شروع ورزش در کودکان، سن را هم در نظر بگیرید

فقط کافی است چند دقیقه ای در فضای مجازی بچرخید تا نمونه های زیادی از هنرنمایی کودکانی را ببینید که با تشویق پدر و مادر ورزش می کنند و گاهی حرکتهای عجیب و غریبی انجام می دهند.اما ورزش حرفه ای برای کودکان کم سن و سال چقدر می تواند خطرناک باشد؟ دکتر لاله سامع رئیس کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی معتقد است والدین نباید با خودخواهی کودکان را وادار به فعالیت‌های سنگین ورزشی کنند.
او درباره ورود زودهنگام کودکان به ورزش‌های تخصصی گفت: «کودکان کم سنی که فعالیت ورزشی سنگین دارند از فعالیت آزاد مخصوص دوران کودکی جا می‌مانند و وارد فضایی می‌شوند که ممکن است فضای مد یا ورزش باشد. وقتی بچه‌ای را از فضای کودکی جدا می‌کنند و وارد فضایی می‌شود که پدر و مادر آن را برایش تعریف کرده است، اتفاق بدی می‌افتد و بچه دوران کودکی خود را از دست می‌دهد، لذتی نمی‌برد و خیلی وقت‌ها درگیر حاشیه می‌شود.»
این کارشناس روانشناسی در ادامه به خبرگزاری صدا و سیما گفت:« ذهن کودک با ورود زودهنگام به فعالیت تخصصی وارد موضوعاتی می‌شود که اصلا مناسب گروه سنی او نیست و اتفاقات روانی بدی مثل اضطراب و حتی افسردگی ممکن است برای این کودک رخ دهد.اگر آن تصویری که برای کودکی ترسیم شده است، در آینده به واقعیت تبدیل نشود، طبیعی است که بچه نه تنها کودکی خود را از دست داده است، حتی آینده اش را هم از دست رفته می‌بیند و دیگر هیچ انگیزه و امید به زندگی برای او در دنیا وجود ندارد. این خودخواهی بزرگ والدین است که کودک را در فضایی می‌گذارند که مناسب سنش نیست.»

کودکان به زور ورزش نکنند
سامع با بیان اینکه نباید برای کودکان برد و باخت مفهومی داشته باشد، گفت: «نباید هیچ فشاری روی کودک باشد و اگر توان و یا حوصله بازی ندارد نباید تحت فشار قرار بگیرد. آنچه از هنرنمایی برخی کودکان در فضای مجازی می‌بینیم حاصل تمرینات سخت ورزشی است. چند دقیقه خوب را در فضای مجازی می‌بینیم در حالیکه از ۲۴ ساعت دیگر آن‌ها خبر نداریم.واقعا نمی‌دانیم این کودکان به ازای این تمرینات سخت چقدر گریه و مقاومت می‌کند، دلشان می‌خواهد در آن لحظه کارتون (انیمیشن-پویانمایی) ببیند.بچه از برخی فعالیت‌های مناسب سن خود جا می‌ماند و فقط درگیر یک رشته ورزشی می‌شود و این موضوع در دراز مدت می‌تواند منجر به دلزدگی شود و ورزش را برای همیشه کنار بگذارد. جدا از اینکه ممکن است هیچ باشگاهی سراغش نرود.»

چرا کودکان از ورزش متنفر می شوند؟
رئیس کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی در ادامه گفت:«والدین کودک را به باشگاه‌ها می‌برند و از مربی می‌خواهند که او را حرفه‌ای تربیت کنند، نگاه المپیکی نسبت به بچه خود دارند و به حدی از طرف خانواده و مربی به بچه فشار می‌آورند که او برای همیشه ورزش را کنار می‌گذارد، در حالی که قرار بود ورزش او را شاد کند، اما در این کودک همیشه احساس تنفر به وجود می‌آورد.این کودکان بعد از کنار گذاشتن ورزش دیگر جایگزینی ندارند، چون زمان را از دست داده اند. مثلا در درس پیشرفتی نکرده اند، در دوستیابی دچار مشکل می‌شوند و آن زمان طلایی را از دست می‌دهند و عملا پیشرفت نمی‌کنند. در نتیجه منزوی می‌شوند و این انزوا باعث افسردگی و حتی کار به جا‌های باریک هم کشیده می‌شود.»