علائم و نشانه‌های بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله

ADHD یا بیش فعالی در طولانی مدت رخ می‌دهد و عملکرد کودک شما را مختل می‌کند. به همین دلیل است که معمولاً نمی‌توان آن را در دوران کودکی تشخیص داد. علاوه بر این، کودکان ۲ و ۳ ساله ممکن است برخی از علائم ADHD را نشان دهند، اما این لزوماً به این معنی نیست که آن‌ها این بیماری را دارند. به خواندن ادامه دهید تا با تمام علائم و نشانه های بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله آشنا شوید.

بیشتر بخوانید: اختلال بیش فعالی در بزرگسالان و درمان آن

در این مقاله می‌خوانید:

• بیش فعالی یا ADHD چیست؟
• علائم بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله
• تشخیص بیش فعالی در کودکان
• درمان بیش فعالی در کودکان

بیش فعالی یا ADHD چیست؟

ADHD یک اختلال عصبی رشدی است.

قبل از دانستن علائم بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله، باید با خود این اختلال آشنا شوید:
ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که ممکن است باعث بیش فعالی (رفتار فعال دائمی) و رفتارهای تکانشی شود.
افراد مبتلا به ADHD، از جمله کودکان، معمولاً در تمرکز روی یک کار مشکل دارند. هم‌چنین ممکن است نتوانند به مدت طولانی در یک جا بنشینند.

بیشتر بخوانید: چه غذاهایی برای کودکان بیش فعال خوب است؟

علائم بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله

مشاهده‌ی علائم ADHD در کودکان کمتر از ۴ سال دشوار است.

مشاهده‌ی علائم ADHD در کودکان کمتر از ۴ سال دشوار است. توجه کوتاه، تکانشگری، عصبانیت و سطوح بالای فعالیت در مراحل خاصی از رشد رایج هستند و بسیاری از کودکان این علائم را از خود نشان می‌دهند ولی همه‌ی آن‌ها ADHD ندارند.
کودکان بسیار فعالی که انرژی زیاد دارند، اما مبتلا به بیش فعالی نیستند، معمولاً می‌توانند در صورت لزوم روی داستان‌ها یا کتاب‌های تصویری تمرکز کنند. آن‌ها هم‌چنین می‌توانند اسباب بازی‌هایشان را کنار بگذارند و یک جا بنشینند و مثلاً یک پازل حل کنند.
این در حالی است که کودکان مبتلا به ADHD اغلب قادر به انجام این کارها نیستند. آن‌ها ممکن است از خودشان رفتار افراطی نشان دهند که فعالیت‌ها و روابط‌شان را مختل می‌کند. البته برای تشخیص ADHD، کودک باید این رفتارها را حداقل به مدت ۶ ماه در بیش از یک مکان ، مانند خانه و مهد کودک، نشان دهد.

بیشتر بخوانید: نقاشی کودکان بیش فعال، چطور هنرمندش کنیم؟

علائم بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله ممکن است موارد زیر را شامل شود:

• نافرمانی
• خواب نامنظم
• خواب آشفته
• شب ادراری
• رژیم غذایی ضعیف

بیشتر بخوانید: چگونه با کودکان بیش فعال رفتار کنیم؟

علائم بیش فعالی در کودکان در سنین بالاتر نیز عبارتند از:

• بی قراری
• دویدن، بالا رفتن و پریدن از روی همه چیز
• حرکت و ورجه وورجه‌ی بی وقفه
• صحبت کردن بی وقفه
• ناتوانی در تمرکز یا گوش دادن به مدت طولانی
• مشکل داشتن در آرام گرفتن، چرت زدن و نشستن برای غذا خوردن

بیشتر بخوانید: تکنیک های بازی درمانی در رفع مشکلات رفتاری کودکان

البته برخی از کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به خوبی بتوانند روی چیزهایی که به آن‌ها علاقه دارند، مانند اسباب بازی‌های خاص، تمرکز کنند.
اگر به عنوان والدین یا مربی مهد کودک فکر می‌کنید که کودک نوپای شما رفتاری بیش از حد و شدید از خود نشان می‌دهد و اگر این رفتار بر زندگی خانوادگی تأثیر می‌گذارد و مکرراً رخ می‌دهد، باید از یک پزشک خوب کمک بگیرید.

بیشتر بخوانید: بهترین داروی بیش فعالی چیست؟

تشخیص بیش فعالی در کودکان

مشاهده‌ی علائم بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله برای تشخیص این اختلال کافی نیست. در واقع، گاهی اوقات مشکلاتی در رشد مانند تاخیر زبانی ممکن است منجر به تشخیص اشتباه ADHD شود.علاوه بر این، موارد دیگری نیز هستند که می‌توانند علائم مشابه ایجاد کنند و عبارتند از:

• آسیب مغزی
• مشکلات یادگیری یا زبان
• اختلالات خلقی، از جمله افسردگی و اضطراب
• سایر اختلالات روانی یا رشد عصبی
• اختلالات تشنجی
• مشکلات خواب
• مشکلات تیروئید
• مشکلات بینایی یا شنوایی

اگر شما علائم و نشانه های بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله خود را مشاهده کردید، باید برای ارزیابی به یک متخصص مراجعه کنید. متخصص مربوطه ممکن است یک آسیب شناس گفتار، متخصص اطفال، روانشناس یا روانپزشک باشد که می‌تواند به پزشک عمومی در تشخیص دقیق کمک کنند.

بیشتر بخوانید: بیش فعالی از چه سنی قابل تشخیص است؟

درمان بیش فعالی در کودکان

بعد از مشاهده‌ی علائم بیش فعالی در کودکان و تشخیص آن توسط پزشک، نوبت به درمان می‌رسد. در این زمینه، برنامه‌هایی وجود دارد که به والدین راه‌هایی می‌آموزند که بتوانند رفتار فرزندشان را مدیریت کنند.
به نظر می‌رسد که این برنامه‌ها به اندازه‌ی مصرف دارو، در کودکان خردسال موثر عمل می‌کنند و بهتر این‌که عوارض جانبی ناشی از داروها را نیز ندارند.

بیشتر بخوانید: درمان بیش فعالی با نوروتراپی و نوروفیدبک، آیا موثر است؟

درمانگرانی وجود دارند که می‌توانند با کودکان شما کار کنند و موارد زیر را به آن‌ها یاد دهند:

• روش‌های جدید رفتاری که مشکل ساز نیستند.
• روش‌های جدید برای ابراز وجود

در نهایت، وقتی کودکان به اندازه‌ی کافی برای حضور در مهد کودک یا مدرسه بزرگ شدند، والدین یا سرپرست آن‌ها باید از مدرسه در مورد امکان حمایت آموزشی مخصوص‌شان پرس و جو کنند.

بیشتر بخوانید: عدم تمرکز کودکان و اختلال تاخیر گفتار، راهکارهای مفید!

کلام آخر

برخی از کارشناسان نگران این هستند که پزشکان بیش از حد این بیماری را در کودکان تشخیص دهند و باعث شوند که آن‌ها از سنین بسیار پایین، دارو مصرف کنند. از سوی دیگر، تشخیص زودهنگام می‌تواند به این معنی باشد که کودک سریع‌تر کمکی را که به آن احتیاج دارد، دریافت می‌کند. پس همیشه هم بد نیست!
تشخیص ADHD در کودکان زیر ۴ تا ۵ سال می‌تواند دشوار باشد؛ به خصوص که معیارهای تشخیصی خاصی برای کودکان نوپا و نوزادان وجود ندارد. با این حال علائم و نشانه های بیش فعالی در کودکان ۲ و ۳ ساله باید جدی گرفته شوند.

به کلینیک نی نی بان سر بزنید.