۲۲۶۰۲۱
۸۷۹
۸۷۹
پ

بارداری مادران هپاتیتی، احتمال انتقال به جنین

زنان مبتلا به هپاتیت B به احتمال خیلی زیاد می توانند باردار شوند اما حتما باید تحت نظر پزشک باشند.

عفونت ویروس هپاتیت B (HBV) در یک زن باردار خطر جدی برای نوزاد خود در بدو تولد ایجاد می کند.تقریبا ۴۰ درصد از نوزادانی که مادران مبتلا به هپاتیت B داشته اند دچار عفونت مزمن هپاتیت B می شوند و تقریباً یک چهارم آنها در نهایت در اثر بیماری مزمن کبد خواهند مرد.
درهپاتیت ب بیشتر افراد در طول 6 ماه از این نوع هپاتیت بهبود می یابند. اما گاهی اوقات باعث ایجاد عفونت طولانی مدت می شود که منجر به آسیب کبد می شود. پس از ابتلا به این بیماری ، حتی اگر احساس بیماری نکنید ، می توانید ویروس را گسترش دهید. اگر واکسن دریافت کنید ، آن را از افرادی که هپاتیت B دارند نمی گیرید.

هپاتیت B از طرق زیر منتقل می شود.
با کسی که آلوده است رابطه جنسی برقرار کنید.
سوزنهای کثیف را هنگام استفاده از مواد مخدر غیرقانونی به اشتراک بگذارید.
با خون آلوده یا مایعات بدن کسی که به این بیماری مبتلا شده است تماس مستقیم داشته باشید.
اگر باردار هستید و به هپاتیت B مبتلا شده اید ، می توانید این بیماری را به فرزند متولد نشده خود بدهید. اگر نوزادی را را متولد کرده اید ، باید در 12 ساعت اول پس از تولد او را تحت درمان قرار دهید.

خانم مبتلا به هپاتیت B می تواند باردار شود؟
بله .زنان مبتلا به هپاتیت B به احتمال خیلی زیاد می توانند باردار شوند اما حتما باید تحت نظر پزشک باشند و اقداماتی را برای محافظت کودکشان انجام دهند .اینکه چه نوع هپاتیتی دارند در نوع درمان و کنترل تاثیر می گذارد.همچنین بهتر است بدانید که خانم های باردار هم مانند همه ی افراد دیگر ممکن است در حین بارداری به هپاتیت مبتلا شوند که باز هم باید برای جلوگیری از ابتلا اقدامات حفاظتی را زیر نظر پزشک انجام دهند.

بارداری و هپاتیت B
باردار بودن یک مادر مبتلا به هپاتیت B در صورتی که در هنگام تولد نوزادش به درستی تحت درمان قرار نگیرند ، بیش از ۹۰٪ احتمال ابتلای کودک به هپاتیت مزمن B وجود دارند. ضروری است که زنان باردار از وضعیت هپاتیت B خود اطلاع داشته باشند تا از انتقال ویروس به نوزاد تازه متولد شده خود هنگام زایمان جلوگیری کنند. اگر پزشک شما آگاه است که شما به هپاتیت B مبتلا هستید ، می تواند برای تهیه داروهای مناسب در اتاق زایمان ترتیبی را برای جلوگیری از آلوده شدن کودک شما انجام دهد.
تمام زنان باردار باید از نظر هپاتیت B مورد آزمایش قرار بگیرند ، آزمایش مخصوصاً برای زنانی که در گروههای پرخطری مانند کارکنان مراقبت های بهداشتی ، زنان از اجتماعات قومی که در آن هپاتیت B شایع است ، همسر یا شریک زندگی با یک فرد آلوده و غیره از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
اگر باردار هستید ، حتماً پزشک برای هپاتیت B قبل از به دنیا آمدن نوزاد شما را آزمایش می کند ، در حالت ایده آل که ممکن است در اولین مرحله در سه ماهه اول انی آزمایش صورت گیرد.
اگر از نظر هپاتیت B مثبت تست کنید ، باید به نوزاد شما بلافاصله در اتاق زایمان دو عکس داده شود:
دوز اول واکسن هپاتیت B
یک دوز گلوبولین ایمنی هپاتیت B (HBIG).
اگر این دو دارو به درستی تجویز شوند ، یک نوزاد بیش از ۹۰٪ احتمال محافظت در برابر عفونت هپاتیت B مادام العمر را دارد.
داروها می توانند در 12 ساعت اول زندگی تجویز شوند ، اما فرصتی دیگر برای محافظت از کودک وجود ندارد. بنابراین ، بنیاد هپاتیت B اکیداً توصیه می کند که متخصصان مراقبت های بهداشتی این داروها را بلافاصله در اتاق زایمان تجویز کنند تا از بروز هرگونه تاخیر و خطا جلوگیری شود.

روش ‌های انتقال بیماری هپاتیت به جنین

هپاتیت A
احتمال اینکه هپاتیت A از مادر به جنین منتقل شود بسیار کم است .اگر زن بارداری با همسرش که هپاتیت دارد ارتباط برقرار کند حتما باید ایمونوگلوبولین تزریق کند.
هپاتیت A در هنگام زایمان می تواند به جنین منتقل شود. البته مادران باید اقدامات درمانی و پیشگیری را انجام دهند چون بیشتر عفونت‌ها مزمن هستند و در غربالگری‌ها مشخص می‌شوند.
هپاتیت B
اگر مادر هپاتیت B مثبت باشد (HBsAG+)، باید به نوزاد در بدو تولد (۱۲هفته‌ی اول) واکسن ضد‌هپاتیت و ایمونوگلوبولین تزریق شود. همچنین باید در ماه اول و ماه پنجم واکسن روتین را به او تزریق کنند. همه ی این واکسن ها باید به موقع انجام شوند تا کودک از هپاتیت ایمن بماند در غیر اینصورت به هپاتیت مبتلا می شود.احتمال اینکه نوزاد بودن اینجام این اقدامات به هپاتیت مبتلا شود ۶۰ درصد است.معمولا نوزادانی که به هپاتیت مبتلا می‌شوند به میزان ۸۵ درصد عفونت‌های مزمن و بدون علامت دارند و متاسفانه حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد این نوزادان در بزرگسالی به سیروز و سرطان کبد مبتلا می‌شوند.
سه مرحله ی واکسن برای کودک
نوزادانی که از زنان مبتلا به هپاتیت B مثبت متولد می شوند ، بایددوزهای دقیق واکسن HBV و HBIG دریافت کنند تا از حفاظت کامل آنها اطمینان حاصل شود. برای محافظت از این نوزادان ، هر دو دارو باید بلافاصله پس از تولد در اتاق زایمان یا در ۱۲ ساعت اول زندگی تجویز شوند.

برنامه دوز توصیه شده برای همه نوزادان
دوز اول: همه نوزادان اولین بار واکسن هپاتیت B خود را هنگام تولد دریافت کنند. نوزادانی که در مادران مثبت هپاتیت B متولد می شوند ، باید واکسن هپاتیت B و ۰.۵ میلی لیتر گلبولین ایمنی هپاتیت B (HBIG) را در ۱۲ ساعت پس از تولد در زمان های جداگانه دریافت کنند.
دوز دوم: در 1-2 ماهگی توصیه می شود
دوز سوم / چهارم: سری واکسیناسیون باید در سن ۶ ماهگی انجام شود. میزان پاسخگویی ضعیف تر در نوزادانی که سری واکسیناسیون را قبل از ۲۴ سالگی کامل می کنند ، دیده می شود.
تمام دوزها باید کامل شود تا کودک شما در برابر هپاتیت B کاملاً محافظت شود. همچنین مهم است که کودک متولد شده از مادر مبتلا به هپاتیت B مثبت آزمایش سرولوژیک بعد از واکسیناسیون را در 9 تا 12 ماه دریافت کند تا کودک را در برابر آن محافظت کند.
هپاتیت C
بسیاری از افراد مبتلا به این نوع علامتی ندارند. حدود 80٪ از مبتلایان به این بیماری عفونت طولانی مدت دارند. بعضی اوقات می تواند منجر به سیروز ، زخم کبد شود.
به دلیل این‌که درمان ویروسی ایمن برای درمان این بیماری وجود ندارد و علائم بالینی آن هم بسیار کم است، غربالگری برای هپاتیت C انجام نمی‌شود و انجام آن مقرون به صرفه نیست. اما اگر خانمی HIV داشته باشد احتمال اینکه هپاتیت C را به نوزادش منتقل کند بسیار زیاد است و بهتر است کلا این خانم ها باردار نشوند.
هپاتیت E
احتمال انتقال این نوع از هپاتیت از مادر به نوزاد بسیار بسیار بالا است و حدود ۵۰ درصد است که میزان بسیار زیاد و قابل توجهی است و احتمال مرگ و میر مادران در این دوران به ۲۰ درصد می رسد و زمانی که خانم مبتلا به هپاتیت E باردار می شود این بیماری در دوران بارداری تشدید می شود.پس حتما مادران باردار مبتلا به هپاتیت E حتما باید زیر نظر پزشک معالج باشند

درمان هپاتیت B در دوران بارداری
عفونت هپاتیت B نباید در دوران بارداری برای شما یا نوزاد متولد نشده مشکلی ایجاد کند. این مهم است که پزشک شما از عفونت هپاتیت B شما آگاه باشد تا او بتواند سلامت شما را تحت نظر داشته باشد و بنابراین کودک شما پس از تولد می تواند از عفونت در امان باشد.
عدم موفقیت تزریق واکسن HBV و HBIG هنگام تولد ممکن است در زنانی که هپاتیتB مثبت هستند و بار ویروسی بسیار بالایی دارند رخ دهد و امکان انتقال هپاتیت B به نوزاد شما را فراهم می کند.
آنتی ویروس های سطح دوم شامل درمان با تلبوودین یا لامیوودین است. درمان ضد ویروسی از هفته های ۲۸-۳۲ شروع می شود و ۳ ماه پس از زایمان ادامه می یابد

درمان بعد از بارداری
اگر در دوران بارداری ضد ویروسی به شما تجویز شده است ، باید ALT (SGPT) خود را هر ۳ ماه به مدت ۶ ماه و پس از قطع درمان ضد ویروسی تحت نظر بگیرید. این به تعیین اینکه آیا باید درمان ضد ویروسی را ادامه دهید یا خیر، کمک می کند. برای اکثر زنانی که آزمایش پیگیری آنها هیچ نشانه ای از بیماری فعال را نشان نمی دهد ، پزشک شما توصیه می کند که مرتباً به یک متخصص کبد مراجعه کنید.
در همه موارد ، بسیار مهم است پزشک شما و متخصص اطفال شما در جریان هپاتیت B شما باشند تا اطمینان حاصل شود که نوزاد شما هنگام تولد واکسن های مناسب را برای جلوگیری از عفونت هپاتیت B مادام العمر دریافت می کند .

شیر دادن و هپاتیت B
توصیه می شود مادر مبتلا به هپاتیت B حتما به کودکش شیر دهد.
فواید شیردهی از هرگونه خطر احتمالی عفونت بیشتر است. از آنجا که توصیه می شود همه نوزادان در بدو تولد علیه هپاتیت B واکسینه شوند ، هرگونه خطر احتمالی بیشتر کاهش می یابد.
در صورت نگرانی در این مورد حتما با پزشک خود مشورت کنید تا اقدامات لازم را برای شما انجام دهید .

علائم هپاتیت چیست؟
شایع ترین علائم برای هر سه نوع عبارتند از:
ادرار تیره
دل درد
زرد شدن پوست یا چشم
مدفوع کم رنگ
تب کم درجه
از دست دادن اشتها
خستگی
احساس مریضی به معده
کمبود تغذیه
در صورت بروز هر یک از این علائم ، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

آیا می توان هپاتیت را درمان کرد؟
اگر به هپاتیت A مبتلا باشید ، پزشک شما کبد شما را از نظر سلامتی بررسی می کند . اما هیچ راهی برای درمان آن وجود ندارد.
داروهای مختلفی وجود دارد که هپاتیت B طولانی مدت را درمان می کند ، مانند:
آدفوویر (هپسرا)
Entecavir (Baraclude)
اینترفرون
لامیوودین (Epivir HBV)
Telbivudine (Tyzeka)
Tenofovir (Viread)
درمان ضد ویروسی هپاتیت C به سرعت در حال بهبود است. با معرفی داورهای ضد ویروسی مستقیم (DAA) که بسیار مؤثر و قابل تحمل هستند ، هدف از درمان این است که بیماران بیشتری از هپاتیت C درمان شوند.

چه کسی در معرض بیماری مزمن است؟
احتمال اینکه عفونت مزمن شود ، بستگی به سن و سال فرد دارد. کودکان کمتر از ۶ سال که به ویروس هپاتیت B آلوده می شوند ، بیشترین احتمال ابتلا به عفونت های مزمن را دارند.
در نوزادان و کودکان:
۸۰ تا ۹۰ درصد از نوزادان آلوده در طول سال اول زندگی مبتلا به عفونت مزمن. هستند
30تا 50٪ از کودکان قبل از 6 سالگی آلوده به عفونت مزمن هستند.
در بزرگسالان:
کمتر از 5٪ افراد سالم در بزرگسالان به عفونت مزمن مبتلا می شوند.

تشخیص هپاتیت چگونه است؟
به دلایل بالینی ، تمایز هپاتیت B از هپاتیت ناشی از سایر ویروس ها امکان پذیر نیست ، از این رو ، تأیید آزمایشگاهی برای تشخیص ضروری است. تعدادی آزمایش خون برای تشخیص و نظارت بر مبتلایان به هپاتیت B در دسترس است. آنها می توانند برای تشخیص عفونت های حاد و مزمن استفاده شوند.
تشخیص آزمایشگاهی عفونت هپاتیت B بر تشخیص آنتی ژن سطح هپاتیت B متمرکز است. توصیه می شود که برای اطمینان از ایمنی خون و جلوگیری از انتقال تصادفی هپاتیت به افرادی که از محصولات خونی دریافت می کنند ، تمام محصولات خونی برای هپاتیت B آزمایش شود.
عفونت حاد HBV با وجود آنتی بادی HBsAg و ایمونوگلوبولین M (IgM) به آنتی ژن هسته ، HBcAg مشخص می شود. در مرحله اولیه عفونت ، بیماران نیز از نظر آنتی ژن هپاتیت B و HBe مثبت هستند. معمولاً نشانگر سطوح بالای تکثیر ویروس است. وجود HBeAg نشان می دهد که خون و مایعات بدن فرد آلوده بسیار عفونی است.
عفونت مزمن با تداوم HBsAg به مدت حداقل 6 ماه مشخص می شود (با یا بدون HBeAg همزمان). ماندگاری HBsAg مهمترین عاملی است که در ابتلا به بیماری مزمن کبد و سرطان کبد (سرطان کبدی) در زندگی ارتباط دارد.

پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.