انتقال کرونا با تنفس، مراقب سرفه ها باشید

عطسه و سرفه کردن و حتی حرف زدن یکی از راه های انتشار ویروس کرونا در هوا در قالب قطرات بسیار ریز بزاق است.

به نقل از دیلی میل، نتایج تحقیقات دنباله دار و بلند نشان می دهد که صحبت کرده ۱۰ هزار قطره، سرفه کردن سه هزار قطره و عطسه کردن ۴۰ هزار قطره بزاق آلوده به ویروس کرونا در فضای اطراف منتشر می کند. برخی از قطرات آلوده به ویروس کرونا توانایی این را دارند تا هشت فوت برابر با دو متر و ۴۰ سانتی متر در هوا پراکنده شوند و پیشروی کنند.

محققان می گویند هر سه عمل (حرف، عطسه و سرفه) می تواند این بیماری را در فضا پخش کند و بسیاری از قطرات پخش شده در فضا به این ویروس آلوده هستند.

نتایج یک تحقیق دیگر نشان می دهد یک دقیقه حرف زدن با صدای بلند می توان تولید هزار قطره بزاق آلوده به ویروس کرونا در فضای اطراف فرد را دارد و عطسه نیز ۴۰ هزار قطره آلوده به = تولید می کند.

سرفه نیز به عنوان یکی از معمول ترین علائم ویروس کرونا می تواند سه هزار قطره بزاق آلوده به ویروس کرونا ایجاد کند.

البته پخش شدن مثلا ۴۰ هزار قطره آلوده به ویروس بدان معنا نیست که همه آنها حاوی ویروس کرونا هستند. این قطرات به سرعت قابلیت این را دارند که انتقال پیدا کنند اما به مدت طولانی در هوا باقی نمی مانند.

در این تحقیق ادعا شده است که قطرات خارج از ریه های شخص به هوای بیرون منتقل می شوند و حتی می توانند ۲۰ فوت (۶ متر) را درون هوا بچرخانند و درون یک سیستم تهویه مکیده شده و در هوا وارد شوند.

همچنین از لمس سطوح سخت ویروس قابل انتقال است.

دکتر راجیو دند ، از دانشگاه تنسی و دکتر جی لی از دانشگاه راش در شیکاگو در مطالعه خود نوشتند: قطرات تنفسی بزرگ حاوی پاتوژن هایی مانند آنفولانزا می توانند تقریباً شش پا طی کنند که این اتفاق وقتی می افتد که فرد بیمار سرفه یا عطسه کند.

علاوه بر این ، قطرات کوچکتر می توانند ۱۳ تا ۲۰ فوت را به صورت عمودی در هوا اسپری شوند که از نظر تئوری به اندازه کافی بالا است تا بتوانند از طریق سیستمهای تهویه سقف در برخی ساختمانها وارد شود.

همچنین بر اساس دیگر نتیجه این تحقیقات مشخص شد که بیشترین تعداد قطرات به دلیل سرفه خارج می شود اما سرعت کمتری برای انتقال دارند. دانشمندان گفتند بیشتر آنها قبل از اینکه ۲ متر از آن فاصله بگیرند به زمین می افتند.

بزرگترین آنها فقط ممکن است ۱۰ ثانیه در هوا معلق بمانند. آنها گفتند ذره ۱۰ میکرومتر می تواند ۱۷ دقیقه به حالت تعلیق درآید در حالی که ممکن است یک اندازه گیری بین یک تا سه میکرومتر به طور نامحدود شناور شود.

ذرات کوچکتر آنهایی هستند که کمتر از بینی خارج می شوند و به داخل ریه ها می ریزند.

ذرات بزرگتر از ۵ میکرومتر در قطر آیرودینامیکی به احتمال زیاد رسوب و بلعیده می شوند ، در حالی که ذرات کمتر از ۵ میکرون بیشترین پتانسیل را برای رسوب در ریه دارند.

ذراتبین ۴ تا ۵ میکرون در درجه اول در مجاری هوایی هدایت قرار می گیرند در حالی که ذرات کوچکتر در جریان هوایی به حالت تعلیق در می آیند و به مجاری هوایی و آلوئولهای محیطی نفوذ می کنند.

دانشمندان گفتند که این ریزترین ذرات به احتمال زیاد از صحبت با صدای بلند ناشی می شوند.

تحقیقات آنها در ژورنال آمریکایی تنفسی و مراقبتهای ویژه بحرانی منتشر شد.