجدد می‌تواند تعیین کند که آیا برنامه درمانی باید اصلاح شود یاخیر.
سایر داروهایی که مفید بوده‌ اند، می توان به قرص‌های ضد بارداری خوراکی برای زنان اشاره کرد، به خصوص که در دوره قاعدگی، زیاد شدن آکنه گزارش شده است. اگر فرد آکنه های شدید داشته باشد و یا اگر درمان استاندارد تهاجمی، باعث بهبودی آکنه نشود، مصرف رتینوئید خوراکی ممکن است ضروری باشد. اگر این دارو به میزان درستی مصرف شود، می تواند یک گزینه بدون خطر برای درمان باشد و تنها درمانی است که می‌تواند منجر به درمان دائمی شود.

کرم حلقوی و مشکلات پوستی کودکان
کرم حلقوی هیچ ارتباطی با کرم ها ندارد. علت عفونت کرم حلقوی یک قارچ معمولی است که پوست را آلوده می‌کند و باعث پوسته پوسته شدن پوست و ایجاد یک لکه برآمده قرمز در منطقه آلوده می شود. این عفونت شدیدا مسری است و کرم حلقوی می‌تواند از طریق تماس و یا با به اشتراک گذاشتن لباسی هایی که در تماس با منطقه آلوده هستند، گسترش یابد. به طور کلی، درمان شامل استفاده طولانی مدت از یک کرم ضد قارچ در ناحیه عفونی است و تا برطرف شدن عفونت، درمان باید ادامه پیدا کند.

مشکلات پوستی کودکان و بیماری پنجم
پاروویروس B۱۹ ویروسی است که موجب بیماری پنجم می شود. این بیماری بسیار شایع و معمولا خفیف است و بدون درمان برطرف می شود. این بیماری عموما با علائمی مانند آنفولانزا شروع می شود. یک جوش قرمز روشن بر روی گونه ها و یک جوش بر روی بدن. از آنجایی که ویروس باعث بروز بیماری پنجم می شود، آنتی بیوتیک ها هیچ نوع نقشی در درمان ندارند. پاروویروس B۱۹ می تواند برای زنان باردار خطرناک باشد.

مشکلات پوستی کودکان و آبله مرغان
آبله مرغان یک عفونت بسیار شایع در بین کودکان خردسال است، اما امروزه این بیماری را به دلیل برنامه های واکسیناسیون عمومی، کمتر می بینیم. عفونت با واریسلا، ویروسی که باعث بروز آبله مرغان می شود، عموما با تب و سپس علائم سرماخوردگی و جوش آغاز می شود. این جوش ها دارای خارش هستند و به طور کلی به صورت ترکیبی از تاول ها، لکه ها و زخم های پوسته پوسته دیده می شود.
این بیماری، کمی بیشتر از یک هفته طول می کشد. کودکانی که به عفونت آبله مرغان فعال مبتلا هستند، تا زمانی که زخم ها پوسته پوسته نشوند، می توانند این بیماری را به دیگران منتقل کنند.

زرد زخم یکی از انواع مشکلات پوستی کودکان
زرد زخم می تواند با عفونت های پوستی دیگر از جمله سلولیت (یک عفونت عمیق تر) و حتی کرم حلقوی اشتباه گرفته شود. باکتری های رایجی که بر روی پوست پیدا می شوند، باعث زرد زخم می شوند و آنتی بیوتیک ها به راحتی می توانند این بیماری را درمان کنند. بثورات در ابتدا بصورت ترشح یک مایع، تاول زده و قرمز به نظر می رسند و سپس ممکن است به پوسته ای زرد رنگ تبدیل شوند. این بیماری از طریق تماس، پخش می شود و خراشیدگی می تواند آن را بدتر کند. زرد زخم ممکن است در هر جایی از بدن اتفاق بیفتد، اما معمولا در اطراف دهان و بینی ایجاد می شود.

بیماری دست، پا و دهان (Coxsackie)
ویروس Coxsackie ، علت بیماری دست، پا و دهان است. این یک عفونت بسیار رایج در بین کودکان است، به ویژه در طول فصل تابستان و اوایل پاییز. این بیماری معمولا با تب شروع می شود و سپس به بثوراتی در بدن که خارش ندارند از جمله دست و پا گسترش پیدا می کنند. همچنین باعث ایجاد زخم های در دهان می شود.
زخم های دهانی دردناک هستند و می توانند در برخی موارد در خوردن و آشامیدن اختلال ایجاد کنند. این بیماری، بسیار مسری است و مانند بسیاری از عفونت های ویروسی، از طریق تماس و اغلب با سرفه و عطسه گسترش پیدا می کند. بیماری دست، پا و دهان ظرف مدت یک هفته و به خودی خود، برطرف می شود.

کهیر یکی از انواع مشکلات پوستی کودکان
کهیر ،نتیجه یک واکنش آلرژیک است. آنها به صورت برآمدگی های قرمز کوچک و یا تاول دیده می‌شوند که شاید دردناک هم باشند. مواجهه با یک ماده آلرژن مانند غذا یا دارو، ممکن است موجب کهیر شود . برخی از آلرژان های معمول شامل آجیل، تخم‌مرغ و صدف هستند اما برخی ویروس‌ ها نیز می‌توانند موجب کهیر شوند. اگر چه کهیر به خودی خودخطرناک نیست اما اگر کودک شما مشکلات تنفسی مانند سرفه و خس‌ خس سینه را همراه با کهیر داشته باشد، ممکن است واکنش آلرژیک شدید تری را نشان دهد که نیازمند توجه و مراقبت های فوری پزشکی است. آنتی‌هیستامین ها برای درمان کهیر، یک درمان استاندارد هستند.

سرخجه یکی از انواع مشکلات پوستی کودکان
سرخجه یک بیماری ویروسی خفیف است. این عفونت معمولا در نوزادان دیده می شود و با تب بسیار بالا شروع می شود و پس از آن، بثورات غیر خارش دار با ظاهری تور مانند، مشاهده می شوند. تب فقط چند روز طول می کشد و سپس برطرف می شود. به طور معمول، تب و بثورات در یک زمان وجود ندارند. بثورات، ابئدا بر روی قفسه سینه یا پشت به وجود می آیند و سپس در نواحی دیگر بدن پخش می شوند. گاهی اوقات تب می تواند باعث تشنج شود ، اما معمولا این اتفاق نمی افتد.

محافظت در برابر مشکلات پوستی کودکان
کرم ضد آفتاب می تواند تحریک کننده باشد
استفاده از کرم ضد آفتاب برای محافظت در برابر پرتوهای فرا بنفش و ماورا بنفش خورشید ضروری است. تابش بیش از حد خورشید و آفتاب سوختگی، خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد. با این حال ، کرم ضد آفتاب ممکن است باعث بثورات پوستی در افرادی شود که پوست حساسی دارند.
از ضد آفتاب هایی که حاوی پارا آمنیو بنزوئیک اسید (PABA)، ماده ای که ممکن است هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید باعث ایجاد بثورات پوستی در افراد حساس شود، استفاده نکنید. از کرم ضد آفتابی استفاده کنید که دارای فاکتور محافظت در برابر نور خورشید باشد. توصیه نمی شود از کرم ضد آفتاب برای نوزادان زیر ۶ ماه استفاده شود. از پزشک متخصص اطفال بپرسید که چگونه نوزاد خود را از نور خورشید، محافظت کند.
قرار گرفتن در معرض نور خورشید و گرما نیز ممکن است باعث بروز بثورات ناشی از گرما (گرمای خاردار یا میلیلریا) شود که شبیه به دسته ای از تاول کوچک یا برآمدگی های قرمز است. بثورات گرمای خاردار به خودی خود چند و ظرف مدت چند روز تا چند هفت بر طرف می شوند. اگر کودک شما دارای یک خال می باشد که شکل، رنگ، یا اندازه آن تغییر می‌ کند، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
خارش نشانه دیگری است که موجب نگرانی می‌شود . قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز ممکن است باعث ایجاد یک وضعیت پوستی به نام گرانولوم آنولار شود. علائم این بیماری شامل برآمدگی های قرمز و یا به رنگ پوست هستند که به صورت حلقه هایی‌ بر روی دست ‌ها و پاها به وجود می آیند.
خطرات بالقوه تریکلوزان
تریکوزان، ماده ای است که در برخی از صابون های ضد باکتریایی، خمیردندان ، مواد شستشوی بدن و برخی از لوازم آرایشی یافت می شود و ممکن است باعث ایجاد بثورات درماتیت تماسی در برخی از کودکانی شود که دارای پوست حساسی هستند.استفاده از تریکلوزان ممکن است منجر به افزایش باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک شود. استفاده کوتاه مدت از تریکوزان، با کاهش سطح هورمون تیروئید در مطالعات حیوانی همراه است.
مشخص نیست که آیا تریکوزان دارای همان اثر بر روی انسان دارد یا خیر. مطالعات صورت گرفته، در حال بررسی ایمنی استفاده طولانی مدت از تریکلوزان است. اگر این ماده، یک ماده شیمیایی تحریک کننده است و باعث بروز بثورات در کودک می شود، شستن دست ها را با صابون ساده و آب انجام دهید.
استفاده از لوسیون ممکن است باعث بروز اگزما شود
لوسیون ها ممکن است حاوی مواد معطر، فتالات ، پارابن و دیگر مواد ایجاد کننده اگزما باشند، شرایطی که باعث قرمزی و التهاب پوست می شود. نام دیگر اگزما درماتیت آتوپیک است. علاوه بر قرمزی، دیگر علائم اگزما شامل خارش، خشکی، برآمدگی، پوست انداختن، پوسته شدن و شکاف خوردن پوست است. اگر کودک شما از خشکی پوست و داشتن خارش رنج می برد، از مرطوب کننده هایی که مواد تحریک کننده دارند، استفاده نکنید. اگر کودک شما،اگزما دارد، با صابون ملایم، او را حمام کنید و هنگام خشک کردن، حتما مراقب باشید.
پوست کودک را مالش ندهید. از پزشک متخصص اطفال درباره مرطوب کننده هایی که برای نوزادان و کودکان مبتلا به اگزما، خطری ندارند، سوال کنید. برخی از مرطوب کننده ها ممکن است به کاهش پوست پوسته پوسته شدن، خارش و دیگر علائم رایج مرتبط با شرایط پوستی کودک، کمک کنند. اگر پوست کودک شما اغلب شکاف خورده و ترشح دارد، ممکن است منجر به عفونت شود. با پزشک متخصص اطفال خود صحبت کنید. برخی پزشکان توصیه می کنند که از هیدروکورتیزون بدون نسخه برای درمان اگزمای خفیف و برطرف شدن خارش، استفاده کنید.
همه چیز در مورد شوینده ها و لیف حمام
شوینده های بدن کودک ممکن است حاوی موادی باشند که باعث تحریک پوست و خارش پوست شوند. الکل ، موا معطر و نگهدارنده در شوینده های کودک ممکن است به درماتیت تماسی منجر شود و علائم ممکن است شامل پوست قرمز، خارش، پوست خشک، کهیر، تاول، سوختگی و سوزش باشند.
حساسیت شیمیایی به شوینده ها ممکن است منجر به بثورات پوشک شود که به صورت بثورات قرمز رنگی در کفل ظاهر شود. لایه برداری، تاول‌ ها و جوش‌ ها ممکن است نشانه‌ هایی از بثورات پوشک باشند. برخی از متخصصین اطفال ، استفاده از کرم هیدروکورتیزون را توصیه می‌کنند.
مواد شوینده لباس و بثورات پوستی
برخی از مواد شوینده لباس حاوی مواد شیمیایی هستند که منجر به درماتیت تماسی می شوند. یک بثورات زمانی رخ می‌دهند که چیزی که پوست را تحریک می‌کند، با آن در تماس باشد. به احتمال زیاد نوزادان و کودکانی که اگزمای پوستی دارند ممکن است بیشتر از افرادی که به این بیماری پوستی مبتلا نیستند، درماتیت تماسی داشته باشند.
لباس‌های کودک خود را با استفاده از مواد شوینده که حاوی عطر و رنگ‌ نیستند، بشوئید. به دنبال مواد شوینده هایپروالرژیک باشید. لباس‌ها، ملافه ها و حوله ‌های استفاده ‌شده را چندین بار با آب بشوئید تا تمام مواد شوینده، قبل از قرار دادن لباس ها در خشک‌کن، از بین بروند.
شامپو و نرم کننده
شامپو و نرم کننده ها ممکن است حاوی موادی باشند که پوست سر را تحریک کرده و منجر به بروز بثورات شوند. مواد معطر یک عامل مخرب بالقوه است، مانند مواد شیمیایی مانند فرمالدئید، فتالات و دیوکسان. اگر کودک شما پس از استفاده از شامپو یا نرم کننده خاصی، به درماتیت تماسی مبتلا شد، از محصولات طبیعی فاقد عطر استفاده کنید زیرا دارای مقدار کمتری از این مواد هستند. به حداقل رساندن تماس کودکتا با مواد شیمیایی و عطرهای موجود در شامپو و نرم کننده، ممکن است به کاهش یا از بین بردن پوست قرمز، بثورات، تحریک و خارش پوست سرکمک کند. درماتیت سبورئیک یکی از بثورات پوستی است که بر روی پوست سر ایجاد می شود و باعث قرمزی پوست می شود. استفاده از شامپوی مخصوص ممکن است به کنترل این نوع شرایط پوستی کمک کند.
پارچه های خشک کن و نرم کننده های پارچه
نرم‌کننده های پارچه و پارچه ‌های خشک ‌کن حاوی مواد شیمیایی و معطری هستند که می‌توانند باعث تحریک پوست حساس شوند. اگر شما متوجه خارش و لکه‌ های قرمز بر روی پوست کودک بعد از استفاده از پارچه خشک‌کن و نرم‌کننده پارچه شدید، ممکن است آنها دلیل خارش پوست باشند. همچنین ممکن است باعث تحریک چشم ‌ها ، پوست و بینی شوند و یا حتی می توانند منجر به گلو درد شوند .
لباس‌ها را نرم و لطیف نگه دارید و از مواد شیمیایی مضر شامل اضافه کردن نصف فنجان سرکه یا نصف فنجان جوش ‌شیرین به ماشین لباسشویی در طول چرخه آب کشی اجتناب کنید زیرا باعث تحریک پوست می شوند.
محصولات تمیز کننده محرک
فقط به این دلیل که یک محصول برچسب غیر سمی خورده است، به این معنی نیست که واقعا سمی نباشد. برخی مواد شیمیایی موجود در تمییز کننده ها مانند آمونیاک، ممکن است باعث تحریک ریه و پوست شوند و اگر خورده شوند، سمی هستند.
یک نوع دیگر از مواد شیمیایی در برخی مواد ضد عفونی‌کننده و پاک‌کننده ‌ها که ممکن است عملکرد هورمون ‌ها را مختل کند، اتوکسیلات های آلکیل فنول (APE) هستند. برای اینکه خطری وجود نداشته باشد، ازجوش‌شیرین و آب و یا سرکه استفاده کنید. اگر از محصولات تمیز کننده تجاری استفاده می‌کنید، محصولاتی را انتخاب کنید که حاوی کم‌ترین مقدار مواد شیمیایی اضافه‌ شده باشند.
عناصر موجود در صابون
صابون ممکن است حاوی موادی باشد که باعث خشکی پوست ، بثورات پوستی یا قرمزی پوست شود. حتی صابونی که برای نوزادان تهیه می شود، ممکن است حاوی مواد مضری مانند فرمالدئید باشد که ممکن است باعث تحریک چشم ها، ریه ها و پوست شود. صابون همچنین نوعی محرک برای اگزما می باشد.
اگزما یا درماتیت آتوپیک یکی از شایع ترین بثورات در نوزادان و کودکان خردسال است. نوزادان و کودکانی که آلرژی یا آسم دارند، در مقایسه با نوزادان و کودکانی که این شرایط را ندارند، در معرض خطر بیشتری از ابتلا به اگزما قرار دارند. از صابون های ملایم استفاده کنید که پوست کودک را قرمز نمی کنند (اریتما) و خارش و بثوراتی را ایجاد نمی کنند.
در صورت بروز بثورات غیر عادی در فرزند خود، به پزشک مراجعه کنید. شرایط متعددی ممکن است باعث بروز بثورات در کودکان شود از جمله آبله مرغان، پیتریازیس روشیا، بیماری پنجم، زرد زخم، پسوریازیس، کرم حلقوی، سرخجه و بسیاری از موارد دیگر. بیماری لایم باعث ایجاد بثورات چشم گاوی در افراد آلوده می شود.
از مصرف ضد آفتاب های حاوی DEET اجتناب کنید
از کرم های ضد آفتابی که حاوی دفع کننده حشرات DEET می باشد، استفاده نکنید. ترکیبات موجود در ضد آفتاب های تجاری باعث افزایش جذب DEET در پوست می شوند و همچنین باعث کم شدن کارآیی ضد آفتاب می شوند. متخصصان آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کنند که از مواد دافع حشرات که ۱۰ تا ۳۰ درصد DEET دارند، برای کودکانی که بیشتر از ۲ ماه سن دارند ، استفاده کنید. هرچه درصد DEET در یک محصول کمتر باشد، زمان کمتری برای تاثیر گذاری دارد. برچسب روی محصول را بخوانید. والدین نباید از DEET در نوزادانی که کمتر از ۲ ماه سن دارند، استفاده کنند.
سموم دفع آفات را به داخل خاته نبرید
کودکان نوپا ، نوزادان و کودکان زمان زیادی را در بیرون از منزل، مشغول خزیدن و بازی کردن بر روی زمین هستند. کودکان کوچک، این سموم دفع آفات و سایر آلاینده های موجود بر روی زمین را جمع می کنند و می توانند آنها را به داخل منزل بیاورند. اگر بچه ها زمین یا کف زمین را لمس کنند و سپس دست خود را به دهان خود ببرند، این سموم و مواد شیمیایی دیگر را می خورند. خانه خود را تمیز نگه دارید و از محصولات غیر سمی برای پاک کردن کف زمین و ضدعفونی کردن سطوح سخت مانند میزهای حمام و آشپزخانه استفاده کنید.