سرطان تخمدان بارداری، احتمال بارداری چقدر است؟

به طور کلی خطر ابتلا به سرطان تخمدان بسیار کم است. در ایالات متحده ، فقط حدود ۱.۳ درصد از موارد جدید سرطان ، سرطان تخمدان است. به احتمال زیاد سرطان تخمدان یک زن پس از رسیدن به یائسگی ، عموماً بین ۵۵ تا ۶۴ سالگی و نه در سالهای زایمان تشخیص داده می شود. اگرچه ممکن است رخ دهد ،اما تشخیص و به وجود آمدن بیماری سرطان تخمدان در دوران بارداری بسیار نادر است.

سرطان تخمدان نادر است
پزشکان هر ساله تقریباً ۲۲۰۰۰ زن آمریکایی را تشخیص می دهند ، بنابراین در مقایسه با ۲۶۶۰۰۰ زن مبتلا به سرطان سینه در سال ۲۰۱۸ ، یک سرطان نسبتاً نادر است.
نود درصد از زنانی که به سرطان تخمدان مبتلا هستند 40 سال سن دارند و بیشتر آنها 60 سال دارند. این پنجمین دلیل اصلی مرگ و میر سرطان در زنان است که سالانه 14000 زن در اثر آن فوت می کنند.

سرطان تخمدان در زنان جوانتر
انواع سرطان تخمدان که در خانم های جوان دیده می شود، معمولاً نسبت به نسخه های دیگر که روی زنان مسن تأثیر می گذارد، قابل درمان تر هستند.
آنها شامل تومورهای مرزی هستند که نه کاملاً خوش خیم هستند و نه سرطانی ، به کندی تقسیم می شوند ، احتمالاً تهاجمی نیستند و با جراحی قابل درمان هستند. زنان جوان نیز ممکن است تومورهای سلولهای جوانه زا را که در سلولهای تخمدان شروع می شوند ، ایجاد کنند. اگر فقط یک تخمدان مبتلا باشد ، یک زن همچنان می تواند باردار شود.

درمان و حفظ باروری
مانند سایر انواع درمان سرطان ، این درمان ممکن است باعث شود که زن باروری خود را از دست بدهد. درمان سرطان تخمدان ممکن است منجر به از بین بردن تخمدان ها و سایر ارگان های تولید مثل مانند لوله های فالوپ و رحم شود. شیمی درمانی همچنین ممکن است برای یک زن موجب ناباروری شود ، یا ممکن است لازم باشد که بلافاصله آن را شروع کند و قادر به فریز کردن تخمک ها نباشد.
هنگامی که یک زن تصمیم می گیرد که آماده ی تشکیل خانواده است ، بسته به میزان درمان و ناباروری ، می توانیم به او لقاح آزمایشگاهی ، اهدای تخمک و یا رحم اجاره ای را پیشنهاد داد.

گزینه های درمان سرطان تخمدان
اگر در حین بارداری مبتلا به سرطان تخمدان هستید ، هنوز گزینه های درمانی وجود دارد. هر مورد متفاوت است ، بنابراین باید به دنبال نظرات متخصص باشید. تیم پزشکی شما باید یک پزشک متخصص در زمینه سرطان تخمدان ، یک متخصص زنان و زایمان را شامل شود.
اهداف درمان سرطان در دوران بارداری نجات جان مادر و نگه داشتن نوزاد است. انتخاب روش های درمانی شما به پیشرفت سرطان شما بستگی دارد و اینکه در چه مرحله ای از بارداری قرار دارید.
ممکن است پزشک توصیه کند که بعد از زایمان مدتی را صبر کنید. اما اگر درد شدید دارید یا احتمال عوارض جدی مانند خونریزی یا پارگی وجود دارد ، ممکن است در حالی که هنوز حامله هستید ، جراحی ضروری باشد و جراحب صورت گیرد.
شما همچنین می توانید در حالی که باردار هستید ، شیمی درمانی را شروع کنید. یک مطالعه اروپایی نشان داد کودکانی که مادرانشان در سه ماهه دوم یا سوم بارداری شیمی درمانی کرده اند به طور طبیعی رشد می کنند

شیمی درمانی سرطان تخمدان در سه ماه اول بارداری
شیمی درمانی به دلیل خطر نقایص هنگام تولد به طور کلی در سه ماهه اول توصیه نمی شود. پرتودرمانی نیز ممکن است برای کودک شما خصوصاً در سه ماهه اول خطرناک باشد.
هرچه دوره درمانی شما بیشتر باشد ، در طول بارداری به نظارت دقیق احتیاج خواهید داشت.
اثرات سرطان تخمدان بر روی جنین

تیم پزشکی شما هنوز هم شما و نوزادتان را از نزدیک تحت نظر خواهد گرفت تا مطمئن شوند سرطان شما روی جنین شما تأثیر نمی گذارد.

تغذیه با شیر مادر با سرطان تخمدان
اگر قصد شیر دادن از خودتان را به نوزادتان دارید ، مواردی وجود دارد که باید در نظر بگیرید. تغذیه با شیر مادر برای کودک شما سالم و مفید است ، و سرطان به شیر مادر منتقل نمی شود. با این حال ، داروهای شیمی درمانی و سایر داروهای قدرتمند می توانند از طریق شیر مادر به کودک منتقل شوند و به طور بالقوه به کودک شما آسیب برساند. با پزشک متخصص اطفال خود در مورد اینکه آیا شیردهی ایمن است یا خیر ، صحبت کنید.

سرطان تخمدان و باروری
تخمدان های شما برای تولید مثل بسیار مهم هستند. آنها همراه با هورمونهای زنانه استروژن و پروژسترون تخمک تولید می کنند. علت های مختلفی وجود دارد که داشتن سرطان تخمدان می تواند بر توانایی شما در فرزند آوری در آینده تأثیر بگذارد. تومورهای سرطانی می تواند به تخمدان ها و توانایی شما در تولید تخمک آسیب برساند. همچنین ممکن است لازم باشد که یک یا هر دو تخمدان برداشته شود. شیمی درمانی و پرتودرمانی همچنین می تواند باعث یائسگی زودرس شود.
اگر می خواهید فرزندان بیشتری داشته باشید ، قبل از شروع درمان در مورد نگرانی های خود با یک متخصص صحبت کنید.

درمان سرطان تخمدان و باروری
ابتلا به سرطان تخمدان و نتیجه حاصل از آن می تواند بر قدرت باروری شما تأثیر بگذارد. ممکن است مجرد باشید یا در یک رابطه باشید. شاید مطمئن نباشید که در آینده فرزندی می خواهید یا خیر.این می تواند مقابله با این نوع سرطان را حتی سخت تر کند.
درمان سرطان تخمدان ممکن است منجر به از بین بردن هر دو تخمدان و لوله های فالوپ و رحم (رحم) شود. این بدان معناست که شما نمی توانید به طور طبیعی باردار شوید اما هنوز هم گزینه های دیگری دارید.
اگر زودهنگام در سن پایین به سرطان مبتلا شوید ، تنها یک تخمدان درگیر باشد ، یا اگر تومور سلول میکروبی تخمدان وجود داشته باشد ، ممکن است بتوان رحم را حفظ کرد و تخمدان ها حفظ شوند. اما ، شیمی درمانی ممکن است به تخمدان باقی مانده شما آسیب برساند یا خطر ابتلا به یائسگی زودرس را افزایش دهد.

صحبت در مورد باروری و سرطان تخمدان
اولویت اصلی برای درمان سرطان تخمدان نجات جان شما است. مهم است که قبل از شروع درمان ، در مورد نیازهای باروری خود صحبت کنید تا به شما ، شریک زندگی تان و تیم پزشکی کمک کنید.نگه داشتن باروری مستلزم انجام بهترین روش ها برای درمان سرطان تخمدان است.
به عنوان مثال ، اگر شما باید بلافاصله شروع به کار کنید یا از طریق جراحی اورژانسی تشخیص داده شده اید ، ممکن است بخواهید بعد از شروع درمان ، در صورت آماده بودن ، در مورد گزینه های خود صحبت کنید. اگر شریک زندگی دارید معمولاً ایده خوبی است که او را در مباحث مربوط به باروری در جریان قرار دهید.

لقاح آزمایشگاهی (IVF)
اگر شما یک هیسترکتومی کامل به عنوان بخشی از درمان خود نداشتید ، و هنوز رحم دارید و می توانید جنین را در رحم خود پرروش دهید ممکن است روش آی وی اف به شما در بارداری کمک کند.
IVF فرآیندی است که در آن تخم ها توسط اسپرم (از طرف شریک زندگی یا یک اهدا کننده) بارور می شوند و سپس در رحم شما قرار می گیرد.
گزینه های دیگر
اگر با داشتن رحم و تخمدان ها یک هیسترکتومی کامل داشتید یا بعد از بحث و گفتگو با شریک زندگی ، خانواده و تیم سرطان (و احتمالاً یک متخصص باروری) تصمیم می گیرید که IVF گزینه ای واقعی برای شما نیست ، ممکن است بخواهید گزینه های دیگری را برای داشتن کودک در نظر بگیرید.

رحم اجاره ای
در این حالت زن دیگری (جانشین) نوزاد شما را حمل می کند و در رحمش پرورش می دهد .
در این روش اسپرم شریک زندگیتان به وصرت صنوعی وارد رحم زن دیگری می شود و لقاح صورت می گیرد و جنین در رحم جانشین پرورش می یابد.
در روشی دیگر اسپرم شریک زندگیتان یا اسپرم اهدا کننده و تخمک زن با هم لقاح داده می شوند و در رحم زن دیگری قرار می گیرد تا جنین رشد کند و پرورش یابد.
فرزندخواندگی
با فرزندخواندگی ، می توانید کودکی را از بهزیستی به فرزندی قبول کنید و او را بزرگ کنید و کمبود فرزندتان را در خانه جبران کنید.کلیه حقوق و مسئولیت ها به طور دائم به والدین فرزندخوانده منتقل می شود.

علائم و نشانه های سرطان تخمدان
در مراحل اولیه بیماری ، ممکن است شما هیچ علامتی نداشته باشید. تشخیص آن از سایر ناراحتی های مربوط به بارداری ممکن است خفیف و دشوار باشد. علائم سرطان تخمدان شامل موارد زیر است:
نفخ شکم ، فشار و درد
معده ناراحت
سوزش سردل
مشکل در غذا خوردن
خیلی زود هنگام غذا خوردن احساس کامل می کنید
ادرار کردن مکرر ، گاه با فوریت
خستگی
کمردرد
یبوست
برخی از این علائم ممکن است به دلیل بارداری باشد ، اما در صورت وخیم تر شدن یا ادامه آن با پزشک خود مشورت کنید. اگر سابقه خانوادگی سرطان تخمدان دارید ، حدود ۵ تا ۱۰ درصد از سرطان ها ارثی هستند.

تشخیص سرطان تخمدان
پزشک شما احتمالاً معاینه جسمی را انجام می دهد ، اما تومورهای تخمدان همیشه قابل احساس نیستند. آزمایش خون می تواند وجود نشانگر تومور CA-۱۲۵ را نشان دهد . اما ، سطح این نشانگر به دلایل مختلف بالا می رود و پایین می رود ، بنابراین برای تشخیص نمی توان به آن اعتماد کرد.
پزشک ممکن است آزمایشات تصویربرداری را نیز انجام دهد. این می تواند شامل یک سونوگرافی خارج واژینال برای بررسی تومورها و برآورد اندازه آنها باشد. اگر فراتر از سه ماهه اول بارداری خود باشید ، پزشک ممکن است ام آر آی لگن را سفارش دهد.
تشخیص سرطان تخمدان فقط با بیوپسی از بافت مشکوک قابل تأیید است.

علل سرطان تخمدان
محققان هنوز نیافته اند که چه چیزی باعث شکل گیری سرطان تخمدان می شود. عوامل خطر مختلفی وجود دارد که می توانند شانس زن را در ابتلا به این نوع سرطان افزایش دهد ، اما داشتن این عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست.
سرطان هنگامی شروع می شود که سلول های بدن رشد کرده و به طور غیر طبیعی رشد می کنند. محققانی که در مورد سرطان تخمدان مطالعه می کنند در تلاشند تا مشخص کنند کدام جهش ژنتیکی عامل سرطان هستند.
این جهش ها ممکن است از والدینی به ارث برده شود یا در طول زندگی شما اتفاق می افتند.

انواع سرطان تخمدان
سرطان سلول های اپیتلیال شایعترین نوع سرطان تخمدان است. ۸۵ تا ۸۹ درصد از سرطانهای تخمدان را تشکیل می دهد. این چهارمین علت شایع مرگ و میر در زنان است.
این نوع معمولاً در مراحل اولیه علائمی ندارد. بیشتر افراد تا مراحل اولیه بیماری تشخیص داده نمی شوند.

عوامل ژنتیکی
این نوع سرطان تخمدان می تواند در خانواده ها اتفاق بیفتد و بیشتر در خانمهایی که سابقه خانوادگی دارند:
سرطان تخمدان و سرطان پستان
سرطان تخمدان بدون سرطان پستان
سرطان تخمدان و سرطان روده بزرگ
زنانی که در خانواده شان دو یا چند نفر از بستگان درجه یک مانند والدین ، خواهر و برادر یا فرزند مبتلا به سرطان تخمدان دارند بیشترین خطر را دارند. با این وجود ، داشتن حتی یک فرد درجه یک با سرطان تخمدان خطر را افزایش می دهد.
عواملی که می توانند شانس ماندگاری باروری را در سرطان افزایش دهند

سرطان تخمدان در بارداری
در مراحل اولیه تشخیص
سن کمتر
داشتن یک تومور با تمایز خوب یا سلولهای سرطانی که هنوز هم نزدیک سلولهای سالم هستند
در زمان برداشتن تومور کمتری دارد
ابتلا به سرطان ناشی از ژنهای BRCA۱ و BRCA۲

سرطان سلول جوانه تخمدان
"سرطان سلول تخمدان تخمدان" نامی است که انواع مختلفی از سرطان را توصیف می کند. این سرطانها از طریق سلولهایی که تخمک ایجاد می کنند ایجاد می شوند. آنها معمولاً در زنان و نوجوانان جوان اتفاق می افتد و بیشتر در زنان در ۲۰ سالگی آنها مشاهده می شود.
این سرطان ها می توانند بزرگ باشند و تمایل به رشد سریع دارند. بعضی اوقات ، تومورها گنادوتروپین کوریونی انسانی (HCG) ایجاد می کنند. این می تواند یک آزمایش حاملگی مثبت کاذب ایجاد کند.
سرطانهای میکروبی غالباً قابل درمان هستند. عمل جراحی اولین روش درمانی است. شیمی درمانی بعد از عمل توصیه می شود.

سرطان سلول استرومای تخمدان
سرطان سلولهای استرومایی از سلولهای تخمدان ایجاد می شود. برخی از این سلول ها همچنین هورمون تخمدان از جمله استروژن ، پروژسترون و تستوسترون تولید می کنند.
سرطانهای استرومائی تخمدانها نادر هستند و به آرامی رشد می کنند. آنها استروژن و تستوسترون ترشح می کنند. تستوسترون بیش از حد می تواند باعث رشد آکنه و موهای صورت شود. استروژن بیش از حد می تواند باعث خونریزی رحم شود. این علائم کاملاً قابل توجه است.
این باعث می شود سرطان سلولی استروما در مراحل اولیه تشخیص داده شود. افرادی که به سرطان سلول استروما مبتلا هستند ، معمولاً با جراحی مدیریت می شود.