درباره فیبروم های رحم، عوامل مشخص دارند؟

میوم یا فیبروم رحمی، توموری خوش‌خیم است که در تعداد زیادی از خانم‌های در سنین باروری وجود دارد.

دکتر مینو یغمایی در آستانه برگزاری سومین کنگره بین‌المللی چالش‌های بالینی در مامایی، زنان و نازایی درباره موضوع فیبروم رحمی اظهار کرد: میوم یا فیبروم رحمی، توموری خوش‌خیم است که در تعداد زیادی از خانم‌های در سنین باروری وجود دارد.

وی افزود: میوم‌ها، تومورهایی خوش‌خیم و اغلب بدون علامت هستند اما در صورت وجود علائم، شامل علائمی نظیر خون‌ریزی غیر‌طبیعی رحمی مانند افزایش حجم خون قاعدگی، درد لگنی و علائم ادراری مانند احساس تکرر و فوریت در دفع ادرار است.

یغمایی با بیان اینکه برخی میوم‌ها از جمله میوم‌های زیرمخاط رحم ممکن است سبب کاهش میزان باروری شوند، تصریح کرد: برداشتن این میوم‌ها سبب افزایش میزان باروری می‌شود همچنین میوم رحمی را می‌توان با معاینه و استفاده از روش‌های تصویربرداری تشخیص داد.

وی سونوگرافی را در دسترس‌ترین و کم‌هزینه‌ترین روش تصویربرداری برای افتراق دادن میوم‌ها از سایر توده‌های لگنی تلقی و خاطرنشان کرد: باید توجه داشت که بسیاری از فیبروم‌ها به علت نداشتن علامت، نیاز به درمان ندارند؛ در صورت وجود علامت، بسته به نوع و شدت علائم، سن و وضعیت باروری بیمار، تعداد و محل و اندازه میوم‌ها درمان متفاوت است و طیف گسترده‌ای از درمان‌های انتظاری، دارویی و جراحی را شامل می‌شود.

این استاد گروه زنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به اینکه رشد سریع میوم، نشان‌دهنده بدخیمی نیست، تاکید کرد: سارکوم‌ها که بدخیم هستند نادر و اغلب در زنان یائسه با درد و خونریزی محتمل است.

علائم فیبروم چیست؟

اکثر فیبروم ها علائمی ایجاد نمی کنند، اما برخی از زنان مبتلا به فیبروم می توانند علائمی مانند زیر داشته باشند:

خونریزی شدید (که می تواند به اندازه ای شدید باشد که منجر به کم خونی شود) یا دوره های قاعدگی دردناک

احساس پر بودن ناحیه لگن (ناحیه تحتانی شکم)

بزرگ شدگی پایین شکم

تکرر ادرار

درد هنگام رابطه جنسی

درد ناحیه پایین کمر

عوارض در دوران بارداری و زایمان، از جمله شش برابر بیشتر شدن خطر سزارین

مشکلات تولید مثل مانند ناباروری که بسیار نادر است

چه عواملی باعث ایجاد فیبروم می شوند؟

هیچ کس نمی داند که دقیقا چه چیزی باعث فیبروم می شود. محققان تصور می کنند که بیش از یک عامل در آن ایفای نقش می کند. این عوامل می توانند شامل موارد زیر باشند:

هورمونی (تحت تأثیر میزان استروژن و پروژسترون)

ژنتیکی (در خانواده ارثی است)

از آنجا که هیچ کس با اطمینان نمی داند چه عواملی باعث ایجاد فیبروم ها می شوند، مشخص نیست چه عواملی باعث رشد یا کوچک شدن آنها می شود. ما می دانیم که آنها تحت کنترل هورمونی هستند (هم استروژن و هم پروژسترون). آنها در دوران بارداری، هنگامی که سطح هورمون زیاد است، به سرعت رشد می کنند. آنها هنگام استفاده از داروهای ضد هورمون کاهش می یابند. همچنین به محض رسیدن به یائسگی، رشد آنها متوقف شده یا کوچک می شوند.

منبع: تسنیم