تغذیه کودکان دبستانی، والدین مراقب باشید!

شهرزاد:سرعت رشد کودک در سنین هفت تا ده سال تقریبا ثابت است. در این سنین میل بیشتر به غذا پیدا می‌کند. نیاز غذایی کودک در این سنین با توجه به میزان فعالیت بدنی و جنب و جوش و فعالیتهای ورزشی بیشتر بوده و به نیروی زیادی احتیاج دارد.

با توجه به این که در این گروه سنی، کودک مرحله بهانه‌جویی و بی‌میلی به غذا را پشت‌سر گذاشته است، ولی با مشکل تغذیه رو به رو می‌شود و لذا وادار کردن کودک به خوردن یک نوع غذای خاص ممکن است او را به آن غذا بی علاقه کند، پس سعی شود مقدار کمی از غذایی را که کودک آن را دوست ندارد به او داده شود و اصرار و پافشاری به خوردن آن لازم نیست.

بعضی از کودکان علاوه بر این که تنوع غذایی آنها در این سنین متنوع است، ولی باز هم تمایل بیشتری به خوردن شیرینی به جای خوردن سبزیها و میوه و آش نشان می‌دهند.

خوردن قند،‌ شیر و لبنیات علاوه بر قند، مواد مغذی مهمی مثل کلسیم و ویتامین D دارد که مفید و ضروری است.

شیر که ارزش غذایی خوبی دارد، برخلاف شیرینی‌هایی مثل، کیک و آب نبات و … که مقدار زیادی انرژی تولید می‌کند بسیار مفید و موثر است. کودک با آنکه در این مرحله از رشد، عادت غذایی ویژه‌‌ای دارد، ولی هنوز هم به راهنمایی والدین خود برای تغذیه سالم نیاز دارد. با این که عادتهای غذایی را می‌توان تغییر داد اما کودکان این عادتها را تا مدتها و گاهی تا زمان پیری حفظ می‌کنند. اختلاف تغذیه پسران و دختران از نظر مقدار غذایی مصرفی، از این سنین ظاهر و تا ۱۲ سالگی رفته رفته زیاد می‌شود. پسران نسبت به دختران، میل بیشتری به غذا پیدا می‌کنند و این اختلاف در طول بلوغ بارزتر است.

والدین برای اینکه اصول و نکات تغذیه سالم را به کودک خود بیاموزند، باید علاوه بر اینکه نظرش را در مورد برنامه غذایی و آشپزی جویا شوند و سلیقه و ذائقه او را در برنامه غذایی و آشپزی بدانند، باید او را در کارهای آشپزی و چیدن سفره که اعتماد به نفس به وجودمی آورد، دخالت دهند. ضمن این که دختران و پسران، آشپزی را در کنار مادر یک کار جالب می‌دانند.

اول دبستانی‌ها بعد از هر ساعت درسی به غذای مختصر میل زیادی دارند، ولی به علت عدم دسترسی آسان به مواد خوراکی تعداد وعده‌‌های غذا، به چهار تا پنج مرتبه در روز کاهش پیدا می‌کند، لذا باید والدین از فرصت ممکن استفاده کنند و با دادن وسایل ساده آشپزی و راهنمایی‌های لازم از آنها بخواهند خود به تهیه عصرانه اقدام کنند.

باید والدین این نکته را بدانند کودکان با اینکه ارزش غذایی و اهمیت تغذیه‌ای را می‌دانند باز هم قسمتی از غذا را نخورده و یا به دوستانشان می‌دهند و بعضی از کودکان بر اثر انتقاد دوستانشان غذاهایی که به مدرسه می‌برند را مصرف نکرده و به سوی غذاهای بی‌ارزش که در مدرسه وجود دارد سوق پیدا می‌کنند.

نباید والدین کودک را در خریدن خوراکی آزاد بگذارند که نتیجه آن خرید غذاهای بی‌ارزش می‌شود. بی توجهی به تغذیه کودک سبب می‌شود تا او با مواد خوراکی بی‌ارزش شکم خود را سیر کرده و به غذاهای با ارزش و سالم منزل اهمیت ندهد و در نتیجه نارساییها و کمبودهای غذایی برای کودک به وجود می‌آید که سوء تغذیه برای کودک در آینده مشکل آفرین و برای والدین دردناک خواهد بود.